Του Γιώργου Λεκάκη
Σημαντικές οι πληροφορίες για την Ρόδο που παρέχει η διήγησις του Διοδώρου.
Και δη περί του κατακλυσμού του
316 π.Χ. (XIX,45).
Ο τελευταίος κατακλυσμός συνέβη κατά την άνοιξη του 316 π.Χ.
Ο Διόδωρος λέγει ότι και
παλαιότερα είχαν γίνει δύο άλλοι κατακλυσμοί[1], εκ των
οποίων ο πρώτος «ότε η πόλις ήτο νεόκτιστος και δια τούτο είχεν ακόμη πολλήν ευρυχωρίαν». Και επειδή οι κατακλυσμοί μπορούν να χρονολογηθούν από γεωλόγους, εάν γίνει κάτι τέτοιο στην Ρόδο, θα μάθουμε και το πότε εκτίσθη η πόλις...
Ο αρχαίος Έλληνας συγγραφέας
είχε υπ’ όψιν του προγενέστερα κείμενα, βασισθέντα επί επισήμων ροδιακών πηγών,
συγχρόνων προς τα γεγονότα![2]
Ένας λόγος που εκτίσθη και το
τείχος της Ρόδου είναι και αυτός ο τρίτος κατακλυσμός (XIX,45,3): «τών μεν οχετών
δια το δοκείν παρεληληθέναι τον χειμώνα κατημελημένων, των δ’ εν τοις τείχεσιν
οβελίσκων συμφραχθέντων»...
Ελήφθη όλως ιδιαιτέρα φροντίδα
προς αποχέτευσιν των υδάτων της περιοχής αυτής, η οποια ελήφθη πρό του
κατακλυσμού ή αμέσως μετά αυτού, με την κατασκευή πυκνού συστήματος υπονόμων.[3]
Το μικρό, όχι το μεγάλο αρχαίο θέατρο της Ρόδου! Το μεγάλο... αγνοείται!!! |
Το δε αρχαίο θέατρο της Ρόδου, αναφέρεται από τον Διόδωρο στην περιγραφή του κατακλυσμού του 316 π.Χ. Γράφει περί «της επικινδύνου ανυψώσεως του συγκεντρωθέντος ύδατος, καθορίζων αυτήν εν σχέσει προς τα δημόσια κτίσματα της περιοχής, η οποία απετέλεσε το επίκεντρον του κακού, ήτοι εν σχέσει προς το Δείγμα, το Διονύσιον και το Ασκληπιείον, κείμενον, κατά πάσαν πιθανότητα, εις το ύψος περίπου της δυτικής πλευράς της μεσαιωνικής οχυρώσεως. Εν συνεχεία, λέγει, οι κάτοικοι δια να σωθούν, οι μεν εις τα πλοία συνέφυγον, οι δ’ επί το θέατρον ανέδραμον (XIX,45,5). Ουδεμία, ως εκ τούτου, δύναται να υπάρξη αμφιβολία ότι το θέατρον ευρίσκετο υψηλότερον, ήτοι δυτικώτερον της περιοχής της μετέπειτα μεσαιωνικής πόλεως, η οποία, ως είδομεν, κατεκλύσθη κυρίως και συγκεκριμένως, εφ’ όσον εγειτνίαζε προς τον νότιον περίβολον της πόλεως, ότι έκειτο νοτιοδυτικώς της περιοχής ταύτης».[4]
Δυστυχώς η τοποθεσία του μεγάλου
αρχαίου θεάτρου της Ρόδου δεν έχει ακόμη ταυτοποιηθεί!!!
Παρά μόνο, στην Άνω Ακρόπολη
του νησιού, όπου ευρίσκετο η αρχαία πόλις της σπουδαίας Ρόδου, της Ρόδου. σε υψόμετρο 111 μ., σώζονται το μικρό
θέατρο / ωδείο, το στάδιο και ναοί. Το μικρό θέατρο είναι του 2ου
π.Χ. αιώνος. Χωρητικότητας 800 θεατών. Σώζονται η ορχήστρα και τρεις κερκίδες. Στα
αρχαία ελληνικά (τα κακώς λεγόμενα ελληνιστικά) χρόνια, γίνονταν σε αυτό μουσικά
και θεατρικά δρώμενα. Δίπλα η Σχολή του ρήτορος Αισχίνη, όπου μαθήτευσαν ο
Ιούλιος Καίσαρ και ο Κικέρων! Ήταν ένα ενιαίο εκπαιδευτικό σύνολο, μαζί με το αρχαίο
Γυμνάσιο της ακροπόλεως της Ρόδου, το οποίο προοριζόταν για την παίδευση των
νέων ακόμη και σε καιρό πολιορκίας, και διέθετε σημαντική βιβλιοθήκη, όπως μαρτυρούν
επιγραφές.
Όλα αυτά στον λόφο που σήμερα λέγεται… όχι αρχαίου θεάτρου, όχι Ακροπόλεως, όχι σταδίου, όχι Σχολής Αισχίνη, αλλά... Μόντε Σμιθ (ή Αγίου Στεφάνου)!!! Και αυτό γιατί ο Άγγλος ναύαρχος Σίντνεϋ Σμιθ ονομάτισε με το όνομα του τον λόφο, το… 1802, όταν εγκατέστησε εδώ το παρατηρητήριό του, για να ελέγχει την δράση του στόλου του Ναπολέοντος κατά των Τούρκων.
Ντροπή! Να γίνει άμεσα πανηγυρική μετονομασία του λόφου… να καθαρισθεί και να αποδοθεί ως αρχαιολογικός χωρίς παράταιρα κτίσματα...
ΠΗΓΗ: Ι. Κοντή «ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ
ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ» στο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΟΜΟΣ 18 (1963), ΜΕΡΟΣ Α': ΜΕΛΕΤΑΙ
ΑΘΗΝΑΙ, 1964, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ, ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ
ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΕΩΣ. Γ. Λεκάκης «Σύγχρονης Ελλάδος περιήγησις». ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
3.4.2000.
[1] Υπενθυμίζω ότι τρεις μεγάλοι «πανελλήνιοι» (τουλάχιστον)
κατακλυσμοί έγιναν και στην κυρίως Ελλάδα: Του Ωγύγου, του Δαρδάνου και του
Δευκαλίωνος, αλλά κατά την παλαιολιθική εποχή.
[2] Βλ. Hiller ν. Gaertringen, RE
Suppl. V, 779.
[3] βλ. και Ι. Κοντή «Συμβολή εις την μελέτην της
ρυμοτομίας της Ρόδου», 11 εξ.
[4] Βλ. ΑΜ 73 ( 1958) 154.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook