Το ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ απαντά στους υβριστές του ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ, συνεργάτες της Γ. Αγγελοπούλου: ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ - Κάποιες ελάχιστες αναφορές προς αποκατάστασιν της διασαλευθείσης ισορροπίας μετά την Ύβριν


Το ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ απαντά
στους υβριστές
του ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ,
συνεργάτες της Γ. Αγγελοπούλου:
ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Κάποιες ελάχιστες αναφορές
προς αποκατάστασιν
της διασαλευθείσης ισορροπίας
μετά την Ύβριν

Η απόλυτος πολιτική αυτονομία της Ελλάδος είναι η βάση στην οποία ο Καποδίστριας θέλει να στηρίξει εκ νέου την ευτυχία και την δόξα των συμπατριωτών του.
Το Έθνος είναι πάντοτε το αυτό, δεν αναπνέει παρά την Ελευθερίαν. Έλληνες σκλάβοι δεν υπάρχουν.
Η Ελλάς πρέπει, κατά τον Καποδίστρια, να κηρυχθεί ομοφώνως υφ’ όλων των Δυνάμεων χώρα αφιερωμένη αποκλειστικώς και μόνον στις επιστήμες και την διαφώτιση του ανθρωπίνου γένους, το έδαφός της να κηρυχθεί εκ των έξω απρόσβλητον, εσωτερικώς δε να κρατηθεί μακράν πάσης ξένης αναμίξεως, τέλος οφείλει η Ελλάς να κηρυχθεί δι’ όλην τήν ανθρωπότητα κράτος ιερόν .
Η Ελλάς θα χορηγεί στο ανθρώπινο γένος διδασκάλους, καλλιτέχνες και νόμους.
Η Ελλάς θα δημιουργήσει για ολόκληρη την ανθρωπότητα μία σωτήρια ισορροπία.
Θα οφείλει το γένος των ανθρώπων στους Έλληνες μία για όλους διαρκή ειρήνη, αφού οι ηγεμόνες και οι σύμβουλοι των λαών παιδευθέντες ή στην Ελλάδα ή από Έλληνες, θα κυβερνούν τους λαούς τους κατά τις ίδιες αρχές, σε αμφίβολες δε ή και πεπλανημένες περιπτώσεις δυνάμενες να αναφυούν μεταξύ των ηγεμόνων, θα ακούουν και ακολουθούν τις γνώμες και τις αποφάσεις των διδασκάλων των, δηλαδή των Ελλήνων σοφών.


Ο Καποδίστριας υπήρξε μέλος της Φιλομούσου Εταιρείας.
Είναι γνωστόν ότι άσκησε μεγάλη επιρροή στα μέλη του Συνεδρίου της Βιέννης (1814-1815) και ότι απεδείχθη ο κατ’ εξοχήν ευνοούμενος τού τσάρου Αλεξάνδρου. Η μυστική αστυνομία τον παρακολουθούσε συστηματικά και οι έμπιστοί της απέδιδαν αναφορές. Σε μία από αυτές αναφέρεται η βασική γνώμη του Καποδίστρια, ότι η όλη υπόθεση του Συνεδρίου απαιτεί έναν μεγάλο πολιτικό άνδρα, ο οποίος δεν υπάρχει πουθενά, και αν υπάρχει δεν ευρίσκεται πάντως επί κεφαλής της υποθέσεως. Λησμόνησαν οι επί κεφαλής ότι ο πόλεμος αυτός δεν έγινε από τους ηγεμόνες, αλλ’ από τα έθνη. Μόλις ανετράπη ο Ναπολέων, λησμόνησαν το συμφέρον των εθνών και ασχολήθηκαν με τα συμφέροντα των ηγεμόνων, όπως κατά τους παλαιούς πολέμους. Έτσι επήλθε μία γενική σύγχυση, διασταύρωση των συμφερόντων και κατέστη αδύνατον να ικανοποιηθούν όλες οι χώρες.
Σε άλλη αναφορά μυστικού πράκτορος εκτίθεται σχετικά με το ζήτημα των Ιονίων Νήσων και δη της Κέρκυρας: «Ο Καποδίστριας διϊσχυρίζεται ότι οι Άγγλοι θα θελήσουν να τις κρατήσουν ως κλείδα της Ανατολής και της Αδριατικής, πράγμα που σημαίνει για εμάς τους Αυστριακούς μεγάλη απώλεια, αφού θα ταραχθεί κατ’ αυτόν τον τρόπον το εμπόριό μας. Ο Καποδίστριας δεν είναι θιασώτης του φιλαργύρου αυτού έθνους των Άγγλων και της δεσποτικής των κυβερνήσεως. Παρεπονέθη ότι ο τωρινός διοικητής της Κερκύρας στρατηγός Κάμπελλ βασιλεύει στην νήσο ως τύραννος, απορρίπτει τις αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων και εκδικάζει ο ίδιος τις αγωγές μεταξύ των κατοίκων, πράγμα ανήκουστο και περισσότερο κωμικό παρά βάρβαρο…»
Αυτά υπήρξαν τα κύρια σημεία της αναφοράς περί τού Καποδίστρια προς τον υπουργό Χάριερ. Αλλά και σε πολλές άλλες εκθέσεις αναφέρονται χαρακτηριστικές γνώμες του Καποδίστρια περί προσώπων και πραγμάτων της εποχής του Συνεδρίου.
Σε άλλες εκθέσεις γίνεται λόγος περί των μελών της Φιλομούσου Εταιρείας, «τα οποία φέρουν συμβολικούς δακτυλίους, δι ’ ων αναγνωρίζονται μεταξύ των». …Στην έκθεση της 5ης Φεβρουάριου 1815, ομιλεί ο Καποδίστριας περί της δράσεως της Εταιρείας των Φιλομούσων. Όταν ο συνομιλητής του τον ρώτησε:
-Και τί λέγουν οι Τούρκοι;
Απήντησεν ο Καποδίστριας:
-Δεν λέγουν τίποτε, αλλ’ όταν θα ξυπνήσουν μία μέρα και θα σφάξουν μερικούς - οι άλλοι θα σωθούν.
Η Εταιρεία όμως θα εξαπλωθεί και σιγά - σιγά θα μπόρεση η Ελλάς να εγερθεί. Το Έθνος είναι πάντοτε το αυτό, δεν αναπνέει παρά την Ελευθερίαν. Έλληνες σκλάβοι δεν υπάρχουν, εκτός από εκείνους των Πριγκηποννήσων, απέναντι της Κωνσταντινουπόλεως (δηλαδή οι Φαναριώτες ). Αυτοί οι αξιολύπητοι που θέλουν να πλουτίσουν και ν’ ανεβούν και καταλήγουν να χάσουν το κεφάλι τους όταν γίνουν ισχυροί. Οι άλλοι Έλληνες, των βουνών, είναι ένα άλλο είδος ανθρώπου. Και ακριβώς εις αυτούς στηρίζεται και απευθύνεται το εν Αθήναις Λύκειον της Εταιρείας των Φιλομούσων».

Ιδού τι γράφει στις 13 Φεβρουαρίου 1816, ο ταγματάρχης της εθνοφρουράς του Σεμλίνου Ιωσήφ Τσερβένκα προς την Καγκελλαρία της Βιέννης σχετικώς με την κίνηση των Ελλήνων Φιλομούσων στο Σεμλίνο: «Το κίνημα του κόμιτος Καποδίστρια για το οποίο η Υ.Ε. μου απέστειλε το από 16ης Φεβρουάριου 1815 υψηλό έγγραφο, διεισέδυσε πράγματι μέχρις εδώ. Μου λέγουν ότι ο Έλλην αρχιμανδρίτης και εφημέριος στη Βιέννη, για τον οποίον, όπως υποθέτουν, γίνεται μνεία στο υπ ’ αριθ. 14 φύλλο της «Βιενναίας Εφημερίδας» υπό το όνομα Αβραάμ Αγγελλάτης — εδώ ωστόσο είναι γνωστός ως αρχιμανδρίτης Γαζής - προέτρεψε τους εδώ κατοικούντες Έλληνες να συνεισφέρουν ρευστό χρήμα για το μορφωτικό ίδρυμα που μνημονεύεται από την Υ.Ε. στην ειρημένη εγκύκλιο, και συγκέντρωσε κατ’ αυτόν τον τρόπο το ποσόν των 4.000 έως 5.000 φλωρινίων. Λέγεται, ότι η Ελληνική Εταιρεία Φιλομούσων συνεστήθη στη Βιέννη, και προκάλεσε κατά την περίοδο του Συνεδρίου τέτοια επιδοκιμασία και υποστήριξη, ώστε να έχουν καθορίσει έδρες για τους από τα μέλη της Εταιρείας εκλεγέντες 4 διευθυντές: Για τον πρώτο το Παρίσι, τον δεύτερο το Λονδίνο, τον τρίτο (λέγουν ότι πρόκειται περί του ειρημένου αρχιμανδρίτη Γαζή) την Βιέννη, τέλος για τον τέταρτο, την Ελλάδα. Σύμφωνα με όσα λέ­γουν, οι τρεις πρώτοι φροντίζουν να συγκεντρώσουν χρηματικές συνδρομές, για να δεχθούν κατ’ αρχάς ευέλπιδες Έλληνας έφηβους, τους οποίους θα στείλει ο στην Ελλάδα αντιπρόσωπος της Εταιρείας, με σκοπό να σπουδάσουν υπό την εποπτεία τους στις ανώτερες σχολές της Ευρώπης, και να χρησιμοποιήσουν ένα μέρος του ποσού των ετησίων συνδρομών για την ίδρυση σχολείων επί του εδάφους της Ελλάδος. Διισχυρίζονται οι εν λόγω Φιλόμουσοι, ότι για την ίδρυση και λειτουργία μιας ανώτερης σχολής στην Ελλάδα, έλαβαν ήδη κατά το Συνέδριο της Βιέννης από την Αγγλία και τη Γαλλία τις ασφαλέστερες εγγυήσεις, οικονομικής και πάσης άλλης φύσεως, το οποίον αναβιβάζει στη συνείδησή τους τον κόμιτα Καποδίστρια πολύ ψηλά. Από όσα μου λέγουν για τους σκοπούς τούς οποίους επιδιώκει ο κόμις Καποδίστριας με τις εν λόγω προσπάθειές του, δεν θα μπορούσα να εξαγάγω το συμπέρασμα, ότι έχει την πρόθεση να δειχθεί άξιος του «ευχαριστώ» της ρωσικής κυβερνήσεως, καθόσον βάση επί της όποιας θέλει να στηρίξει εκ νέου την ευτυχία και την δόξα των συμπατριωτών του και να τους εξασφαλίσει εναντίον παντός μελλοντικού δυσαρέστου γεγονότος, είναι η απόλυτος πολιτική αυτονομία της Ελλάδος. Η Ελλάς πρέπει, κατά τον Καποδίστρια, να κηρυχθεί ομοφώνως από όλες τις Δυνάμεις χώρα αφιερωμένη αποκλειστικώς και μόνον στις επιστήμες και την διαφώτιση του ανθρωπίνου γένους, το έδαφός της να κηρυχθεί εκ των έξω απρόσβλητον, εσωτερικώς δε να κρατηθεί μακράν πάσης ξένης αναμίξεως, τέλος οφείλει η Ελλάς να κηρυχθεί για όλην την ανθρωπότητα κράτος ιερόν».
Αλλά ο ταγματάρχης Τσερβένκα έχει να μας εκθέσει και άλλα ενδιαφέροντα περί της ιδεώδους αυτής ουδετερότητος της Ελλάδος, και συνεχίζει ως εξής: «Όπως η Αγγλία θα διεξάγει μονοπωλιακώς εμπόριο με τα είδη τα οποία χρειάζεται ο άνθρωπος ως ζωικό ον, έτσι θα χορηγεί και η Ελλάς στο ανθρώπινο γένος διδασκάλους, καλλιτέχνες και νόμους. Κειμένη μεταξύ Ασίας και Ευρώπης ευκόλως θα κατανοεί η Ελλάς το νόημα της μυστικοπαθούς ζωής της Ανατολής, ενώ από την άλλη πλευρά θα δέχεται το εκλεπτυσμένο πνεύμα των Ευρωπαίων, δημιουργούσα κατ’ αυτόν τον τρόπον μίαν για ολόκληρη την ανθρωπότητα σωτήριον ισορροπίαν. Τέλος, κατά τον Καποδίστρια, θα οφείλει το γένος των ανθρώπων στους μεν Άγγλους το σοφό μέτρο στην υλική ευεξία, στους δε Έλληνες μία για όλους διαρκή ειρήνη, αφού οι ηγεμόνες και οι σύμβουλοι των λαών παιδευθέντες ή στην Ελλάδα ή από Έλληνες, θα κυβερνούν τους λαούς τους κατά τις ίδιες αρχές, σε αμφίβολες δε ή και πεπλανημένες περιπτώσεις δυνάμενες να αναφυούν μεταξύ των ηγεμόνων, θα ακούουν και ακολουθούν τις γνώμες και τις αποφάσεις των διδασκάλων των, δηλαδή των Ελλήνων σοφών...».

Σεμλίνο, 13 Φεβρουάριου 1816
ΙΩΣΗΦ ΤΣΕΡΒΕΝΚΑ,
ταγματάρχης της εθνοφρουράς.

Τελικώς…  «ευτυχώς» που υπάρχουν και οι… «μυστικοί πράκτορες» και με τις αναφορές τους και αποκαθίσταται η Αλήθεια και η Δικαιοσύνη…

ΠΗΓΕΣ:
Ενεπεκίδης Πολυχρόνης Κ., καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βιέννης «Πηγαί και Έρευναι περί της Ιστορίας του Ελληνισμού από του 1453», τ. α΄.
«ΡΗΓΑΣ – ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ – ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ - Έρευναι εις τα αρχεία της Αυστρίας, Γερμανίας, Ιταλίας, Γαλλίας και Ελλάδος», εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Ιωάννου Δ. Κολλάρου, Αθήνα 1965, σελ. 182-185, 194-196.
Λεκάκης Γ. "Κωνσταντινούπολη και Αγία Πετρούπολη". "Σύγχρονης Ελλάδος περιήγησις".
ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 5.5.2020.



ΛΕΞΕΙΣΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ, ΑΛΗΘΕΙΑ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, υβρις, πολιτικη αυτονομια, Ελλας, εθνος, ελευθεραι, Ελληνες, σκλαβος, επιστημη, διαφωτιση, ανθρωπινου γενος, απροσβλητο, ξενη αναμιξη, ιερο κρατος, διδασκαλος, καλλιτεχνης, νομος, σωτηρια ισορροπια, ειρηνη, ηγεμονας, συμβουλος, παιδεια, σοφια, Φιλομουσος Εταιρεια, Συνεδριο Βιεννης, 1814, 1815, τσαρος Αλεξανδρος, μυστικη αστυνομια, Ναπολεων, μυστικος πρακτορας, Ιονια Νησια, Κερκυρα, Αγγλοι, κλειδα Ανατολης, Αδριατικη, Αυστρια, φιλαργυρο εθνος, στρατηγος Καμπελλ, βασιλιας, τυραννος, πολιτικο δικαστηριο, αγωγη, βαρβαροτητα, Χαριερ, δακτυλιος, δακτυλιδι, Βιεννη, Εταιρεια Φιλομουσων, Τουρκοι, Ελλαδα, Πριγκηποννησα, Κωνσταντινουπολη, Φαναριωτες, Φαναρι, εν Αθηναις Λυκειον Εταιρειας Φιλομουσων, 1816, ταγματαρχης εθνοφρουρας, Σεμλινο, Τσερβενκα, Καγκελλαρια, κομις, κομης, αρχιμανδριτης, εφημεριος, Βιενναια Εφημεριδα, Αβρααμ Αγγελλατης, Γαζης, χρημα, μορφωτικο ιδρυμα, φλωρινια, Παρισι, Λονδινο, χρηματικη συνδρομη, ευελπις, σπουδες, σχολειο, Φιλομουσοι, Αγγλια, Γαλλια, εγγυηση, κομης, ρωσια, μονοπωλιο, Ενεπεκιδης, Ελληνισμος
Share on Google Plus

About ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

    ΣΧΟΛΙΑ
    ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ