Μια
βόλτα στην Βοιωτία:
Στην Λίμνη Κωπαΐδα,
με τις σπηλιές και τις καταβόθρες
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:
Από το Κάστρο φεύγω με στόχο το Ακραίφνιο. Ο δρόμος με οδηγεί μέσα από
την Κωπαΐδα. Απέραντη πεδιάδα (είπαμε, λίμνη ήταν), χωράφια και νερά! Πολλά
νερά! Οδηγώ δίπλα στα κανάλια, διασταυρώνομαι με γέφυρες, άλλα κανάλια, περνάω
και από τον Βοιωτικό Κηφισό. Η αγαπημένη Κωπαΐδα! Παράδεισος! Μαζί με την
μοναξιά, οι εικόνες μαγνητίζουν! Βγάζω συνεχώς φωτογραφίες γοητευμένος!
Θυμάμαι τους φίλους που ερχόμαστε συχνά πυκνά και χωνόμαστε μέσα στις
λάσπες με τα μηχανάκια μας. Όμως τώρα είμαι μόνος, αλλά και ο στόχος είναι
άλλος σήμερα…
Πάντως η πεδιάδα «αχνίζει» ακόμη.
Σε αποζημιώνει σε κάθε γωνιά της!
Στα δένδρα κάθονται τεράστιες γερακίνες, με το μάτι άγρυπνο για
απερίσκεπτα πουλάκια, η απρόσεκτα ποντικάκια. Μόλις σταματάω για φωτογραφία
όμως, σηκώνονται και φεύγουν. Ακατάδεχτες!!! Ας είναι. Δεν έχω χρόνο να κάτσω
καραούλι για να τις φυλακίσω στον φακό μου.
Αρδευτικά έργα, διαχειρίζονται την ροή του
Βοιωτικού Κηφισού.
Σε μία μεγάλη γέφυρα, με τεράστιες σιδερένιες πόρτες διαχείρισης της
ροής των νερών, βλέπω ψαράδες. Είναι Αλβανοί εργάτες. Καλησπερίζω και ο ένας
μου λέει: «Ήρθες να φωτογραφίσεις τα χάλια μας;» και μου δείχνει πολλά ψόφια
ψάρια στην όχθη… Φυτοφάρμακα!!! Η ψαριά τους κάτι μικροί κυπρίνοι (εγώ δεν θα
τους έτρωγα πάντως… Θα φοβόμουν μην… λαμπυρίζω στο σκοτάδι…).
Τέρατα!
Χαιρετώ και φεύγω.
Μπαίνω στην Αλίαρτο και ένα καφεδάκι από την εξυπηρετικότατη σερβιτόρα
μου (ένα χαμογελαστό πρόσωπο σου φτιάχνει την ημέρα! Τόσο απλό είναι!) δίνει
την ευκαιρία να μαζέψω τις μέχρι τώρα εμπειρίες, στις σημειώσεις μου. Σε λίγο,
πάλι καβάλα και η κατεύθυνση προς Ακραίφνιο.
ΟΙ ΣΑΡΑΚAΤΣΑΝΙΚΕΣ ΣΠΗΛΙΕΣ
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook