Του Γιώργου Λεκάκη
Ο Νικόλαος Λεώνικος Θωμαίος
(γνωστός ως Thomaeus), ήταν Ιταλός φιλόσοφος, ελληνικής καταγωγής, γεννηθείς το 1446 στην
Βενετία.
Προσεπάθησε να συμφιλίωσει τα
αριστοτελικά και τα πλατωνικά δόγματα.[1] Νέος ήδη
εξέδωσε την πρώτη λατινική μετάφραση του Αριστοτέλους και του Πλάτωνος! Απεδέχετο
ως αρχή της κινήσεως τον νουν, ή το πνεύμα, ως έμφυτες έννοιες τις ιδέες του Πλάτωνος και ως ορθή την διδασκαλία περί αθανασίας της ψυχής.
Γεννήθηκε το 1456 στην Βενετία από γονείς μάλλον από την Ήπειρο[2] - με
καταγωγή από το Δυρράχιο / Durazzo (τότε της Δημοκρατίας της Βενετίας) - ή την
Ιθώμη Μεσσηνίας[3]. Εκπαιδεύθηκε
στην Βενετία, και την Φλωρεντία όπου δίπλα στον Δημήτριο Χαλκοκονδύλη εσπούδασε
ελληνική φιλοσοφία και λογοτεχνία!
Από τα συγγράμματά του
φαίνεται να γνωρίζε την ελληνική ως μητρική γλώσσα.[4]
Αυτόγραφο του Θωμαίου, σχετικό με Θουκιδίδη ("Ιστορίαι"), Ξενοφώντα ("Ελληνικά") "μέχρι τον θάνατο του Φιλίππου", Ηρωδιανό. |
Προσεκλήθη (το 1497) ως
καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Παδούας / Πάδοβας, όπου και εδίδαξε πάνω από 30
χρόνια! Εμόρφωσε πλήθος κατοπινών επιφανών προσωπικοτήτων, διαδίδοντας τα ελληνικά
γράμματα και τους θησαυρούς της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Το Πανεπιστήμιο
της Πάδοβας τον διόρισε τον πρώτο επίσημο λέκτορά του για το ελληνικό κείμενο
του Αριστοτέλη! Και όντως πρώτος αυτός εδίδαξε Αριστοτέλη! Απελευθερώνοντάς τον
από κάθε αραβική προσθήκη…
Το 1504, εξελέγη για να
διαδεχθεί τον Γεώργιο Βάλλα, ως πρόεδρος των Ελλήνων της Βενετίας, αλλά δεν επήρε
την θέση στα σοβαρά, και τον διαδέχθηκε το 1512 ο Μάρκος Μουσούρος! Διότι ο
Θωμαίος αγαπούσε την ησυχία του σπουδαστηρίου του και ουδέποτε αναμείχτηκε στα
πολιτικά και τις φιλολογικές διαμάχες. Έζησε βίο λιτότατο, έμεινε άγαμος.
Οι Έρασμος, Σαδολόγος,
Ιόβιος, Βέμβος και πολλοί άλλοι μίλησαν ενθουσιωδώς για τον Θωμαίο.
Μία από τις ασχολίες του Θωμαίου ήταν η διατροφή ενός πτηνού γερανού, που 40 χρόνια ετάιζε με το χέρι! Εθεώρησε τον θάνατο του αγαπημένου του πτηνού ως οιωνό και του δικού του θανάτου.[5] Πέθανε 28 Μαρτίου 1531. Η κηδεία του συνοδεύθηκε από πρωτοφανή για την εποχή εκείνη πομπή!
Νυν όντως αδεής και άελπις υπό πλακί τήδε
ύπνον εκοιμήθην πάσιν οφειλόμενον
Αλλά το 1942, για καθαρά πολιτικούς λόγους (γνωστή η ανθελληνική πολιτική της τότε ιταλικής φασιστικής κυβέρνησης), ο Θωμαίος έγινε… Τωμαίος > Τομέο, και απεικονίσθηκε στην Αίθουσα των Σαράντα Επιφανών Φοιτητών του Πανεπιστημίου της Πάδοβας ως… «Αλβανός»! Ο καθ. Giacomelli το εξηγεί στην μελέτη του, με βάση τα τελευταία στοιχεία που ανακαλύφθηκαν για τον βίο του.[6]
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ:
Εξέδωσε δε και πλήθος έργων
και υπομνημάτων:
- 1523: Aristotelis Parva quae vocant Naturalia / «Αριστοτέλης,
τα μικρά φυσικά», εκδ. Βιτάλη (Bernardino Vitali), Βενετία.
- 1524: Trophonius, sive, De divinatione / «Τροφώνιος, ή
Περί μαντείας», συλλογή φιλοσοφικών διαλόγων στα λατινικά.[7]
- 1524: Bembo sive de immortalitate animae / «Περί αθανασίας της ψυχής».
- 1525: Opuscula. Ex Venetiis, εκδ. Bernardino
Vitali, Βενετία.
- 1540: Conversio in Latinum atque explanatio primi libri Aristotelis de partibus animalium… nunc primum ex authoris archetypo in lucem aeditus / «Μετάφραση στα λατινικά και επεξήγηση του α΄ βιβλίου του Αριστοτέλους για τα μέρη των ζώων... εκδίδεται τώρα για πρώτη φορά από το χειρόγραφο του συγγραφέα», εκδ. Φάρρη (G. Farri), Βενετία.
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης «Ελληνική
Βιβλιογραφία». Ελληνική Κοινότητα Βενετίας, ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 1.10.2022.
- Σάθας Κ. «Νεοελληνική Φιλολογία: Βιογραφία των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων, από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής εθνεγερσίας (1453-1821)», εκδ. Τυπογραφείο των τέκνων Ανδρέου Κορομηλά, Αθήναι, 1868.
[1] Όπως και Marsilio Ficino και Giovanni Pico della Mirandola.
[2] Βλ. Ιόβιο.
[3] Βλ. Βεν. Λαμπρίδιο / Λαμπρίδη. Με το άλυτο θέμα της καταγωγής
του έχει ασχοληθεί προσφάτως ο καθηγητής Ciro Giacomelli του Πανεπιστημίου της
Πάντοβας.
[4] Βλ. Giacomelli.
[5] Βλ. Ιόβιο.
[6] Βλ. εκδήλωση Ελληνικής Κοινότητας Βενετίας, στο Πανεπιστήμιο, 18.9.2022 «Έλληνες Λόγιοι στην Αίθουσα των Σαράντα του Πανεπιστημίου της Πάντοβας».
[7] Βλ. Ossa-Richardson «Niccolò Leonico Tomeo (1456–1531)»,
2013, σελ. 90.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook