O Βίκτωρ Ουγκώ γράφει
για την Μεγάλη Σφαγή της Χίου!
Το 1822 το μυροβόλο νησί του Αιγαίου, η Χίος, ερημώθηκε από τους Τούρκους. Από τους 117.000 χριστιανούς που ήταν ο τότε πληθυσμός της Χίου, έμειναν περίπου 1.800-2.000 άνθρωποι μόνο! Δεν ήταν σφαγή. Ήταν γενοκτονία.
Από την μεγάλη σφαγή της Χίου εμπνεύσθηκε (και) ο Βίκτωρ Ουγκώ (Victor Marie Vicomte Hugo, 1802– 1885) και συνέθεσε το ποίημά του «Το Ελληνόπουλο», που περιγράφει στο πρόσωπο ενός παιδιού, την απόγνωση αλλά και την ελπίδα για αναγέννηση:
Από την μεγάλη σφαγή της Χίου εμπνεύσθηκε (και) ο Βίκτωρ Ουγκώ (Victor Marie Vicomte Hugo, 1802– 1885) και συνέθεσε το ποίημά του «Το Ελληνόπουλο», που περιγράφει στο πρόσωπο ενός παιδιού, την απόγνωση αλλά και την ελπίδα για αναγέννηση:
Το Ελληνόπουλο
Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.
Η Χίος, τ' όμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα,
με τα κρασιά, με τα δεντρά
τ' αρχοντονήσι, που βουνά και σπίτια και λαγκάδια
και στον χορό τις λυγερές καμμιά φορά τα βράδια
καθρέφτιζε μεσ' στα νερά.
Ερμιά παντού. Μα κοίταξε κι απάνου εκεί στον βράχο,
στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο
κάθεται, σκύβει θλιβερά
το κεφαλάκι στήριγμα και σκέπη του απομένει
μόνο μιαν άσπρη αγράμπελη σαν αυτό ξεχασμένη
μέσ’ στην αφάνταστη φθορά.
Φτωχό παιδί, που κάθεσαι ξυπόλυτο στις ράχες
για να μην κλαις λυπητερά, τ' ήθελες τάχα να 'χες
για να τα ιδώ τα θαλασσά
ματάκια σου ν' αστράψουνε, να ξαστερώσουν πάλι
και να σηκώσεις χαρωπά σαν πρώτα το κεφάλι
με τα μαλλάκια τα χρυσά;
Τι θέλεις άτυχο παιδί, τι θέλεις να σου δώσω
για να τα πλέξεις ξέγνοιαστα, για να τα καμαρώσω
ριχτά στους ώμους σου πλατιά
μαλλάκια που του ψαλιδιού δεν τα ’χει αγγίξει η κόψη
και σκόρπια στην δροσάτη σου τριγύρω γέρνουν όψη
και σαν την κλαίουσα την ιτιά;
Σαν τι μπορούσε να σου διώξει τάχα το μαράζι;
Μήπως το κρίνο απ` το Ιράν, που του ματιού σου μοιάζει;
Μην ο καρπός απ' το δεντρί
που μέσ' στη μουσουλμανική παράδεισο φυτρώνει,
κι έν' άλογο χρόνια εκατό κι αν πιλαλάει, δεν σώνει
μέσ' απ' τον ίσκιο του να βγει;
Μην το πουλί που κελαηδάει στο δάσος νύκτα-μέρα
και με την γλύκα του περνά και ντέφι και φλογέρα;
Τι θες κι απ' όλα τ’ αγαθά τούτα;
Πες. Τ` άνθος, τον καρπό; Θες το πουλί;
-Διαβάτη,
μου κράζει το Ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι:
Βόλια, μπαρούτι θέλω. Να!
Από την μεγάλη σφαγή της Χίου εμπνεύσθηκε και ο σπουδαίος
Γάλλος ζωγράφος, Ευγένιος Ντελακρουά (Ferdinand Victor Eugène Delacroix, 1798–1863), οποίος απεικόνισε με τον πλέον γλαφυρό τρόπο τις
φρικιαστικές σκηνές της σφαγής στον σχετικό πίνακά του.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook