Του καθηγητή
Χρίστου Γούδη
Η κατάστασή μας σχετικά με την
εξέλιξη των ελληνοτουρκικών βρίσκεται σε μεταιχμιακό σημείο, αυτό που στην
γλώσσα της Φυσικής θα μπορούσε εν δυνάμει να εκφράσει το «Δέλτα του Ντιράκ» ή αλλιώς
«Κρουστική Συνάρτηση», η οποία εν προκειμένω θα περιγράφει ένα αναμενόμενο κρουστικό
γεγονός που στην πορεία του χρόνου δεν έχει συμβεί ακόμη και γι’ αυτό, στον
άξονα του χρόνου που τρέχει, αναπαρίσταται συνεχώς με το «μηδέν» (0) – και που
καλά θα ήταν να παραμένει έτσι – μέχρις ότου κάποια στιγμή να εκδηλωθεί
εκρηκτικά και καταστροφικά, συγκρουσιακά δηλαδή, δημιουργώντας μια κατάσταση
που χτυπάει κόκκινο και για την οποία η βελόνα του μετρητή τη συγκεκριμένη
χρονική στιγμή που συμβαίνει δείχνει «ένα» (1), το μέγιστο δηλαδή που θα
μπορούσε να καταγράψει, για να πέσει και πάλι μετά από το συγκρουσιακό γεγονός
στο «μηδέν» (0), ένα μηδέν όμως που από απόψεως ανθρωπιστικών και κοινωνικών
επιπτώσεων θα είναι κατά πολύ χειρότερο από το μαθηματικό μηδέν της προ της
συγκρούσεως κατάστασης.
Αυτό δεν σημαίνει ότι για να
αποφύγουμε μια ομολογουμένως καταστροφική κρίση, που όμως δεν την προκαλούμε
εμείς, θα πρέπει να υποταγούμε στις ιταμές ταπεινωτικές προκλήσεις και τις ληστρικές
διαθέσεις των επιγόνων των Μογγόλων του Αττίλα. Όταν λοιπόν μας φέρουν σε αυτό
το χωρίς επιστροφή σημείο εθνικού βρασμού, οφείλουμε «τοις κείνων ρήμασι
πειθόμενοι» να δώσουμε τον υπέρτατο αγώνα, τον υπαρξιακό αγώνα υπέρ της τιμής,
της αξιοπρέπειας, των βωμών και των εστιών μας, υπέρ της δόξας ημών και των
μελλοντικών γενεών του έθνους μας, γιατί, όπως μας το υπενθυμίζουν διαχρονικά
οι εμπνευσμένοι στίχοι του νεώτερου εθνικού μας ποιητή Κωστή Παλαμά: «Χρωστάμε
σ’ όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ’ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν οι
αγέννητοι, οι νεκροί» Οφείλουμε τότε να δώσουμε ολόψυχα και σύσσωμα έναν αγώνα
στον οποίο, πάση θυσία, και με όποιο κόστος, ανθρώπινο, κοινωνικό και
οικονομικό, πρέπει απαραιτήτως να νικήσουμε (και θα νικήσουμε).
Εκείνο όμως που επίσης οφείλουμε
να πράξουμε πριν να συμβεί ακόμα και το νικηφόρο αυτό αλλά παρ’ όλα αυτά
καταστροφικό γεγονός, που θα αναστείλει για καιρό τα βήματα προόδου της
πατρίδας μας που τόσο τα χρειάζεται, είναι να εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια
αξιοπρεπούς αποφυγής του και ειρηνικής διευθέτησης της συνύπαρξής μας με έναν
γειτονικό λαό που αποπροσανατολίζει, με τα αταβιστικά της, πρωτόγονα και
παροξυσμικά καλέσματα, η αμοραλιστική επί της ουσίας ηγεσία του, επικαλυμμένη
προσχηματικά με την στρεβλωτική, παραμορφωτική και επιληπτική ερμηνεία του
ισλαμισμού.
Η Ελλάδα οφείλει να κάνει σήμερα
την ύστατη χειρονομία ειρήνης, αφήνοντας ξεκάθαρα πλέον στα μάτια όλου του
κόσμου την απόφαση για πόλεμο ή ειρήνη στην Τουρκία και μόνον την Τουρκία,
χωρίς κανείς να μπορεί να ορθώσει υποστηρικτικό γι αυτήν λόγο, ακόμη και αν τον
τυφλώνουν τα όποια (πολλά ενδεχομένως) συμφέροντα που έχει μαζί της. Η Ελλάδα
οφείλει ως χειρονομία μιας ύστατης ειρηνικής προσπάθειας, να αποσύρει τον στόλο
της τον διατεταγμένο γύρω από το Ορούτς Ρεΐς και τον τουρκικό στόλο που το
περιβάλλει. Εν αναμονή του ευρωπαϊκού τελεσιγράφου του τέλους Σεπτεμβρίου.
Έτσι κι αλλιώς η ατολμία,
αβουλία, και φοβικότητα της άκαπνης πολιτικής ηγεσίας, συμπολιτεύομενης και
αντιπολιτευόμενης, φρενάρει την αποδεδειγμένα αδιαμφισβήτητη ανθρώπινη υπεροχή
των αεροναυτικών μας δυνάμεων στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, με αποτέλεσμα
να τις καταπονεί ανεπίτρεπτα τόσο σε επίπεδο υλικού όσο και ανθρώπινου
δυναμικού, επί έναν ολόκληρο μήνα, κατασπαταλώντας παράλληλα, χωρίς να
επιτυγχάνει τίποτε, αμύθητα οικονομικά ποσά αντί να τα διαθέτει για την άμεση
και πολλαπλή στήριξή τους.
Με μια τέτοια κίνηση πάντως, αν η
Τουρκία, ακόμη και έτσι αρνηθεί να αποκλιμακώσει την ένταση που η ίδια
δημιούργησε, αποσύροντας την οθωμανική της αρμάδα, τότε οι όποιες ευρωπαϊκές κυρώσεις
(που αναμφίβολα θα υπάρξουν) δεν θα είναι πλέον αρκετές για μας. Τότε, φοβούμαι
ότι θα έχει σημάνει η ώρα της αποκρουστικής αλλά αναπότρεπτης εξέλιξης της
Κρουστικής Συνάρτησης. Και τότε οφείλουμε να τολμήσουμε και να πυρπολήσουμε. Και
«γαία και θάλαττα, πυρί μιχθήτω».
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
11.9.2020.
ΛΕΞΕΙΣ: ελληνοτουρκικα, Γουδης, Τουρκια
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook