Ο ΒΡΑΧΟΣ που ΑΓΡΥΠΝΑ...- της Μαρ. Καστανίας

Ο ΒΡΑΧΟΣ που ΑΓΡΥΠΝΑ...

Της ηθοποιού Μαριάννας Καστανίαςkastaniamarianna@gmail.com 

 Φιλοσοφική αναδρομή...

 "Εσείς οι Έλληνες είστε και ασφαλώς θα μείνετε αιώνια, η νεότητα του κόσμου.."

Ας μη ξεχνάμε τον Αιγύπτιο ιερέα που είπε στον Πλάτωνα όταν τον ρώτησε ο φιλόσοφος για το παρελθόν και το μέλλον των πραγμάτων και των ανθρώπων.

 Και εμείς οι σημερινοί Έλληνες ας αγωνισθούμε να ξαναβρούμε λιγάκι μέσα μας, όπως ήταν μέσα στούς Έλληνες προγόνους μας αυτή η νεότητα, που αλλοίμονο είμαστε πια τόσο μακρυά της!

Ήταν μία εποχή που μπορούσες να μετρήσεις στην Αθήνα περισσότερα αγάλματα παρά κατοίκους...

Και τώρα τα αγάλματα εγκλωβισμένα σε τεράστια κτήρια που τα ονόμασαν μουσεία. Ο δε βράχος μας κοιτά σιωπηλός, απορημένος, πνιγμένος μέσα στις κόρνες των αυτοκινήτων, στο πλήθος.. και τα καυσαέρια.

Αυτός ο Βράχος της υπομονής.. Αυτός ο Βράχος της Ακρόπολης που γεννήθηκαν οι ρήτορες οι δημιουργοί,οι υπέροχες τραγωδίες και κωμωδίες, ή απλώς οι συνομιλίες και τα λαϊκά τραγούδια.

Και πάνω από ολα, το θαυμαστότερο δημοκρατικό σύνταγμα που ονειρεύθηκε ποτέ ο κόσμος και που πραγματοποίησε και εφάρμοσε με λεπτομέρειες όχι κανένας νομομαθής,ούτε κανένας πολιτικός... ούτε κανένας φιλόσοφος.Αλλά ένας ποιητής! Και αυτό πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια.

 Αυτός ο ποιητής λεγόταν Σόλων. Τι σύλληψη! 

Πώς να μην λατρέψεις άνθρωπε αυτόν τον λαό, που γεννήθηκε το πνεύμα, που γεννήθηκε ένας Σωκράτης.

Πώς να μην λατρέψεις αυτόν τον τόπο, πως να μη θαυμάσεις αυτό τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, που γεννήθηκε η Αθηνά!

 Και πως να μην κλάψεις για το απαίσιο αποτέλεσμα του σημερινού πολιτισμού μας και την κατάντια αυτού του τόπου."Έλληνες γνώθι σε αυτόν;". Αλλοίμονο με τίποτα. Το ομολογώ με ταπεινοσύνη από αυτήν εδώ την στήλη.

 Ο σημερινός Αθηναίος πιστεύω πως ότι του φαίνεται άφταστο, παραιτείται από την προσπάθεια να το φτάσει. Και όμως αν κατανοήσει αυτό το "γνώθι σε αυτόν" των αρχαίων προγόνων μας θα δει ότι δεν διαφέρει από αυτο το τολμηρό. "Μάθε τι αξίζεις Άν-θρωπε και γίνε θεός του εαυτού σου!

Μάθε Έλληνα σημερινέ να διασώσεις την Ελληνική ψυχή σου. Έτσι θα διασώσεις την Αθήνα, την Ακρόπολη, που χτίστηκε, ναι! Επάνω σε εναν βράχο και παρ' ολες τις φθορές που έχει υποστεί από την φύση, τα χρόνια και την κακή διαχείριση της επιμέλειας... δεν έπεσε! Στέκεται αγέρωχη και σκέφτομαι! Μήπως εχουν βάλει στοίχημα οι ανθρωποι να την σωριάσουν, για να αποδείξουν την δύναμη και τον πολιτισμό τους;

Αυτόν τον βράχο που οι Αθηναίοι τον στόλιζαν με διάφορα στολίδια και Ναούς. Τούτο το φρούριο το φυσικό που στυλωνόταν και προστάτευε συχνά τους κατοίκους από την αχορτασιά των γειτόνων και τις επιδρομές των ληστοπειρατών και των βαρβάρων... Αυτός ο βράχος που ανήκει στο Δυτικό μέρος της Αττικής, αυτός ο ξεμοναχιασμένος βράχος, με τις απότομες πλαγιές και την πλατειά ράχη, που εδώ και χιλιάδες χρόνια είχε αποκτήσει εξαιρετική σπουδαιότητα από την προϊστορική ακόμα εποχή. Εκεί που ο αγρότης φύλαγε τα προϊόντα των κόπων του, για να ασφαλίσει από τα νύχια των αγριων επιδρομέων - που εκεί επάνω επρεπε ν΄ανέβει για να προασπιστεί από αυτούς, εν ανάγκη και να κατακτήσει.

Αυτόν τον βράχο που στούς κατοπινούς αιώνες, ονειρεμένο μέσα στον πλούτο και στην ομορφιά, που ο κάθε νέος πολιτισμός στον ερχομό του, ολοένα τον πλούτιζε και τον ομόρφαινε, ενώ τώρα ταλαιπωρείται... Παρ΄ ολα αυτά διατηρεί την αίγλη του.

Ο Βράχος που αγρυπνά... και ίσως κλαίει...

 Αχ! Αυτό που χρειάζεται πραγματικά - το αισθάνομαι, το ξέρω πολύ καλά - είναι κάτι διαφορετικό από τον γραπτό λόγο! Συγγνώμη που σας ζάλισα αγαπητοί μου συμπατριώτες με τα ασυνάρτητα σχόλιά μου.

Σε αυτή την περίπτωση του Ιερού Βράχου, που στέκεται υπερήφανη και αγέρωχη η Ακρόπολη, θάταν δική μου ιεροσυλία να περιγράψω το Μεγαλείο της, με τον γραπτό λόγο. Αυτός αλήθεια είναι αδρανής.

Αυτό που χρειάζεται πραγματικά, είναι ο προφορικός λόγος πού τον ζωντανεύει η ίδια η γέννησή του, και που πάει, έρχεται, τρέχει, πετάει, ζει, διαδίδει την ζωή του, την πολλαπλασιάζει και την σπέρνει, πλαταίνοντάς την με την πνοή, με τους Ελληνικούς παλμούς της καρδιάς, τις εκρήξεις της σκέψης, τις αποχρώσεις της φωνής!

Είναι ο μαγικός λόγος, που η τέφρα του εξακολουθεί να αρωματίζει τους διαλόγους του Πλάτωνα, του Σωκράτη.

Αυτό που χρειάζεται εδώ, είναι όλοι οι Έλληνες - αν θέλουν πραγματικά να καταλάβουν το Μεγαλείο της Ακρόπολης - να την επισκεφτούν, να την γνωρίσουν.

Εκεί πρέπει να μπαίνεις και να κάνεις και τους άλλους να μπαίνουν, με το χαμόγελο στα χείλη και με ανάλαφρη περπατησιά, σχεδόν φτερωτή, με βήμα ρυθμικό, που να μοιάζει με χορό.

Με ολόκληρο το σώμα να είναι σε δράση!

Αχ, πώς να μη λατρέψεις αυτόν τον λαό και την μυθολογία του, που φτιάχνει μια Ακρόπολη σε βράχο, που σκαλίζει στο μάρμαρο Θεές με Τέχνη τόσο Θεϊκή...!!!

ΠΗΓΗ: εφημερίδα Απόδημος Ελληνισμός, 9.7.1990. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 28.6.2022.

Σολων πνευμα, Σωκρατης λατρεια ιερος βραχος Ακροπολη Ακροπολις Αθηνας Αθηνων, θεα Αθηνα πλατων πλατωνας
Share on Google Plus

About ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

    ΣΧΟΛΙΑ
    ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ