Του γεωπόνου Νικολάου Μιχαλόπουλου,
Πελασγικη γλωσσα, μινωικη σε αυτην την ερευνα
δειχνω πως η λεγομενη αιγαιακη γλωσσα όπως η μινωικη, η λημνιακη και η
ετεοκρητικη δεν είναι τιποτε άλλο από έναν τροπο γραφης της ελληνικης με
συντομευσεις και ριζες ελληνικων λεξεων. στο 2 μερος κανω ετυμολογια μινωικων,
πελασγικων λεξεων με την αρχαια ελληνικη γλωσσα που τις αναφερουν σαν
«προελληνικες» που είναι λαθος ορος.
Επιγραφή:
Παρατηρήσεις στο κείμενο: Το η και το ο αποδίδονται σαν υ και ο. και εδώ ο γράφων της στήλης έχει επιλέξει τα φωνήεν (υ κύριο φωνήεν όπως το ι στην στήλη της Λήμνου) και το φωνήεν ο και πρέπει να τα αντικαταστήσουμε με αλλά φωνήεντα οπού υ με το η και οπού ο με το ω σε μερικά σημεία του κειμένου
Αρμα ( Ε)τ σε αι είπαμε πως στα αρχαικα αλφάβητα συμβόλιζαν το αι με ε ελύρια: νόμισμα της πόλης Έλυρος.
2η βρέθηκε τον Ιούνιο του 1901, στην τρίτη ακρόπολη της Πραισού
από τον Αγγλο R.C. Bosanquet (Ann.Brit.Shool VIII 1901-1902 σελίς 142-143)
είναι γραμμένη από τα αριστερά προς τα δεξιά με το ιωνικό αλφάβητο διαβάζεται
ως εξής:
Επιγραφή:
Μεταγραφή: Στην μεταγραφή βάζω προθέσεις, τόνους, πνεύματα, σημεία στίξης κλπ, οπότε η απόδοση γίνεται ὦ σοφή Παλλάς Ἀθηνᾶ Αίσονα είς τόν ναόν ηὗρες, τώρα φθάνω ἀπό τις στεναχωρίες ἰάμην ἄν εἷμαι πάλιν είς Γῆν τάυτην. ἐὰν ὅμως τέλος αίσονος εἴδω πραΰνω στον ναόν τὰς Ἐρινῦς ὑγιαίνω, ἀσκῶ.
Ελεύθερη αποδοση: ω, σοφή Παλλάς Αθηνά τον Αίσωνα στον ναό βρήκες, τώρα φθάνω (στην κοιτιδα), από τις στεναχώριες θεραπεύτηκα αν είμαι πάλιν στην γήν τάυτη (πίσω στήν κοιτίδα). Εάν όμως δώ το τέλος του Αίσωνα δω θα πραΰνω στον ναό τις ερινύες υγιάνω με άσκηση.
Ανάλυση:
κοιτάζω την ρίζα της λέξης δ(οφι) αρ(αλα) (αισοιιναιρ) μεταφ: δοφι η δοθι "ακούγεται" σαν το σοφή α(ρ-αλα) σαν το παλλάς (αισοιιναι) έχουμε 3 λέξεις 2 ονόματα 1ο όνομα είναι του αίσονα και το δεύτερο αισοι(ινα) όνομα είναι της αθηνάς... Ο R.C. Bosanquet λόγω φθοράς στο αισοι(ινα) έχει αποδόση το Η σαν ΙΙ ενω κανονικά ειναι (αισοηναι)
Και έχουμε και το ναιρ που το κανω να(ον).. (ρες) τνμ (τορ) σαρδο (φσανο) μεταφ: ηὗρες τώρα φθάνω σ(ατοις) (στε) φσ (ιαμυν) μεταφ: το σ(ατοις) η ατοις ακούγεται σαν ἀπό τις στε(στεναχώριες) ἰάμην
αν ιμε στε παλυν γυ τατ μεταφ: αν εἷμαι πάλιν είς γήν τάυτην.
(εάν) (ομος) (σελος) φρ (αισονα). μεταφρ: ἐὰν όμως σελος ακούγεται σαν τέλος αίσονα… με κλίση αίσονος τσαα (δο) φτεν ο μεταφρ: εἴδω(ίσως πρώτη φορά απαντάται στο γραπτό λόγο).
η α(πραι) (ναιρ) μεταφρ: πραι γίνεται πραΰνω ναιρ στον ναόν ηρειρειετ μεταφρα: ηρειρειες ακούγεται σαν ερινυες ….με κλιση τάς Ἐρινῦς
ντιρανο γίνεται ὑγιανῶ
ιασκες γίνεται ἀσκω.. Ασκηση
ιοτ
3η ετεοκρητική Επιγραφή
Βρέθηκε από τον καθηγητή Halbherr το 1893
κατά τις ανασκαφές στην Πραισό. Οι στίχοι χωρίζονται μεταξύ τους με οριζόντιες,
αλλά όχι ακριβώς παράλληλες γραμμές. Η επιγραφή είναι βουστροφηδόν γραμμένη με
αρχαϊκά γράμματα του ιωνικού αλφαβήτου και διαβάζεται από δεξιά στα αριστερά.
Επιγραφή:
Μεταγραφή: Στην μεταγραφή βάζω προθέσεις, τόνους, πνεύματα σημεία στίξης κλπ, οπότε η απόδοση γίνεται: είς τήν καλήν μητέρα κλέος……είς τήν Αρχίαν τίθησιν είς τόν γνάθον. Ο αρχαϊκός είς γαῖαν πᾶσαν σεπτός είς τόν γνάθον ναός.
Ελεύθερη απόδοση:
Στην καλή μητέρα δοξά. Στην θαλάσσια θέση στον πορθμό, ο αρχαϊκός(αρχαίος), σε όλη την γη ιερός, στον πορθμό ναός.
Αναλυση: (είς τή)ν καλ(ήν) μητ(έρα) κεος γίνεται κλέος (ιβαρξεια).. αρκα γίνεται αρκ(ι)α γιατί υπάρχει φθορά στην στήλη.. γίνεται στην αρχίαν (κόρη του ωκεανού μεταφορικά εννοούμε την θάλασσα) ή αρχαίαν (εις) σετι (θ)έσ(ι)ν είς τόν γνά(θον) σημαίνει πορθμός αρκακοκλεσι= αρκακο φωνητικά ταιριάζει στο αρχαϊκό αρχαϊκός( αρχαίος ) Γ(ε) πασ(ε) σε (α ) γίνεται σε γαία γή όλη σέπ(τος) σημαίνει θαυμάσιος η ιερός, γνα(θο) ναιτ σε να(όν).
ο Αντώνης Βασιλάκης (αρχαιολόγος) του οποίου είναι η συγκεκριμένη μετάφραση για της λέξεις που εγώ θεωρώ αβέβαιης ετυμολογίας, προτείνει ιβαρία κλειστή θάλασσα ξεια ξειτανο και το μετατρέπει σε ιτάνο η λέξη ιβαρία θεωρείται πως προέρχεται από την λατινική λέξη vivarium ίσως όμως προυπήρχε της λατινικής.
Η μετάφραση του Αντώνη Βασιλάκη διαφέρει σε μερικά σημεία από την μετάφραση του κειμένου μας γιατί δεν έχει βάλει την αρχαία κλίση στις λέξεις.
Παρατήρηση: οι αρχαίοι Κρήτες προέφεραν κ αντί χ. Πρβλ. τα αρχαία Κρητικά: κοῖρος = χοῖρος, ἔκεν = ἔχεν κ.λπ. Στην Ελληνική μυθολογία Αρχία ονομάζεται κόρη του Ωκεανού, σύζυγος του Ίναχου, μητέρα του Φορωνέα.
4η Ετεοκρητική Επιγραφή
Το 1958 Ο Αρχαιολόγος Καθηγητής Δρ Σπ. Μαρινάτος αναφέρεται στην ύπαρξη μιας επιγραφής από Ψυχρό (Κρήτη), που ανήκει στον ιδιωτική συλλογή του δρ. Σ. Γιαμαλάκη είναι γραμμένη σε ιωνικό αλφάβητο και θεωρείται δίγλωσση. Η επιγραφή έχει ως εξής:
ΕΠΙΟΙ ΖΗΘΑΝΘΗ ΕΝΕΤΗ ΠΑΡ ΣΙΦΑΙ
ΑΠΟΔΟΣΗ:
ΕΠΕΙΔΗ Η ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ
ΤΑ ΗΘΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΎΝΤΑΙ ΜΕ
ΑΙΤΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook