Η
Απήχηση
της Συνθήκης της Λωζάννης
ανταλλαγής πληθυσμών
Του αντ/ρχου
(Ε) ε.α. Χρήστου Δ. Γιανταμίδη, Π.Ν.
 |
| Ο Ελ. Βενιζέλος και ο χάρτης της Μεγάλης Ελλάδος. |
Η Μικρασιατική
καταστροφή χαρακτηρίζεται ως η χειρότερη που υπέστη ποτέ ο ελληνισμός στην
ιστορία του. Χειρότερη και από την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Γιατί
μετά την άλωση ο ελληνικός λαός παρέμεινε στα εδάφη του, προσδοκώντας στην
λύτρωσή του. Ενώ μετά την ήττα του ελληνικού στρατού και της αποχώρησής του από
την Μ. Ασία, ακολούθησε η Συνθήκη της Λωζάννης, όπου προέβλεπε την αναγκαστική
μετακίνηση πληθυσμών, την μεγαλύτερη στα παγκόσμια ιστορικά χρονικά με κριτήριο
μόνο το θρήσκευμα.
Ο βίαιος
ξεριζωμός των Ελλήνων της Μ. Ασίας και των Ελλήνων του Πόντου ήταν πράγματι
οδυνηρός και απάνθρωπος , αλλά εμπεριείχε κάποια θετικά λυτρωτικά
χαρακτηριστικά.
Η μαζική
αυτή ανταλλαγή πληθυσμών υπήρξε η λιγότερη κακή οδυνηρή λύση, σε σύγκριση με
άλλες εναλλακτικές λύσεις για τους μειονοτικούς πληθυσμούς της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας, καθόσον η παραμονή-επιβίωσή τους και ιδιαίτερα των Ελλήνων
Χριστιανών στα εδάφη τους ήταν αδύνατη μετά τα γεγονότα της Μ. Ασιατικής ήττας του
1922. Η περαιτέρω παραμονή τους θα συντελούσε στον εξισλαμισμό τους, ή στον
βίαιο ξεριζωμό όσων δεν εξισλαμίζονταν ή στο θάνατο. Αυτή η πραγματικότητα
φάνηκε στους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης και των νησιών Ίμβρου και Τενέδου
που εξαιρέθηκαν από την ανταλλαγή, τα πογκρόμ που υπέστησαν το 1942, 1955,1964.
Η άλλη
θετική πλευρά της ανταλλαγής των μειονοτικών πληθυσμών ήταν η δημογραφική
ομογενοποίηση των βαλκανικών κρατών, και λόγω αυτής, στην συνέχεια επικράτησε η
ειρήνη στην περιοχή των Βαλκανίων.
Η ανταλλαγή
των πληθυσμών ήταν ένα θείο δώρο και για το ελληνικό κράτος . Γιατί η έλευση
των Ελλήνων Μ. Ασιατών και Ελλήνων του Πόντου, όχι μόνο αύξησε τον πληθυσμό του
κατά 1.500.000 κατοίκους, αλλά συνετέλεσαν και στην κατακόρυφη αύξηση της
οικονομίας της χώρας, καθώς και σε όλους τους παραγωγικούς τομείς όπως: Γεωργία,
κτηνοτροφία, εμπόριο, βιοτεχνία, βιομηχανία, ναυτιλία, γράμματα, αθλητισμό
κ.λ.π. μεταφέροντας την τεχνογνωσία-εμπειρία από την καθ' ημάς Ανατολή.
Η πτωχευμένη
τότε Ελλάδα και λόγω των μακροχρόνιων πολέμων με καταρρέουσα οικονομία και με
πολιτική αστάθεια, πραγματοποίησε ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα στην
ιστορία της σε καιρό ειρήνης. Να εγκαταστήσει και στην συνέχεια να αφομοιώσει
τον τεράστιο πληθυσμιακό όγκο εξορισθέντων και ρακένδυτων Ελλήνων. Κατόρθωσε το
φαινομενικά ακατόρθωτο, κατόρθωσε να διαχειριστεί με επιτυχία την εγκατάστασή
τους. Εδώ θα πρέπει να τονισθεί ότι, τεράστια ήταν και η οργανωτική- οικονομική
υποστήριξη της Επιτροπής Αποκατάστασης Προσφύγων της Κοινωνίας των Εθνών, που
βοήθησε, έτσι ώστε η συνεχόμενη προσφυγική ροή να ενσωματωθεί-εγκατασταθεί με
το καλλίτερο δυνατό τρόπο.
Ένα άλλο
θετικό και σημαντικό στοιχείο, που δεν πρέπει να μας διαφεύγει, είναι ότι, ο
μεγαλύτερος όγκος των Ελλήνων προσφύγων περί τους 700.000, εγκαταστάθηκε στις
ακριτικές περιοχές, Μακεδονίας και Θράκης, όπου αποτέλεσαν το 50 έως 70% του
πληθυσμού τους, κατά συνέπεια συνέβαλαν στην δημογραφική αύξηση του ελληνικού
πληθυσμού, αποτρέποντας έτσι εις το διηνεκές τις όποιες αλυτρωτικές διεκδικήσεις
των όμορων κρατών, σε μια πολυπαθή περιοχή των Βαλκανίων.
Στην
συνέχεια, η σμίξη τους με τους γηγενείς Μακεδόνες-Θρακιώτες διαμόρφωσαν μια νέα
και πιο ανανεωμένη Ελλάδα, παρά τις όποιες φυσιολογικές και αναπόφευκτες τριβές
που προκλήθηκαν αρχικά μεταξύ τους.
Επί των
ημερών μας, όλοι μαζί, γηγενείς Μακεδόνες-Θρακιώτες, Μικρασιάτες, Πόντιοι,
Ανατολικορομυλιώτες, Ανατολικοθρακιώτες, συνυπάρχουν ειρηνικά και αποτελούν
όλοι μαζί την ελληνική Μακεδονία, η οποία είναι ελληνική από αρχαιοτάτων χρόνων
και θα παραμείνει ελληνική, γιατί ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ = ΕΛΛΑΔΑ = ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
Συμπεραίνεται
λοιπόν, ότι, το ελληνικό κράτος με το μπόλιασμα του νέου προσφυγικού αίματος μεταμόρφωσε
κυριολεκτικά την όψη της Ελλάδας και χωρίς υπερβολή συνέβαλε στην επιβίωσή του.
Αντιλαμβανόμαστε και αναγνωρίζουμε το μέγεθος του πολιτισμού των Ελλήνων που
κατοικούσαν επί αιώνες διασκορπισμένοι στην Μ. Ασία-Πόντο-Αν. Θράκη-Ανατολική
Ρωμυλία επί 3.000 και πλέον χρόνια όπου ανέπτυξαν, διέδωσαν τον ελληνικό
πολιτισμό μέχρι το 1922. Χρονολογία που έλαβαν το εισιτήριο χωρίς επιστροφή από
την Συνθήκη της Λωζάννης ένεκα της πολιτικής του Ελ. Βενιζέλου.
Θέτοντας
έτσι και το οριστικό τέλος στο όραμα της Μεγάλης Ιδέας.
ΟΥΔΕΝ ΚΑΚΟΝ
ΑΜΙΓΕΣ ΚΑΛΟΥ
Αθήνα 11.11.2018.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook