Του Γιώργου Λεκάκη
Η Ιμέρα ήταν η πρώτη ελληνική
αποικία στο βόρειο τμήμα της Σικελίας, στον 37ο παράλληλο [37°58′26.39″N
13°49′26.35″E]. Ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα π.Χ. (περί το 648 π.Χ. – βλ.
Διόδωρο Σικελιώτη) από αποίκους που προέρχονταν από την ευβοϊκή αποικία Ζάγκλη
(την μετέπειτα Μεσσήνη). Προσετέθησαν και εξόριστοι Συρακούσιοι.
Στην πόλη ομιλούσαν την
χαλκιδική διάλεκτο, ενώ είχε δωρικά στοιχεία.
Περίπου το 470 - 450 π.Χ. έκοψε
ένα περίεργο ασημένιο νόμισμα (διαμέτρου 13 χλστ., βάρους 0,81 γραμμ. - litra). Το εμπροστινό μέρος του εικόνιζε ανθρωποκέφαλο
τέρας προς τα αριστερά, γενειοφόρο, με κέρατα κατσίκας, πτερά και πόδι
λιονταριού, προφανώς η Χίμαιρα(*). Έγραφε: ΙΜΕ-Ρ-ΑΙΟ-Ν. Στην πίσω όψη, εικόνιζε
τον θεό Πάνα των Αρκάδων, νεανία, γυμνό, καβάλα προς τα αριστερά, κρατώντας με
το αριστερό χέρι ένα από τα κέρατα του τράγου - έκφρασις έκτοτε παροιμιώδης - και με το δεξί ένα κηρύκειο!
Ένα τέτοιο, επωλήθη σε δημοπρασία
του Οίκου Nomos (αρ. 29 / 609) Ζυρίχης, από την «"Collection sans Pareille" of Ancient Greek
Fractions, που “αποκτήθηκε το 1987”, και από τις συλλογές των R. Jameson
και sir A. J. Evans»… αντί 3.000
ελβ. φράγκων!
ΠΗΓΗ: Nomos, 5.11.2023. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 5.10.2023.
ΠΗΓΕΣ: Buceti 31. HGC 2, 451. Jameson 616, SNG ANS 172.
(*) Η Χίμαιρα ήταν ένα φοβερό
τέρας στην μυθολογία μας, ένα υβδριδικό ζώο, που εξέπνεε φωτιά (άρα μυθοποίηση
ηφαιστείου), με σώμα κατσίκας, κεφάλι (ένα ή τρία) λιονταριού, και ουρά του
κατέληγε σε φίδι! Ως τρικέφαλος είχε κεφαλές λέοντος, κατσίκας και δράκοντος).
Ήταν κόρη του Τυφώνος και της
Έχιδνας. Έσμιξε με τον Όρθρο και απέκτησαν την Σφίγγα, τον Όρθρο Β΄, το
Λιοντάρι της Νεμέας, τον Κέρβερο, την Λερναία Ύδρα, το όρνεο / αετό (που έτρωγε
το συκώτι του Προμηθέα), τον Λάδωνα, την αγριόχοιρο Φαία, την Γοργόνα (την μητέρα
των τριών γοργόνων), τον δράκο της Κολχίδος (που φύλαγε το Χρυσόμαλλο Δέρας), την
Σκύλλα, και τις Άρπυϊες!!!
Την Χίμαιρα εξέτρεφε ο
βασιλιάς της Καρίας Αμισόδωρος. Πρόκειται δηλ. για αλληγορική αναφορά του ηφαιστειώδους
εδάφους της Λυκίας, που προήλθε από έκρηξη ηφαιστείου, κοντά στην Φασηλίδα, ή
κάποιας ηφαιστειώδους χαράδρας του όρους Κράγου. Κατ’ άλλους ζούσε στην Κόρινθο,
την Σικυώνα, την Φρυγία, τις Ινδίες, και στην Λιβύη. Τελικώς την εφόνευσε ο
Βελλερεφόντης, ιππεύοντας το ιπτάμενο άλογο Πήγασο, με τη βοήθεια της θεάς
Αθηνάς. Αυτό έγινε στην Καρία, κτυπώντας την με το ακόντιό του ή με τόξο και με μολύβι, το
οποίο έλυωσε, από την καυτή της ανάσα!
Αναπαρίσταται σε περίφημο ετρουσκικό
χάλκινο γλυπτό από το Arezzo, που χρονολογείται από τον 5ο αιώνα
π.Χ.
Παράσταση αυτής έφεραν τα
νομίσματα της Σικυώνος (4ος αιώνας π.Χ.), αλλά και οι ασπίδες των οπλιτών
της, όπως και των οπλιτών της Κυζίκου και της Ζελείας.
Εκ των παραπάνω, δεν
συνάγεται σχέση Χίμαιρας – Ευβοίας ή Αρκαδίας ή Σικελίας… Γιατί απεικονίζεται
στο σικελικό νόμισμα, λοιπόν; - ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΡΟΣΕΧΩΣ…
ΠΗΓΕΣ: Γ. Λεκάκης "Ελληνικη Μυθολογία". Ομ. Ιλιάς (Ζ' 179-182),
Ησίοδος «Θεογονία», Βιργ. «Αινειάς». Στράβων (ΙΔ' 665). Σκύλαξ. Απολλόδωρος. Ακουσίλαος
ο Αργείος. Λάσος ο Ερμιονεύς. Υγίνος. Φερεκύδης.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook