Του Γιώργου Λεκάκη
Η Κνωσός έχει μια πολύ μακρά ιστορία κατοίκησης από ανθρώπους, που ξεκινά
(τουλάχιστον) πριν από 10.000 χρόνια, όταν έφταναν σε αυτήν με βάρκες[1]…
Τέτοια παλαιολιθικά και νεολιθικά ερείπια είναι ευρέως γνωστά στην Κρήτη.
Βρίσκονται σε σπηλιές, βραχοκαταφύγια, σπίτια και οικισμούς. Η Κνωσός έχει ένα «παχύ»
νεολιθικό στρώμα, και μια ακολουθία οικισμών, πριν από την Ανακτορική Περίοδο. Μεγάλοι
αριθμοί από πήλινες και πέτρινες εγχάρακτες πλάκες, καρούλια και στρόβιλοι
μαρτυρούν τοπική υφαντική ήδη από την εποχή εκείνη…
Στο ιερό «Σπήλαιο Τράπεζα» ή «του Κρόνου» στο βορειοδυτικό άκρο του
οροπέδιου Λασυθίου στο Τζερμιάδω της Κρήτης ευρέθη Νεολιθική και Εποχής Χαλκού κατοίκηση
και ευρήματα (έως την πρωτομινωική περίοδο Α και έως την βυζαντινή περίοδο)! Ορισμένα
από τα ευρήματα κεραμικής της Εποχής του Χαλκού στην Τράπεζα είναι παρόμοια με
δείγματα που ανακτήθηκαν στην Κνωσό και την Βασιλική. Η «ταφική σπηλιά»
ονομάζεται από τους εντοπίους «τραπέζι του Μίνωα». Το σπήλαιο ευρίσκεται 860 μ.
επάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Αργότερα, από την Παλαιομινωική ΙΙ έως την
μινωική μέση Ι, χρησιμοποιήθηκε ως χώρος ταφής, μέσα σε πίθους, κατοίκων του
οικισμού, του κοντινού λόφου που σήμερα λέγεται Καστελος. Ο χώρος
χρησιμοποιήθηκε και ως ιερό και, πιθανότατα, ήταν τόπος παραγωγής κεραμικών της
λεγόμενης «βασιλικής τεχνοτροπίας». Μεταξύ των πιο αξιοσημείωτων ευρημάτων
είναι ένας αιγυπτιακός σκαραβαίος από την 12η Δυναστεία, δύο ειδώλια
από ελεφαντόδοντο (ένας πίθηκος και ένα ανθρώπινο κεφάλι), σφραγίδες (από την
Πρώιμη Μινωική Ι περίοδο) και 11 αγγεία τύπου Jamezi από τα Μάλια.[2]
Στην νυν Μαγκασά – άγνωστο το αρχαίον τοπωνύμιο της θέσεως - κοντά στο
Παλαίκαστρο Λασυθίου ανατολικής Κρήτης ευρέθη νεολιθικός κρητικός οικισμός,
αξιοσημείωτος για τα μεγάλου μεγέθους και πολλά δωμάτια του, τις πολύχωρες
κατοικίες του, με ρυθμό σχεδιασμού των κατοικιών (με κάποια χρήση αποξηραμένου ακατέργαστου
λασπότουβλου) παρόμοιο με αυτόν, που βρέθηκε στην νεολιθική Κνωσό.[3]
Ευρέθησαν επίσης λεπίδες οψιδιανού, λείες πέτρες, πέτρινα τσεκούρια, μια
μυλόπετρα, ανθρώπινα οστά, κ.ά. Και θραύσματα χονδροειδούς κεραμικής, που
ανήκουν σε αντίστοιχο στάδιο πολιτισμού, όπως αυτά που βρέθηκαν στο Σπήλαιο
Gezer στην Παλαιστίνη! Είναι γνωστή η εξάπλωσις των αρχαίων Κρητών (και) προς ανατολάς…
Η Λευκωσία κατοικείται από Έλληνες συνεχώς (τουλάχιστον) από τις αρχές
της Εποχής του Χαλκού – περίπου από το 2500 π.Χ. Οι πρώτοι κάτοικοί της
εγκαταστάθηκαν στην εύφορη πεδιάδα της Μεσαορίας[4].
Η Λευκωσία αργότερα έγινε πόλη-κράτος γνωστή ως Λήδρα (< Λέδρα) ένα από τα
δώδεκα βασίλεια της αρχαίας Κύπρου, που ιδρύθηκαν από τους Αχαιούς Έλληνες,
μετά το τέλος του Τρωικού Πολέμου… Ερείπιά της σώζονται στον λόφο
νοτιοανατολικά της σημερινής Λευκωσίας (στην συνοικία Αγίας Παρασκευής).
Η Λευκάς (μετέπειτα Βαλαναία / Βαλαναίαι > ρωμαϊκά χρόνια Balanea Claudia
Leucas[5])
ήταν ένα σημαντικό λιμάνι στην επαρχία της βορειοδυτικής Συρίας. Αποικία
ιδρυθείσα από Έλληνες Επτανησίους αποίκους του νησιού της Λευκάδος του Ιωνίου
πελάγους και είτα της Αράδου. – βλ. Στέφανος Βυζάντιος. Μεσογειακή παράκτια
πόλη 55 χλμ. νότια της Αλεξανδρέττας / Λαττάκειας και 35 χλμ. βόρεια της Ταρτούντος.
Και οι 5 αυτές αρχαίες θέσεις ευρίσκονται στον 35ο
παράλληλο:
ΚΝΩΣΟΣ ΚΡΗΤΗΣ 35°17′53″N 25°9′47″E
ΛΑΤΩ(*) ΚΡΗΤΗΣ 35°10′40″N 25°39′13″E
ΣΠΗΛΑΙΟΤΡΑΠΕΖΑ ΚΡΗΤΗΣ 35ο19΄79°N 25ο49΄36°E
ΜΑΓΚΑΣΑ ΚΡΗΤΗΣ 35°09′6.39″N 26°11′5.58″E
ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΚΥΠΡΟΥ 35°10′21″N 33°21′54″E
ΛΕΥΚΑΣ ΣΥΡΙΑΣ 35°10′56″N 35°56′25″E.
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης «Σύγχρονης Ελλάδος περιήγησις». ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
2.7.2019.
(*) Λατώ < Λητώ, επίσης Λασυθίου. Αναφέρεται στις πινακίδες γραμμικής Β γραφής ως Rato. Η πόλις προϋπάρχει της αφίξεως των Δωριέων στην μεγαλόνησο. Λατρευόταν ιδιαιτέρως η θεά Ειλειθυΐα.
[1] Βλ. Άρθουρ Έβανς / Evans και Bleda S. Düring
«The prehistory of Asia Minor: from complex hunter-gatherers to early urban
societies», εκδ. Cambridge University Press, ΝΥ, 2011.
[2] Βλ. ανασκαφές John Pendlebury,
1935. Και Soledad Milán Quiñones de
León «El nacimiento del estado en la isla de Creta y el periodo Protopalacial
en Malia», διπλ. εργασία, Universidad Autónoma de Madrid, 2008.
[3] Οι αρχαιολογικές ανασκαφές ξεκίνησαν το 1905 από τον
Σκοτσέζο ερευνητή Richard M. Dawkins της
«Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής εν Αθήναις». Συνεχίσθηκαν από τους L. H. Sackett και M. R. Popham
(1962 – 1963) και από τους J. A. MacGillivray, L. H. Sackett, J. M. Driessen μέχρι το 1983.
ΠΗΓΗ:
- British School at Athens «British School at Athens
Managing Committee», The Annual of the British School at Athens, εκδ. Macmillan Publishers, 1894.
- Hogan C. M. «Knossos
fieldnotes», εκδ. Modern Antiquarian, 2007.
- Lawrence A. W. και R. A. Tomlinson «Greek Architecture», εκδ. Yale
University Press,
1996.
[4] Μεσαορία = ανάμεσα στα όρη > Μεσαρά (< μέση +
αρα = άρουρα, γη, άρα μεσογαία), Μεσόγαια / Μεσόγεια (Αττικής), Μέτσοβο, Μεσόγειος,
κλπ.
Η Μεσαορία είναι η μεγαλύτερη πεδιάδα (65 Χ 35 χλμ.)
της Κύπρου. Ανάμεσα στα όρη Τρόοδος και Πενταδάκτυλος. Την διαρρέουν οι δυο
μεγαλύτεροι ποταμοί της Κύπρου: ο Πεδιαίος και ο Γιαλιάς. Πριν 120.000 χρόνια
ήταν θάλασσα. Εδημιουργήθη με τις προσχώσεις του Τρόοδος και του Πενταδάκτυλου.
Ο σιτοβολώνας της Κύπρου. Εδώ έδωσε την τελευταία του μάχη και ηττήθηκε από τον
Περσικό στρατό ο βασιλιάς της Αμμοχώστου Ονήσιλος κατά την Ιωνική Επανάσταση.
Ίδιο τοπωνύμιο με την Μεσαρά / Μεσσαρά Ηρακλείου
Κρήτης. Μεγάλη εσωτερική πεδιάδα της νότιας Κρήτης, από την οποία προέρχεται η
μεγαλύτερη παραγωγή ελαιολάδου του νησιού και το αυτόχθον «μεσσαρίτικο άλογο». Στην
κοιλάδα της Μεσαράς Κρήτης ευρίσκονται δυο από τους σημαντικότερους
αρχαιολογικούς χώρους στον κόσμο: Η Φαιστός και η Γόρτυς (όπου έφερε την
Αργείτισσα πριγκηποπούλα Ευρώπη, από την Μέση Ανατολή ο λευκός ταύρος Ζευς).
Αλλά και οι αρχαιολογικοί χώροι της Αγίας Τριάδας (με τις διάσημες σαρκοφάγους),
ο Κομός (με το θαυμάσιο λιμάνι και τα νεώρια) και τα Μάταλα.
[5] Βαλανείο > μπάνιο. Η πόλις σήμερα καλείται Banias > Μπανιγιάς / Baniyas.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook