Του
καθηγητή Χρίστου Γούδη
Δεν πρόκειται για τον Mario Puzo, τον συγγραφέα του Godfather, που για λόγους ευνόητους αναγράφω το όνομά του με τους λατινικούς χαρακτήρες του, ούτε για τον Φράνσις Φορντ Κόπολα, ή τον Μάρλο Μπράντο ή τον Αλ Πατσίνο, ή ακόμη για τους διάφορους Κορλεόνε της γνωστής urbi et orbi αλλά και παρ’ ημίν οικογένειας. Τον σκηνοθέτη δηλαδή, τους ηθοποιούς και τους μαφιόζους που ενσαρκώνουν όλα όσα μυθιστορούνται ή και συμβαίνουν στην πραγματική ζωή μας. Αλλά για την Μάνη και τις ανεμογεννήτριες. Τις ανεμογεννήτριες που φυτεύουν τώρα στις βουνοκορφές του Σαγγιά, της νότιας αυτής απόληξης της οροσειράς του Ταϋγέτου, στην προσπάθεια ίσως κάποιων να καταδείξουν ότι η περιοχή είναι κατάλληλη για να παράγει αφειδώς πράσινη ενέργεια, ή, λόγω και της γνωστής ισοδυναμίας ύλης-ενέργειας (Ε = mc2), να μασάει πράσινο χόρτο, το κοινώς λεγόμενο κουτόχορτο. Και να επιδιώκουν, μετά την κατανάλωση μεγάλων τοιούτων ποσοτήτων, να την μετονομάσουν από Λακωνία, σε κάτι πιο δόκιμο, καθ’ ότι το Λ θα πρέπει πλέον να πάρει δασεία (εκ του δάσους της Βασιλικής του Ταϋγέτου), οπότε για την ακριβέστερη ηχητική του αποτύπωση θα πρέπει να εκφέρεται με ένα κεφαλαίο Β προ του Λ (ως γνωστόν στην ελληνική υπάρχουν πολλές λέξεις που αρχίζουν από δύο σύμφωνα, π.χ. βλακεία, βλάξ, βλακέντιος, βλαχαντερό, βλήμα, βλήτο, βλέννα, βλεννόρροια, σύφιλη και λοιπά αφροδίσια νοσήματα – καλά νόσημα είναι η βλακεία και τα συν αυτής;).
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για τις ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ, ΕΔΩ.
Θα
μου πείτε, τι σχέση μπορεί να έχει ο νονός με ανθρώπους της νύχτας και τις
ανεμογεννήτριες του θρυλικού Σαγγιά των φαντασμάτων, των στοιχειών, και των
φουσάτων; Όλων αυτών των μυθικών όντων που η ιδεοληπτική Natura 2000 – το πανευρωπαϊκό δίκτυο προστασίας των
ειδών και των ενδιαιτημάτων τους – θεωρούσε ότι έπρεπε να φροντίσει ώστε να μην
εξαλειφθούν από τη μνήμη μας, παράλληλα με την φροντίδα της για την προστασία
της φύσης και των ζωντανών της. Ευτυχώς (τρομάρα μας) που πρόσφατα «η Ελλάδα
αλλάζει» και η κάθε Natura
(αλλιώς Φύση), όπως και η ομόδοξος αγροτοποιμενικής προελεύσεως λέξη
«κουλτούρα» («καλλιέργεια»), μπήκαν στο στόχαστρο του Υπουργείου Πολιτισμού το
οποίο, χάριν της τεχνολογικής μας ανάπτυξης, τις έθεσαν εκποδών (τις
ποδοπάτησαν με τα βαριά πέλματα της αρμοδίου υπηρετρίας, τις εξουδετέρωσαν).
Έτσι
τα ιστορικά βουνά της Μάνης πατιούνται σήμερα από τους οδοστρωτήρες, τους
εκσκαφείς, και τα πελώρια σφυριά του εκσυγχρονισμού. Αυτά τα πάλαι ποτέ
υπερήφανα βουνά που δεν είχαν μέχρι τώρα μπορέσει να πατήσουν οι σλάβοι, οι
αγαρηνοί, οι τουρκαλβανοί, οι αραπάδες του Ιμπραήμ, και οι βαυαροί του Όθωνα. Κι
αυτό διότι τα δυναμικά στοιχεία των ανδροπρεπών Μανιατών ξενιτεύτηκαν για να διαπρέψουν
έξω από τον τόπο τους, αφήνοντάς τον όμως απροστάτευτο, βορά στους «μεταλλόθεους»
(σύμφωνα με την ορολογία του Καποδίστρια), όλους δηλαδή εκείνους τους εκφυλισμένους
ντόπιους και ξένους που έχουν για θεό τους το χρήμα, τον παρά, το χρυσίον, και
τις βρώμικες τσέπες τους, τους όπου γης τοκογλύφους, τους γράφοντες στα παλαιότερα
των υποδημάτων τους και των λουστρινιών τους που τριζοβολούν από τα λικνίσματά
τους, τον θρύλο, την μαγεία, τον μεταφυσικό μυστικισμό, το θρησκευτικό
συναίσθημα, και την ηρωική ιστορία της Μάνης.
Μακρινή
και απόκοσμη ακούγεται η φωνή του μεγάλου ποιητή Έζρα Πάουντ:
Με την τοκογλυφία κανείς δεν έχει πια σπίτι πέτρινο
με κάθε πέτρα να σμιλεύεται σωστά κι αρμονικά να δένει
Διάβρωσε τη σμίλη η τοκογλυφία
Διάβρωσε και τέχνη και τεχνίτη
Σκοτώνει το παιδί στη μήτρα η τοκογλυφία
CONTRA NATURA: ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΥΣΗ
Φέρανε πόρνες για την Ελευσίνα
Πτώματα στήθηκαν στο δείπνο
κατ’ εντολήν της τοκογλυφίας
Έτσι στήνονται σήμερα στις βουνοκορφές του Σαγγιά οι ανεμογεννήτριες. CONTRA NATURA: ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΥΣΗ. Τις ατενίζω καθημερινά από τον λιακό του προγονικού μου πυργόσπιτου και παρακολουθώ με θλίψη την σταδιακή ανόρθωσή τους. Και αναπολώ τις πολύχρονες και πολύωρες πορείες μου στα μαγευτικά βουνά του Σαγγιά με τα λιθόστρωτα μονοπάτια και τα πετρόκτιστα πολίσματα που έφτιαχναν εδώ και αιώνες με ιδρώτα, αγωνία και αίμα οι πρόγονοί μου. Για να καλλιεργήσουν τις κοιλάδες του, να μαζέψουν το πολύτιμο νερό από τις στέρνες του, να θρέψουν τα λιγοστά ζώα τους, να τουφεκίσουν τους βάρβαρους επιδρομείς και πειρατές, και να ατενίζουν με το κεφάλι ψηλά, ελεύθεροι πάντα, τον διάφανο έναστρο ουρανό της ιδιαίτερης πατρίδας μου και την απεραντοσύνη του σύμπαντος και των θεών του. Και οικτίρω, θρηνώ και εξανίσταμαι εν απελπισία για την επιχειρούμενη απομάγευση των ιερών βουνών μας. Και αντιδρώ μέσα μου. Και, άνθρωπος της νύχτας και εγώ, αστρονόμος γαρ (ως γνωστόν astronomers do it at night, οι αστρονόμοι το κάνουν νύχτα), καθίσταμαι νονός, και αυτή είναι η σχέση που μπορεί να έχει ένας νονός με τις ανεμογεννήτριες.
Ένας νονός όχι από αυτούς του υποκόσμου της χθαμαλής και της «υψηλής» κοινωνίας, αλλά ο παραδοσιακός βαπτιστής και εξορκιστής των δαιμονίων, επικαλούμενος τους θεούς των Ελλήνων, τους θεούς του Σαγγιά, και καλώντας τους να επανεμφανισθούν στη θέση αυτών των ατσάλινων τεράτων που τα γλυκαίνω, βαφτίζοντας το «ξύδι» «γλυκάδι», και αποδίδοντάς τους τα ονόματα αυτών που θα έπρεπε να λατρεύονταν στη θέση τους με κολοσσιαία αγάλματα από μανιάτικο μάρμαρο, λευκό, υπόλευκο, μαύρο, πράσινο, κροκεάτη λίθο, και λίθο ταινάριο, rosso antico: κόκκινο του Ταινάρου μάρμαρο, ζυμωμένο με τον αιματίτη και το αίμα των αγωνιστών προγόνων μου.
Επάνω
στις κορφές του Σαγγιά τούς ατενίζω υπερήφανους, τον ένα μετά τον άλλο. Δίπλα
στο ερημοκκλήσι του Αγίου Νικολάου, στου Θροκάλου, υψώνεται σήμερα η
σπαρτιάτισσα Χαλκίοικος Αθηνά. Κοντά της, προς βορράν, προς την κατεύθυνση της
Αρεόπολης, της πόλης του θεού του πολέμου Άρη, στέκονται, εδώ και ένα χρόνο
τώρα, οι Δίδυμοι υπερασπιστές της Λακεδαίμονος, ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης, και
στη συνέχεια οι νεοαφιχθέντες σήμερα θεοί της δοξασμένης Σπάρτης του χθες, η
Ορθία Άρτεμις, ο Κάρνειος Απόλλων, ο Ταινάριος Ποσειδών και ο Κεραύνιος Ζευς.
Και αναμένω και προσδοκώ και προσμένω να δω την επί του Όρους ηλιακή μεταμόρφωσή
τους. Και να βιώσω την θριαμβευτική ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ τους! Όπως ακριβώς την διείδε,
την διαισθάνθηκε, και την περιέγραψε προφητικά, στο ομώνυμο ποίημά του, ο
μεγάλος ελληνολάτρης Έζρα Πάουντ:
Δείτε, γυρίζουν πίσω· αχ δείτε τίς αβέβαιες
κινήσεις, και τα αργά τους βήματα,
την δυσκολία στο βηματισμό και την αβέβαιη
Αγχιβασία!
Δείτε τους, επιστρέφουν, ένας-ένας,
Με φόβο, σαν μόλις να ’χανε ξυπνήσει·
Σαν να ’τανε το χιόνι που διστάζει
και σιγοψιθυρίζει στον αγέρα,
και που μισογυρίζει πίσω·
Ήταν αυτοί με τα «Φτερά του Δέους»,
Απαραβίαστοι,
Θεοί με φτερωτά σανδάλια!
Μαζί τους τ’ αργυρόχροα λαγωνικά,
μυρίζοντας τα ίχνη του αγέρα!
Χέϊ! Χέϊ!
Ήταν οι σβέλτοι εξολοθρευτές·
Εκείνοι που αποπνέανε οξύτητα στην όσφρηση·
Ήτανε οι ψυχές του αίματος.
Τα γκέμια χαλαρά,
Ωχροί εκείνοι που κρατούσαν τα ηνία!
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 11.11.2021.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook