Του Γιώργου Λεκάκη
Μια νύχτα το 1984, κάποιοι καλεσμένοι μαζεύτηκαν στο σπίτι του παλαιοντολόγου Dale Guthrie στην Αλάσκα, για να φάνε στιφάδο, φτιαγμένο με κρέας από τον λαιμό ενός αρχαίου, πρόσφατα τότε ανακαλυφθέντος βίσσωνα[1], με το παρατσούκλι Blue Babe.
Ο Blue Babe είχε ανακαλυφθεί μόλις πέντε χρόνια ενωρίτερα από χρυσοθήρες, οι οποίοι ανέφεραν τα ευρήματά τους στο Πανεπιστήμιο της Αλάσκα Fairbanks.Το ζώο είχε χαθεί πριν από
περίπου 36.000 χρόνια, - χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα. (Αν και νέα έρευνα
δείχνει ότι ο Blue Babe είναι τουλάχιστον 50.000 χρόνων, σύμφωνα με τον
επιμελητή Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου, Josh Reuther.) Τα σημάδια των δοντιών
και τα σημάδια από τα νύχια υποδηλώνουν επίσης ότι ο βίσσωνας σκοτώθηκε από
έναν πρόγονο του λιονταριού, τον Panthera leoatrox.
Ο Blue Babe πάγωσε γρήγορα
μετά τον θάνατό του. Είχε παγώσει τόσο καλά που ο μυϊκός ιστός του διατήρησε
μια υφή, σαν το βοδινό κρέας. Το λιπαρό δέρμα και ο μυελός των οστών του
παρέμειναν άθικτα, ακόμη και μετά από χιλιάδες χρόνια!
«Όλοι όσοι εργαζόμασταν πάνω
σε αυτό το θέμα είχαμε ακούσει ιστορίες Ρώσων που ανέσκαψαν βίσσωνες και μαμούθ
στον Άπω Βορρά, που ήταν αρκετά παγωμένα για να τα φάνε!», λέει ο κ. Γκάθρι «Έτσι
το αποφασίσαμε κι εμείς».
Ο Guthrie αποφάσισε να
διοργανώσει το ειδικό δείπνο όταν ο Eirik Granqvist ολοκλήρωσε την δουλειά του
στον βίσσωνα Blue Babe και ο αείμνηστος Björn Kurtén ήταν στην πόλη για να
δώσει μια διάλεξη ως προσκεκλημένος. «Το να φτιάξεις μπριζόλα λαιμού δεν
φαινόταν πολύ καλή ιδέα», θυμάται. «Αλλά να βάλουμε πολλά λαχανικά και
μπαχαρικά δεν θα ήταν πολύ κακό».
Για να φτιάξει το στιφάδο για
περίπου οκτώ άτομα, ο Γκάθρι έκοψε ένα μικρό μέρος από τον λαιμό του αρχαίου βίσσωνα.
«Όταν ξεπάγωσε, έβγαζε ένα άρωμα βοείου κρέατος, όχι δυσάρεστα αναμεμειγμένο με
μια αμυδρή μυρωδιά της γης στην οποία βρέθηκε, με ένα άγγιγμα μανιταριού»,
έγραψε κάποτε. Στην συνέχεια πρόσθεσαν πολύ σκόρδο και κρεμμύδι, μαζί με καρότα
και πατάτες, στο παλαιωμένο κρέας. Το συνδύασαν με κρασί! Ένα πλήρες δείπνο, όπως
50.000 χρόνια πριν… αλλά και ασέβειας και βαρβαρότητας θα προσέθετα...
Ο κυνηγός Γκάθρι, λέει ότι δεν
τον πτόησαν τα χιλιάδες χρόνια που είχε πεθάνει ο βίσσωνας, ούτε η προοπτική να
αρρωστήσει. «Θα χρειαζόταν ένα πολύ ιδιαίτερο είδος μικροοργανισμού για να με
αρρωστήσει», λέει. «Τρώω κατεψυγμένο κρέας όλην την ώρα, από ζώα που σκοτώνω ή
σκοτώνουν οι γείτονές μου. Και μετά από τρία χρόνια στην κατάψυξη»… Ευτυχώς,
όλοι οι παρόντες έζησαν για να πουν την ιστορία…
Ο βίσσωνας Blue Babe εκτίθεται στο Μουσείο του Βορρά του Πανεπιστημίου της Αλάσκα.
ΠΗΓΗ: D. Valjak «36,000-year-old Meat of a Mummified Bison was used for a Stew», the vintage news, 4.8.2018. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 5.8.2018.
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ:
[1] Ο βίσσωνας γράφεται με δύο «σ», διότι έλκει το όνομά
του από τους Βίστωνες Θράκες, τους πρώτους «cow boy”, που
δίδαξαν την τέχνη της βοσκής / κτηνοτροφίας του στον κόσμο.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook