TURKOPITHECUS MONGOLIENSIS
(Τουρκοπίθηκος ο εκ
Μογγολίας)
Του Χρίστου Γούδη (*)
Η εικόνα που προσλάμβανα από την
φυσιογνωμία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στα τηλεοπτικά μέσα της χώρας του, τη
στιγμή που ανήγγειλε την μετατροπή του ναού της Αγίας Σοφίας σε μουσουλμανικό
τέμενος, μου δημιουργούσε την εντύπωση ενός κουστουμαρισμένου δίποδου, με
διαλάμποντα αν και κάπως φοβισμένα μάτια, που θα μπορούσε κανείς να το ταξινομήσει
κατά τρόπο μοναδικό ως Turkopithecus Mongoliensis ή, σε ελληνική μετάφραση, ως
«μογγολικό τουρκοπίθηκο».
Όμως μετά την χθεσινή (11 Ιουλίου
2020) παρουσίαση της σκιαγραφίας του, με την οποία άρχιζε το βραδινό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ 1,
κατάλαβα ότι δεν πρόκειται περί πιθήκου αλλά περί ενός εξέχοντος ανδρός της
σύγχρονης ιστορίας, κάτι που πολύ ντροπή για την τότε κυβέρνηση του δικτάτορα Ιωάννη
Μεταξά δεν έπραξε η ελληνική ραδιοφωνία προς τιμήν του Μουσολίνι, ο οποίος,
καλοκαίρι κι εκείνος την ημέρα της Παναγίας στις 15 Αυγούστου πριν από 80
χρόνια, μας βούλιαξε στην Τήνο την «Έλλη». Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά μεταξύ
μιας στενοκέφαλης δικτατορίας και μιας πλέριας και ανοιχτόμυαλης Δημοκρατίας
(ανοιχτόμυαλης πνευματικά και αλληγορικά και όχι επειδή της χύθηκαν τα μυαλά
έξω από το κρανίο της, κανείς δεν την πυροβόλησε ακόμη και ούτε πρόκειται
φυσικά να το πράξει στο μέλλον διότι τα θεμέλιά της την καθιστούν αντισεισμική,
αντιπλημμυρική και πυρίμαχη, π.χ. Μάνδρα, Μάτι και τα τοιαύτα).
Έτσι, χάρη στην αντικειμενική
πληροφόρηση της ΕΡΤ 1, έμαθα επί τέλους ότι ο Ερντογάν, που στον γραπτό
τηλεοπτικό υπότιτλο αναφέρονταν ως Ενρογάν - ΠΕΡΙ ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΩΝ της ΕΡΤ, ΕΔΩ - δεν είναι πια το παιδί που έπαιζε
μπάλλα στα σοκάκια, πουλούσε κουλούρια και θρησκεύονταν στους μεντρεσέδες και
τους τεκέδες, αλλά ο μεγαλοπρεπής ηγέτης που τάπωσε τον Ισραηλινό πρωθυπουργό
Σίμον Πέρες, έστειλε το πλοίο Μαβί Μαρμαρά να απελευθερώσει την Παλαιστίνη, κατέρριψε
το ρώσικο αεροπλάνο που τόλμησε στιγμιαία να παραβιάσει τον εναέριο χώρο της Τουρκίας,
σάρωσε με τον ένδοξο τουρκικό στρατό Κούρδους - ΠΕΡΙ ΚΟΥΡΔΩΝ, ΕΔΩ - Ιρακινούς, Σύριους και Λίβυους, έκανε
κόσκινο την κυπριακή υφαλοκρηπίδα και σουρωτήρι τον ελληνικό εναέριο και
θαλάσσιο χώρο, έκανε τούτο, έκανε εκείνο, μασούσε σίδερα δίκην Κουταλιανού,
έβαλε γκολ στη Γιουβέντους, και όποτε του έρχεται μας φτύνει κατά το δοκούν,
όπως πράττει και τώρα με την επαναβεβήλωση της ήδη βεβηλωμένης Αγιά Σοφιάς.
Βέβαια αυτό το τελευταίο κατάλαβα
ότι δεν μας αφορά ακριβώς, καθότι πρόκειται περί ευρω-τουρκικής διαφοράς, όπως
άλλωστε και η συνεχής καταπάτηση και διάτρηση των συνόρων μας από μουσουλμάνους
και λοιπούς αλλόθρησκους λαθρομετανάστες που μας τους εξαπολύει με καταπέλτες ο
Τουρκοπίθηκος ο Μεγαλοπρεπής, καθότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι σύνορα της
Ευρώπης και η Ευρώπη είναι εκείνη που θα πρέπει να ανησυχεί, δεδομένου ότι οι
καρπαζιές που μας ρίχνει ο εκ Μογγολίας τουρκοπίθηκος δεν προορίζονται για μας
αλλά για εκείνη. Ευτυχώς πάντως που η Ευρώπη δεν δείχνει να συγκινείται για την
μουσουλμανική βεβήλωση της Αγιά Σοφιάς, καθότι την τελευταία φορά που
συγκινήθηκε και τα έβαλε με τους ισλαμιστές για να απελευθερώσει τους Αγίους
Τόπους, τα μπέρδεψε, τα έκανε πλακάκια με τον Σαλαντίν (έτσι έλεγαν τότε τον
Ερντογάν), και οι θεοσεβούμενοι σταυροφόροι της κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη
(και την Αγιά Σοφιά) εν έτει 1204, καταλύοντας παράλληλα και την
χριστιανορθόδοξη πολυεθνική βυζαντινή αυτοκρατορία.
Ένα άλλο επίσης βαθυστόχαστο θέμα
που αναδεικνύουν αυτές τις μέρες τα τηλεοπτικά μας μέσα είναι ότι η
μουσουλμανοποίηση της Αγιά Σοφιάς μπορεί και να μας αφορά εν μέρει, γιατί με
την πράξη του αυτή ο Ερντογάν τολμά και θίγει τον Κεμάλ που μας αγαπούσε, αν
και κάποιοι κοντόφθαλμοι στη Σμύρνη τον είχαν κακώς τότε, τον Σεπτέμβριο του
1922, παρεξηγήσει, και έτρεχαν να φύγουν, με αποτέλεσμα να συνωστίζονται στην
παραλία της Σμύρνης και να ποδοπατούνται από τον πανικό τους, και ευτυχώς που
τότε δεν υπήρχε και το πρόβλημα του κορωνοϊού που έχουμε σήμερα στα πανηγύρια,
όπου είμαστε για τα πανηγύρια (όπως και αλλού άλλωστε).
Τι άλλο θα μπορούσε να πει κανείς
για τον γραικυλισμό και τον ραγιαδισμό μιας χώρας άθεων αριστερών, μεταλλόθεων
φιλελέδων, επισκόπων με υπερμεγέθεις γαστέρας έτοιμων στα πλαίσια του
κηρύγματος της αγάπης να συμπαρασταθούν στους λαθρομετανάστες που αργά αλλά
σταθερά ισλαμοποιούν θρησκευτικά και σαλαμοποιούν εθνικά τη χώρα, με πιθανή
κατάληξη μέσα σε λίγα χρόνια να δείτε όχι την Αγιά Σοφιά αλλά και την κάθε
εκκλησιά του χωριού σας να εκσυγχρονίζεται με την επιπρόσθεση ενός νεόδμητου μιναρέ;
Όσο για του «ελληναράδες», αυτοί,
αφού σκίσουν, κάψουν, και ποδοπατήσουν μια κακέκτυπη χάρτινη τούρκικη σημαία
φτιαγμένη στο γόνατο, μπορούν να τρέχουν εκ του ασφαλούς πίσω από λαγούς με
πετραχήλια, στην αντίθετη φυσικά κατεύθυνση από αυτήν που θα εισβάλλουν οι
τουρκοπίθηκοι. Φευ, φευ ω Ελλάς, η Δημοκρατία ενίκησε!
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 12.7.2020.
(*) Ο Χρ.
Γούδης είναι αστροφυσικός, ποιητής και συγγραφεύς, μεταφραστής ξένης
λογοτεχνίας, πολιτικός στοχαστής. Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1947. Καθηγητής
Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Πατρών (1981), Διευθυντής του Ινστιτούτου
Αστρονομίας και Αστροφυσικής (2001), Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού
Αστεροσκοπείου Αθηνών (2003), κ.ά.
ΛΕΞΕΙΣ: Αγια Σοφια, Ερντογαν
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook