Πώς
και γιατί
φτάσαμε στην χρεωκοπία
του ΝΑΤ
Το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο
υπήρξε ο
πρώτος ασφαλιστικός οργανισμός
στην χώρα μας
και ο δεύτερος σε όλο τον κόσμο!
Του
Νίκου Βλαχόπουλου
Το
πόνημα αυτό του ασυρματιστή ΕΝ, Νίκου Βλαχόπουλου, δεν έχει αποκλειστικά μόνο
σαν σκοπό να εμπλουτίσει τις γνώσεις για την ελληνική εμπορική ναυτιλία, την
ασφαλιστική προστασία και την κοινωνική περίθαλψη του Έλληνα ναυτεργάτη.
Όλα
αυτά προϋπήρχαν της ίδρυσης του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Αλλά να προβληματίσουν
για το ΠΩΣ και ΓΙΑΤΙ φθάσαμε στην σημερινή οικονομική και ηθική απαξίωση και από
μπροστάρηδες να καταντήσουμε σχεδόν ουραγοί διεθνώς.
Σκοπός
αυτού του πονήματος είναι να πληροφορηθεί ο Έλλην εργαζόμενος την διαδικασία
και τον τρόπο εισαγωγής και εφαρμογής στην πατρίδα μας του θεσμού της
κοινωνικής αλληλεγγύης και ασφάλειας μέσα από την διαδρομή του Ναυτικού
Απομαχικού Ταμείου (Ν.Α.Τ.), γιατί υπήρξε ο πρώτος ασφαλιστικός οργανισμός στην
χώρα μας και ο δεύτερος σε όλο τον κόσμο!
Να
μελετηθεί η ιστορική διαδρομή της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας στα πλαίσια των
εθνικών – κοινωνικοασφαλιστικών αλλά και πολιτικών εξελίξεων στα σχεδόν 200
χρόνια συνύπαρξης με το ανεξάρτητο ελληνικό κράτος.
Τέλος,
σκοπό έχει ακόμα να σκιαγραφηθεί η συμβολή όλων εκείνων που πάλεψαν και
μόχθησαν για την ίδρυση και τη λειτουργία του Ν.Α.Τ., αλλά και όλων εκείνων που
λήστεψαν τα οικονομικά του αποθεματικά συμβάλλοντας στην χρεωκοπία του και στην
διάλυσή του.
Στον
ιστορικό του μέλλοντος αλλά και στον σημερινό αναγνώστη (η μελέτη και η
ιστορική διαδρομή του Ν.Α.Τ.), για να δώσει μια ολοκληρωμένη και λεπτομερή
εικόνα, θα πρέπει να γίνει με ταυτόχρονη μελέτη της εξέλιξής της εμπορικής
ναυτιλίας και της πολιτικής ζωής της χώρας μας. Γιατί εδώ οι πορείες δεν είναι
μόνο παράλληλες αλλά είναι ταυτόσημες.
Σημειώνω
μόνο τούτο: Η εμπορική ναυτιλία για το νεοσύστατο ελληνικό βασίλειο, ήταν για
αρκετά χρόνια η κύρια πηγή βιοπορισμού
ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού, αλλά και η μοναδική πηγή εισροής ξένου
συναλλάγματος που στήριζαν μια υποτυπώδη εθνική οικονομία.
Ένας
στόλος με 3.262 πλοία, 88.502 κ.ο.χ. έδινε διέξοδο εις την ασφυκτικήν ελληνικήν
πενίαν, που ήταν αδύνατον ν’ αντιμετωπισθεί με μια πρωτόγονη και ελάχιστη
γεωργική οικονομία.
Τα
στοιχεία που παραθέτονται είναι πραγματικά και διασταυρωμένα. Είναι αποτέλεσμα
(ή προϊόν) μακροχρόνιας έρευνας από πολλές πηγές.
Είναι
η αλήθεια ωμή, καθαρή και ατόφια χωρίς φτιασίδια, γαρνιτούρες και σάλτσες.
Πιστεύω
πως θα βοηθήσω και τον σημερινό αναγνώστη, αλλά και τον ιστορικό του μέλλοντος
να προβληματιστεί και να ψάξει την αλήθεια πέραν αυτών που εκδίδονται από τα
διάφορα ιδρύματα πολιτικών και πολιτικάντηδων που μοναδικό σκοπό έχουν να
καλύψουν τις βρωμιές τους διαστρεβλώνοντας την ιστορική αλήθεια.
Δόγμα
Τσώρτσιλ: «Δεν φοβάσαι τι θα γράψει η ιστορία;». «Την ιστορία θα την γράψω εγώ»…
Ο
συγγραφέας Νίκος Βλαχόπουλος γεννήθηκε στο Λιτόχωρο Πιερίας το 1937. Γόνος
ναυτικής οικογένειας, πέμπτης θυγατρικής γενιάς με καταγωγή από τημ Μεθώνη
Μεσσηνίας. Κυνηγημένοι με τα Ορλωφικά το 18ο αιώνα, έκαναν πατρίδα
τους το Λιτόχωρο, που σαν κεφαλοχώρι διοικείτο από Δημογεροντία. Αλλά και στον
Όλυμπο είχαν δημιουργηθεί οι πρώτοι επαναστατικοί πυρήνες αντίστασης, συνθήκες
κατάλληλες τόσο για την ασφάλεια των οικογενειών, αλλά και ανοιχτό πέλαγος
(σπιάντζα) για ναυτεμπόριο.
Τελείωσε
Δημοτικό και Γυμνάσιο στο Λιτόχωρο. Από το 1956 έως το 1994 εργάστηκε στην
ποντοπόρο ελληνική ναυτιλία σαν ναυτόπαις, δόκιμος, ναύτης και ασυρματιστής.
Από το 1998 υπήρξε πρόεδρος του Σωματείου Ναυτικών και του Οίκου του Ναύτη
Λιτοχώρου. Μπροστάρης από το 1998 της ιδρυτικής ομάδας, η οποία εκ του μηδενός
ίδρυσε το Ναυτικό Μουσείο Λιτοχώρου. Υπήρξε πρόεδρος αυτού έως το 2014 και
έκτοτε επί τιμή πρόεδρος.
Πιστεύει
πως η θάλασσα και η ναυτιλία ήταν το αμνιακό υγρό μέσα στο οποίο κυοφόρησε η
Ρωμιοσύνη, η οποία με την παγκόσμια διασπορά και την διαχρονική, εκπολιτιστική
προσφορά των Ελλήνων ναυτικών και αποίκων έγινε γνωστή στις εσχατιές της Γης.
«Ου
γαρ πατέρες ημών, την αρχή εκτίσαντο ουκ άλλο τινί ή τη περιουσία του Ναυτικού
ισχύοντες» (Θουκυδίδης).
«Δυστυχώς
την περιουσία αυτή την λεηλατήσαμε, την πτωχεύσαμε και τελικά την διαλύσαμε.
Οφείλω να ομολογήσω πως και η γενιά μας φέρει τις ευθύνες της. Επαναπαυθήκαμε
σε ένα επίπλαστο ευδαιμονισμό και μια ευημερία φούσκα του χρηματοπιστωτικού
καπιταλισμού και αφήσαμε τους λυμαίνοντες του συστήματος να τα ισοπεδώσουν όλα
στο όνομα της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, δηλαδή εθνομηδενισμός,
ανθρωπομηδενισμός και τελικά προβατοποίηση. Στο ποσοστό που μου αναλογεί,
αναλαμβάνω την ευθύνη και ζητώ συγγνώμη από τους νέους, γιατί τους παραδώσαμε
μια πατρίδα χειρότερη από αυτή που παραλάβαμε.
Είναι
διεθνώς πλέον αποδεκτό πως δύο είναι τα μέσα που μπορούν να επιβάλλουν την
ταπείνωση ενός λαού και την υποδούλωση ενός κράτους.
Α: Η Δύναμη των όπλων
Β: Το εξωτερικό χρέος που
διαδοχικά συσσωρεύουν στις πλάτες των λαών ανίκανες - ραγιάδικες κυβερνήσεις,
υποθηκεύοντας τη χώρα τους με εκχωρήσεις στους δανειστές κομμάτι-κομμάτι της
εθνικής κυριαρχίας της.
Δυστυχώς
και τις δύο περιπτώσεις τις εζήσαμε και τις ζει ο λαός μας.
Την
πρώτη από την κατάρρευση του Βυζαντίου, μέχρι την επανάσταση του 1821.
Την
δεύτερη από το 1831-32, που δολοφονήσαμε τον Ιωάννη Καποδίστρια – μέχρι σήμερα.
Στις σελίδες που ακολουθούν, ο
γράφων, επάνω στον καμβά του ναυτικού Απομαχικού Ταμείου (που προϋπήρχε του
ελληνικού βασιλείου), προσπαθεί, καταγράφει και αποτυπώνει τον τρόπο άσκησης
εξουσίας (διακυβέρνησης), τόσο στον πολιτικό όσο και στον οικονομικό τομέα,
όλων των κομμάτων και κυβερνήσεων από τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια,
1831, μέχρι τις ημέρες μας.
Σημείωση:
οι επιθετικοί προσδιορισμοί – χαρακτηρισμοί που αναφέρονται στο παρόν πόνημα,
δεν έχουν κανένα προσωπικό χαρακτήρα, αλλά εντάσσονται στις πολιτικές που κατά
καιρούς άσκησαν οι κυβερνήσεις», εξηγεί ο συγγραφέας.
ΛΕΞΕΙΣ-ΚΛΕΙΔΙΑ: χρεωκοπια, ΝΑΤ, Ναυτικο Απομαχικο Ταμειο, ασφαλιστικος οργανισμος, ασφαλεια, Βλαχοπουλος, ναυτικο, ναυτικοι, ναυτικος, Λιτοχωρο, νομος Πιεριας, Μεθωνη, νομος Μεσσηνιας, Ορλωφικα, Δημογεροντια
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook