Του Γιώργου Λεκάκη
Το μαρμάρινο άγαλμα της
Αφροδίτης με τον Έρωτα - ύψους 1,14 μ. - έχει χρονολόγηση πολύ αμφιλεγόμενη. Οι
προτάσεις κυμαίνονται από το ελληνικό πρωτότυπο που φιλοτεχνήθηκε γύρω στο 400
π.Χ. μέχρι μια νέα κλασσικιστική δημιουργία του 1ου αιώνα – βλ.
Μουσείο Kunsthistorisches Βιέννης Αυστρίας.
Η Αφροδίτη ακουμπά σε έναν κορμό δένδρου με τον αριστερό της αγκώνα. Η θεά φορά ένα λεπτό χιτώνα, που έχει γλιστρήσει από τον δεξιό ώμο της, και είναι τόσο κολλητά στο σώμα που κάποια μέρη, όπως τα στήθη, η κοιλιά και τα πόδια, φαίνονται γυμνά.
Το τεντωμένο αριστερό της χέρι, ίσως κρατούσε ένα ρόδι, ενώ το δεξί της ακουμπούσε στον γοφό της.Ο Έρως στέκεται στον κορμό
του δένδρου σε μια διαγώνια αντίστροφη κίνηση προς την Αφροδίτη. Η φιγούρα του
είναι αυτή ενός λεπτού νεαρού άνδρα. Σταυρώνει τα πόδια του, ξαπλώνει στον ώμο
της μητέρας του, το δεξί του χέρι είναι στον λαιμό της. Ο αριστερός πήχυς και
το αριστερό πόδι της Αφροδίτης και τα φτερά του Έρωτα προστέθηκαν στην κλασσική
αρχαιότητα και, όπως τα κεφάλια των δύο μορφών, δεν έχουν διατηρηθεί.
Το αρχαίο ελληνικό γλυπτό,
στο οποίο βασίστηκε, πρέπει να φιλοτεχνήθηκε στα τέλη του 5ου αιώνα
π.Χ. από διάδοχο / μαθητή του Φειδία και να χρησίμευσε, ιδιαίτερα στην ρωμαϊκή
εποχή, ως βάση για πολλά πιστά και τροποποιημένα αντίγραφα.
Το παραπάνω άγαλμα βρέθηκε
στην κατοχή του δούκα Federico II Gonzaga[1], στο Παλλάτι
της Μάντοβας / Μάντουας, κατά το πρώτο μισό του 16ου αιώνα. Είναι
επίσης γνωστό ως "Aphrodite d'Este[2]",
επειδή αργότερα, τον 17ο αιώνα περιήλθε στην… «συλλογή Este» στο
κάστρο του Catajo!
ΠΗΓΗ: IMMAGINI D'ARTE DAI MUSEI, 10.7.2022. Γ. Λεκάκης "Σύγχρονης Ελλάδος Περιήγησις". ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
11.7.2022.
[1] Ο Φεντερίκο Β' της Γκονζάγκα (1500 –1540) ήταν ηγεμών
της ιταλικής πόλης Μάντουα (πρώτα ως Μαρκήσιος, αργότερα ως Δούκας) από το 1519
μέχρι τον θάνατό του. Ήταν επίσης Μαρκήσιος του Μομφεράτου από το 1536. Ο πάπας
Λέων 10ος τον ονόμασε «Στρατηγό της Εκκλησίας» (δηλ. αρχηγό του
Παπικού Στρατού) τον Ιούλιο του 1521 και πολέμησε κατά των Γάλλων στην Πάρμα το
1521 και στην Πιατσέντσα το 1522. Υπέγραψε συμβόλαιο γάμου με την κληρονόμο της
μαρκησίας του Μομφεράτου, Μαρίας Παλαιολογίνας, με σκοπό την απόκτηση της γης
της. Αλλά το 1528, με αντάλλαγμα δύο αιχμαλώτους, ο πάπας Κλήμης Ζ' ακύρωσε αυτό
το συμβόλαιο γάμου. Εν συνεχεία υπέγραψε ένα άλλο γαμιαίο συμβόλαιο με την γ΄ εξαδέλφη
του Καρόλου Ε', την Ιουλία της Αραγονίας. Γι’ αυτό, το 1530 του χορηγήθηκε ο
δουκικός τίτλος, με τον οποίο η δυναστεία του έγιναν Δούκες της Μάντοβα. Ωστόσο,
όταν ο Βονιφάτιος πέθανε (πτώση από άλογο) το 1530, ο Φεντερίκο πλήρωσε 50.000
δουκάτα στον Κάρολο με αντάλλαγμα την ακύρωση του γαμικού συμβολαίου και πίεσε
τον πάπα να αποκαταστήσει την προηγούμενη γαμική συμφωνία του. Όταν απέθανε και
η Μαρία, μπόρεσε να νυμφευτεί την αδερφή της, Μαργαρίτα (1531). Με τον θάνατο
του τελευταίου νόμιμου αρσενικού κληρονόμου της οικογένειας των Παλαιολόγων,
Τζιοβάνι Τζόρτζιο (1533), η μαρκησία του Μομφεράτου επέρασε στους Γκονζάγκα,
οι οποίοι τον κράτησαν μέχρι τον 18ο αιώνα.
Ο Φεντερίκο Β', όπως και οι
γονείς του, εθεωρείτο «προστάτης των τεχνών». Ανέθεσε το θερινό Palazzo Te, λίγο
έξω από την Μάντοβα, στα σχέδια και την διακόσμηση του Giulio Romano. Ο Romano
πέρασε 16 χρόνια ως καλλιτέχνης της αυλής υπό την αιγίδα του Federico. Επίσης
αγόρασε αρχαία αγάλματα, γλυπτά, και παρήγγειλε αρκετούς πίνακες από τον
Τιτσιάνο, ενώ παρήγγειλε το πορτραίτο του, τόσο από τον Τιτσιάνο, όσο και από
τον Ραφαήλ. Ο Φεντερίκο υπέφερε πολύ από σύφιλι, όπως και ο πατέρας του. Πέθανε
στην βίλα του στο Marmirolo.
[2] Ο Federico ήταν υιός του Francesco II Gonzaga, μαρκήσιου
της Μάντοβας και της Isabella d'Este.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook