Του
αντ/γου ε.α. Σεραφείμ Παπαποστόλου
επί
τιμή Επιτελάρχη του Γ’ ΣΣ/NRDC-GRC
Δυστυχώς η εκτιμώμενη από το 2015 επίθεση Πούτιν έγινε τώρα, αλλά γιατί σήμερα εμείς, ως Ευρωπαίοι και ως Έλληνες, αντιδρώντας σε αυτή την δεδομένη επιθετικότητα στην Ουκρανία να κάνουμε εύκολα πολλά και σοβαρά λάθη;
Αγαπητοί Φίλοι μου
Με μεγάλο σεβασμό και εκτίμηση στο πρόσωπό σας σας υποβάλλω εκ νέου την διάλεξη μου για την Στρατιωτική Στρατηγική Αντίληψη της Ρωσίας που έκανα στο Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών της Ελλάδος (Ι.Σ.Μ.Ε.), την ΣΕΘΑ και την ΑΔΙΣΠΟ το 2016. Εξακολουθώ να είμαι και σήμερα υπερήφανος για αυτά ακριβώς που έλεγα τότε (το 2016) για την επισφαλή, δηλαδή, θέση της χώρας μας στις μελλοντικές συγκρούσεις, λόγω της δραματικής, από τότε, επιδείνωσης στις σχέσεις της Δύσεως με τη Ρωσία.
Προτείνοντας βέβαια από τότε ως επιβαλλόμενη λύση την πλήρη ανάπτυξή της δικής μας Στρατηγικής για την Άμυνα και την Ασφάλεια της Ελλάδος έχοντας ως υπόδειγμα αυτό της Ρωσίας. Δυστυχώς ακόμα και το 2022 δεν την έχουμε εκπονήσει. Δεν υπάρχει, ούτε και σήμερα, το θεσμικό κείμενο της χώρας μας για να συμβάλλουμε και εμείς στις εκτεταμένες και υπό πλήρη ένταση λόγω Ουκρανίας συζητήσεις των Συμμάχων για την Ασφάλεια και Άμυνα της Ευρώπης (ΕΕ και ΝΑΤΟ), που γίνονται σήμερα στις Βρυξέλλες.
Προσωπικά
έμεινα άφωνος από την πραγματική επίθεση Πούτιν στην Ουκρανία, αν και εκτιμούσα
από τότε (2016) ότι:
«Και δεν είναι βέβαια μόνο ο ελλιπής αμυντικός προϋπολογισμός ή η στρατιωτική στρατηγική αντίληψη της ΕΕ που δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί, είναι η έλλειψη της πολιτικής βούλησης στις χώρες μέλη, έλλειψη που επίσης αντανακλάται και στις αποφάσεις των διεθνών οργανισμών που αυτές συμμετέχουν. Τέλος εάν η Ευρώπη δεν μπορέσει να αποκτήσει αρκετή από την χαμένη της αυτοπεποίθηση για να αντισταθεί στον Πούτιν, θα χάσει τα πάντα, και νωρίτερα από εσείς νομίζετε»
Παρ' όλα
αυτά εγώ έχω επίσης και την πρόβλεψη για την περαιτέρω εξέλιξη και μάλιστα
μέχρι το επεισόδιο Μηδέν. «Ρωσία, ως η κυρία δύναμη της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ
στο Μελλοντικό Πόλεμο εναντίον της Κίνας». Από εκείνο δηλαδή ακριβώς το
σημείο, από όπου ξεκίνησε το ταξίδι των διεθνών σχέσεων της δικής μας γενιάς,
στην αρχή της δεκαετίας ς του 1990, εκεί θα πρέπει να το καταλαβαίνουμε μάλλον καλά
ότι θα καταλήξει, και υποχρεωτικά. Ας το καταλάβουμε έγκαιρα και χωρίς να
διακινδυνεύσουμε να γίνουμε ‘’Χαλέπι’’.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Ως επαγγελματίας στρατιωτικός, που συμμετείχε στις πρόσφατες και υπό τον ΟΗΕ ειρηνευτικές επιχειρήσεις της χώρας μας, έχω ως αρχή «να μην δίνουμε όπλα σε 'αγνώστους' χωρίς επίσημη και νόμιμη στρατιωτική δομή και ιεραρχία». Τα όπλα αυτά μάλιστα που 'αφαιρέθηκαν' πολύ δύσκολα από τον Στρατό μας μετά από 20 ετών επιχειρήσεις (ευτυχώς αναίμακτες) εναντίον των τρομοκρατών, δεν μπορεί να δίνονται σήμερα εύκολα και χωρίς μεγάλα εθνικά ανταλλάγματα. Γιατί να ξαναγεμίζουν τα Βαλκάνια με όπλα και αγνώστους μαχητές, ασχέτως εθνικότητος;
Αυτό
όμως που θα πρέπει να κάνουμε ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ, είναι να συμμετάσχουμε στις Δυνάμεις
Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ (NRF-22), που έχουν
ενεργοποιηθεί ακριβώς για να αντιδράσουν στην Ρωσική επιθετικότητα και στην
οποία, πολυεθνική νατοϊκή δύναμη, ηγείται η Γαλλία. Είμαστε όμως εκεί;
Η αποστολή της Δύναμης Αντίδρασης δίδεται από το ΝΑΤΟ και αφορά όλους μας. Σήμερα λοιπόν, που οι σύμμαχοι μας δυσκολεύονται και μετράνε τα "κουκιά" της ικανής στρατιωτικής συμμετοχής των χωρών τους, η Ελλάδα θα είναι αυτή που τελικά που θα αναλάβει την ευαίσθητη αποστολή να διαχωρίσει τους Φίλους Ουκρανούς από τους Φίλους Ρώσους. Ρωτήστε τους ίδιους για το αν θέλουν κάποια άλλη χώρα; Θα συμμετάσχουμε ακριβώς εκεί;
Εγώ βέβαια θα πρότεινα να διατεθεί στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ (NRF 22) και να συμμετάσχει μία πλήρης Επιλαρχία Αναγνωρίσεως (ΕΑΝ - 769 στρατιώτες) αντί της αντίστοιχης αμερικάνικης, που μάλλον ακόμη θα παραμένει στις ΗΠΑ. Το 1999 στείλαμε στο Κοσσυφοπέδιο μία ολόκληρη Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία, την 34η με 1500 άνδρες, στο Βαλκανικό θέατρο επιχειρήσεων και εύχομαι να γίνει το ίδιο και τώρα. Αυτό είναι που ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε και σύντομα. Η Τουρκία μάλλον θα αναπτυχθεί και για τρίτη φορά στα Βαλκάνια αντί για εμάς, όπως έκανε αντικαθιστώντας πλήρως την Ελλάδα στην Βοσνία, την Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο! Γιατί επί τέλους θα πρέπει να αρθεί η ‘παγωμένη’ θέση των επικίνδυνων οπισθελκουσών της χώρας μας με την κραυγή «Ούτε ένας Στρατιώτης στα Βαλκάνια».
Δυστυχώς ετοιμαζόμαστε πάλι, ως Έλληνες και Ευρωπαίοι να κάνουμε εύκολα πολλά και σοβαρά λάθη.
ΠΗΓΗ:
ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 6.5.2022.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook