Του Γιώργου Λεκάκη
Ο Κέκροψ - εκ του γένους των Αμυανδριδών - ήταν αττικός προκατακλυσμιαίος πολιτιστικός
ήρωας της πελασγικής πρωτοελληνικής φυλής και ο ιδρυτής και πρώτος μυθικός
βασιλεύς στο αρχαίο άστυ των (μετέπειτα λεγομένων) Αθηνών[1], η οποία
επήρε προς τιμήν του το όνομα «Κεκρωπία / Κεκροπία[2]» χθων, ενώ
ελέγετο «Ακταία / Ακτή». Θεωρείται ο γενάρχης των Αθηναίων (οι οποίοι τότε ακόμη ελέγοντο
Κεκροπίδες) και του αττικού πολιτισμού.
|
ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ:
Κέκροψ < Κέρκωψ < κέρκος [κίρκος], η ουρά ζώων, το ανδρικό μόριο (κυρτωμένο εν στήσει), λαβή > κερκοπίθηκος (φέρει κυρτή ουρά), κερκόπορτα, κερκοφόρος, κέρκωσις, κερκώπη, κεκρωπίζω, κεκρώπιος, κρώπιο (άρπη, δρεπάνι) + ωψ, ώπα, ώτα, όψις.
Αλλά κέρκωψ και ο τέττιγξ = τζιτζίκι [(σχετιζόμενο με την Ηώ(5*)], επίσης σύμβολο του αυτόχθονος, ιδία στην Αττική.
ΠΗΓΗ: Ετυμ. Λεξ. Βασδέκη, Κούρτιος.
.................................................................
Ήταν υιός της Γαίας (άρα
γίγαντας / παμμεγέθης, που γεννήθηκε από το σπέρμα που εμπότισε το ύφασμα, με το οποίο η θεά
Αθηνά είχε σκουπίσει το πόδι της, καθώς απέκρουσε την εκσπερμάτιση του Ηφαίστου.
Η Γαία πήρε αυτό το ύφασμα με τα κύτταρα της Αθηνάς και το θεϊκό σπέρμα και κατάφερε να κάνει από αυτό να
γεννηθεί έμβιο ον - έγινε η πρώτη παρένθετη μητέρα - αν και μισός άνθρωπος, μισός φίδι με ουρά ψαριού (θυννίδος - δηλ. θηλυκού[6] θύννου / τόννου) - σύμβολα της Αθηνάς και του Ποσειδώνος αντίστοιχα. Έκτοτε αυτό ήταν το σύμβολο των αυτοχθόνων ηρωοδαιμόνων - οικουρείς όφεις-προστάτες της οικίας.
Ο διφυής[6] /
δίμορφος δρακοντίδης Κέκροψ, λοιπόν, ήταν ο πρώτος βασιλιάς στην ιστορία, που είχε πόλη-κράτος!
Εδίδαξε στους κατοίκους της Αττικής τα πρώτα στοιχεία πολιτισμού και αυτής που
θα λέγαμε αργότερα «πολιτισμένης ζωής»:
- τα γράμματα, το διάβασμα / την ανάγνωση
- τον γάμο – ήταν ο ιδρυτής του
θεσμού και σύλληψης της ιδέας ένωσης δύο διαφορετικών φύλων - πριν από την
εποχή του, φαίνεται ότι οι Αθηναίοι και οι άνθρωποι γενικώς ζούσαν «άτακτα» ως θηρία. Καθιέρωσε
την μονογαμία "καὶ ἐθαύμασαν οἱ Ἀθηναῖοι τὸν τοῦ βασιλέως νόμον" (Ιω. Μαλάλας) - βλ.
- την κοινή ζωή των κατοίκων
του άστεως – ήταν ο θεμελιωτής της,
- την κατάργηση θυσιών, και καθιέρωσε
νέες μορφές προσφορών στους θεούς: Να μη θυσιάζουν ζωντανά ζώα[7], αλλά να
προσφέρουν αναίμακτες θυσίες στους θεούς κριθαρένια πέμματα / πλακούντια (γλυκίσματα), τους
πελάνους[8], που
είχαν στρογγυλή μορφή κέρατος βοδιού. Ο Κέκροψ ήδη σεβόταν τους θεούς και τους
έφερνε θυσίες, με νερό![9] Ήταν ο
πρώτος που έκανε θυσία στην Αθηνά. Εθυσίαζε στην Αθηνά, όπως έκαναν
προηγουμένως οι Ηλιάδες στην Ρόδο![10]
- την κατασκευή βωμών - ο
πρώτος που τους κατασκεύασε!
- την ναυπηγική, και την τέχνη
της ναυσιπλοΐας,
- την γεωργία, και δη την
καλλιέργεια τους αμπελιού. "Πρώτος ιερεύσαι βουν".
- το σύνταγμα των νόμων. Καθιέρωσε
για πρώτη φορά νόμους. Ήταν ιδρυτής του Αρείου Πάγου.
- τον θεσμό του πολιούχου - δηλ. του θεού-προστάτη μιας πόλεως.
- την διαιτησία – λ.χ.
διαιτήτευσε στην διαφωνία Αθηνάς - Ποσειδώνος για την κηδεμονία της πόλεως. Καθόρισε
την χρησιμότητα ενός δώρου ως καθοριστική για να γίνει κάποιος πολιούχος. Στο
αγώνα προς την Κεκροπία Ακρόπολη, έφθασε πρώτος ο Ποσειδών. Κτύπησε την
ακρόπολη με την τρίαινά του κι έτσι εδημιούργησε πηγή (αλλά αλμυρή) από την
οποία αναδύθηκε άλογο[11] -
γνωστή στους μεταγενέστερους χρόνους ως Ερεχθεϊκό Πηγάδι, στον ναό του
Ερεχθέως. Είτα έφθασε η Αθηνά, και εφύη μια ελιά στο Πάνδροσον ιερό της
Κεκροπίας Ακρόπολης. Αυτός ήταν ο πιο δημοφιλής αττικός μύθος γι’ αυτό και μια
σκηνή από αυτόν απεικονίσθηκε στο δυτικό αέτωμα του Παρθενώνος… Ο Κέκροψ ήταν κριτής ή μάρτυς - έκτοτε λέγεται μάρτυρας κάθε εξεταζόμενος σε δίκη!
- την δημοκρατία. Καθιέρωσε το
δημοψήφισμα. Στην φιλονικία Αθηνάς - Ποσειδώνος εμφανίσθηκαν ταυτόχρονα στην
Αττική μια ελιά και μια λίμνη. Ο Κέκροψ κατέφυγε έκπληκτος στο Μαντείο των
Δελφών(***)! Η απάντηση ήταν ότι ο Ποσειδών και η Αθηνά φιλονικούν για την κυριαρχία
της πόλεώς του! Τότε ο Κέκροψ συγκέντρωσε όλους τους κατοίκους της πόλεως και
τους ζήτησε να ψηφίσουν τον θεό της προτιμήσεώς τους. Όλες οι γυναίκες εψήφισαν
την θεά Αθηνά - γιατί επί ημερών του οι γυναίκες είχαν ψήφο, όπως και οι άνδρες!
- και οι άνδρες τον Ποσειδώνα. Εξελέγη η Αθηνά, με μία ψήφο παραπάνω, λόγω
αριθμητικής πλειοψηφίας των γυναικών. Ο Ποσειδών εξοργίσθηκε γιατί, κατά την
άποψή του οι γυναίκες ήταν αριθμητικά κατά μία λιγότερες και είδε νοθεία από
τον μάρτυρα Κέκροπα, που είχε γονική σχέση με την Αθηνά, όπως είπα πιο πριν. Απείλησε
να βυθίσει την Αθήνα, με κατακλυσμό[12]. Και με
«καυτή οργή» πλημμύρισε το Θριάσιον πεδίον και άφησε την Αττική κάτω από την
θάλασσα… Οι Αθηναίοι για να τον εξευμενίσουν αποφάσισαν να θέσουν τρεις
τιμωρίες στις γυναίκες:
> Να μετατρέψουν την
μητριαρχία σε πατριαρχία, και να μη φέρουν έκτοτε τα παιδιά το όνομα της μητρός
τους – αυτό σημαίνει πως είχαν ανακαλύψει τρόπο ευρέσεως του βιολογικού πατέρα
–
> να απαγορεύσουν την ψήφο
στις γυναίκες
Και
> να μη λέγονται πλέον οι
γυναίκες Αθηναίες.
Ο αγών Ποσειδώνος - Αθηνάς έγινε
την δεύτερη ημέρα του μήνα Βοηδρομιώνος[13], και ως
εκ τούτου παρέλειψαν εκείνην την ημέρα από το ημερολόγιό τους…
- την δοικητική / πολιτική
διαίρεση της τοπικής αυτοδιοίκησης: Εχώρισε τους κατοίκους σε 4 φυλές (Κεκρωπείς[14],
Αυτόχθονες, Ακταίοι > Αχαιοί και Παράλιοι) και 12 κοινότητες (Κεκροπία, Τετράπολις,
Επακρία, Δεκέλεια, Ελευσίνα, Αφίδναι, Θορικός, Βραυρών, Κύθηρος, Σφηττός,
Κηφισία και Φάληρο). Κι αυτό γιατί όταν η Αττική εδέχθη επίθεση από τους Κάρες
και τους Βοιωτούς, ο Κέκροψ εγκατέστησε τους κατοίκους, που προηγουμένως ζούσαν αδιοίκητοι, διάσπαρτοι στα χωράφια, σε 12 πόλεις[15]. Πρόκειται για την μεγάλη αναμέτρηση Ατλάντων (Βοιωτών) και Αθηναίων, που ανάγκασε τους ηττημένους Άτλαντες να εγκαταλείψουν τον αιγαιακό χώρο.
- τις τέχνες –ήταν ο πρώτος που κατασκεύασε και καθιέρωσε αγάλματα θεών. Ήταν ο πρώτος που αφιέρωσε ένα ξόανο αυτής της θεάς!
- την απογραφή του πληθυσμού.
Κατ’ αυτήν, κάθε κάτοικος έφερνε μια πέτρα [κεκρόπιος πέτρα]. Έτσι έκτισε την ακρόπολη / κάστρο
της Κεκροπίας.
- το δικαίωμα στην ιδιοκτησία
- την οικοδομή, τον τρόπο
οικοδόμησης οικιών με ξύλα,
- την λατρεία της ανώτατης
θεότητος την οποία ονόμασε Δία - του Υπάτου / Υπέρτατου (ανωτάτου) Διός και της Πολιάδος Αθηνάς – λατρείες
της οποίες ίδρυσε ο ίδιος – έως τότε εν Αθήναις λατρευόταν ο Κρόνος, η Ρέα και
η Γαία. Γι’ αυτό έλεγαν πως ο Κέκροψ σκότωσε τον Κρόνο![16] Για τους προγονικούς όμως θεούς, Κρόνο και Ρέα, ήγειρε βωμούς.
- τον αποικισμό: Ίδρυσε και έκτισε
πόλεις στην Εύβοια (ίδρυσε πόλη με το όνομα Αθήνα), την Βοιωτία και την Κωπαΐδα
[ίδρυσε τις αρχαίες πόλεις Αθήνα, Ελευσίνα (στον Τρίτωνα ποταμό)[17], και
Αλίαρτο (όπου είχε και ηρώον)]. Όπου υπήρχε Αθήνα, υπήρχε και βασιλιάς Κέκροψ,
το όνομά του έμεινε ως αξίωμα[18].
και
- την ταφή των νεκρών, και τις
τελετές ταφής.
Με όλα αυτά, ο Κέκροψ οδήγησε
τους ανθρώπους από την αγριότητα στην ημερότητα.[19]
Ο διφυής δράκος Κέκροψ. [δράκος < δέρκω, δέρκομαι = λάμπω, έχω λαμπερό βλέμμα > οξυδερκής]. |
Ο Κέκροψ μετά τον θάνατό του ελατρεύθη ως χθόνια θεότητα: Ο τάφος / κρύπτη του το Κεκρόπιο Ιερό ευρίσκετο στο σημερινό βορειοδυτικό τμήμα της Στοάς των Καρυάτιδων - που είναι οι Κόρες(**) του Κέκροπος - στο Ερέχθειο. Ελατρεύετο κυρίως στην Ακρόπολη υπό την μορφή όφεως, και με δικό του ιερέα. Λατρευόταν επίσης στα Μέγαρα (όπου τον μετέφερε η θεά Αθηνά, "λαβούσα την μορφή του θαλασσίου, πτηνού της αυθυΐας και βαστάσασα αυτόν υπό τις πτέρυγές της"), την Βοιωτία, τον Αλίαρτο, την Εύβοια, την Θράκη και την Θεσσαλονίκη (Κεκροπίς), την Αιολίδα (Κεκρόπειον), και την Σαλαμίνα της Κύπρου. Σε νομίσματα της Κυζίκου παριστάνεται να βαστά κλάδον ελαίας (ανάμνηση της μαρτυρικής του καταθέσεως υπέρ της Αθηνάς). Σχετίζεται δε και με τους ιερείς της Σαΐδος[20] Αιγύπτου. Εικόνα του ήρωα των Αθηνών, υπήρχε στην Αθήνα και στους Δελφούς(***). Εκυβερνούσε τόσο τους Αιγύπτιους όσο και τους Αθηναίους, που μιλούσαν ο ένας την γλώσσα του άλλου. Όλα αυτά δείχνουν την εξάπλωση των πρωτοΕλλήνων πελασγών.
Βασίλευσε 49-50 χρόνια (από το 1600 / 1558 έως το 1508 π.Χ., αλλά βάσει των θεσμών και των επιτευγμάτων του, καθώς και των γεωμύθων που αναφέρονται αυτό έγινε πολύ-πολύ αρχαιότερα)[21]. Κυβέρνησε πριν ακόμη οι άνθρωποι λάβουν κρασί ως δώρο από τους θεούς. Κάτι τέτοιο ξέρουμε πως έγινε τουλάχιστον κατά την 7η χιλιετία π.Χ. Οι Αθηναίοι, για να τον τιμήσουν για όλα τα δώρα που τους είχε κάνει, του έστησαν βωμό στην Ακρόπολη των Αθηνών και τον παρουσίασαν σε ένα από τα αετώματα του Παρθενώνος. Τον ετιμούσαν "δι’ ωραίων, ήτοι καρπών και πλακουντίων και νηφάλιων", άρα ήτο "μειλίχιος ήρως". Ο Κραναός[22] έγινε ο διάδοχός του. Πέντε βασιλείς μετά απ’ αυτόν εν Αθήναις, αποκαλούντο Κεκροπίδες (ακολούθησαν οι: Κραναός, Αμφικτύων, Εριχθόνιος, Πανδίων Α΄, Ερεχθευς, Κεκροψ Β΄, Πανδίων Β΄, Αιγεύς, Θησεύς)… Ένας εξ αυτών, είναι ο Κέκροπας Β'[24], πρωτότοκος υιός του Ερεχθέως[23] και της Πραξιθέας του Φρασίμου. Πολλές φορές συγχέονται αυτοί οι δύο…
Σύγχρονός του στην Αρκαδία ήταν ο Λυκάων του Πελασγού. Στην Αίγυπτο, ο φαραώ Ναραχώ. Ενώ εμάντευε η Σίβυλλα.
ΠΗΓΕΣ: Γ. Λεκάκης «Ελληνική
Μυθολογία» (απόσπ.). Γ. Λεκάκης «Σύγχρονης Ελλάδος περιήγησις» (απόσπ.).
ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 4.7.2018.
- Απολλόδωρος «Βιβλιοθήκη», 3.14.1 και 3.14.2. Αριστοφ. «Σφήκες», 438. Μάρκος Τερέντιος Βάρρων / Varro. Διόδωρος Σικελιώτης «Ιστορική Βιβλιοθήκη», 1.28.7. Ευρ, «Ίων», 936, 1163. Ευστάθιος Ομ. Ηρόδοτος «Ιστορίαι» 8.55. Κύριλλος Αλεξ. "Contra Julianum" lib. 1-2, 4090.176. Liberalis Antoninus «Μεταμορφώσεις» 6. Μαλάλας Ιω. "Χρονογραφία" (2871.001),Οβίδιος «Μεταμορφώσεις», 2.555. Παυσανίας, «Ελλάδος Περιήγησις» 1.2.5 και 8.2.1. Στράβων «Γεωγραφικά», 7.7.1, 9.1.6 και 9.1.13. Τζέτζης «Χιλιάδες» 5.638 και σχολ. Λυκόφρωνος 111. Υγίνος «Fabulae» 48. Θεοφανείδης Β. Δ. εγκυκλ. "Πυρσός".
Hdt.8.44, Hdt. l.c.,sg., Ar. Eq. 1055, Sch. Ar. V. 436, Eup. 156, Hecat. 119 J. Supp. 658, El. 1289, Id. Hipp. 34, APl. 4.295, Str. 9.1.20, ib. 374.144, Ar. Av.1407, AP7.81 (Antip. Sid.), Call. Dian.227, A. R.1.95.
IG3.1335, IG12.302.59, IG12.372.63.
- Scriptores rerum mythicarum Latini, εκδ. Bode.
Και:
- Domenico Cimarosa «Το Ίδρυμα
των Αθηνών» / Atene edificata, παραγγελία της Αικατερίνης Β'.
[1] Αν και πριν απ’ αυτόν υπήρχαν ο Περίφας, λάτρης του
Απόλλωνος(7*), και ο γηγενής βασιλιάς Ακταίος πριν απ’ αυτόν, από τον οποίον
ονομάσθηκε η χερσόνησος Ακτική > Αττική – βλ. Όμηρο.
[2] Έτσι ελέγετο η Ακρόπολις των Αθηνών, από πολλούς
βασιλείς των Αθηνών, μετά τον θάνατο του Κέκροπος.
> Κεκροπίαθεν, Κεκροπίηθεν = εξ Αθηνών.
[3] Αυτός απέθανε όσο ζούσε ο πατέρας του, χωρίς ν’
αφήσει απογόνους. Είχε πάει στην Δήλο, απ’ όπου έφερε στην Αθήνα ένα ξόανο της
θεάς Ειλειθυΐας. Πέθανε στο ταξείδι της επιστροφής του. Ο τάφος του βρισκόταν
στις Πρασιές(4*) της Αττικής. ΠΗΓΕΣ: Απολλόδ. 3/14.2, Παυσ. 1/2.6, 1/18.5,
1/31.2.
(4*) Πρασιές / Πρασία /
Πρασιά / Πρασίαι / Πρασιαί: Ο αρχαίος δήμος Πρασιών Πανδιονίδος φυλής ήταν
δήμος της Παραλίας, στην ανατολική ακτή της Αττικής, μεταξύ των δήμων Ποταμού
και Στειρίας. Μετά το Σούνιο ακολουθούσαν οι Θορικός, Ποταμός, η Πρασιά, η
Στειρία και η Βραυρών – βλ. Στρ.
[4] Η Άγλαυρος ή Πάνδροσος με τον Ερμή(6*) ή τον Ελευσίνιο
Εύμολπο έτεκε τον Κήρυκα. από τον οποίο προήλθε το ιερατικό γένος των Κηρύκων
στην Αθήνα – και το ιερό αξίωμα του κήρυκος. Ή είχε υιό τον Εύμολπο, τον πατέρα
του Αντίφημου και παππού του Μουσαίου – ΠΗΓΕΣ: Παυσ. 1/38.3, Ισοκρ. 4.157, Ευστ.
Σχόλ. Ιλ. τόμ. 1 σελ. 171. Σχόλ. Σοφ. Οιδ. Κολ. 1053.
[5] Η Έρση του Κέκροπα με τον Ερμή(6*) ή τον Πανδίονα έτεκε τον Κέφαλο, τον οποίο ερωτεύτηκε η Ηώ(5*), τον απήγαγε και τον μετέφερε στην Συρία, όπου απέκτησαν τον Τιθωνό, τον πατέρα του Φαέθοντα ή τον ίδιον τον Φαέθοντα, ίσως και τον Εωσφόρον, τον Αώο, και τον Πάφο.
Το ίδιο παραδίδεται και για την Κρέουσα,
κόρη του Ερεχθέα.
ΠΗΓΕΣ: Υγίν. μύθ. 160,
270.2 & αστρ. 2/42.4, Απολλόδ. 3/14.3, Ησ. Θεογ. 986 κ.ε. & Σχόλ.,
Σχόλ. Διον. Περ. 509.
[6] Είχε δύο φύσεις: Την αρσενική και την θηλυκή (ερμαφρόδιτος)(6*). Ίσως γι' αυτό ο Ισοκράτης λέει πως πέθανε άνευ απογόνων.
> Ή "διότι λαλούσε δύο γλώσσες".
> Ή "οἱ Ἀθηναῖοι εἶπαν διφυῆ, ὅτι ἐξευγένισε τὰ τέκνα τοῦ εἰδέναι τοὺς ἑαυτῶν γονεῖς" (Ιω. Μαλάλας).
> Ή διότι έδειξε / εδήλωσε με τον γάμο, τις δυο φύσεις του ανθρώπου, αρσενική και θηλυκή.
> Ή διότι επί των ημερών του, δις εφύησαν εξ Αθηνάς: Ο ίδιος και η ελαία.
> Ή ο ίδιος δις εφύη: Όταν εγεννήθη και με την βασιλεία του Κέκροπος Β΄.
[7] Αν και αναφέρεται και ως ο πρώτος που θυσίασε βόδι.
[8] Πελανος = βόδι (αττ.).
[9] Ίσως γι' αυτό καταστερίσθηκε στον ουρανό στον
αστερισμό του Υδροχόου – βλ. Εύβουλος.
[10] Βλ. Διόδωρος Σικελιώτης (5/56.5-7).
[11] Προσφιλές θέμα σε πολλά περιρραντήρια σε όλον τον
κόσμο.
[12] Πρόκειται για μικρό κατακλυσμό που πλήττει την Αττικοβοιωτία. Πολλοί τον ταυτίζουν με τον Κατακλυσμό του
Δευκαλίωνος, ο οποίος όμως είναι όμως μεταγενέστερος κατά 32 χρόνια και συμβαίνει στην Θεσσαλία.
[13] Ό,τι συνέβη αργότερα με τον μήνα Φεβρουάριο! Μήνας αφιερωμένος στον Βοηδρόμιο Απόλλωνα(7*). Άρχιζε με την πρώτη εμφάνιση της Σελήνης του Αυγούστου, και τελείωνε με την νέα Σελήνη του Σεπτεμβρίου.
[14] Φυλή που παρέμεινε με την μεταρρύθμιση του Κλεισθένους (508 π.Χ.), ο οποίος εξέλεξε τα ονόματα αυτών, κατόπιν χρησμού των Δελφών(***), από κατάλογο 100 ονομάτων γηγενών ηρώων! Στην Κεκροπίδα φυλή καταλογίσθηκαν το Άθμονον, η Αιξωνή, οι Αλαί, η Μελίτη, η Ξυπετή, η Συπάλλητος, η Τρινύμεια "και τινες άλλαι".
[15] Βλ. Φιλόχορο.
[16] Όταν τον σκότωσε οι Κορύβαντες / Κάβειροι / Κουρήτες
/ Κρήτες / Κύρβαντες / Τελχίνες, ακόλουθοι της Ρέας, επέστρεψαν στην πατρίδα τους
κι αργότερα ακολούθησαν τον θεό Διόνυσο στην Ινδία, επί κεφαλής φάλαγγας
πολεμιστών από την Εύβοια.
[17] Πόλεις που επίσης βυθιστήκαν περί την 8η
χιλιετία π.Χ.
[18] Όπως το μίνως στην Κρήτη, το φαραώ στην Αίγυπτο,
κ.ά.
[19] Βλ. Διόδωρος Σικελιώτης (1/28.7).
[21] Με το Κέκροπα ασχολήθηκε και ο… Ισαάκ Νεύτων, που τον
θεωρεί έναν από τους βοσκούς των Υξώς, και πως έκτισε την Κεκροπία το 1080 π.Χ.
και τον διαδέχθηκε ο Κραναός το 1045 π.Χ. – βλ. Isaac Newton «The Chronology
of Ancient Kingdoms, A Short Chronicle from the First Memory of Things in
Europe, to the Conquest of Persia by Alexander the Great».
[22] Αυτόχθων, βασιλεύς επί κατακλυσμού. Νυμφεύτηκε την Πεδιάδα,
κόρη του Λακεδαιμονίου Μύνη. Απέκτησαν την Κρανάη, την Κραναίχμη και την
Ατθίδα, η οποία πέθανε πολύ νέα κι ανύπαντρη και, όταν την έχασε, ονόμασε την
χώρα Ατθίδα. ΠΗΓΕΣ: Απολλόδ. 3/14.5, Ευσέβ. Ε. πρ. 10/9.9). Υιός του ο Ραρ, Ράρος
> Ράριον πεδίον.
[23] Όταν οι Αθηναίοι κατάφεραν να εκδιώξουν τους Θηβαίους
από την Αττική, στις μάχες που δόθηκαν ο Ερεχθέας σκότωσε τον Εύμολπο (του
Ποσειδώνος), κι ο Ποσειδών (ή ο Ζευς) σκότωσε τον Ερεχθέα, τον οποίο διαδέχτηκε
ο Κέκροπας Β΄. ΠΗΓΕΣ: Απολλόδ. 3/15.4-5, Υγίν. μύθ. 46.
Η Πραξιθέα απέκτησε με τον Ερεχθέα πολλά παιδιά: Κέκροπας Β΄, Άλκων, Ορνεύς, Θεσπιος, Ευπάλαμος, Πάνδωρος, Μητίων, Μερόπη, Κρέουσα, Ωρείθυϊα, Πρόκρις, Πρωτογένεια, Πανδώρα, Χθονία, κ.ά. Ο Μητίων ήταν πατέρας του Ευπαλάμου Β΄ και του Σικυώνα, γενάρχης του βασιλικού γένους
των Μητιονιδών, οι οποίοι έδιωξαν από το βασίλειο της Αθήνας τον εξάδελφό τους,
Πανδίονα, του Κέκροπα Β΄, ώσπου εκδιώχτηκαν και οι ίδιοι από τους γιους του
Πανδίονος. Ο Μητίων ήταν πατέρας και του Δαίδαλου, τον οποίο απέκτησε με την Ιφινόη. Το γένος των Δαιδαλιδών Αθηναίων ξεκινά... και ο άνθρωπος αρχίζει να κτίζει με πέτρες και να έχει τεχνολογία... – ΠΗΓΕΣ: Απολλόδ. 3/15.1, 3/15.5-6,3/15.8, Παυσ. 2/6.7.
[24] Έλαβε την εξουσία μετά τον θάνατο του Ερεχθέα, από τον ίδιο τον Ξούθο. Σύζυγός του η Μητιάδουσα, του Ευπάλαμου, από την οποία απέκτησε τον Πανδίονα, που τον διαδέχθηκε στο θρόνο και την Ωρείθυϊα. Αφιέρωσε έναν ξύλινο Ερμή(6*) στον ναό της Πολιάδας. Στο ανάθημα των Αθηναίων στους Δελφούς(***) υπήρχε και άγαλμα που τον απεικόνιζε. - ΠΗΓΕΣ: Παυσ. 10/10.1, 1/27.1, 1/5.3). Απολλόδ. 3/15.1, 3/15.5. Στέφανος Βυζάντιος.
Η δε Ωρείθυϊα με τον Μακεδόνα έτεκε
τον Ευρωπό / Εύρωπο > Ωρωπό, Ωρικό. Μια πόλη της Αττικής / Βοιωτίας και μια αποικία της στην
Μακεδονία και την Ήπειρο φέρουν το όνομά του.
δρακος δερκω, δερκομαι λαμπω, λαμπερο βλεμμα οξυδερκης χθονια θεοτητα ταφη κρυπτη Κεκροπιο Ιερο Στοα των Καρυατιδων Κορες Ερεχθειο Ακροπολη οφις, ιερεας Μεγαρα θαλασσιο, πτηνο αυθυια πτερυγα αλιαρτος, Ευβοια, Θρακη Θεσσαλονικη Κεκροπις αιολις Αιολιδα Κεκροπειον σαλαμις Σαλαμινα Κυπρου κυπρος νομισμα Κυζικος κλαδος ελαιας μαρτυρικη καταθεση ιερεις Σαιδος Αιγυπτου ηρως Αιγυπτιοι πρωτοΕλληνες πελασγοι 17ος 1600 / 1558 1508 θεσμος επιτευγμα γεωμυθος γεωμυθολογια ανθρωποι κρασι δωρο θεοι 7η θεικο δωρα βωμος Ακροπολις αετωμα Παρθενωνας ωραιος καρπος πλακουντιο νηφαλιο πλακους πλακουντας μειλιχιος ηρως Κεκροπιδες Αμφικτυων, Εριχθονιος, Πανδιων Α Αιγευς, Θησευς αιγαιας θησεας πρωτοτοκος υιος Φρασιμος Αρκαδια Λυκαων Πελασγος αιγυπτος, Ναραχω μαντεια Σιβυλλα Απολλοδωρος Βιβλιοθηκη Αριστοφανης Σφηκες Βαρρων / βαρων Varro Ευριπιδης ιων Ηροδοτος Κυριλλος Αλεξανδρευς ιουλιανος λιμπεραλις αντωνινος Liberalis Antoninus Μεταμορφωσεις Χρονογραφια Οβιδιος Μεταμορφωση Τζετζης Χιλιαδες Λυκοφρωνας Θεοφανειδης εγκυκλοπαιδεια Πυρσος δημοκρατια φιλονικια ελια λιμνη Μαντειο των Δελφων ψηφος προτιμηση γυναικες γυναικα ανδρες ανδρες πλειοψηφια γυναικες οργη νοθεια μαρτυρας γονικη σχεση καυτη πλημμυρα Θριασιον θριασιο θαλασσα εξευμενισμος τιμωρια μητριαρχια πατριαρχια, παιδια μητερα βιολογικος πατερας απαγορευση Αθηναια αγων Βοηδρομιων ημερα ημερολογιο δοικητικη / πολιτικη διαιρεση τοπικη αυτοδιοικηση φυλες Κεκρωπεις Αυτοχθονες, Ακταιοι > Αχαιοι αχαια Παραλιοι κοινοτητες τετραπολη Τετραπολις, Επακρια, Δεκελεια, Ελευσινα, Αφιδναι, αφιδνες Θορικος, Βραυρων, Κυθηρος, Σφηττος, Κηφισια Φαληρο Καρες Βοιωτοι 12πολις δωδεκαπολη αναμετρηση Ατλαντες αιγαιο τεχνες κατασκευη καθιερωση αγαλματα θεων αφιερωμα απογραφη πληθυσμος κατοικος πετρα κεκροπιος καστρο δικαιωμα ιδιοκτησια οικοδομηση οικια ξυλα, ξυλο ανωτατη Υπατος Υπερτατος ανωτατος Διος Πολιαδα Κρονος, Γαια προγονικος βωμοι αποικισμος Κωπαιδα κωπαις Τριτωνας τριτων ποταμος Αλιαρτος ηρωον ηρωο αξιωμα νεκρος τελετη ταφη αγριοτητα ημεροτητα |
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook