Τοῦ
Ἀντωνίου Α. Ἀντωνάκου,
Καθηγητοῦ – Κλασσικοῦ Φιλολόγου, Ἱστορικοῦ – Συγγραφέως
Γονέοι,
ποὺ μ’ ἐσπείρετε κι ἀπὸ τὰ κόκκαλά σας
ἐπῆρα,
κι ἀπ’τὸ αἷμα σας, κι ἀπὸ τὴν ἀναπνιά σας
Βιτσέντζου Κορνάρου «Ἐρωτόκριτος»
Ἔχει
περάσει ποτὲ ἀπὸ τὸ μυαλὸ κανενὸς ὅτι ἡ μεγάλη προπαγάνδα ποὺ γίνεται τὰ
τελευταία χρόνια στὴν Ἑλλάδα ὑπὲρ τῆς ἀποτεφρώσεως τῶν νεκρῶν μπορεῖ νὰ εἶναι
ἕνα σχέδιο τῆς παγκοσμιοποίησης; Συνωμοσιολογικὸ θὰ ποῦν κάποιοι. Ἴσως. Τοὺς
ὑπενθυμίζω ὅμως ὅτι οἱ συνωμοσίες ἀποκαλύπτονται πολὺ ἀργότερα, ὅταν ἡ
καταστροφὴ ἔχει συντελεσθῆ καὶ ὅταν τὰ ἀποτελέσματα εἶναι πρακτικῶς ἀδύνατον νὰ
ἀποτραποῦν. Ἡ μεθόδευση πολλὲς φορὲς φαντάζει παραλόγη. Ἡ βαθυτέρη σκέψη, ὅμως,
ὅταν καὶ ὅπου ὑπάρχη, ὁδηγεῖ σὲ συμπεράσματα καταπληκτικά. Γιὰ παράδειγμα, πρὶν
λίγες δεκαετίες, τὸ 1970, εἶχε ἐντοπισθῆ ΒΑ τῆς Κρήτης ἕνα πλοῖο ἀπὸ τὸ
λιμενικό μας καὶ τὸ πλήρωμά του εἶχε συλληφθῆ γιὰ ἐνάλια ἀρχαιοκαπηλεία, μὲ τὴν
ὑποψία, δηλαδή, ὅτι οἱ ἐπιβαίνοντες ἀνέλκυαν ἀρχαῖα ἀντικείμενα ἀπὸ τὸν βυθό.
Οἱ
ὑποψήφιοι "κατηγορούμενοι", ὅμως, ἀφέθηκαν τελικὰ ἐλεύθεροι, διότι
ἀπέδειξαν ὅτι "δὲν ἔβγαζαν" ἀλλὰ "πόντιζαν" ἀρχαῖα
ἀντικείμενα (ποίας προελεύσεως ἄραγε) στὸν βυθό, ἔτσι ... γιὰ ἀστεῖο, γιὰ ...
"νὰ γυρίσουν κάποια ταινία"! Τὴν ἀπάντηση στὸ "γιατί" δῶστε
τὴν μόνοι σας. Τὸ γεγονὸς πάντως εἶναι πραγματικὸ καὶ ὄχι συνωμοσιολογικό.
Ἔγινε ὁ θόρυβος τῆς στιγμῆς καὶ μετὰ τὸ θέμα ξεχάσθηκε, χωρὶς νὰ ἐξηγηθῆ ἡ
αἰτία τοῦ γεγονότος. Ἡ "εὐδαιμονία" τῆς μεταπολίτευσης δὲν
"συνωμοσιολογοῦσε" ἂν καὶ κανεὶς δὲν μπῆκε στὸν κόπο νὰ δώση ἀπάντηση
στὸ "γιατὶ κάποιοι πόντιζαν ἀντικείμενα". Μετὰ ἀπὸ πολλὲς δεκαετίες,
ὅμως, ἡ ἀνέλκυση τῶν ἀντικειμένων αὐτῶν ἴσως «τεκμηριώση» μία νέα ἱστορία.
Στὸ
προηγούμενο ἄρθρο ἀνέλυσα τὴν μεθόδευση τῆς ἀποσιωπήσεως ὅποιων παραγόντων
μποροῦν νὰ συμβάλλουν στὴν ἐπιστημονικὴ τεκμηρίωση τῆς ἥδη τεκμηριωμένης
ἱστορικῶς αὐτοχθονίας καὶ ἀρχαιότητος τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους. Κατέστησα γνωστὸ ὅτι
ἡ ἀρχαιότης τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους, πέρα ἀπὸ τὰ κείμενα, τὴν ἱστορία, τὴν γλῶσσα,
τὰ ἤθη, τὰ ἔθιμα, τὴν ἀνθρωπολογία κ.λπ. ἀπεδείχθη ἀπὸ τὶς ἐπιστημονικώτατες,
ἀλάνθαστες καὶ ἀδιαμφισβήτητες μεθόδους DNA, ὅπως αὐτὲς ἀποκρυπτογραφήθηκαν ἀπὸ
τὶς ἔρευνες τῶν εὐρωπαϊκῶν καὶ ἀμερικανικῶν πανεπιστημίων καὶ ἀπέδειξαν ὅτι «τὸ
70% τοῦ μιτοχονδριακοῦ DNA τῶν Ἑλλήνων ἀνάγεται σὲ αὐτόχθονες πληθυσμοὺς τῆς
παλαιολιθικὴς ἐποχῆς» ὅτι «οἱ Ἕλληνες δὲν ἦλθαν ἀπὸ τὴν Ἀφρική», ὅτι «δὲν ἔχουν
γενετικὴ συγγένεια μὲ τοὺς Τούρκους, τοὺς Βούλγαρους κ.λπ.» καὶ πολλὰ ἄλλα (Κ.Τριανταφυλλίδη,
"Ἡ Γενετικὴ Ἱστορία τῆς Ἑλλάδας - Τὸ DNA τῶν Ἑλλήνων ", ἐκδ.
Δ. Κυριακίδη).
Ἀναρωτήθηκε
ὅμως κανεὶς γιατὶ ἡ ἐπιστήμη ἀπέδειξε ὅλα αὐτά; Μὰ ἁπλούστατα, διότι ὑπῆρχε ἤδη
ἀνὰ τοὺς αἰῶνες τὸ πρωτογενὲς ἀποδεικτικὸ ὑλικό. Τὰ ὀστᾶ τῶν προγόνων, τὰ ὁποῖα
κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ φαντασθῆ ὅτι θὰ μποροῦσαν κάποια ἐποχή, μετὰ ἀπὸ
χιλιετίες νὰ ἀποδείξουν ὅτι ἀνῆκαν σὲ Ἕλληνες, ποὺ κατοικοῦσαν ἀπὸ τότε στὴν
ἴδια περιοχή.
Τὸ
πόσο σημαντικὰ ἦσαν τὰ ὀστᾶ τῶν προγόνων γιὰ τὴν ὕπαρξη καὶ τὴν Ἐλευθερία τῶν
Ἑλλήνων, φαίνεται ἀπὸ τὶς ἀναφερόμενες σὲ αὐτὰ φράσεις ποὺ ἔχουν διασωθῆ στὴν
διαδρομὴ τῆς ἱστορίας. Ὅσοι ἐξενιτεύοντο ἔλεγαν: «Δὲν θέλω νὰ ἀφήσω τὰ κόκκαλά
μου στὴν ξενητειά» κ.λπ. Κάθε ἱερὸς ὅρκος ἔλεγε: «Ὁρκίζομαι στὰ κόκκαλα τοῦ
πατέρα μου» ἢ «στὰ κόκκαλα τῶν προγόνων μου». Τόση ἀξία εἶχε ὁ ὅρκος στά, ὥστε
σὲ περίπτωση ἀθετήσεώς του ἢ παρεκλίσεως ἀπὸ τὶς ἀρχὲς ποὺ ἐκεῖνοι ὥρισαν
προέκυψε ἡ φράση «θὰ τρίζουν τὰ κόκκαλα τῶν προγόνων μας» κ.λπ. Ἀκόμη καὶ ὁ Ἐθνικὸς
Ὕμνος τῆς Ἑλλάδος, ὁ «Ὕμνος πρὸς τὴν Ἐλευθερία», ὁρίζει ὅτι αὐτὴ εἶναι βγαλμένη
«ἀπ’ τὰ κόκκαλα τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά», διότι τὰ ἱερὰ ὀστᾶ τῶν προγόνων ἦσαν
πάντοτε συνυφασμένα μὲ τοὺς Ἀγῶνες τῶν πολεμιστῶν γιὰ Ἐλευθερία.
Σκεφθῆτέ τι σφοδρὲς μάχες ἐγίνοντο γύρω ἀπὸ ἕναν νεκρὸ
πολεμιστὴ γιὰ νὰ πάρουν τὸ νεκρὸ σῶμα του πίσω. Στοὺς "Πέρσες" τοῦ
Αἰσχύλου (στ. 402) ἀναφέρεται τὸ ἱστορικὸ πλέον «῏Ω παῖδες ῾Ελλήνων, ἴτε, ἐλευθεροῦτε
πατρίδ', ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τε πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων·
νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών». (=
Ἐμπρός, παιδιὰ τῶν Ἑλλήνων, Ἐλευθερῶστε τὴν πατρίδα, ἐλευθερῶστε τὰ παιδιά σας,
τὶς γυναῖκες σας, τοὺς βωμοὺς τῶν θεῶν, τῶν πατέρων σας καὶ τοὺς τάφους τῶν
προγόνων σας· τώρα εἶναι ὁ ἀγῶνας γιὰ τὰ πάντα).
Κι ἐδῶ
ἀρχίζει ἡ προπαγάνδα καὶ ἡ παραπληροφόρηση. Οἱ ὑποστηρικτὲς τῆς ἀποτεφρώσεως
διαδίδουν ὅτι καὶ οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες εἶχαν "καύση" τῶν νεκρῶν.
Δὲν ἀναρωτήθηκε κανεὶς γιατὶ τότε οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες εἶχαν τἀ, μέχρι σήμερα
ἀνευρισκόμενα, νεκροταφεῖα, τοὺς τύμβους, τοὺς θολωτοὺς τάφους κ.λπ. Τὰ ὀστᾶ,
τὰ ὁποῖα ἀνευρέθησαν σὲ αὐτούς, μᾶς βοήθησαν σήμερα νὰ ἔχουμε συγκριτικὰ
στοιχεῖα μὲ τοὺς σημερινοὺς Ἕλληνες καὶ νὰ ἀποδείξουμε τὴν ὀρθότητα τῶν
ἑλληνικῶν κειμένων. Ἄλλο, ὅμως, εἶναι ἡ "καύση" καὶ ἄλλο ἡ
"ἀποτέφρωση". Στὴν πρώτη περίπτωση καίγεται μόνο ἡ σάρκα καὶ ὄχι τὰ
ὀστᾶ. Στὴν δεύτερη, τὰ πάντα γίνονται τέφρα, "στάχτη καὶ μπούρμπερη",
ὅπως λέει ὁ λαός μας ὅταν θέλη νὰ ὁρίση τὴν ὁριστικὴ διάλυση. Σὲ
περιπτώσεις, λοιπόν, ποὺ οἱ Ἕλληνες κυρίως μετὰ ἀπὸ μία μάχη ἔπρεπε νὰ προβοῦν
σὲ "ἀναίρεση τῶν νεκρῶν", ἔκαναν ἐκεχειρία, συνέλεγαν τὶς σοροὺς καὶ
ἔκαιγαν τὴν σάρκα. Τὰ ὀστᾶ τὰ συγκέντρωναν, τὰ καθάριζαν, τὰ ἔπλεναν μὲ κρασὶ
καὶ τὰ τοποθετούσαν σὲ λάρνακες, μὲ τὶς ὁποῖες τὰ ἐπανέφεραν στὴν πατρίδα γιὰ
ταφή. Ἡ περιγραφὴ τῆς διαδικασίας σῴζεται στὰ ἀρχαῖα μᾶς κείμενα. Τὸ ἴδιο
ἔκαναν καὶ στοὺς τύμβους. Γι’ αὐτὸ ὑπάρχουν σήμερα τόσες ἀποδείξεις.
«Ἀποτέφρωση» στὴν ἀρχαιότητα γινόταν μόνο γιὰ λόγους ἰατρικούς, ὅταν ὑπῆρχε, δηλαδή, λοιμὸς μεταδοτικός, ὁπότε μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν ἀπεφεύγετο ἡ μετάδοση τῆς ἀσθενείας. Ἡ ἀπώτατη παράδοση ἀναφέρει καὶ τὴν περίπτωση τοῦ Νομοθέτου Λυκούργου, ὁ ὁποῖος, ὅταν ἔδωσε τοὺς νόμους, τὴν Ρήτρα στοὺς Σπαρτιᾶτες, τοὺς ἔβαλε νὰ ὁρκισθοῦν ὅτι δὲν θὰ ἀλλάξουν οὔτε μία λέξη καὶ θὰ τηροῦν τοὺς νόμους αὐτούς, μέχρι νὰ ἐπιστρέψη. Δὲν ἐπέστρεψε, ὅμως, ποτὲ καὶ ἄφησε ἐντολή, ὅταν πεθάνη νὰ ἀποτεφρωθῆ καὶ ἡ στάχτη του νὰ σκορπισθῆ ὄχι στὴν ξηρὰ ἀλλὰ στὸ Αἰγαῖο, γιὰ νὰ μὴν ἐπιστρέψη οὔτε ὡς ἴχνος τέφρας μὲ τὸν ἀέρα στὴν Σπάρτη καὶ νὰ ἐξακολουθήσουν ἔτσι νὰ τηροῦνται οἱ νόμοι του. Ἀναφέρεται καὶ μία ἄλλη περίπτωση ἀποτεφρώσεως, ὅμως ὄχι στὴν ἀρχαιότητα αὐτὴ τὴν φορὰ ἀλλὰ στὸν 19ο αἰῶνα γιὰ ἰδιαιτέρους λόγους Τιμῆς. Τὸ 1819, οἱ Ἄγγλοι πούλησαν τὴν Πάργα στὸν Ἁλῆ καὶ τότε οἱ κάτοικοι ἀποφασισμένοι νὰ μὴ ζήσουν ὑπὸ τὸν Τουρκικό ζυγό, ἀνέσκαψαν τοὺς τάφους τῶν προγόνων τους, ἔκαψαν τὰ ὀστᾶ αὐτῶν γιὰ νὰ μὴ τὰ πατήσουν οἱ Τοῦρκοι, πῆραν τὶς εἰκόνες τῶν ἐκκλησιῶν καὶ τὰ λάβαρά τους καὶ κατέφυγαν ὁμαδικὰ στὴν Κέρκυρα. Ἀναφέρω, ἐπιπροσθέτως καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία μὲ τὴν θέση της γιὰ τὴν ἀποτέφρωση, μᾶς διέσωσε τὰ Ἅγια Λείψανα τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας.
Κι
ὅμως. τὴν Κυριακή, 21.9.2014, δύο ἐφημερίδες, τὸ "ΕΘΝΟΣ" καὶ τὰ
"ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ", εἶχαν ἕνα ἀφιέρωμα στὸ ἐπίμαχο θέμα ἐκείνης τῆς
ἐποχῆς, τὴν Ἀμφίπολη καὶ τὸν λόφο Καστᾶ. Ἡ πρώτη ἐφημερίδα, σὲ ἀναφορά της γιὰ
τὸ Μουσεῖο τῆς Ἀμφιπόλεως, ἀναφέρει τὸ κεντρικὸ ἔκθεμα, δηλαδὴ μία ἀσημένια
λάρνακα, μὲ ἕνα χρυσὸ στεφάνι ἐπάνω. Ὁ συγγραφεὺς τοῦ βιβλίου, ἔχοντας γνώση
τῆς πραγματικότητος προσδιορίζει τὴν ἀσημένια λάρνακα ὀρθῶς ὡς
"ὀστεοθήκη". Ἡ δεύτερη ἐφημερίδα, ὅμως, ἡ ὁποία προσέφερε καὶ
αὐτὴ τὴν ἴδια ἡμερομηνία ἕνα τεῦχος ἀφιερωμένο στὴν Ἀμφίπολη, ὅπως καὶ κάποια
ἔγκριτα συγγράμματα τοῦ ἀειμνήστου καθηγητοῦ μου στὸ ΑΠΘ καὶ σπουδαίου
ἀρχαιολόγου, Μανώλη Ἀνδρόνικου, περιπίπτει σὲ λάθη, ὅσον ἀφορᾷ στὴν
ἀρχαιολογικὴ ὁρολογία!
Στὸ
τεῦχος αὐτό, λοιπόν, στὴν σελίδα 33 εἶχε ἀκριβῶς τὴν ἴδια "λάρνακα –
ὀστεοθήκη", τὴν ὁποία ὅμως ἀνέφερε σὰν ... "τεφροδόχο". Τὸ πιὸ
σημαντικὸ ἦταν τὸ ἀντιεπιστημονικὸ σχόλιο τῆς φωτογραφίας τὸ ὁποῖο ἀναφέρει: «Στὸ
κέντρο τῆς αἴθουσας τοῦ Μουσείου δεσπόζουν "ἡ τεφροδόχος" καὶ τὸ
χρυσὸ στεφάνι, ποὺ βρέθηκε μέσα σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς ἐκατοντάδες μακεδονικοὺς
τάφους τῆς ἐποχῆς. Σύμφωνα μὲ τὰ ἔθιμα τῶν Μακεδόνων οἱ νεκροὶ καίγονταν καὶ οἱ
στάκτες τους θάβονταν μαζὶ μὲ πολύτιμα προσωπικά τους ἀντικείμενα».
Εἶναι σαφὲς ὅτι ὁ συγγραφεὺς ἢ δὲν γνωρίζει τὴν διαφορά «καύσεως – ἀποτεφρώσεως» ἢ ἐξυπηρετεῖ, ἠθελημένα ἢ μή, τὴν παραπληροφόρηση σχετικὰ μὲ τὴν καύση τῶν ἀρχαίων προγόνων μας.
Ἐγὼ
ἁπλῶς ἐρωτῶ; Στὸ σύγγραμμα τοῦ Μανώλη Ἀνδρόνικου «Φίλιππος ὁ Β΄ (ἔκδοση
Ἐκδοτικῆς Ἀθηνῶν)» μὲ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ μεγάλου ἀρχαιολόγου, τὸ ὁποῖο
προσεφέρετο μὲ τὴν ἴδια ἐφημερίδα ἀναγράφεται (σελ. 212, εἰκόνα 114): «Λάρνακα
χρυσῆ ποὺ περιεῖχε τὰ ὀστᾶ τοῦ νεκροῦ βασιλιᾶ πλυμένα καὶ τυλιγμένα σὲ πορφυρὸ
ὕφασμα καὶ τὸ χρυσὸ στεφάνι τῆς βαλανιδιᾶς...» Ἂν οἱ Μακεδόνες, λοιπόν,
ποὺ "ἔκαιγαν" τοὺς νεκρούς τους, ἔβαζαν τὴν τέφρα τους σὲ τεφροδόχο,
τότε πῶς εὑρέθησαν τὰ ὀστᾶ τοῦ Φιλίππου; Ἐκτὸς κι ἂν ὁ Φίλιππος δὲν ἦταν
... Μακεδών!
Ἦλθε,
βεβαίως, καὶ ὁ σκελετὸς τοῦ σπουδαίου τύμβου τῆς Ἀμφίπολης νὰ ὁλοκληρώση καὶ νὰ
τεκμηριώση τὴν ἀπάντηση, ὅτι οἱ ἀρχαῖοι Μακεδόνες, ναὶ μὲν "ἔκαιγαν"
τὴν σάρκα τῶν νεκρῶν ἀλλὰ δὲν τοὺς "ἀποτέφρωναν"!
Ἡ
σπουδή, ἑπομένως, νὰ περάση τὸ νομοσχέδιο γιὰ τὴν ἀποτέφρωση ὁδηγεῖ τὴν σκέψη
μου, δυστυχῶς, πάλι σὲ "συνωμοσιολογικὲς ἀτραπούς". Ἂν αὐτὰ τὰ
λείψανα δὲν ὑπῆρχαν, τότε δὲν θὰ
μπορούσαμε νὰ κάνουμε τέτοιες ἐπιστημονικὲς ἔρευνες καὶ ἀντίστοιχους
συσχετισμούς. Γιατὶ λοιπὸν τόση βιασύνη γιὰ τὴν ἀποτέφρωση; Γιατὶ τέτοια
προπαγάνδα; Ποιοὶ ἄλλοι "ἀποτεφρώνουν" τοὺς νεκρούς τους; Οἱ ἑβραῖοι
μήπως; Οἱ μουσουλμᾶνοι; Ποιοί;
Ὁδηγεῖται
ἀκόμη ἡ σκέψη μου στὸ ὅτι, ἂν αὐτὰ τὰ λείψανα δὲν ὑπῆρχαν, τότε δὲν θὰ
μπορούσαμε νὰ κάνουμε τέτοιες ἔρευνες καὶ συσχετισμούς. Γιατὶ λοιπὸν τόση
βιασύνη γιὰ τὴν ἀποτέφρωση; Γιατὶ τέτοια προπαγάνδα; Ποιοὶ ἄλλοι καῖνε τοὺς
νεκρούς τους; Οἱ Ἑβραῖοι μήπως; Οἱ μουσουλμάνοι; Ποιοί;
Σημειωτέον ὅτι ἡ ἐκκλησία, στοὺς κόλπους τῆς ὁποίας εἰσέρχονται κάθε τόσο ὅλο καὶ περισσότεροι ἐκπρόσωποι τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς παγκοσμιοποίησης ἀπεφάσισε ὀρθότατα ὅτι ἡ ἴδια δὲν δέχεται τὴν ἀποτέφρωση. Διευκρίνισε, ὅμως, σὲ αἴτημα τῶν συγγενῶν τῶν νεκρῶν νὰ γίνεται "ἐξόδιος ἀκολουθία" καὶ στὴν ἀποτέφρωση ὅτι "θὰ ἔγκειται στὴν εὐχέρεια τοῦ κάθε μητροπολίτη ἡ τελέση ἁπλῶς τρισαγίου"…
Δηλαδή, τὸ ἂν θὰ ἀλλάξουν τὰ "δεδομένα" τῆς ὀρθοδόξου χριστιανικῆς λατρείας, ὡς πρὸς ἕναν νεκρό, ὁ ὁποῖος "οἰκειοθελῶς" ἐτέθη ἐκτὸς τῶν κανόνων τῆς Ὀρθοδοξίας, θὰ τὸ ἀποφασίζη ἕνας μητροπολίτης, ποὺ μετὰ ἀπὸ δύο π.χ. αἰῶνες ἴσως εἶναι ἐκπρόσωπος τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ ἴσως τῆς "πανθρησκείας", ὁπότε ἴσως ἔχουμε καὶ περαιτέρω ἐξέλιξη σὲ αὐτὴ τήν ... "μητροπολιτικὴ εὐχέρεια". Ἂς τὸ προσέξη αὐτὸ ἡ ἱεραρχία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Κρατᾶ στὰ χέρια της τὴν τύχη τοῦ Ἔθνους. Καὶ μὲ τὶς ἀποφάσεις της καὶ μὲ τὶς ἐπιλογές της.
Φαντασθῆτε ἁπλῶς, ὅτι μετὰ ἀπὸ
δύο αἰῶνες, ἂν αὐτὴ ἡ ἀποτέφρωση θὰ ἔχει παγιωθῆ σὰν ἔθιμο καὶ δὲν θὰ ὑπάρχη
πλέον δυνατότητα λήψεως DNA ἀπὸ τὰ λείψανα, θὰ ἐμφανισθοῦν "εἰδικοὶ
ἐπιστήμονες" ἐπὶ πληρωμῇ γιὰ νὰ "ἀποδείξουν" "ποιοὶ
κατοικοῦσαν τὴν Ἑλλάδα". Ἔχει γίνει καὶ σήμερα κάτι
ἀντίστοιχο μὲ πληρωμένες "ἔρευνες" ἀπὸ τοὺς σκοπιανούς, οἱ ὁποῖες
τεχνηέντως "ἀποδεικνύουν" τάχα, ὅτι ἐκεῖνοι, δηλαδὴ οἱ Σλαῦοι, εἶναι
... οἱ Μακεδόνες! "Ἀποδεικνύουν", δηλαδή, "ὅ,τι
ἐπιθυμεῖ ὁ πληρώνων"! Οἱ Ἕλληνες, ὅμως τότε θὰ ἔχουν ἐξαφανισθῆ ἀπὸ τὰ
βιβλία τῆς ἱστορίας, ἡ κοντὴ μνήμη θὰ ἔχη γιὰ μία ἀκόμη φορὰ λειτουργήσει
"ἡ ζήτησις τῆς ἀληθείας" θὰ εἶναι καὶ ἐδῶ "ἀταλαίπωρος",
ὅπως διεπίστωνε ἀπὸ παλιὰ ὁ Θουκυδίδης, καὶ οἱ Ἕλληνες "θὰ τρέπωνται
ἐπὶ τὰ ἑτοῖμα", ποὺ θὰ τοὺς σερβίρουν οἱ "εἰδικοί" στὸ
"μαγείρεμα" τῆς ἱστορίας τῆς ἑλληνικῆς φυλῆς καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ χώρου.
Κι ἐπειδὴ τὰ βιβλία τότε θὰ εἶναι μόνον ἠλεκτρονικά, θὰ εἶναι πανεύκολος ὁ
ἔλεγχος μέσῳ διαδικτύου καθὼς καὶ ἡ προπαγάνδα.
Ἀπὸ
τὴν ἄλλη θὰ γράφεται καὶ ἀλλοῦ "νέα ἱστορία", ἡ ἱστορία τῆς νέας
ἐποχῆς, διὰ ἀντιστοίχων "τύπου Ρεπούση" ἐκείνης τῆς ἐποχῆς καθηγητῶν,
χωρὶς ἱστορικοὺς λαοὺς καὶ μὲ "οἰκουμενικά" ἀρχαιολογικὰ μνημεῖα.
Στὴν Ἀμερική, ὅπου καὶ τὰ περισσότερα ἀποτεφρωτήρια σήμερα, μὲ ἕναν νόμο, ποὺ
θὰ ὁρίζη τὴν ἀποτέφρωση ὡς ὑποχρεωτικὴ κατάληξη τοῦ νεκροῦ, θὰ
"ἀποδείξουν" ἐλλείψει ἄλλων ἐπιστημονικῶν ἀποδείξεων ὅτι οἱ Ἀμερικανοὶ
εἶναι "ἔθνος", ὅτι δὲν εἶναι, ὅπως γνωρίζουμε μέχρι σήμερα,
"melting pot", ὅτι οἱ Ἰνδιάνοι ἦσαν ἁπλῶς "μία φυλὴ τοῦ
ἀμερικανικοῦ ἔθνους" κ.λπ. Ἀπὸ τὴν ἄλλη αὐτοὶ ποὺ δὲν θὰ ἔχουν ἀποτέφρωση
ἀλλὰ ταφή (ὁ νοῶν νοείτω) θὰ ἔχουν στὴν διάθεση τῶν ἐπιστημόνων τὸ γενετικὸ
ὑλικὸ γιὰ νὰ "ἀποδείξουν" τὶς δικές τους θεωρίες.
Καὶ οἱ
μοντέρνοι ἑλλαδίτες, οἱ ὁποῖοι τότε δὲν θὰ εἶναι οὔτε κἄν ἑλληνόφωνοι, θὰ
ἀφήνουν … παρακαταθήκη στὰ παιδιά τους "ὅτι θέλουν μετὰ τὸν θάνατό τους νὰ
ἀποτεφρωθοῦν καὶ ἡ στάχτη τους νὰ σκορπισθῆ στὴν θάλασσα ἢ στὰ βουνά"
(ρομαντικό) ἀναλόγως ποὺ εἶχε ζήσει ὁ καθένας, "τῇ συνοδεία ἑνὸς ...
ποιήματος" ἢ μιᾶς μουσικῆς ὑπόκρουσης. Κάπως ἔτσι
"διαγράφεται", δυστυχῶς, κυριολεκτικῶς καὶ μεταφορικῶς τὸ μέλλον τῆς
ἑλληνικῆς ἱστορίας. "Ἀποτεφρωμένο", ἂν καὶ εὔχομαι
"διακαῶς" νὰ διαψευσθῶ…
ΠΗΓΗ:
ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 27.5.2024.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook