Πέρασαν ήδη περισσότερα από πενήντα
χρόνια που η γιαγιά μου με τραβολόγαγε κάθε Απρίλη σε ακαλλιέργητα και πετρώδη
βουνά, για να μαζέψουμε τις περιβόητες αγριαγκινάρες.
Είναι αυτές που μεγαλώνουν στην κορυφή ενός
ρωμαλέου θάμνου και ονομάζονται επιστημονικά με τον τίτλο ευγενείας Cynara
cardunculus. Ένας πολυετής θάμνος με χοντρό πολυγωνικό βλαστό και βαθειά ρίζα.
Έχει μεγάλα, λευκό-πράσινα φύλλα, λογχοειδή, με κίτρινες αιχμηρές απολήξεις…
Ήταν αυτές οι αιχμηρές απολήξεις που αβίαστα
μου τρύπαγαν το κοντοπαντέλονο που φόραγα κάθε φορά που τις πλησίαζα και
γέμιζαν τα τότε τρυφερά μου ποδαράκια τρύπες και αίματα.
Θυμάμαι σαν παιδί όμως ότι πάντα
με εντυπωσίαζαν τα όμορφα λευκά και γαλάζια ανθίδια διαταγμένα σε ταξιανθία. Βέβαια
η έξυπνη η γιαγιά μου πάντα μετά την ταλαιπωρία της συγκομιδής, για να
μαλακώσει τον θυμό μου, μου έλεγε και ένα παραμύθι.
Φράνκο μου, ο Ιταλός παππούς
σου, με έμαθε να τις μαζεύω αμέσως μετα τον γάμο μας. Έλεγε ότι η
άγριο-αγκινάρα ήταν γνωστή από τα αρχαιά χρόνια και την χρησιμοποιούσαν ως
αφροδισιακό για την βελτίωση και ισχυροποίηση της σεξουαλικής επίδοσης.
Γνώριζε ακόμα λόγω της
καταγωγής του, ότι στην αρχαία Ρώμη τις αγκινάρες τις έτρωγαν μόνο οι πλούσιοι!
Τις θεωρούνταν προνόμιο των ολίγων, τις μαγείρευαν σε συνδυασμό με μέλι, κρασί
και κύμινο…
Εδώ στη Λέρο όσες φιλενάδες
μου έτρωγαν αγριοαγκινάρες στα νειάτα τους, λένε ότι έκαναν αγόρια...
Ο μύθος λέει ότι στην αρχαιότητα η άγριο-αγκινάρα ήταν μια όμορφη κοπέλα ψηλή, λεπτή, ξανθιά, με γαλανά μάτια! Ζούσε σε ένα μικρό νησί κάπου στο Αιγαίο και πολλοί έλεγαν ότι ήταν εδώ κοντά στην Λέρο, πρέπει να είναι η νησίδα Κίναρος(*).
Οι λιγοστοί συχωριανοί της, την φωνάζαν τότε Κυνάρα. Βλέπεις με τα χρόνια οι λέξεις παραφράζονται και χάνονται. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποτε, ο Θεός Δίας κατέβηκε στην θάλασσα για να επισκεφθεί τον αδελφό του Ποσειδώνα.
Η όμορφη Κυνάρα για κακή της
τύχη, έκανε εκεί γύρω μπάνιο με την αδελφή της, την είδε ο θεός Δίας και
γοητεύτηκε τόσο από την παρουσία της όμορφης καλλονής που αποφάσισε φεύγοντας
για τον Όλυμπο να την πάρει μαζί του.
Ο Όλυμπος πρέπει να σου πω,
ότι είναι το υψηλότερο βουνό της Ελλάδας με υψηλότερη κορυφή του τον Μύτικα στα
2.918 μ. γνωστός παγκοσμίως γιατί εκεί κατά την ελληνική μυθολογία κατοικούσαν
οι Δώδεκα Θεοί.
Είναι αυτό που σήμερα όλοι εμείς
βλέπουμε και αγοράζουμε από τα καφάσια των μανάβικων.
Φράνκο, συνέχιζε η γιαγιά,
εγώ σου λέω όταν μεγαλώσεις να κάνεις αυτό που έκανε και ο παππούς σου... να
τρως αγκινάρες και θα με θυμηθείς… θα σου πέφτει η αρτηριακή πίεση χωρίς να
παίρνεις εκείνα τα φάρμακα και τα περίεργα μαντζούνια.
Έτσι τα χρόνια πέρασαν, εγώ
μεγάλωσα και ένα πρωινό στον καφενέ, μεταξύ άλλων είπα το μυστικό της
αγριαγκινάρας στον φίλο και συνομήλικο μου Μιχάλη.
Αυτός άκουσε όλα αυτά που του
είπα με προσοχή τα επεξεργάστηκε στο μυαλό του και μου είπε: Φράνκο χωρίς άλλο,
αύριο το πρωί θα ανέβουμε στα βουνά να ψάξουμε για αυτές τις άγριο Κινάρες. Και
που ξέρεις, ο Ιταλός μπορεί να είχε δίκιο..!
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
23.4.2023.
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ Γ. ΛΕΚΑΚΗ:
(*) Στην κορυφή της Κινάρου (στον 36ο παράλληλο - 36°58′49″N 26°17′27″E) έχουν εντοπισθεί αρχαιολογικά κατάλοιπα οικιστικής δραστηριότητας, και πιθανότατα μικρός οικισμός επί ακμής της Κοινοπολιτείας Αμοργού (με την τρίπολη Μινώα, Αρκεσίνη, Αιγιάλη).
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook