Του Γιώργου Λεκάκη
Τα ίχνη ενός πέτρινου
φρουρίου 2.000 ετών, δύο οικισμών και ενός θρησκευτικού συγκροτήματος που
βρέθηκαν στα βουνά Ζάκρος / Zagros στο βόρειο Ιράκ μπορεί να είναι η αρχαία
πόλη Νατουνία / Natounia / Νατουνισσαρόκερτα / Natounissarokerta, μιας πόλεως
που, κατά τα άλλα, είναι γνωστή μόνο από 7 σπάνια νομίσματα!!!
Ο Μάικλ Μπράουν του Πανεπιστημίου
της Χαϊδελβέργης και οι συνάδελφοί του είπαν ότι η τοποθεσία, γνωστή ως
Rabana-Merquly[1],
βρίσκεται στα αρχαία σύνορα της Αδιαβηνής[2] / Adiabene,
της Ασσυρίας, ενός δευτερεύοντος βασιλείου, που πλήρωνε φόρους στην Παρθική
Αυτοκρατορία.
«Η Νατούνια είναι πραγματικά γνωστή μόνο από τα σπάνια νομίσματά της, δεν υπάρχουν λεπτομερείς ιστορικές αναφορές», εξήγησε ο κ. Μπράουν. Πληροφορίες από τα 7 γνωστά νομίσματα παρέχουν το όνομα του βασιλιά Νατουνισσάρ / Natounissar και μια τοποθεσία στον ποταμό που σήμερα είναι γνωστός ως Lower Zab / Κάτω Ζαμπ. Ο κ. Μπράουν σημείωσε ότι κοντά στο φρούριο βρέθηκαν και ορισμένοι τάφοι. «Το Rabana-Merquly δεν είναι η μόνη δυνατή περιοχή για την Νατουνία, αλλά αναμφισβήτητα η καλύτερη υποψήφια και μάλιστα με διαφορά για την “χαμένη” πόλη, η οποία πρέπει να βρίσκεται κάπου στην περιοχή», κατέληξε.
ΠΗΓΕΣ: Hunt K. "Ancient fortress found by archaeologists may be a lost royal city", CNN, 20.7.2022. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 21.7.2022.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Το Rabana-Merquly είναι ένα σύμπλεγμα αρχαιολογικών
χώρων στη Sulaymaniyah / Σουλεϊμανίγια, στο Ιράκ. Αποτελείται από τουλάχιστον
δύο ξεχωριστούς οχυρωμένους οικισμούς, τη Rabana και το Merquly, και
τουλάχιστον δύο βραχώδη ανάγλυφα, που πιθανώς όλα χρονολογούνται στην Μέση
Παρθική περίοδο (περ. 50-150 μ.Χ.).
Οι ανασκαφές από τη Διεύθυνση Αρχαιοτήτων της Σουλεϊμανίγια πραγματοποιήθηκαν στο Merquly το 2009. Η Merquly ίσως φέρει το όνομα του αρχαίου θεού των Ελλήνων Ερμή > Mercury, ο οποίος λατρευόταν ιδία εδώ. Η Ραμπάνα μελετήθηκε το 2016-2017 από μια ομάδα από το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης και τη Διεύθυνση Αρχαιοτήτων Ιράκ-Κουρδιστάν.
[2] Περιοχή της Ασσυρίας, όπου ζούσαν και Έλληνες.
Αναφέρεται μάλιστα ότι 10.400 Έλληνες οπλίτες και 2.500 ελαφρύ πεζικό και
πελταστές, στρατός Ελλήνων μισθοφόρων, υπό τον Σπαρτιάτη στρατηγό Κλέαρχο, έλαβαν
μέρος εδώ, στην πολεμική σύγκρουση μεταξύ του βασιλιά Αρταξέρξη Β' και του αδελφού
του Κύρου, για την κυριαρχία της Περσικής Αυτοκρατορίας. Οι Έλληνες παρά την
νίκη τους υποχώρησαν μέσω της Αδιαβηνής, προς την Μαύρη Θάλασσα - γνωστή ως
Κάθοδος των Μυρίων - μετά την μάχη στην Κούναξα / Cunaxa (401 π.Χ.) – βλ. Ξενοφών.
Η νομισματοκοπία της υποδηλώνει
την ίδρυση ενός βασιλείου, γύρω στο 164 π.Χ., μετά την αποσύνθεση της ελληνικής
κυριαρχίας των Σελευκιδών Μακεδόνων στην Εγγύς Ανατολή και τον διασκορπισμό των Ελλήνων σε όλην την περιοχή.
[3] Η Χάτρα (ελλ. Átra > λατ. Hatra και Hatris) ήταν
μια αρχαία πόλη στην Άνω Μεσοποταμία - νυν ευρίσκεται στο ανατολικό Κυβερνείο
της Νινευή, στο βόρειο Ιράκ, 290 χλμ. βορειοδυτικά της Βαγδάτης και 110 χλμ. νοτιοδυτικά της Μοσούλης. Στην αρχαία πόλη, όπου κατοικούσαν και
Έλληνες, λατρευόταν ιδία ο θεός Ερμής.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook