Του συγγραφέα Σωκράτη Β. Σίσκου
Από τη
στιγμή που το Δίκαιο της Ανταπόδοσης αποτέλεσε αντικείμενο ιδεολογικής
πολιτικής διαμάχης και οι διαδικασίες προσαρμογής του στα κοινωνικά δεδομένα
κάθε εποχής πέρασαν στα χέρια μιας «ολιγαρχίας πεφωτισμένων ψευτοφιλανθρώπων» η
οποία αυτοπροστατεύεται με τη δύναμη των οργάνων ασφάλειας της κρατικής
εξουσίας, οι φόβοι του ανώνυμου λαού και οι απαιτήσεις του για αυστηροποίηση
της ποινικής νομοθεσίας, μεταφράζονται από τα προπαγανδιστικά κέντρα ως
εκδηλώσεις βαρβαρότητας, φασισμού και ρατσισμού. Αλλά ας αρχίσουμε από την
Αριστερή φιλάνθρωπη διεθνιστική ελίτ, η οποία μετά τη «γέννηση» του Δεξιού
νεοταξικού (παγκοσμιοποιημένου) διεθνισμού στη δεκαετία του 1970, συγχρόνισε
τον ιδεολογικό βηματισμό της με την πιο ακραία μορφή του καπιταλισμού.
Οι σκληροί διεθνιστές διανοούμενοι
της κομμουνιστικής αριστεράς βρήκαν στην ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης τα
χιμαιρικά οράματά τους για μια μελλοντική αταξική κοινωνία. Οι βασικοί στόχοι
τους για την παγκοσμιοποιημένη «Ανοιχτή Κοινωνία», την κατάργηση των συνόρων,
την ισοπέδωση των πολιτισμών, την απαξίωση του παραδοσιακού ηθικού
οικογενειακού τρόπου ζωής και των ηθικών κοινωνικών κανόνων, τη θεοποίηση των
άναρχων κοινωνικών σχέσεων και την έλλειψη φραγμών στα πρωτόγονα ανθρώπινα
ένστικτα, αποτελούν την κοινή ιδεολογική βάση της αφανούς πολιτικής σύμπλευσης
με τους οικονομικά ισχυρούς. Αυτοί οι Αριστεροί διανοούμενοι οι οποίοι «ταΐζουν
με σανό» τις μάζες των προλετάριων που διατείνονται πως εκπροσωπούν, αποτελούν (με
το αζημίωτο!) τους καλύτερους προπαγανδιστές της παγκοσμιοποίησης. Ενός
οικονομικού και κοινωνικοπολιτικού καθεστώτος που δημιουργήθηκε από τη «Σχολή
του Σικάγου» (the Chicago
School), για να
διαλύσει τα έθνη και να μεταβιβάσει την κρατική εξουσία και τον παγκόσμιο
πλούτο στους τραπεζίτες και στους χρηματιστές. Γι’ αυτή την ιδεολογική σύμπνοια
των διανοουμένων της «Αριστερής Ιντελιγκέντσια» με τους άπληστους τραπεζίτες
και χρηματιστές της Δεξιάς, έχω ήδη αναφερθεί στην πραγματεία μου «Η
ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ», παραθέτοντας και ένα αποκαλυπτικό άρθρο της γαλλικής εφημερίδας «Le Monde» που δημοσιεύτηκε στις 24 Ιουνίου 2018
με τίτλο «Comment la droite récupère les intellectuels de gauche» (Πως, με ποιο τρόπο, η Δεξιά
ανακτά/περισυλλέγει τους διανοούμενους της Αριστεράς). Το ψεύτικο ιδεολογικό
προσωπείο αυτού του απάνθρωπου καθεστώτος ανισότητας και εκμετάλλευσης των λαών
είναι, η διατυμπάνιση ενός εικονικού ανθρωπισμού και η φαρισαϊκή προβολή των
αρχών της δημοκρατίας, της ελευθερίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Όσοι αμφισβητούν
τις αφανείς προθέσεις και τους βαθύτερους στόχους χαρακτηρίζονται σοβινιστές,
φασίστες ή ρατσιστές. Όμως, και οι Αριστεροί αλλά και οι Δεξιοί αυτοί
διεθνιστές έχουν τις ιδεολογικές τους ρίζες σε καθεστώτα που διακρίθηκαν για
την εγκληματική τους σκληρότητα απέναντι σε ανθρώπους, σε κοινωνίες και σε
λαούς.
Οι
διεθνιστές της Δεξιάς έχουν επενδύσει σε ένα οικονομικό και κοινωνικοπολιτικό
καθεστώς που τους διευκολύνει να γίνονται πλουσιότεροι καθιστώντας τους λαούς,
τους ανώνυμους πολίτες, φτωχότερους. Ο ανθρωπισμός τους εντυπωσιάζει για τη
φιλανθρωπία και καλοσύνη τους σε περιθωριακούς, σε εγκληματίες, σε γάτες, σε
πουλιά, σε λύκους ή σε αρκούδες και στην ίδρυση ληστρικών Μη Κυβερνητικών
Οργανώσεων (ΜΚΟ) που υποκαθιστούν τη διαλυμένη κρατική εξουσία. Αν κάποιος
ρίξει μια ματιά στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική, στην Ασία ή στη Νότια Αμερική θα
δει εκατομμύρια ανθρώπους να δολοφονούνται σε επικερδείς αιματηρούς πολέμους,
να πνίγονται σε θάλασσες προσπαθώντας να επιτύχουν μια καλύτερή ζωή ή να βλέπουν
τα παιδιά τους να πεθαίνουν από την πείνα. Αυτή είναι η διεθνοποιημένη Νέα Τάξη
των ανισοτήτων και του αίματος. Οι «φιλάνθρωποι» άρχοντες του χρήματος και του
πλούτου παίζουν τα παιχνίδια τους με θαυμάσια δεξιοτεχνία για να κοιμίζουν τους
λαούς. Χαρακτηριστική είναι μια τηλεοπτική εκπομπή του δημοσιογράφου Τάκερ
Κάρλσον στο αμερικανικό κανάλι «Fox News». Ο δισεκατομμυριούχος Τζορτζ Σόρος,
ένας από τους ισχυρούς σκαπανείς της παγκοσμιοποίησης, γνωστός για τους
οικονομικούς και πολιτικούς τυχοδιωκτισμούς του, τις ύποπτές του ΜΚΟ, την
οργάνωση των «Πορτοκαλί Εξεγέρσεων κ. ά. (ανεξήγητων από τους απλούς πολίτες)
δράσεών του στην παγκόσμια πολιτική σκηνή, επιδεικνύει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον
για την εφαρμογή νέων «ανθρωπιστικών αρχών επιείκειας» στο αμερικανικό ποινικό
σύστημα. Επειδή η νομοθετικές τροποποιήσεις θα προκαλούσαν έντονες αντιδράσεις,
χρησιμοποίησε τις μεθόδους στις οποίες έχει άριστες και αναγνωρισμένες
επιδόσεις. Ο Κάρλσον μας πληροφορεί ότι το αδίστακτο γεράκι της κερδοσκοπίας
και της πολιτικής διαπλοκής, άρχισε να εφαρμόζει το σύστημα των
«χρηματοδοτούμενων εισαγγελέων» και κατονομάζει τον εισαγγελέα της Περιφέρειας
της Φιλαδέλφειας Λάρι Κράσνερ. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, χάρη στον
«ανθρωπισμό» αυτού του εισαγγελέα, οι δολοφονίες στη Φιλαδέλφεια έχουν
εκτοξευθεί στα ύψη, αλλά και τα υπόλοιπα σοβαρά εγκλήματα (βιασμοί, ξυλοδαρμοί,
εκβιασμοί κλπ) έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, Για τις παράνομες πράξεις μέσου και
χαμηλού επιπέδου, ο Κράσνερ δήλωσε ότι δεν θα ασκεί ποινικές διώξεις. Μόνον
ένας αφελής θα μπορούσε να πιστέψει ότι ο εξαγνισμός της εγκληματικής βίας από
τους διανοούμενους της Αριστεράς και τους αδίστακτους δισεκατομμυριούχους της
Δεξιάς, είναι εντελώς συμπτωματικός και τυχαίος. Μια τρομοκρατημένη κοινωνία είναι
ευκολοδιαχειρίσιμη, όπως ακριβώς ένα φοβισμένο κοπάδι από πρόβατα. Σ’ αυτό το
οφθαλμοφανές σημείο βρίσκεται η λύση του αινίγματος.
Η σημερινή
ελληνική αλλά και γενικότερα η ευρωπαϊκή κοινωνία ζει μέσα σε ένα κλίμα
ανασφάλειας και φόβου. Κανένας δεν γνωρίζει σε ποια πλατεία θα σκάσει μια βόμβα
ή σε ποιο πεζοδρόμιο θα ανεβεί ένα αυτοκίνητο και θα θερίζει αθώους πολίτες.
Όλοι κλειδαμπαρώνονται στα σπίτια τους με συναγερμούς και συρματοπλέγματα,
χωρίς τη βεβαιότητα, λόγω της θρασύτητας των ληστών και της απουσίας
αστυνόμευσης, ότι αυτές οι προφυλάξεις θα τους προστατεύσουν από τον κίνδυνο να
χάσουν τη ζωή τους. Οι φυλακές μεταβλήθηκαν σε παιδικές χαρές. Σκληροί και
πωρωμένοι εγκληματίες γίνονται αφεντικά και οργανώνουν συμμορίες, δίνουν
εντολές για συμβόλαια θανάτου, πωλούν ναρκωτικά, κάνουν ξέφρενα πάρτι και όπως
έγραψαν οι εφημερίδες, στις Φυλακές Κορυδαλλού…. «άνοιξαν και σουβλατζίδικο». Αλλά
ακόμα και τα όργανα της τάξης που θα πρέπει να προστατεύουν τους πολίτες,
διακατέχονται κι’ αυτά από παρόμοια αισθήματα φόβου. Περιμένουν να τους
πυροβολήσουν πρώτα οι βαριά εξοπλισμένοι εγκληματίες και αφού ξεφύγουν τον
κίνδυνο και παραμείνουν ζωντανοί, θα έχουν το δικαίωμα της αυτοάμυνας. Διαβάζουμε
στις εφημερίδες ότι παραβατικά άτομα ξυλοκοπούν αστυνομικούς, τους παίρνουν τα
όπλα ή τους καίνε τα αυτοκίνητα και τις μοτοσικλέτες. Ακόμα και οι λαθρομετανάστες
άρχισαν να χειροδικούν σε αστυνομικούς. Φτάσαμε στο αποκορύφωμα της αναρχίας. Ο
οπλισμένος εγκληματίας δεν θεωρείται ως άτομο αποφασισμένο να διαπράξει φόνο. Υποτίθεται
ότι στην κάνη του όπλου έχει τριαντάφυλλο και στέλνει μηνύματα αγάπης! Η
πραγματικότητα όμως είναι σκληρή! Είναι φανερό πως εκτός από τους πολίτες και
τα κρατικά όργανα που έχουν ως καθήκον την προστασία τους, έχουν κι’ αυτά την
ανάγκη σωματοφυλάκων. Όλα δείχνουν πως μάλλον δικαιώνονται, μετά από δυόμισι
περίπου χιλιετίες, οι φόβοι του Γλαύκωνα (αδερφού του Πλάτωνα), όταν στη
διαλογική του συζήτηση με το Σωκράτη για την Πλατωνική Πολιτεία εξανίσταται
λέγοντας, «Γελοῖον γάρ, ἦ δ' ὅς
τόν γε φύλακα φύλακος δεῖσθαι» (Θα ήταν γελοίο ο φύλακας να χρειάζεται φύλακα).
Κανένας
λογικός άνθρωπος δεν ισχυρίζεται ότι, θα πρέπει να λείπει η πολιτισμένη και
επιεικής μεταχείριση σε ανθρώπους που παρανόμησαν αλλά κάνουν μια προσπάθεια
για να ξεχάσουν το παρελθόν και να ξαναρχίσουν πάλι μια έντιμη και φυσιολογική
ζωή. Όμως για τους σκληρούς εγκληματίες, γι’ αυτούς που με σαδισμό και κτηνώδη
ένστικτα αφαιρούν ανθρώπινες ζωές, η κοινωνία θα πρέπει να είναι άτεγκτη και οι
ποινικοί νόμοι δρακόντειοι. Οι δολοφονημένοι δεν επιστέφουν πλέον ζωντανοί και
οι συνέπειες για την οικογένειά τους και κυρίως τα παιδιά τους είναι κάποιες
φορές τραγικές. Πίσω από τα γρήγορα ξεχασμένα θύματα κρύβονται φοβερά
οικογενειακά δράματα. Όταν χαθεί ο προστάτης που αγωνιζόταν για την ευτυχία των
παιδιών του ή των ανήμπορων και άρρωστων γονιών του, όλα ανατρέπονται και τα
πάνω έρχονται κάτω. Ευτυχώς και στην Ελλάδα άρχισαν να ακούγονται, τα τελευταία
χρόνια, και φωνές, ώστε το Δίκαιο της Ανταπόδοσης να μετατραπεί σε Δίκαιο της
Επανόρθωσης ή Αποκατάστασης. Να δικαιώνει περισσότερο τα θύματα και τις
οικογένειές τους και όχι να ενθαρρύνει, με έναν κίβδηλο ανθρωπισμό, τους θύτες
και ειδικά τους ειδεχθείς εγκληματίες.
Ειδικά στο
εξωτερικό και κυρίως στην Ευρώπη, αυτό το ειρηνικό και πολιτισμένο κίνημα
προστασίας των θυμάτων, με την επιδίωξη κατάλληλης τροποποίησης της ποινικής
νομοθεσίας, έχει λάβει, σε κάποιες περιπτώσεις, έναν αξιόλογο οργανωτικό
χαρακτήρα. Εντυπωσιακό παράδειγμα αποτελεί η γαλλική ιδιωτική οργάνωση «Institut pour la Justice» (Ινστιτούτο για τη Δικαιοσύνη).
Είναι ένα
είδος δεξαμενής σκέψης (think tank) με 40.000 ενεργά μέλη (κυρίως
από οικογένειες θυμάτων) και αποτελεί ένα εξειδικευμένο ίδρυμα που μελετά,
διαδίδει με δικά του μέσα ενημέρωσης και προτείνει στη γαλλική κυβέρνηση ισορροπημένα,
κατά το δυνατόν, μέτρα για την προστασία των θυμάτων και των οικογενειών τους. Επιδιώκει
να πείσει το κράτος να στρέψει την προσοχή του στα αιτήματα της «σιωπηλής
πλειοψηφίας», για μια πιο αποτελεσματική προστασία των θυμάτων με αυστηροποίηση
της ποινικής νομοθεσίας. Επίσης, αγωνίζεται για τη θέσπιση διατάξεων που θα
προβλέπουν αποζημιώσεις για τα θύματα και τις οικογένειές τους όχι μόνο από το
κράτος, αλλά και τους υπαίτιους εγκληματίες, εις βάρος των περιουσιακών τους
στοιχείων ή με υποχρεωτική εργασία σε ελεγχόμενους χώρους (μηχανουργεία,
εργοστάσια επίπλων, οδικά έργα, λατομεία κλπ), ώστε με το μισθό τους να
συμβάλλουν στα έξοδα διατροφής τους στη φυλακή αλλά προπαντός για την
αποκατάσταση της ζημίας που προξένησαν στα θύματά τους. Πρόκειται για νέους
τρόπους αξιολόγησης του ανθρωπισμού, οι οποίοι στρέφουν πλέον το ενδιαφέρον της
πολιτείας από τους θύτες στα θύματα.
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 18.7.2021.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook