Του
αθλητικογράφου Ανδρέα Γ. Λεκάκη
Ο Β’ Παγκόσμιος
Πόλεμος που ξέσπασε το 1939 και διήρκησε έως το 1945 έφερε όπως ήταν λογικό τον
αθλητισμό σε δεύτερη μοίρα και έτσι κατέστη αδύνατη η διεξαγωγή του
σπουδαιότερου αθλητικού γεγονότος. Τόσο οι Ολυμπιακοί του 1940, που ήταν
προγραμματισμένοι να διεξαχθούν στο Τόκιο, όσο και εκείνοι του 1944 που ήταν να
γίνουν στο Λονδίνο ματαιώθηκαν, καθώς ο πλανήτης βίωνε τη σκληρή πραγματικότητα
και τη φρίκη του πολέμου. Η αγγλική πρωτεύουσα ωστόσο έγινε η πρώτη πόλη που
διοργάνωσε το θεσμό στη μεταπολεμική περίοδο, καθώς το 1948, δώδεκα χρόνια μετά
την τελευταία φορά στο ναζιστικό Βερολίνο, οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν έτοιμοι
για τη μεγάλη επιστροφή.
Η δάδα των Ολυμπιακών Αγώνων, του 1948. |
Η διοργάνωση
αυτή πάντως σημείωσε ρεκόρ συμμετοχής χωρών (59 τον αριθμό) αλλά και αθλητών
(3.714) και αθλητριών (385), ενώ οι θεατές ξεπέρασαν τα 2 εκατομμύρια. Για πρώτη
φορά μάλιστα, οι Αγώνες μεταδίδονται από την τηλεόραση. Αξίζει να αναφέρουμε πως,
όπως ακριβώς και στις διοργανώσεις που ακολούθησαν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι
Γερμανοί δεν προσκλήθηκαν ως τιμωρία για τα εγκλήματα που προκάλεσαν στην
ανθρωπότητα, ενώ το ίδιο συνέβη και με τους Ιάπωνες. Μάλιστα, συζητήθηκε έντονα
να ακυρωθούν όλα τα ολυμπιακά ρεκόρ των δύο αυτών χωρών!
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για τους ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ, ΕΔΩ.
Για μια ακόμη
φορά οι Αμερικανοί αναδείχθηκαν πρώτοι στον πίνακα μεταλλίων, κερδίζοντας συνολικά
84, εκ των οποίων τα 38 χρυσά. Πολύ επιτυχημένη παρουσία επίσης για τους Σουηδούς
που αναδεικνύονται σε νέα δύναμη (44 μετάλλια) αλλά και τους Γάλλους (29).
6ος ολυμπιονίκης ο Πετμεζάς
Με 57 αθλητές πήρε μέρος η χώρα μας, αλλά η μοναδική μας διάκριση ήταν η έκτη θέση του παλαιστή Πετμεζά στην ελληνορωμαϊκή πάλη, στην κατηγορία των 67 κιλών.
Στην επίσημη αφίσα των Ολυμπιακών Αγώνων του 1948,
και πάλι ο Έλλην δισκοβόλος...
Φάνι Μπλάνκερς-Κόεν,
η «ιπτάμενη νοικοκυρά»
Τους Αγώνες αυτούς
στιγμάτισε με την παρουσία της η εντυπωσιακή αθλήτρια του στίβου από την Ολλανδία,
Φάνι Μπλάνκερς-Κόεν. Έχοντας κάνει την πρώτη της εμφάνιση σε Ολυμπιάδα το 1936
στο Βερολίνο, σε ηλικία 18 ετών τότε, η Μπλάνκερς Κόεν παίρνει μέρος 12 χρόνια
αργότερα στο Λονδίνο και σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της. Θα κατακτήσει
τέσσερα χρυσά μετάλλια (100 μ., 200 μ., σκυταλοδρομία 4x100 και 80 μ. με εμπόδια) και θα πετύχει ένα
μοναδικό ρεκόρ, το οποίο πλησίασε η Αμερικανίδα Φλόρενς Γκρίφιθ Τζόινερ στους Ολυμπιακούς
της Σεούλ το 1988 κατακτώντας τρία χρυσά (100 μ., 200 μ., 4x100 μ.) και ένα ασημένιο (4x400 μ.).
Οι
δημοσιογράφοι της έδωσαν το προσωνύμιο «ιπτάμενη νοικοκυρά», αφού όταν πήρε μέρος
στη διοργάνωση ήταν ήδη μητέρα δύο παιδιών, κάτι ασυνήθιστο για αθλήτρια ειδικά
εκείνη την εποχή. Η Ολλανδή δρομέας πέτυχε 16 παγκόσμια ρεκόρ σε 8
διαφορετικούς αγώνες στη διάρκεια της καριέρας της, ενώ κατείχε παγκόσμια ρεκόρ
τόσο στο άλμα εις μήκος όσο και στο άλμα εις ύψος! Το 1999 ανακηρύσσεται
αθλήτρια του αιώνα από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου.
Μισελίν Οστερμάγιερ:
Η πιανίστρια που έγινε Ολυμπιονίκης
Στους Ολυμπιακούς
του Λονδίνου εντυπωσίασε και η Γαλλίδα Μισελίν Οστερμάγιερ κερδίζοντας δύο χρυσά
στις ρίψεις, σε δισκοβολία και σφαιροβολία. Στην προσωπική της συγκομιδή
προσέθεσε και ένα χάλκινο μετάλλιο στο άλμα εις ύψος.
Αξιοσημείωτο
είναι το ότι πριν από τη διοργάνωση η Οστερμάγιερ ήταν περισσότερο αφοσιωμένη
στο πιάνο παρά στο στίβο. Η αγάπη της για τη μουσική ήταν μεγάλη και το πιάνο, όπως
έλεγε, ήταν πάντα η προτεραιότητά της. Η ίδια είχε κερδίσει άλλωστε το πρώτο
βραβείο στο πιάνο στο Ωδείο του Παρισιού και προοριζόταν για μια μεγάλη καριέρα
στη μουσική, αλλά αυτό δεν την εμπόδισε από το να γράψει ιστορία στους Ολυμπιακούς
Αγώνες και στον αθλητισμό γενικότερα. Στην καριέρα της κέρδισε έξι πρωταθλήματα
Γαλλίας στη σφαιροβολία και συνολικά δώδεκα πρωταθλήματα σε έξι διαφορετικά
αγωνίσματα (δίσκος, σφαίρα, άλμα εις ύψος, 60 μ., 80 μ. με εμπόδια, πένταθλο).
Μετά το πρώτο της χρυσό μετάλλιο στο Λονδίνο, γιόρτασε με ένα ρεσιτάλ έργων του
Μπετόβεν στο πιάνο παίζοντας για τους Γάλλους αθλητές.
-Στους Αγώνες αυτούς
κάνει την εμφάνισή του για πρώτη φορά ένας θρύλος του παγκόσμιου αθλητισμού, ο
Τσεχοσλοβάκος μαραθωνοδρόμος Εμίλ Ζάτοπεκ, η «ατμομηχανή» όπως ήταν το
παρατσούκλι του. Ο Ζάτοπεκ πήρε το χρυσό στα 10.000 μ. και το αργυρό στα 5.000
μ. Περισσότερα για αυτόν θα αναφέρουμε στο επόμενο κείμενο για την Ολυμπιάδα
του 1952 στο Ελσίνκι.
-Μόλις 17 ετών,
ο Αμερικανός Μπομπ Ματάιας επικρατεί στο δέκαθλο εκπλήσσοντας τους πάντες. Ήταν
φυσικά η πρώτη του συμμετοχή σε Ολυμπιάδα και έκανε μάλιστα παγκόσμιο ρεκόρ, φτάνοντας
τους 7.139 βαθμούς και όντας ο πρώτος που ξεπερνά τους 7.000.
-Στο αγώνισμα
του μαραθωνίου πρώτος μπήκε στο στάδιο ο Βέλγος Ετιέν Γκεγί, όμως ήταν τόσο εξαντλημένος
που δε μπόρεσε να κάνει την τελευταία στροφή, με τον Αργεντινό Καμπρέρα και τον
Άγγλο Ρίτσαρντς να τον προσπερνούν και να κατακτούν το χρυσό και το ασημένιο
μετάλλιο αντίστοιχα. Ο Γκεγί, που μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, αρκέστηκε στο
χάλκινο.
-Ο Ούγγρος
Κάρολι Τάκατς πήρε το χρυσό μετάλλιο στη σκοποβολή, στην κατηγορία ράπιντ
πιστόλι. Ήταν λοχίας του στρατού και στη διάρκεια μιας άσκησης εκτόξευσης
χειροβομβίδας έχασε το δεξί του χέρι. Αυτό διόλου δεν τον πτόησε και ο ίδιος ξεκίνησε
προπονήσεις στη σκοποβολή με το αριστερό, φτάνοντας εν τέλει σε αυτή τη σπουδαία
διάκριση στο Λονδίνο.
-Η Αμερικανίδα
Άλις Κόουτσμαν πήρε την πρώτη θέση στο άλμα εις ύψος με επίδοση 1.68 και έγινε
η πρώτη μαύρη χρυσή Ολυμπιονίκης.
-Οι κακές συνθήκες
διαβίωσης και η ελλιπής διατροφή πολλών αθλητών επηρέασαν όπως ήταν φυσικό και τις
αθλητικές επιδόσεις τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Γάλλος κολυμβητής Άλεξ
Ζανύ, του οποίου η ήττα στα 100 μ. ελεύθερο ενώ είχε το παγκόσμιο ρεκόρ και
ήταν φαβορί αποδόθηκε στην… πείνα, μιας και ο ίδιος είχε χάσει κιλά αφού δεν
τρεφόταν σωστά.
Βιβλιογραφία:
- Μιχαηλίδης Τ., «Μεγάλη
Εγκυκλοπαίδεια του Αθλητισμού», εκδ. Τ. Δρακόπουλου, 1961
- Νάτσιος
Αντώνης, «Ένας αιώνας Ολυμπιακοί Αγώνες», 1997
- Billioud Jean-Michel, «40 Πρωταθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων», εκδ. ΜΙΝΩΑΣ, 2020
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 1.6.2021.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook