Το Ανάκτορο της Ζάκρου
με τα 300 διαμερίσματα,
το Φαράγγι των Νεκρών,
τον αρχαιότερο κλίβανο μετάλλων
και τις πινακίδες με Γραμμική Α…
Του Γιώργου Λεκάκη
"Το ανάκτορο της Ζάκρου είναι το 4ο σε μέγεθος της Μινωικής Κρήτης. Βρισκόταν σε σημαντικό στρατηγικό σημείο, σε ασφαλισμένο κολπίσκο, και ήταν κέντρο εμπορικών ανταλλαγών με τις χώρες της Ανατολής, όπως φαίνεται από τα ευρήματα (χαυλιόδοντες ελέφαντα, φαγεντιανή, χαλκός, κλπ).
Το ανάκτορο της Ζάκρου έχει
δύο κύριες οικοδομικές φάσεις:
- Το παλαιότερο κτίσθηκε πριν 3.900 χρόνια περίπου, ενώ
- το νεώτερο γύρω στο 1600
π.Χ. και καταστράφηκε όπως και τα άλλα κέντρα της Μινωικής Κρήτης, στα 1450
π.Χ.
Η συνολική έκταση του
ανακτόρου της Ζάκρου και των παραρτημάτων του ξεπερνά τα 8.000 τ.μ. [σ.σ.:
10.000 τ.μ. με τα βοηθητικά κτήρια] και υπολογίζεται ότι στον χώρο αυτό υπήρχαν
περίπου 300 διαμερίσματα - μαζί με τους ορόφους- διαφόρων χρήσεων. Το ανάκτορο
ακολουθεί το βασικό σχέδιο των άλλων μινωικών ανακτόρων, με κύρια είσοδο στην
ανατολική πλευρά του, ενώ δεύτερη κεντρική πύλη βρισκόταν στη ΒΑ πλευρά, όπου
κατέληγε πλακόστρωτος δρόμος, προερχόμενος από το λιμάνι.
Ένας κλιμακωτός διάδρομος
κατηφορίζει προς την ΒΑ πύλη και προχωρεί ως την κεντρική αυλή, διαστάσεων 30 Χ
12 μ. Η αυλή συνιστά τον πυρήνα του όλου οικοδομήματος και τον χώρο όπου
λάμβαναν χώρα θρησκευτικές τελετές. Η κεντρική αυλή περιβαλλόταν από
μεγαλοπρεπείς προσόψεις και στοές με κίονες-πεσσούς που στήριζαν βεράντες και
στη ΒΔ. γωνία της υπήρχε κτιστός βωμός.
Η δυτική πτέρυγα, ο κατ'
εξοχήν χώρος λατρείας στον οποίο υπήρχε είσοδος πλαισιωμένη από δύο μικρότερες,
ήταν απέναντι από το βωμό. Υπήρχε προθάλαμος, αίθουσα και μία μεγάλη υπόστυλη
αίθουσα «τελετουργιών» (12 Χ 10 μ.) με περίστυλο φωταγωγό και πολύθυρα, το ένα
από τα οποία οδηγούσε σε «αίθουσα συμποσίων», όπως ονομάσθηκε εξ αιτίας της
εύρεσης αμφορέων και οινοχοών. Το δυτικό τμήμα της πτέρυγας καταλαμβάνεται από
το Ιερό που αποτελείται από 11 δωμάτια, μερικά από τα οποία είχαν θήκες ή
κόγχες. Το κυρίως ιερό ήταν ένα μικρό δωμάτιο - που δεν ήταν προσιτό στο κοινό -
με ψηλό πεζούλι για την απόθεση αντικειμένων. Δίπλα σε αυτό υπήρχε υπόγεια
δεξαμενή καθαρμών, ενώ νότια υπάρχουν τρία βοηθητικά δωμάτια:
- ένα εργαστήριο λιθοξόου,
- μια αποθήκη και
- το θησαυροφυλάκιο - το
μοναδικό του μινωικού κόσμου που βρέθηκε ασύλητο και έδωσε μια μεγάλη σειρά από
αριστουργηματικά τελετουργικά σκεύη.
Πιο δυτικά ακόμη υπάρχει το
αρχειοφυλάκειο, όπου πάνω σε πήλινα ράφια ήταν τοποθετημένα κιβωτίδια με τις
πήλινες πινακίδες των αρχείων, με σημεία της Γραμμικής Α γραφής(*). Νότια, στους
αποθέτες του Ιερού, σε λίθινα διαχωρίσματα φυλάσσονταν λατρευτικά αντικείμενα.
Εξω από τη δυτική όψη, σε μεταγενέστερη οικοδομική φάση προστέθηκαν
εργαστηριακοί χώροι.
Στην ανατολική πτέρυγα
βρίσκονταν τα βασιλικά διαμερίσματα και το διοικητικό κέντρο: Το «διαμέρισμα
της βασίλισσας» με πολύθυρα, το «διαμέρισμα του βασιλιά» - η μεγαλύτερη αίθουσα
του ανακτόρου - ενώ από την κεντρική αυλή ένα πολύθυρο οδηγούσε στην «αίθουσα
της δεξαμενής», στο κέντρο της οποίας υπήρχε δεξαμενή διαμέτρου 7 μ., όπου ένα
θωράκιο στήριζε μια σειρά από τουλάχιστον πέντε κίονες. Άλλες δύο εγκαταστάσεις
ενός φρέατος-κρήνης βρίσκονταν στην πτέρυγα αυτή.
Στη νότια πτέρυγα υπάρχει
μικρό συγκρότημα εργαστηρίων όπου παρασκευάζονταν αρώματα και μικροαντικείμενα
από φαγεντιανή, ορεία κρύσταλλο, κλπ. Στην βόρεια πτέρυγα υπάρχει μεγάλο
κλιμακοστάσιο που οδηγεί στον πάνω όροφο, οι «αποθήκες των βασιλικών
διαμερισμάτων», λουτρική εγκατάσταση και ένα μεγάλο δωμάτιο, προσιτό από
διάδρομο, που ερμηνεύεται ως μαγειρείο και το οποίο εξυπηρετούσε αίθουσα
συμποσίων στον πάνω όροφο".
ΠΗΓΗ: ΥΠΠΟΑ, Εφορεία
Αρχαιοτήτων Λασιθίου, Τ.Κ. 72300, Ζάκρος (Νομός Λασιθίου), τηλέφωνο: +30 28430
26897, τηλ/πο: +30 28430 26897, email: efalas@culture.gr
Η Ζάκρος (< εις άκρον) ανασκάφηκε, για πρώτη φορά, από τον D. G. Hogarth[1] της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών. Απεκάλυψε 12 οικίες. Το 1961 ο σπουδαίος Νικόλαος Πλάτων επανέλαβε την ανασκαφή και ανακάλυψε το Ανάκτορο της Ζάκρου, αλλά και κλίβανο μετάλλων, που είναι ο αρχαιότερος που έχει βρεθεί μέχρι στιγμής! Αγωγοί έλεγχαν την παροχή αέρα στον κλίβανο στον οποίο στοιβάζονταν μεταλλεύματα και κάρβουνο και ο υγρός μπρούντζος στραγγιζόταν μέσα από μια οπή. Ανακαλύφθηκε επίσης και αρχαίος λαβύρινθος (**) όμοιος με αυτούς της Κνωσού και της Φαιστού!
Ο... πολύς (και αρχαιοκάπηλος) Flinders Petrie προσδιόρισε την Ζάκρο παραφρασμένα ως κοιτίδα των... Ζέκερ > Tjeker / Tjekker / Tjekru / Djekker, έναν από τους (κακώς λεγομένους και αδοκίμως) "λαούς της Θάλασσας" / Sea Peoples, αφού δεν ήταν παρά Έλληνες κάτοικοι του Αιγαίου...
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης «Σύγχρονης
Ελλάδος περιήγησις». ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 9.9.2021.
- Platon N. «Zakros: The Discovery of a Lost Palace of Ancient Crete», εκδ. Charles Scribner's Sons, 1971.
Διαβάστε παρακάτω πώς «μικραίνει» την αξία της Ζάκρου ένα αμερικανικό κείμενο:
Πριν από τουλάχιστον 3.500 χρόνια [σ.σ.: ;;;] στο στόμιο ενός λιμανιού, στο ανατολικότερο άκρον της Κρήτης, μια κοινότητα Κρητομινωιτών εμπόρων κατασκεύασε ένα συγκρότημα από αίθουσες δεξιώσεων, αποθήκες, κουζίνες, αυλές και…πισίνες!
Αυτός το συγκρότημα στην θέση
της Ζάκρου είναι γνωστό ως «Ανάκτορο της Ζάκρου». Δεν ήταν ανάκτορο. Ήταν
κέντρο… πολλαπλών χρήσεων, όπου γίνονταν κάθε είδους εμπορικές, πολιτικές,
θρησκευτικές, βιομηχανικές και κοινωνικές δραστηριότητες!
Το ανάκτορο της Ζάκρου
καλύπτει λίγο λιγότερο από ένα στρέμμα γης και διέθετε περίπου 150 δωμάτια
τοποθετημένα σε δύο επίπεδα, γύρω από μια κεντρική αυλή. Κατά την διάρκεια
ανασκαφών που πραγματοποιήθηκαν, κατά διαστήματα, από την δεκαετία του 1960,
ανακαλύφθηκαν εκεί 13 πινακίδες γραμμένες στην [σ.σ.: αρχαία ελληνική] γραφή Γραμμική Α(*).
Αν και η Γραμμική Α δεν έχει ακόμη πλήρως αποκρυπτογραφηθεί, αυτά τα κείμενα,
πιστεύεται ότι, περιέχουν κάποιο είδος πινάκων, που πιθανώς καταγράφουν φόρους
ή τιμές.
Οι ερευνητές έχουν αποκαλύψει
ελάχιστα στοιχεία για το πώς οι Μινωίτες οργανώθηκαν θρησκευτικά και πολιτικά.
Ωστόσο, η αρχιτεκτονική σε τοποθεσίες όπως το παλλάτι στην Ζάκρο, μπορεί να δώσουν
κάποιες ενδείξεις. «Οι Μινωίτες διατήρησαν χώρους για τους αριστοκράτες, αλλά
επίσης έδωσαν έμφαση στην αλληλεπίδραση της κοινότητας, σε μεγάλους δημόσιους
χώρους, ως μέσον κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης». [σ.σ.: Αυτό είναι ένα δείγμα
πρώιμης δημοκρατίας].
Οι αξιωματούχοι του ανακτόρου
της Ζάκρου συνέλεγαν ελαιόλαδο και άλλα γεωργικά προϊόντα στην ενδοχώρα και τα
αποθήκευαν στο παλλάτι πριν τα αναδιανείμουν στην ευρύτερη κοινότητα κατά την
διάρκεια τελετουργικών εκδηλώσεων και τα στείλουν σε εμπορικούς εταίρους πέρα
από την θάλασσα.
Οι Μινωίτες ναυτικοί της
Ζάκρου συνέδεσαν την τοποθεσία του ανατολικού λιμανιού τους - το μόνο ασφαλές
καταφύγιο κατά μήκος μιας διαβόητης τραχειάς ακτής - με ιδιαίτερα ισχυρές
εμπορικές σχέσεις, με την Εγγύς Ανατολή και την Βόρειο Αφρική.
Η Ζάκρος καταστράφηκε γύρω
στο 1450 π.Χ. Το παλλάτι εγκατελείφθη και δεν ξανακατοικήθηκε ποτέ. [σ.σ.: Γιατί;].
Οι αρχαιολόγοι βρήκαν είδη πολυτελείας, όπως:
- χάλκινα πλινθώματα από την Κύπρο,
- φαγεντιανή και αλάβαστρο από την [σ.σ.: αρχαία ελληνική πόλη Φαγιούμ] Αίγυπτο,
- ελεφαντόδοντο από την Συρία και
- πολλά ρυτά, ή δοχεία από εισαγόμενα υλικά όπως ο οψιδιανός.
Ένα από αυτά τα αγγεία ήταν λαξευμένο από το
ορυκτό χλωρίτη σε σχήμα κεφαλής ταύρου, του οποίου τα ξύλινα κέρατα ήταν
πιθανόν κάποτε τυλιγμένα σε φύλλο χρυσού!!!
Πολλά από τα αντικείμενα που ανακτήθηκαν από την Ζάκρο ευρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου, το οποίο παρέχει επίσης μια εξαντλητική εισαγωγή στον μινωικό πολιτισμό.
ΠΗΓΗ: M. Brown «Zakros, Greece», AJA, Ιούλιος/Αύγουστος 2021. Βλ. και αρχαιολόγο D. Matthew Buell του Πανεπιστημίου Trent.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- (*) Best J. G. P. και Woudhuizen Fr. «Lost Languages from the Mediterranean», εκδ. Brill, 1989.
- (**) Castleden R. «The Knossos Labyrinth: A New View of the 'Palace of
Minos' at Knosos», εκδ. Routledge, 1990.
- Hogan C. M. «Knossos Fieldnotes», εκδ. The Modern
Antiquarian, 2007.
[1] Ο Hogarth το 1886 εξελέγη Μέλος του Κολλεγίου Magdalen της Οξφόρδης. Έκανε ανασκαφές στην Κύπρο, την Κρήτη, την Αίγυπτο, την Συρία, την Μήλο και την Έφεσο (στον Ναό της Αρτέμιδος), μεταξύ 1887 - 1907. Στο νησί της Κρήτης, ανέσκαψε την Ζάκρο και το Σπήλαιο του Ψυχρού Λασυθίου. Διορίσθηκε διευθυντής της Βρετανικής Σχολής Αθηνών το 1897 και είχε αυτήν την θέση έως το 1900. Μετά διορίσθηκε φύλακας του Μουσείου Ashmolean στην Οξφόρδη από το 1909 μέχρι το θάνατό του το 1927. – ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΡΟΣΕΧΩΣ…
Έργα του ελληνικού
ενδιαφέροντος:
- Hogarth D. G., James M. R., Smith R. Elsey, Gardner E. A. «Excavations
in Cyprus, 1887-1888. Paphos, Leontari, Amargetti», στο The Journal of Hellenic Studies, 9: 147–271,
doi:10.2307/623675, 1888.
- Grenfell B. P., Hunt A. S. και Hogarth D. G. «Fayûm
Towns and Their Papyri», εκδ. Kegan Paul, Trench,
Trübner / Quaritch / Frowde, Λονδίνο, 1900.
- Forbes N., Toynbee A. J., Mitrany D., Hogarth, D. G. "Turkey". The Balkans: A History of Bulgaria, Serbia, Greece, Rumania, Turkey. Oxford: At the Clarendon Press, 1915.
- Hogarth D. G. «Devia Cypria: notes of an archaeological journey in
Cyprus in 1888», εκδ. H. Frowde, 1889.
- «A wandering scholar in the Levant», εκδ. J. Murray, Λονδίνο, 1896.
- «Philip and Alexander of Macedon: two essays in biography», εκδ. C. Scribner's Sons, ΝΥ, 1897.
- «The Nearer East», εκδ. W. Heinemann, Λονδίνο, 1902.
- «The Archaic Artemisia of Ephesus», 1908.
- «Ionia and the East; six lectures delivered before the University of
London», εκδ. Clarendon Press. Oxford, 1909.
- «The Ancient East», 1914.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook