Ο καθηγητής ιερών Μελέτιος Μπεναρδής,
συνέγραψε ένα δίτομο έργο με τίτλο «Ψήγματα Μεγαρικών».
Στον α΄ τόμο Α΄ είχε τα «Μυθολογικά
- ἱστορικά» και στον β΄ τόμο αναφερόταν στους «Μεγαρείς και Δερβενοχωρίται».
Εξεδόθησαν συμβολή του Δήμου
Μεγάρων, το 1936.
Είχαν σελίδες 216 και 268
αντιστοίχως.
Και όσον αφορά το ιστορικό Τείχος της Αγίας Τριάδος, που οι Μεγαρείς έκτισαν ίνα προστατεύονται από την μανία και την αρπακτική διάθεση των κατακτητών, σε καιρό επαναστάσεως (!!!) ήταν ένας τέλειος πολεμικός προμαχώνας, φτιαγμένος σύμφωνα με όλους τους κανόνες της πολεμικής τέχνης! Ένα τόλμημα! Και σωτήριο έργο που «ὅ,τι δὲν ἐπενόησεν οὐδέν μέρος τῆς Ἐλλάδος κατὰ τὴν Ἐθνεγερσίαν, ἐπενόησαν καὶ ἐφήρμοσαν λίαν ἐπιτυχῶς μόνον οἱ Μεγαρεῖς»…
Και η πρότασις του ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ: Γιατί δεν ανατυπώνει το έργο αυτό ο εκδότης ΔΗΜΟΣ ΜΕΓΑΡΕΩΝ και να το χαρίζει στα παιδιά του Μεγάρων που εισέρχονται κάθε χρόνο στην Α΄ τάξη του Λυκείου;
ΔΕΙΤΕ σχετικό βιντεορεπορτάζ του Γ. Λεκάκη ΕΔΩ
και του Λαογραφικού Συγκροτήματος Μεγάρων, ΕΔΩ.
Τέλος, σύμφωνα με την Ελευθερία Ζαγκουδάκη / υπουργείο Πολιτισμού:
«Στο στενό λαιμό της
χερσονήσου της Αγίας Τριάδας Μεγάρων, στον όρμο του υδροβιότοπου του Βουρκαρίου,
βρίσκεται το τείχος της Αγίας Τριάδας, μοναδικό δείγμα διατειχίσματος των
χρόνων της Ελληνικής Επανάστασης στην περιοχή της Αττικής.
Το παλαιότερο τμήμα του
κατασκευάσθηκε με μορφή μανδρότοιχου από Μεγαρείς, το 1818, με άδεια του
Δερβέν-Αγά, Τούρκου διοικητή των χερσαίων διαβάσεων της περιοχής, ενώ κατά την
Επανάσταση του 1821 συμπληρώθηκε, διαρθρώθηκε σύμφωνα με τους κανόνες της τότε
οχυρωματικής τεχνικής και απέκτησε τη σημερινή οχυρή μορφή του.
Το τείχος διασχίζει το λαιμό
της χερσονήσου από βορρά προς νότο, απολήγοντας και στα δύο άκρα του πολύ κοντά
στη θάλασσα. Έχει μήκος 320 μ., πλάτος 1,50 μ. και ύψος που κυμαίνεται ανάλογα
με το φυσικό ανάγλυφο του εδάφους από 3,90 μ. έως 4,10 μ. Είναι κατασκευασμένο
από ασβεστόλιθους ακανόνιστου σχήματος και διαφορετικού μεγέθους, με
ασβεστοκονίαμα ως συνδετικό υλικό. Στο πάχος του διαμορφώνεται χαμηλός και
στενός περίδρομος, που αναπτύσσεται σε όλο το μήκος της εσωτερικής του πλευράς.
Επτά προμαχώνες ημικυκλικού σχήματος, σε απόσταση ανά 20 μ. περίπου, διασφάλιζαν
τον έλεγχο των ενδιάμεσων τμημάτων, με πλαγιοβολή από τις τυφεκιοθυρίδες των
προμαχώνων. Τυφεκιοθυρίδες διανοίγονται σε δύο σειρές καθ? όλο το μήκος του
διατειχίσματος, στο επίπεδο του εδάφους και του περιδρόμου.
Στο νότιο τμήμα του κεντρικού
προμαχώνα διαμορφώνεται πυργόσχημη πύλη, που προς το βορειοανατολικό τμήμα του
τείχους απολήγει σε τεταρτοκύκλιο. Η πύλη προστατευόταν από καταχύστρα στο άνω
τμήμα και τυφεκιοθυρίδες στον κάθετο τοίχο. Το τόξο της διαμορφώνεται με δύο
επάλληλες σειρές λίθινων θολιτών και παρεμβαλλόμενη στρώση πλίνθων, που συνιστά
το μοναδικό διακοσμητικό στοιχείο του διατειχίσματος.
Το 2006 εκτελέσθηκαν από την
1η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων στερεωτικές εργασίες, σε τμήματα του τείχους
που είχαν μερικώς καταρρεύσει, ενώ το 2009 υλοποιήθηκε, με δαπάνη του Δήμου
Μεγάρων, ο ηλεκτροφωτισμός του διατειχίσματος, συμβάλλοντας στην ανάδειξη του
μνημείου».
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
3.2.2020.
Βλ. και «Το Τείχος της Αγίας Τριάδας στο Βουρκάρι», 3ο Δημοτικό Σχολείο Μεγάρων.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook