Είναι ένα έρημο σπίτι, εκεί
δίπλα απο το μοναστήρι της Φανερωμένης στην Σαλαμίνα.
Ρημαγμένο, έρμαιο των
διαφόρων, λεηλατημένο...
Στον τοίχο του έχει μία ,
ξεχασμένη κι αυτή, τιμητική πλάκα που δείχνει την προσφορά του Αγησίλαου
Λεοντακιανάκου στην Εθνική Αντίσταση.
Ο γιός του ήρωα, ο Μιχάλης
Λεοντακιανάκος, προσπαθεί χρόνια τώρα να αναδείξει το σπίτι αυτό σαν μνημείο
Εθνικής Αντίστασης. Με δικά του έξοδα, χωρίς να επιβαρύνει κανέναν. Απλά για
την μνήμη του πατέρα του.
Το ΣΑΛΑΜΙΝΙΩΝ ΒΗΜΑ έχει πολλές φορες προσπαθήσει να αναδείξει
το θέμα. ΔΕΙΤΕ ΒΙΝΤΕΟ, ΕΔΩ. Και με δημοσιότητα, αλλά και με προσφυγή σε κάθε επίπεδο της πολιτικής
εξουσίας.
...Εις μάτην !!!!
Το σπίτι παραμένει έρημο και
αναξιοποίητο.
Το κράτος κωφεύει!
Με τα ισχύοντα δεδομένα,
συμπεραίνω (προσωπικά επαναλαμβάνω) πως δεν θα περίμενε κανείς τίποτε
διαφορετικό!
Εξηγούμαι:
Ο Αγησίλαος Λεοντακιανάκος...
δεν ήταν κομμουνιστής! Ούτε κανένας κομματικός πολιτικός καθοδηγητής. Δεν κατηύθυνε
σφαγές τύπου Μελιγαλά (ακόμη και 7χρονων παιδιών).
Σίγουρα δεν έγινε πρωτοσέλιδο
με την στήριξη ενός ολόκληρου κομματικού μηχανισμού.
Ο Αγησίλαος Λεοντακιανάκος
δεν ήταν “γοητευτικός”, ούτε κράδαινε “κόκκινα γαρύφαλλα” μπροστά σε
φωτογραφικές μηχανές. Και σίγουρα δεν χρησιμοποίησε τον ασύρματό του εις βάρος
της πατρίδας του!
Όχι! Τίποτε απο αυτά δεν
ήταν!
Ήταν απλά ένας καθημερινός
άνθρωπος, που την θέση του σαν αρχιπλοηγός του Λιμένος Πειραιώς, την
εκμεταλλεύτηκε για να περνάει με τον ασύρματό του, εκεί στο σπιτάκι της
Σαλαμίνας βάζοντας την ίδια την οικογένειά του σε κίνδυνο, πληροφορίες στους
Συμμάχους, ώστε να βομβαρδίζουν τα σωστά Γερμανικά πλοία που ξεκινούσαν για την
Αφρική.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ΚΑΤΟΧΗ, στα βιβλία του Γ. Λεκάκη, ΕΔΩ.
Καμμία προσωπική προβολή!
Μόνο συνεργασία με τις οργανώσεις της Σιωπηλής Στρατιάς για οργάνωση σαμποτάζ
και κατασκοπία. Πάντα για την Ελλάδα!
Κι όταν πιάστηκε και
βασανίστηκε, απλά ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΕ! Αυτός ο κοντός, παχουλός ανθρωπάκος ήταν ο
τελευταίος που συνέλαβαν οι Γερμανοί. Γιατι δεν έδωσε κανένα όνομα, όσα κι αν
πέρασε! Γιατι και οι ίδιοι οι Γερμανοί τον χαρακτήρισαν ως τον “σιωπηλό μάρτυρα
του κελιού 1” στις φυλακές Αβέρωφ που πέρασε σε πλήρη απομόνωση τους τελευταίους
μήνες της ζωής του, πριν εκτελεστεί μαζί με την Λέλα Καραγιάννη και πολλούς
άλλους πατριώτες, στο Χαϊδάρι, ενα μήνα πριν φύγει η γερμανική λέρα απο την
Ελλάδα...
Είμαι σίγουρος πως αν ήταν
κομματικός “λαϊκός ήρωας” τωρα ο Αγησίλαος Λεοντακιανάκος θα ήταν πασίγνωστος.
Θα είχε αφιερώματα. Θα έκαναν γιορτές στην μνήμη του. Κομματικές γιορτές.
Και οι κυβερνήσεις θα
συνηγορούσαν στα πανηγύρια δέσμιες της φοβίας που επέβαλε η αριστερά σε όποιον
δεν συμμερίζεται τις απόψεις της.
Τα παραπάνω είναι ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ απόψεις!
Δεν δεσμεύουν κανέναν άλλον πέραν εμού!
Ενοιωσα την ανάγκη να
υπογραμμίσω τον λόγο που ο Αγησίλαος Λεοντακιανάκος δεν είναι γνωστός στον
κόσμο. Δεν έχει αναγνωριστεί η προσφορά του. Δεν τιμάται η μνήμη του !
Αηδίασα και έχασα πια την
υπομονή μου απο την στάση της πολιτείας (το “π” επίτηδες πεζό!).
Ναι, ο Αγησίλαος
Λεοντακιανάκος δεν ήταν κομμουνιστής! Δεν στηρίζεται απο έναν ολόκληρο
κομματικό μηχανισμό και προπαγάνδα που κατασκευάζει ...”ηρωες”.
Ήταν ένας ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ!!!
Γι’ αυτό και το αισχρό
νεο-ελληνικό κράτος τον καταδίκασε άλλη μια φορά μετά τους Γερμανούς, στην
λήθη.
Θα τους περάσει;;;
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 15.6.2022.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook