ΑΝΑΚΩΧΗ
Του Τζίμη Πανούση
Πλέκω στιχάκια με κάποιο χιούμορ
μ' αρχή και τέλος σαν τον Αίσωπο…
Νιώθω σαν κάτι γκομενούλες του Σαράντα
που πλέκαν κάλτσες για το Μέτωπο…
Έχουμε πόλεμο, μην το γελάς, μωρό μου,
για δες πως με κοιτάει η σπιτονοικοκυρά…
Κοίτα ποιοι παίρνουν τα τραγούδια μου, μωρό μου,
και τα πουλάνε σαν απορρυπαντικά…
Γιατί θαρρείς ότι δεν κόβω τα μαλλιά μου
γιατί φοράω σκουλαρίκια χαϊμαλιά;
Είμαστε αιχμάλωτοι στο σπίτι μας, μωρό μου,
και πρέπει να 'χουμε σαφή διακριτικά…
Μα όσο υπάρχουν απλωμένα στα μπαλκόνια
των πολυκατοικιών, άσπρα σεντόνια
δεν φοβάμαι…
Άραγε μέχρι πότε, αλήθεια θα κρατήσει
αυτή η ανακωχή, μεταξύ των ενοίκων…
Πλέκω στιχάκια κι έχω έναν φόβο
να μη χτυπήσει το τηλέφωνο…
και ειν' ο τύπος απ' το κράτος που ελέγχει
αν υπακούει το φερέφωνο…
Έχουμε πόλεμο, μην το γελάς, μωρό μου,
να μην αφήνεις το παράθυρο ανοιχτό…
Κοίτα πώς κρέμονται οι αυτόχειρες φαντάροι
με τις θηλιές απ' της σημαίας τον ιστό…
Οι παλιοί μας φίλοι για πάντα φύγαν
κουνώντας μαντηλάκι καλαματιανό…
Παίζουμε μόνοι μας στο θέατρο, μωρό μου,
κι οι θεατές θα βλέπουν κάποιο τελικό…
Τον στίχο με τίτλο "ΑΝΑΚΩΧΗ", μελοποίησε ο ίδιος ο Τζίμης Πανούσης και
το τραγούδι συμπεριελήθη στον δίσκο «Αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν», που
κυκλοφόρησε το 1984 με το συγκρότητά του «Μουσικές Ταξιαρχίες». - ΑΚΟΥΣΤΕ το ΕΔΩ.
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 7.7.2014.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook