Το 2005, το Εθνικό Θέατρο Ρόδου
(πρώην Teatro Giacomo Puccini), κτήριο χαρακτηρισμένο από το ΥΠΕΧΩΔΕ (ΦΕΚ
40/Δ/30.01.1987 και από το ΥΠΠΟΑ (ΦΕΚ 587/Β/24.8.1988), ως «έργο τέχνης και
ιστορικό μνημείο», έκλεισε για να γίνουν απαραίτητες επισκευές συντήρησης, λόγω
προγενέστερων ατυχών ανθρώπινων επεμβάσεων και της φυσικής φθοράς, που είχαν ως
αποτέλεσμα όχι μόνο την αλλοίωση της μορφολογίας του χώρου, αλλά και της
ακουστικής του.
Έκτοτε και για 15 χρόνια
περίπου, έχουν πραγματοποιηθεί αποσπασματικές παρεμβάσεις, π.χ. αποκατάσταση
τριών (3) εκ των τεσσάρων (4) όψεων. Το κτήριο παραμένει σήμερα εγκαταλειμμένο,
με αποτέλεσμα τη βαριά επιδείνωση της κατάστασής του, τη μη δυνατότητα
ολοκληρωμένης συντήρησης του ιστορικού υλικού του και τη συνεχή αύξηση του
προϋπολογισμού αποκατάστασης.
Σειρά γραφειοκρατικών
διαδικασιών, όπως η σύνταξη μελέτης από το Δήμο, έγκριση από το ΥΠΠΟΑ το 2008,
νέα έγκριση μελέτης από το ΥΠΠΟΑ για την αποκατάσταση των όψεων το 2011,
προγραμματικές συμβάσεις μεταξύ ΥΠΠΟΑ-ΔΗΜΟΥ-ΠΕΡΙΦ. ΝΟΤΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, υποβολή νέας
μελέτης από το Δήμο το 2014 και έγκρισή της υπό όρους το 2018
(ΥΠΠΟΑ/ΓΔΑΜΤΕ/ΔΠΑΝΣΜ/175415/18347/1689/19.4.2018), μάλλον αρνητική επίπτωση
είχαν στην προοπτική αποκατάστασης του μνημείου, το κόστος της οποίας
υπολογίζεται πλέον στα 15.800.000 ευρώ.
Από τα συνοπτικώς
προαναφερόμενα δεδομένα, προκύπτει ότι ο Δήμος Ρόδου, στην αρμοδιότητα του
οποίου ανήκει το μνημείο, δεν έχει μπορέσει μέχρι τώρα να εξασφαλίσει την
απαραίτητη χρηματοδότηση για την υλοποίηση των εργασιών
αποκατάστασης–επανάχρησης του κτηρίου.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ΡΟΔΟ, ΕΔΩ.
Όσον αφορά δε στη μέθοδο της
μελετοκατασκευής, προς την οποία προσανατολίζεται, είναι προφανές ότι δεν
αποτελεί την προσφορότερη μέθοδο αποκατάστασης μνημείων, με πολλά αρνητικά
παραδείγματα, ως τώρα.
Λαμβάνοντας υπ’ όψη τα
προαναφερθέντα, το Ελληνικό Τμήμα του Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων και
Τοποθεσιών - ICOMOS, θεωρεί ότι είναι απαραίτητο το συντομότερο δυνατόν:
α) να εξεταστεί η στατική
επάρκεια του κτηρίου,
β) να ληφθούν άμεσα μέτρα
στερέωσης σε περιοχές που απειλούνται με κατάρρευση και
γ) να συντηρηθούν τα σαθρά κυρίως επιχρίσματα ή επενδύσεις τοίχων, από εξειδικευμένο προσωπικό, ώστε να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη λειτουργία του Θεάτρου, μέχρι την εξεύρεση της υπέρογκης χρηματοδότησης για την εκπόνηση μελετών (τεκμηρίωση νέας υπάρχουσας κατάστασης, επικαιροποίηση οριστικών μελετών και μελετών εφαρμογής), ώστε ακολούθως να εγκριθούν εκ νέου από το ΥΠΠΟΑ για να αρχίσουν οι εργασίες αποκατάστασης. Διαφορετικά, το θέατρο θα εξακολουθήσει να παραμένει κλειστό για πολλά χρόνια ακόμη, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται έτι περαιτέρω η κατάστασή του και η πόλη της Ρόδου να μην έχει τη δυνατότητα χρήσης του εμβληματικού αυτού κτηρίου.
ΠΗΓΗ: ΕΛΛΗΝΙΚH ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ICOMOS, α.π. 1512, 26 Ιουνίου 2021. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 26.6.2021.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ του ΜΝΗΜΕΙΟΥ ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ, ΕΔΩ.
Εθνικό Θέατρο Ρόδου, στο Μανδράκι
Tο Εθνικό Θέατρο Ρόδου
κυριαρχεί με τον όγκο του στην Πλατεία Δημαρχείου και είναι μοναδικός
συνδυασμός "διεθνούς στυλ" και "φασιστικού στυλ". Αποτελεί
ένα από τα λαμπρότερα δείγματα κανναβικής τεχνολογίας (Finta pietra) και
υαλοπλίνθων, σε ελληνικό έδαφος. Εντυπωσιακή είναι η σκηνή του με το μεγάλο
βάθος και ύψος. Διαθέτει επίσης μεγάλη αίθουσα εξώστη, θεωρεία για επισήμους,
φουαγιέ και μπαρ.
Κτίσθηκε το 1937, από άγνωστο
αρχιτέκτονα (*) και ονομαζόταν "Teatro Puccini". Το κτήριο στην εποχή του
ήταν ένα από τα πιο σύγχρονα θέατρα, ικανό να φιλοξενεί ακόμα και όπερες (όπως
και φιλοξένησε).
ΠΗΓΗ: ΥΠΠΟΑ.
(*) Το υπουργείο Πολιτισμού της Ελλάδος, μπορεί να μην ξέρει ποιος αρχιτέκτοντας το έκτισε, αλλά κάποιοι ξέρουν: Είναι ο Armando Bernabiti!!!
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook