Έλπη Φουσέκη-Κυρίμη
Γεννήθηκε και μεγάλωσε
στον Πειραιά. Κατοικεί στο Παλαιό Φάληρο.
Εργάσθηκε ως ιπταμένη
συνοδός στην Ολυμπιακή Αεροπορία επί 18 έτη.
Ευγενική προσωπικότης και
με ανήσυχο πνεύμα. Έτσι διαρκώς και επιμελώς ασχολείται με την ενημέρωσι και
την επιμόρφωσι μέσω μαθημάτων, συνεδρίων και σεμιναρίων, που αφορούν στην
Επιστήμη, στην Τέχνη, και στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία.
Έργα της: «Ποιητικές
Σταγόνες», «Ηλιοτρόπως», «Απολλώνειες Χαραγές-Εν Δελφοίς» και «Γενικώς και Συνελόντι
(αποσπάσματα βιβλιογραφιών και δημοσιευμάτων)».
Παρακάτω ανθολογούμε από
το έργο της Έλπης Φουσέκη-Κυρίμη:
ΚΟΣΜΟΣ ΜΕΓΑΣ, ΚΟΣΜΟΣ
ΜΙΚΡΟΣ
Ρεύματα
υψίσυχνα διανοητικά!
Του
ίσου και δικαίου Σχήματα γεωμετρικά.
Χρώματα
ολοφώτεινα του θείου Λόγου,
κι Αποχρώσεις
τάξεως και συμμετρίας!
Ήχοι
σε συνθέσεις Αρμονίας!
Έντονες
Αισθήσεις ευφορίας και μόγου,
κι
άγραφων Δογμάτων λόγοι ελκυστικοί.
Πράξεων
σπουδαίων Κραδασμοί!
Από αιθερικές θωπείες του Αγαθού, Πνοή!
Ψίθυροι
μαγικοί δώρο από τον Νου
για
επίγνωση του Κόσμου αυτού!
Του
κόσμου του μεγάλου, του κόσμου του μικρού.
ΨΥΧΗΣ ΦΤΕΡΑ
Ψάχνει
η Ψυχή απεγνωσμένα
τους
έρωτές της για να βρει,
θέλει
να πάει προς τα ουράνια,
θέλει
να φύγει από την Γη.
Συχνά
όμως νοιώθει μίαν έλξη,
που
καθηλώνει την στην γη,
μα διαρκώς
το μέλημά της
την
πτήση μην καθυστερεί.
Ρωτάει
την συνείδησή της,
πώς
ν’ αποκτήσει τα φτερά,
πώς
αγαλλίαση να νοιώσει,
να
γίνει ένα με το Παν!
Προσμένει
να ’χει μια βοήθεια
και
την αναζητά συχνά,
νοιώθει
φορές μια προστασία,
και
ξέρει πάντα να Αγαπά!
Ψάχνει
η Ψυχή απεγνωσμένα
δρόμο
για την επιστροφή!
Να
νοιώσει πάλι ευδαιμονία
Από την ποιητική συλλογή «Ποιητικές
Σταγόνες»:
ΗΛΙΕ
Ὁρατέ καὶ νοερὲ
καὶ νοητέ μου Ἥλιε.
Τῆς ζωῆς κυρίαρχε
ἀλλὰ καὶ ψυχοδότη.
Πῦρ θεῖο καὶ μυστήριο
καὶ τοῦ δικαίου δότη.
ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ
Ὁ οὐρανὸς κυττάζοντας τὴν γῆ
βλέπει ἀναλγησία!
Βλέπει ὀδύνη καὶ ὀργὴ
βλέπει ἀνοησία!
Καὶ γράφει στὰ Ἀρχεῖα...
ΜΥΣΤΗΡΙΟ
Κοιτῶ τὶς μαγικὲς εἰκόνες τῆς φύσεως
κι ἀναλογίζομαι τὴν μαθηματικὴ
καὶ ἄρρητη δομή της...
Τὴν ἐκ τῶν ἀντιθέτων καλλίστη ἁρμονία της
τὴν τάξι καὶ τὴν μουσική της.
Κίνησις καὶ Ἐνέργεια παντοῦ
Ἔρωτας, Φῶς καὶ Κάλλος
τὸ θαῦμα, τὸ μυστήριο
ὁ Νόμος καὶ τὸ Χάος.
ΚΕΝΗ ΠΟΡΕΙΑ
Μὲ ἐλλείμματα πνευματικὰ
πορευόμαστε σερνόμενοι.
Ὑποχείρια τοῦ ὑλισμοῦ
μὲ εὐτελῆ ἰδανικά.
Ἄρρωστοι ἀπὸ τὶς λοιμώξεις τῆς προπαγάνδας
καὶ μὲ στέρημα στ΄ἀνθρώπινα ἀγαθά!
Φοβεροί οἱ καιροὶ ποὺ ἔρχονται...
ΦΥΣΙΣ
Ὦ Φύσι μαγική!
μυστήρια κι ἁρμονικὴ
τὰ μυστικά σου πές μου.
Φανέρωσε τοὺς νόμους σου
στὸ Χάος καὶ στὴν Τάξι.
Μίλα μου γιὰ τὴν Δύναμι
«δυνάμει» καὶ «ἐνεργείᾳ».
Τὸ Νεῖκος καὶ τὸν Ἔρωτα
τὸ πολύπλοκο τὸ «Ἕνα».
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ
Στοὺς φίλτατους δημιουργούς
ποὺ ἔργα τέχνης κι ἔρευνας
καὶ γνώσης μᾶς χαρίζουν,
εὐγνωμοσύνη ἐκφράζω καὶ ἕνα «εὐχαριστῶ»
γιὰ κάθε ἔργο τους λαμπρὸ
καὶ ἕνα μεγάλο «εὖγε»!
Τὶς μοῦσες δέ, παρακαλῶ
πάντα σιμά
τους νά ‘ναι
καὶ ἔμπνευσι ὑγεία καὶ χαρὰ
πάντα νὰ τοὺς κερνᾶνε.
ΧΩΡΙΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑ
Ἐρωτήσεις κι ἀπορίες γίναν σωρός.
Ποιὸς νὰ μοῦ ἀπαντήση ;
Ἱεροφάντη ποῦ νὰ βρῶ.
Μυστήρια δεν ὑπάρχουν…
μά οὔτε καὶ μαντεῖα.
Τί ἀτυχία σὲ λάθος ἐποχὴ νὰ ζῶ
νὰ βλέπω τὸση ὀμίχλη!
ΝΕΑ ΤΑΞΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
Ὕπουλα καὶ σιγὰ – σιγὰ
μᾶς ἦλθαν τὰ θηρία!
Ἐκπαιδευμένα νὰ ἐκτελοῦν
πράγματα μὲ κακία
καὶ μοιάζουν με Σειρῆνες!
Πίσω ἀπὸ αὐτὰ ἀκολουθοῦν
ἄλλα ὡσάν «Προκροῦστες».
Εἶναι πολλὰ καὶ εἶναι παντοῦ,
δηλητήρια σκορπίζουν!
Ἄγρια καὶ πολύποδα
μὲ μάσκες τριγυρίζουν.
Σὲ ὅλους ἔκαναν ζημιὰ
καὶ ἀκόμη ἐπιμένουν.
Σκορπίζουν ζάλη, σύγχυσι,
σὲ λήθαργο μᾶς ρίχνουν
καὶ γίνονται κυρίαρχα
καὶ δούλους των μᾶς ἔχουν!
Ἀνάλγητα καὶ χθόνια
παντοῦ διασκορπισμένα
ταγμένα εἰς πέρας νὰ φέρουνε
τὰ προσχεδιασμένα.
Από την ποιητική συλλογή «ΗΛΙΟΤΡΟΠΩΣ»:
ΝΥΝ
Στοῦ χρόνου τὸ ἀδιαίρετον καὶ συνεχές,
τὸ νῦν, σημεῖον ἀμερές,
ὅσο ἕνα ἀνοιγοκλείσιμο βλεφάρων
ὅσο μία λάμψη ἀστραπῆς.
Τῆς ὅλης μας ζωῆς τὰ νῦν,
θὰ ἔρχωνται καὶ θὰ ἀποχωροῦν συγχρόνως,
κρίκοι θὰ γίνωνται τοῦ πρίν,
στὴν ἁλυσίδα ποὺ θὰ σέρνη ὁ χρόνος.
Τοῦ παρελθόντος καὶ τοῦ μέλλοντος ἁρμός.
Μὴν προσδοκεῖς ποτὲ νὰ τὸ βιώσης.
Δεῖγμα τοῦ ἀϊδίου, τοῦ ἀεὶ καὶ τοῦ ἀπείρου.
Ἀόρατο, ἄπιαστο καὶ φευγαλέο.
Μόριο τῆς οὐσίας τοῦ Ἑνός!
ΜΟΥΣΕΣ
Στῶν ἐρώτων σου τὶς περιπλανήσεις
προσκάλεσε τὶς μοῦσες
καὶ θὰ ἀνταποκριθοῦν.
Θὰ ἔλθουν μὲ καμώματα
μὲ δῶρα καὶ ἐκπλήξεις,
πιστὰ θὰ σὲ ὁδηγοῦν.
ΧΡΥΣΗ ΤΟΜΗ
Ὅταν ἡ χρυσῆ τομὴ
λίγο μετακινηθῆ,
χάνεται τὸ τέλειον,
χαλιέται ἡ ἁρμονία,
γεννιέται τὸ ἀσύμμετρον,
γίνεται ἀταξία.
ΝΕΜΕΣΙΣ
Βλέπω τὴν Νέμεσι ποὺ φθάνει...
Ἔχει ἐντολὴ ἀπ’ τὴν Ἀνάγκη!
Κάθαρσις κι ἰσορροπία θὰ λάβη χώρα
κι εἶναι τῆς τίσεως ἡ ὥρα!
Φοβᾶμαι γιὰ τὸν τρόπο ποὺ ἔχει ἐπιλεγεῖ!
Καλύτερα ποὺ δὲν γνωρίζω.
Ἴσως τοὺς κεραυνούς του ὁ Δίας νὰ ρίξη,
ἢ ὁ Ποσειδώνας τὰ ὕδατα νὰ σείση.
Ἴσως αἷμα πολὺ νὰ ἀπαιτήση
ὁ Ἄρης ὁ αἱμοσταγής!
Από την ποιητική συλλογή «ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΕΣ ΧΑΡΑΓΕΣ
(ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ)»:
ΓΝΩΘΙ Σ’ΑΥΤΟΝ
Τοῦ ἑαυτοῦ σου τὴν δυναμικὴ
ἂν θέλης νὰ γνωρίσης,
νὰ τὸν παρατηρῆς πολύ,
νὰ θέτης κι ἐρωτήσεις.
Πῶς ἐνεργεῖ ἀνάλυσε,
πολλὰ ν’ ἀντιληφθῆς.
Τί τὸν κωλύει φρόντισε
μὲ φρόνησι νὰ μάθης
κι ἀδυνατεῖ νἄχη φτερὰ
μακριὰ ἐσὺ νὰ φθάσης.
ΚΟΙΝΟΣ ΓΙΝΟΥ
Νὰ ὁμιλῆς μὲ ὅλους.
Νὰ μὴν ἰδιωτεύης.
Ἐνδιαφέρον νἄχης
γιὰ κάθε τι κοινὸν
καὶ νὰ προσφέρης μάθε
γιὰ ὅλων τὸ ἀγαθόν.
ΑΡΡΗΤΑ ΚΡΥΠΤΕ
Γνωστὰ μὴν κάνης μυστικὰ
ποὺ θὰ σοῦ ἐμπιστευθοῦν.
οὔτε κι αὐτὰ ποὺ ἂν λεχθοῦν
τὸν πόνο προκαλοῦν.
Κρύβε τὶς γνώσεις ἀπ’ αὐτοὺς
ποὺ ἀγνοοῦν τὸ θεῖον.
ΠΡΟΝΟΙΑΝ ΤΙΜΑ
Ἡ κάθε πρόνοια εἶναι
ἐφόδιο τῆς ζωῆς σπουδαῖο.
Νὰ τὴν ἐξασκῆς κι ὁ ἴδιος,
τὰ μάλα νὰ τὴν ἐκτιμᾶς.
Καὶ αὐτοὺς ποὺ εἰς τὸν δρόμο σου
ἔρριξαν τοὺς καρπούς της,
ποτὲ νὰ μὴν ξεχάσης,
πάντα νὰ τοὺς τιμᾶς.
ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ
Δυσαρμονία καὶ βλάβη
ἐπιφέρει ἡ ὑπερβολὴ
σὲ χρῆσι, λειτουργία, πρᾶξι,
συναίσθημα ἢ ἡδονή.
Σὲ ὅλα τὸ μέτρο ἁρμόζει,
προφυλάσσει καὶ ὠφελεῖ
κι εἶναι χρυσὸς κανόνας
ποὺ εὖ ζῆν κι ἁρμονία ποιεῖ.
ΣΥΝΔΕΣΙΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ
Ω! του Σύμπαντος η Ουσία
Κίνησις συνεχής , Γένεσις αιωνία
εν Δυνάμει και Ενεργεία !
Ροή αιθέρια Λόγου και Νου
που συγκρατεί τα πάντα ως Ένα
με Γεωμετρία κι Αριθμό πλεγμένα !
Στο συνεχές του Χωροχρόνου ,
τα γεγονότα κι οι υπάρξεις ,
περιστασιακών συμπτώσεων
αλληλένδετα αιτιατά ,
Ενέργειας συμπυκνωμένης Ύλη
εν Εντελεχεία ποικίλη !
Χάος Φάος Νόμοι Ρυθμοί ,
Πυρ Ύδωρ Αήρ και Γη ,
άπειροι Κόσμοι και Ουρανοί
κρίκοι σε άλυσο συμπαντική ,
χοροί αιώνιοι κι αρμονικοί
Μαγεία Τάξις και Μουσική !
Απόσπασμα από το έργο του Γ. Λεκάκη «Μεγάλη ανθολογία ελληνικής ποιήσεως».
Απόσπασμα από το έργο του Γ. Λεκάκη «Μεγάλη ανθολογία ελληνικής ποιήσεως».
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook