Ο τίτλος του έργου του 1849 του Oliver Bunce Bell, ήταν «Marco Bozzaris, the Grecian hero: a tragedy in three acts».
Ο Oliver Bell Bunce (1828-1890) ήταν θεατρικός συγγραφέας στην Νέα Υόρκη, και το φιλελληνικό του έργο γράφτηκε το 1849 και παραστάθηκε το 1850 στην Νέα Υόρκη - παίχτηκε από τον Τζέιμς Γ. Γουάλακ / James W. Wallack. Υπάρχει μόνο σε χειρόγραφη μορφή ως αυτόγραφο του δραματουργού. Το έργο, γραμμένο σε σαιξπηρικό blank verse (ανομοιοκατάληκτος δεκασύλλαβος, υπάρχουν και άλλα δάνεια από το μεγάλο δραματουργό της Στρατφόρδης), είναι γνωστό στους καταλόγους φιλελληνικών έργων του εξωτερικού, αλλά δεν υπήρχε το ίδιο το κείμενο.
Ο Bunce έγραψε επίσης μια
σειρά ιστορικών σκίτσων, τα οποία εν συνεχεία συγκεντρώθηκαν και δημοσιεύθηκαν
σε έναν τόμο με τίτλο «The Romance of the Revolution».
Στα πρόσωπα του έργου υπάρχει
ο Μάρκος και η οικογένειά του - ο αδελφός του Κωνσταντίνος, ο γιος του Izonga,
η Έλενα, σύζυγός του, που κινδυνεύει στα χέρια του αδίστακτου και μοχθηρού αντιπάλου
του, του Μουσταφά Πασά, στο στρατόπεδο των Ελλήνων αναφέρονται και ο Πρόεδρος
της Φιλικής Εταιρείας, αξιωματικοί κι άλλα βοηθητικά και έμπιστα πρόσωπα.
Υπάρχει και ο απαραίτητος προδότης: ο Αλβάρης ή Σελίμ. Στη μεριά των Τούρκων εμφανίζεται
ο Μουσταφά Πασάς, ο Χασάν, ο Κοριμπέτ, αξιωματικοί, και αιχμάλωτοι Έλληνες,
Ελληνίδες και ελληνόπουλα. Η σκηνή διαδραματίζεται στην Ελλάδα, ο χρόνος
προσδιορίζεται «during the late Greek Revolution».
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για τον ΜΠΟΤΣΑΡΗ, ΕΔΩ.
To ίδιο το έργο δεν
παρουσιάζει σημαντικές εκπλήξεις, αν συγκριθεί με τον συμβατικό κώδικα του
ελληνικού πατριωτικού δράματος και του φιλελληνικού ξένου δραματολογίου το μόνο
που προκαλεί κάποια αίσθηση είναι ο χρόνος συγγραφής και παράστασης, γιατί γύρω
στα μέσα του 19ου αιώνα η φιλελληνική παραγωγή εφήμερης δραματολογίας,
μελοδραμάτων, μπαλέτων και πανοραμάτων, είχε σταματήσει από καιρό - σημαντική
κάμψη εμφανίζεται ήδη γύρω στα 1830, όταν η επαναστατημένη Ελλάδα με τις πρώτες
δημοκρατικές εθνοσυνελεύσεις της εντάσσεται στη σειρά των απόλυτων μοναρχιών,
που συναποτελούν τον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης την εποχή της Επανόρθωσης, και
το ενδιαφέρον του φιλελληνικού κινήματος, που ήταν κρυπτοδημοκρατικό και
πολιτικοποιημένο, σβήνει σταδιακά.
Πιο πιθανό είναι πως το έργο συνδυάζεται με μια νέα έξαρση του πολιτικού ενδιαφέροντος για την Ελλάδα, το οποίο δημιουργείται μετά τη συνταγματική επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843 (το σύνταγμα, χαρακτηριστικά, μεταφράστηκε σε ξένες γλώσσες), οπότε κλονίζονται τα ιδεολογικά θεμέλια της απόλυτης μοναρχίας και συναντάμε την πρώτη ιστορική «χρήση» της ελληνικής επανάστασης εκτός Ελλάδος.
ΠΗΓΗ: Από την εισαγωγή του
Βάλτερ Πούχνερ για την έκδοση του έργου από τον Σύλλογο προς Διάδοσιν Ωφελίμων
Βιβλίων - εισαγωγή, μετάφραση, επιμέλεια κειμένου Μ. Βύρων Ραΐζης και Ελισάβετ
X. Ματθαίου, Αθήναι, 2005.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook