Του Γιώργου Λεκάκη
Μια ΣΠΑΝΙΑ σήμερα ΕΚΔΟΣΗ με
κείμενα των ΙΣΟΚΡΑΤΗ, Αλκιδάμα, Γοργία, Αριστείδη και Αρποκρατίωνος κυκλοφόρησε
στην Βενετία, το 1534.
Η έκδοση είχε τίτλο «Isocrates nuper accurate recognitus et auctus. Isocrates
–. Alcidamas –. Gorgias –. Aristides –. Harpocration.» και ήταν έκδοση του Άλδου Μανούτιου και του Ανδρέα Αζουλάνι[1] (in aedibus haeredum
Aldi Manutii et Andreae Asulani / Andrea Asolano).
Ήταν folio (305 x 195 χλστ.),
115 φ. Με ξυλόγραφο τυπογραφικό σήμα στον τίτλο και στο τελευταίο φύλλο.
Ο ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ (436 - 338 π.Χ.)
ήταν αρχαίος Έλλην ρήτωρ και λογογράφος, ένας από τους 10 Αττικούς ρήτορες, από
τους σπουδαιότερους ρητοδιδάσκαλους της κλασσικής αρχαιότητος, που διαμόρφωσε
την πολιτική κατάσταση του καιρού του εκφράζοντας πανελλήνιες ιδέες. Σώζονται
21 λόγοι του, 9 επιστολές και μερικά άλλα αποσπάσματα.
Ο Αλκιδάμας (4ος αι. π.Χ.)
ήταν ρήτωρ και σοφιστής από την Ελαία της Μικράς Ασίας. Μαθητής του Γοργία, συμμαθητής
του Ισοκράτη.
Ο Γοργίας (483 - 375 π.Χ.) καταγόταν
από τους Λεοντίνους της Μεγάλης Ελλάδος. Ήταν Έλλην ρήτωρ, της Ελεατικής Σχολής,
από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της τέχνης του, που έζησε εν Αθήναις και
απέθανε στην Λάρισα της Θεσσαλίας σε βαθύ γήρας και πλήρη πνευματική διαύγεια.
Ο Πόπλιος Αίλιος Αριστείδης (117 - 189 / 199 μ.Χ.) ήταν επιφανής σοφιστής, ρήτωρ, εκπρόσωπος
της δεύτερης σοφιστικής που εγεννήθη στην Αδριανούπολη της Μυσίας / Βιθυνίας - βλ. Γ. Λεκάκης "Αρχαίες ελληνικές πόλεις της Βιθυνίας"). Μαθητής
του Ηρώδη Αττικού, Αριστοκλή Περγαμηνού, Αλέξανδρου Κοτυαίου, Πολέμονος, που
έζησε στην Σμύρνη. Ο καλύτερος των Σοφιστών. Γνωρίσθηκε με τον Καίσαρα Αυρήλιο
Αντωνίνο (176 μ.Χ.), τον οποίο και παρακίνησε να ξανακτίσει την Σμύρνη που είχε
καταστραφεί από μεγάλο σεισμό! Γι’ αυτό οι Σμύρνιοι του έκτισαν χάλκινο
ανδριάντα στον ναό του Ασκληπιού! Οι αυτοκράτορες Αντωνίνος και Κόμμοδος τον
απήλλαξαν από τις δημόσιες εκδουλεύσεις του λόγω της σπουδαίας ρητορείας του.
Περιόδευσε 4 φορές από την Αίγυπτο έως την Αιθιοπία! Απεβίωσε στην Σμύρνη.
Και
Ο Βαλέριος Αρποκρατίων
(2ος αιώνας μ.Χ.) ήταν ρήτορας και γραμματικός
από την Αλεξάνδρεια. Συνέταξε το «Λεξικόν των δέκα ρητόρων» (εσώθη σε ατελή
μορφή), «Ανθηρών συναγωγή» (ανθολογία που δεν διεσώθη).
ΠΗΓΗ: Renouard (Alde), σελ. 111-2,
ἀρ. 4, Adams O-245, Brunet, III, στ. 466, Hoffmann, II, σ. 471, Ahmanson-Murphy,
271. Γ. Λεκάκης «Ελληνική Βιβλιογραφία». ΑΡΧΕΙΟΝ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 3.4.2020.
[1] Ο Andrea Torresano / Torresani, Αντρέα Τορεσάνο ή Τορεζάνι, γνωστός και ως Αντρέα Αζολάνο εγεννήθη στην Άζολα / Asola, της Μάντοβα Λομβαρδίας, το 1451. Ήταν Ιταλός τυπογράφος και εκδότης, με δραστηριότητα στην Βενετία.
Έμαθε την τυπογραφία από
τον Nicolas Jenson. Το 1479 αγόρασε το τυπογραφείο από τον ηλικιωμένο πλέον Γιένσον
(που πέθανε την επόμενη χρονιά). Το 1495 εδημιούργησε μια εταιρεία με τον
Francesco Barbarigo / Μπαρμπαρίγο και τον Aldo Manuzio. Το 1505 ο Άλδος έγινε
γαμπρός του νυμφευόμενος την κόρη του, Μαρία.
Ο Άλδος πέθανε πρόωρα το
1515. Ο Torresani συνέχισε να διευθύνει την εταιρεία και για λογαριασμό των
παιδιών του Μανούτιου, που ήταν όλα ανήλικα. Χρησιμοποίησε τα τυπογραφεία των
Simone da Lovere, Bernardino Viani, Gregorio De Gregori και Giovanni Antonio
Nicolini da Sabbio.
Γνωρίζουμε ότι τύπωσε και:
- του Πλουτάρχου τα Ηθικά («Plutarco, Moralia»), 1509,
- το De coniuratione Catilinae, τον Απρίλιο 1509,
- του Ορατίου («La Oratio è in appendice agli Strozii poetae pater et filius», το 1513,
- το Περί φιλοσοφίας του Κικέρωνος, το 1523 – 1540.
Όλα στην Βενετία, σε συνεργασία με τον Άλδο Μανούτιο.
Πέθανε στη Βενετία το
1528. Οι γιοι του Giovanni Francesco και Federico συνέχισαν την τυπογραφική
δραστηριότητα και, στην συνέχεια, και οι γιοι του Giovanni: Andrea, Girolamo
και Bernardo, μέχρι μετά το 1575.
Ο Δήμος της Άζολα του έχει
αφιερώσει την Δημοτική Βιβλιοθήκη.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook