Η άγνωστη
αρχαία
Ελληνίδα ιέρεια ΧΟΙΡΙΝΗ
Στην αρχαία
Ελλάδα οι γυναίκες γίνονταν
και ιέρειες
και ήταν βασικά μέλη της πόλεως
Μην ψάχνεται να μάθετε γι’ αυτήν την αρχαία Ελληνίδα ιέρεια. Τα αρχαία
ελληνικά κείμενα δεν γράφουν τίποτε… Αλλά ευτυχώς μας διασώθηκε από τις αρχαίες
ελληνικές επιγραφές… που είναι ένα άλλο, εξ ίσου σημαντικό, σημαντικότατο
κομμάτι της αρχαίας ελληνικής γραμματείας…
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ, ΕΔΩ.
 |
| Η επιτύμβια στήλη της ΧΟΙΡΙΝΗΣ, Αθήνα, 370-360 π.Χ. Βρετανικό Μουσείο. |
Είναι η ιέρεια ΧΟΙΡΙΝΗ, που κρατά το κλειδί ενός ναού στο χέρι της…
Η ιέρεια ΧΟΙΡΙΝΗ επιτήρησε μια λατρεία, αφιερωμένη σε μια θεότητα,
της οποίας η ταυτότητα έχει χαθεί σήμερα[1]…
Η υπόθεσή της δεν ήταν μοναδική...
Στην αρχαία πόλη των Αθηνών, οι γυναίκες ήταν ιέρειες / ιερείς (< ιερός, γερός, ισχυρός), όπως ακριβώς
και οι άνδρες[2].
Ήταν επιλεγμένες, είτε ανάμεσα από τις διακεκριμένες οικογένειες της πόλεως,
που είχαν θρησκευτικά δικαιώματα ή, από τον 5ο αιώνα π.Χ., με κλήρο
ανάμεσα από όλες τις Αθηναίες… - σ.σ.: έκτοτε έχει απομείνει να λέμε κλήρο / κληρικούς τους ιερείς...
Αυτή η διαδικασία υποδεικνύει ότι αι Αθηναίαι / οι Αθηναίες
αποτελούσαν μια διακριτή ομάδα, διαφορετική από τις ξένες ή αλλοδαπές γυναίκες,
και εκείνες που δεν ήσαν ελεύθερες. Οι Αθηναίες ήταν πολίτιδες (πολίτις).
Ως ιέρειες, οι Αθηναίες γυναίκες:
- είχαν εξουσία μέσα στο ιερό,
- επέβαλαν τους κανόνες του,
και
- μερικές φορές έπαιρναν έναν προϋπολογισμό και
αμοιβή / αποζημίωση από την πόλη.
Όταν άφηναν το ιερατείο, εκείνες, όπως όλοι οι ιερείς – και, πιο
γενικά, όπως όλοι οι άρχοντες ή/και δικαστές – έδιναν αναφορά στον Δήμο, μπροστά
στους ανθρώπους-πολίτες της πόλεως.
Τυπικά, θα συνοδεύονταν από ένα αρσενικό μέλος της οικογένειάς
τους.
Επειδή η ευσέβεια ήταν κομμάτι του να είσαι ένας καλός πολίτης, οι
Αθηναίες ιέρειες μπορούν να θεωρηθούν αρχόντισσες, ακόμα και αν
αυτό το αξίωμα ήταν μοναδικό σε αυτό το ιερατείο και ήταν το μοναδικό
δημόσιο αξίωμα ανοικτό στις γυναίκες.
 |
| Ενεπίγραφη «στήλη ιεροσύνης» της Νίκης Αθηνάς, Αθήνα, 450-420 π.Χ. Από την μια πλευρά, το κείμενο περιγράφει την διαδικασία λήψεως κλήρου από όλες τις Αθηναίες γυναίκες (450-445 ή 420 π.Χ.). Από την άλλη πλευρά, γράφει τον μισθό που θα καταβάλλεται στην ιέρεια (424/423 π.Χ.).Μουσείο Ακρόπολης Αθήνα (Ε.Μ. 8116). Φωτογραφία: Σωκράτης Μαυρομάτης. |
Οι στήλες στα νεκροταφεία
ορθώνονταν κατά μήκος των πλευρών των δρόμων.
Σε αυτές ήταν χαραγμένοι νόμοι και παρουσιάζονταν στην Αγορά –
όπως αυτό το διάταγμα για μια ιέρεια του ναού της Νίκης Αθηνάς – ήταν
καθημερινές υπενθυμίσεις της σημασίας των γυναικών στην ευημερία (ακόμα και την
σωτηρία) της κοινότητος…
Priestesses:
Key Members of the Community
Shown here holding the key to the temple
in her hand, the priestess Choirine oversaw a cult dedicated to a divinity
whose identity has been lost today. Hers was not an isolated case. In Athens,
women were priests, just like men[3]. They were
chosen either from among the prominent families of the city, who had religious
privileges or, beginning in the 5th century B.C., by lot from among all the Athênaiai (female Athenians). This procedure indicates that the Athênaiai constituted a distinct group, different from female foreigners and
non-free women: they were citizens (politides). As priestesses, Athenian women
had authority within the sanctuary, enforced its rules, and sometimes received
a budget and remuneration from the city. Upon leaving the priesthood, they,
like all priests—and, more generally, like all magistrates—gave a report to the council, in front of the people. Typically, they
would be accompanied by a male member of their family. Because piety was part
of being a good citizen, Athenian priestesses can be considered magistrates,
even if this magistracy was unique in that priesthood was the only public
office open to women.
Funeral steles erected along the sides of roads and laws
inscribed and displayed at the agora—like this decree for a priestess of Athena
Nike—were daily reminders of women’s importance to the well-being (and even salvation) of the community.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ / NOTES:
[1] Σχ.
Σημ. Και αυτό γιατί η στήλη, που βρίσκεται σήμερα παρανόμως και παρατύπως και
αυτή στο Βρετανικό Μουσείο, είναι προϊόν αρχαιοκαπηλίας, κι έτσι δεν μπορούμε
να ξέρουμε πού ακριβώς βρέθηκε και να την συνδέσουμε με το υπόλοιπο περιβάλλον της.
Η αρχαιοκαπηλία σκοτώνει την Ιστορία.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΕΡΙ ΑΡΧΑΙΟΚΑΠΗΛΙΑΣ, ΕΔΩ.
ΛΕΞΕΙΣ: αγνωστη αρχαια
Ελληνιδα ιερεια ΧΟΙΡΙΝΗ, αρχαια Ελλαδα, γυναικα, ιερειες, αρχαια
ελληνικη επιγραφη, αρχαια ελληνικη γραμματεια, ιερεια ΧΟΙΡΙΝΗ, κλειδι, ναος, λατρεια, Αθηνα, γυναικες, ιερεας, ανδρας, θρησκευτικο δικαιωμα, 5ος αιωνας πΧ, κληρος, Αθηναια, Αθηναιες, πολιτις, ιερο, δουλος, δουλα, προυπολογισμος, αμοιβη, αποζημιωση, ιερατειο, ιερεις, αρχοντας, δικαστης, Δημος, πολιτης, ευσεβεια, αρχοντισσα, αξιωμα, δημισιο αξιωμα, στηλη, νεκροταφειο, νομος, Αγορα, διαταγμα, ναος Νικης Αθηνας, Αθηνα Νικη, υπενθυμιση, ευημερια, σωτηρια, επιστυμβια στηλη, 370 πΧ, 360 πΧ, Βρετανικο Μουσειο, ιεροσυνη, 450 πΧ, 420 πΧ, κληρος, 450 πΧ, 445 πΧ, 420 πΧ, μισθος, 424 πΧ 423 πΧ, Μουσειο Ακροπολης, αρχαιοκαπηλια, κληρικος
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook