Του Γιώργου Λεκάκη
Στο συζητηθέν
στις 10.12.2020 από την ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ με τίτλο «Αναδιοργάνωση
του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων και μετονομασία του σε
Οργανισμό Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων, ίδρυση Ν.Π.Ι.Δ. με την
επωνυμία «Μουσείο-Ελαιοτριβείο Βρανά» στον Δήμο Λέσβου, προβολή της
πολιτιστικής κληρονομιάς στο εξωτερικό, ρυθμίσεις για το ιστορικό μουσείο
Κρήτης και το μουσείο «Φοίβος Ανωγειανάκης» και άλλες διατάξεις του Υπουργείου
Πολιτισμού και Αθλητισμού» συμπεριελήφθη διάταξη (άρθρο 59) που τιτλοφορείται:
«Μακρόχρονη
εξαγωγή αντικειμένων συλλογών μουσείων –
Τροποποίηση του άρθρου 45 του ν. 3028/2002». Σύμφωνα με την διάταξη αυτή:
«Η παρ. 12 του άρθρου 45 του ν.
3028/2002 (Α΄ 153) αντικαθίσταται ως εξής: «12. α. Ο δανεισμός και η προσωρινή
εξαγωγή αντικειμένων των συλλογών των μουσείων επιτρέπονται, υπό τους όρους και
προϋποθέσεις της παρ. 1 του άρθρου 25 και της παρ. 11 του άρθρου 34,
αντίστοιχα.
β. Με απόφαση του αρμοδίου
οργάνου του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, που εκδίδεται ύστερα από γνώμη
του Συμβουλίου, επιτρέπεται, για την προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς της
χώρας και εφόσον παρέχονται επαρκείς εγγυήσεις για την ασφαλή μεταφορά, έκθεση
και επιστροφή τους, η μακρόχρονη εξαγωγή αντικειμένων των συλλογών μουσείου, τα
οποία μπορεί να αποτελούν και μνημεία,
προκειμένου να εκτεθούν σε μουσειακούς
ή παρεμφερείς χώρους ιδίως, όταν η ονομασία του τόπου έκθεσής τους
ταυτίζεται με ή περιέχει εκείνη του εξάγοντος μουσείου και εκτίθενται μόνο
δικές τους συλλογές. Με την ίδια απόφαση, προσδιορίζονται οι ειδικότεροι όροι
της εξαγωγής, καθώς και η διάρκειά της, η οποία δεν μπορεί να υπερβεί τα πενήντα (50) έτη, δυνάμενη να
ανανεωθεί άπαξ. Η παρ. 4 του άρθρου 34 εφαρμόζεται και στην περίπτωση αυτή.» (δείτε τον σχετικό διαδικτυακό σύνδεσμο
της Βουλής των Ελλήνων, ΕΔΩ).
Τελικά η διάταξη όπως δημοσιεύτηκε
στο Φ.Ε.Κ. όρισε το διάστημα μακρόχρονης εξαγωγής σε είκοσι πέντε (25) έτη με
δυνατότητα ανανέωσης επί 5ετία έως 25
έτη (άρθρο 48 παρ. 13β ν. 4761/2020 ΦΕΚ Α’248/13.12.2020). Σύμφωνα με την διάταξη
αυτή:
«β. Με απόφαση του αρμοδίου οργάνου του Υπουργείου
Πολιτισμού και Αθλητισμού, που εκδίδεται ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου, επιτρέπεται, για την προβολή της πολιτιστικής
κληρονομιάς της Χώρας και εφόσον παρέχονται επαρκείς εγγυήσεις για την ασφαλή
μεταφορά, έκθεση και επιστροφή τους, η μακρόχρονη εξαγωγή αντικειμένων των
συλλογών μουσείων πλην αυτών της παρ. 2, προκειμένου να εκτεθούν σε μουσεία,
μουσειακούς ή εκθεσιακούς χώρους, ιδίως
όταν η ονομασία του τόπου έκθεσής τους ταυτίζεται με ή περιέχει εκείνη του
εξάγοντος μουσείου και εκτίθενται μόνο δικές τους συλλογές. Με την ίδια
απόφαση προσδιορίζονται οι ειδικότεροι όροι της εξαγωγής, καθώς και η διάρκειά
της, η οποία δεν μπορεί να υπερβεί τα
είκοσι πέντε (25) έτη, δυνάμενη να ανανεώνεται ανά πενταετία και έως είκοσι
πέντε (25) έτη»…
Επισημαίνεται
δε, ότι η διάταξη αναφέρεται στην υποχρέωση ύπαρξης γνώμης και όχι σύμφωνης γνώμης του Συμβουλίου, για την έκδοση
απόφασης μακρόχρονης εξαγωγής. Τούτο σημαίνει σε απλά ελληνικά, ότι ακόμη και αν το Κεντρικό Αρχαιολογικό
Συμβούλιο διαφωνήσει με την μακρόχρονη εξαγωγή μνημείου, ο Υπουργός έχει την
δυνατότητα να εκδώσει την απόφαση για την εξαγωγή!!!
Η μέχρι σήμερα ισχύουσα ρύθμιση επέτρεπε
δανεισμό δημοσιευμένων κινητών μνημείων, υπό
τον όρο της αμοιβαιότητας, για χρόνο που δεν υπερέβαινε την πενταετία και μπορούσε να ανανεώνεται
με την διαδικασία του άρθρου 25 παρ. 1 του νόμου 3028/2002 (για την προστασία
της αρχαιολογικής και νεότερης πολιτιστικής κληρονομιάς), και είχε επί λέξει ως
εξής: «1. Με απόφαση του Υπουργού
Πολιτισμού ύστερα από εισήγηση της Υπηρεσίας και γνώμη του Συμβουλίου μπορεί σε
εξαιρετικές περιπτώσεις να επιτρέπεται ο δανεισμός δημοσιευμένων κινητών μνημείων που ανήκουν στο Δημόσιο και
βρίσκονται στην κατοχή του, σε Μουσεία ή εκπαιδευτικούς οργανισμούς για
εκθεσιακούς ή παιδαγωγικούς σκοπούς. Ο δανεισμός σε Μουσεία γίνεται υπό τον όρο της αμοιβαιότητας. Ο
δανεισμός για παιδαγωγικούς σκοπούς μπορεί να επιτρέπεται εφόσον τα μνημεία δεν
έχουν ιδιαίτερη σημασία για την πολιτιστική κληρονομιά της Χώρας. Ο δανεισμός
γίνεται για ορισμένο χρόνο που δεν μπορεί να υπερβαίνει την πενταετία και μπορεί να
ανανεώνεται με την ίδια διαδικασία.».
Ως προς την προσωρινή εξαγωγή αρχαιοτήτων, αυτή μέχρι
σήμερα επετρέπετο «11. Με απόφαση του
Υπουργού Πολιτισμού, ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου, μπορεί να επιτραπεί η
προσωρινή εξαγωγή μνημείων, με σκοπό την έκθεσή τους σε μουσειακούς ή
παρεμφερείς χώρους, εφόσον παρέχονται επαρκείς εγγυήσεις για την ασφαλή
μεταφορά, έκθεση και επιστροφή τους και αφού σταθμιστεί η σημασία της έκθεσης
για την προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Χώρας ή ενδεχόμενη
αμοιβαιότητα ή με σκοπό τη συντήρησή τους ή για ερευνητικούς ή παιδαγωγικούς
σκοπούς, εφόσον παρέχονται αντίστοιχες εγγυήσεις και οι σχετικές εργασίες
συντήρησης και έρευνας δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν στην Ελλάδα. Στην ίδια
απόφαση προσδιορίζονται οι όροι της προσωρινής εξαγωγής και ιδίως η διάρκειά
της….» (άρθρο 34 παρ. 11 νόμου 3028/2002).
Η ψήφιση του
εν λόγω νομοσχεδίου προχώρησε κατά παράβαση του Συντάγματος και του Κανονισμού της
Βουλής, και συγχρόνως κατά παράβαση της δημοκρατικής αρχής και της αρχής του
κράτους δικαίου. Και τούτο διότι στο
κείμενο του σχεδίου νόμου που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση από το Υπουργείο
Πολιτισμού και Αθλητισμού, η διάρκεια του δανεισμού είχε ορισθεί σε δέκα (10)
έτη δυναμένη να ανανεωθεί άπαξ. Επί λέξει η σε δημόσια διαβούλευση
τεθείσα διάταξη έχει ως εξής:
«12. α. Ο δανεισμός και η
προσωρινή εξαγωγή αντικειμένων των συλλογών των μουσείων επιτρέπονται υπό τους
όρους και προϋποθέσεις της παρ. 1 του άρθρου 25 και της παρ. 11 του άρθρου 34,
αντίστοιχα.
β. Με απόφαση του αρμοδίου
οργάνου, που εκδίδεται ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου, επιτρέπεται, για την
προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας και εφόσον παρέχονται επαρκείς
εγγυήσεις για την ασφαλή μεταφορά, έκθεση και επιστροφή τους, η μακρόχρονη
εξαγωγή αντικειμένων των συλλογών μουσείου, τα οποία μπορεί να αποτελούν και
μνημεία, προκειμένου να εκτεθούν σε μουσειακούς ή παρεμφερείς χώρους, ιδίως
όταν η ονομασία του τόπου έκθεσής τους ταυτίζεται με ή περιέχει εκείνη του εξάγοντος
μουσείου και εκτίθενται μόνο δικές τους συλλογές. Με την ίδια απόφαση
προσδιορίζονται οι ειδικότεροι όροι της εξαγωγής, καθώς και η διάρκειά της, η οποία δεν μπορεί να υπερβεί τα δέκα (10)
έτη, δυνάμενη να ανανεωθεί άπαξ ισόχρονα. Η παρ. 4 του άρθρου 34
εφαρμόζονται και στην περίπτωση αυτή.» (Δείτε τον σχετικό διαδικτυακό σύνδεσμο του ΥΠΠΟΑ, ΕΔΩ).
Είναι
επομένως απορίας άξιον, πώς, από την
διαβούλευση έως την θέση προς ψήφιση του νομοσχεδίου, ο χρόνος εξαγωγής
εκτοξεύτηκε από τα δέκα (10) στα πενήντα (50) έτη!!!
Επισημαίνεται
δε συναφώς, ότι κατά την δημόσια
διαβούλευση δεν επετράπη ο σχολιασμός του επίμαχου άρθρου 52!!! ΔΕΙΤΕ το ΕΔΩ.
Επομένως, η
διάταξη που συζητήθηκε και τελικά ψηφίστηκε από τη Βουλή των Ελλήνων δεν τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση, αφού
στο υπό τεθέν σε διαβούλευση σχέδιο
νόμου προβλεπόταν μακρόχρονη εξαγωγή για διάστημα δεκαετίας με δυνατότητα
ανανέωσης, ενώ είχε αποκλειστεί η δυνατότητα σχολίων.
Κατά
συνέπεια τίθενται ζητήματα όχι μόνον πολιτικής
και ηθικής τάξεως αλλά και αντισυνταγματικότητος,
δεδομένου ότι το Σύνταγμα και ο
Κανονισμός της Βουλής απαιτούν ώστε τα νομοσχέδια να τίθενται σε δημόσια
διαβούλευση: «Τα νομοσχέδια συνοδεύονται, επίσης, υποχρεωτικά, από
έκθεση αξιολόγησης των συνεπειών της ρύθμισης και από έκθεση επί της δημόσιας
διαβούλευσης που έχει προηγηθεί της κατάθεσής τους» (δείτε διαδικτυακό ιστότοπο
της Βουλής των Ελλήνων, ΕΔΩ),
και παραβιάστηκε καταφανώς η
δημοκρατική αρχή και η αρχή του κράτους δικαίου.
Το εν λόγω
σχέδιο νόμου συγκρούεται, επομένως, με το Σύνταγμα και έχει εκδοθεί κατά
παράβαση του Κανονισμού της Βουλής.
Σε συνέχεια των
ανωτέρω τεθέντων ζητημάτων συνταγματικής τάξεως, επισημαίνουμε και τα εξής:
α) Η
νομοθέτηση διάταξης που επιτρέπει την
μακρόχρονη εξαγωγή μνημείων για το συνολικό χρονικό διάστημα των 50 ετών (25+25),
θα αποστερήσει κατ’ουσίαν ολόκληρες γενεές Ελλήνων από την επαφή τους με τα
στοιχεία της πολιτιστικής τους κληρονομιάς, που θα εξαχθούν στην αλλοδαπή,
δεδομένου ότι κάθε γενεά ορίζεται σε 33 έτη. Η επιχειρούμενη ρύθμιση
έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το
Σύνταγμα 1975/1986/2001/2008, το οποίο καθιερώνει στο άρθρο 24 παρ.1 και 6 την
προστασία του πολιτιστικού και φυσικού περιβάλλοντος ως υποχρέωση του
Κράτους και δικαίωμα του καθενός.
β) Η ρύθμιση
αυτή προσκρούει επίσης στο γενικότερο νομικό πλαίσιο προστασίας της
πολιτιστικής κληρονομιάς, αφού ο ισχύων
νόμος 3028/2002 καθορίζει ως αντικείμενο προστασίας την πολιτιστική
κληρονομιά από τους αρχαιοτάτους χρόνους μέχρι σήμερα, με «σκοπό την διατήρηση της
ιστορικής μνήμης χάριν της παρούσας και των μελλοντικών γενεών και την
αναβάθμιση του πολιτιστικού περιβάλλοντος» (άρ. 1 παρ. 1).
|
γ) Η
ρύθμιση αυτή προσκρούει στις διατάξεις που εδραιώνουν το δικαίωμα στην πολιτιστική κληρονομιά ως ιδιαίτερη έκφανση του
δικαίου της προσωπικότητος. Οι αρχαιότητες
απολαμβάνουν αυτοτελούς προστασίας, η διατήρησή τους είναι αυτή καθ’ εαυτήν
δημόσιος σκοπός και η απόλαυση των δημιουργημάτων του πολιτισμού αποτελεί
έκφανση της προσωπικότητος εκάστου. Τα μνημεία και οι αρχαιολογικοί χώροι
είναι κοινόχρηστα πράγματα, ως ανήκοντα στα εκτός συναλλαγής (ΑΚ966), και ως
τέτοια περιλαμβάνονται στην ευρύτερη έννοια της προσωπικότητος και αποτελούν
εκδηλώσεις της. Το δικαίωμα κάθε
πολίτη, που έχει ηθικό έννομο συμφέρον, στην προστασία, διάσωση και απόλαυση
αρχαιολογικών θησαυρών και μνημείων της χώρας είναι έκφανση του δικαίου της προσωπικότητος.
Η προσβολή τους, επομένως, με οποιονδήποτε τρόπο συνιστά παράνομη προσβολή
του προστατευομένου κατ’ άρ. 57 ΑΚ δικαιώματος της προσωπικότητος. Το
παράνομο συνίσταται στην οποιανδήποτε κοινωνικά απρόσφορη επέμβαση στην
προσωπικότητα. Από την κατοχύρωση του δικαιώματος της προσωπικότητος
απορρέουν οι αξιώσεις για άρση της προσβολής, παράλειψή της στο μέλλον και
αποζημίωση. Ο φορέας του δικαιώματος έχει ηθικό έννομο συμφέρον και αξίωση
για άρση της προσβολής και παράλειψη αυτής στο μέλλον καθώς και για επαναφορά
των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση. Οι
αρχαιολογικοί θησαυροί και τα μνημεία της χώρας συγκαταλέγονται στα
περιβαλλοντικά αγαθά, και η προστασία του δικαιώματος χρήσεώς των
περιλαμβάνει όχι μόνον το δικαίωμα χρήσεως υπό στενή έννοια, αλλά και το
δικαίωμα διάσωσής τους προς όφελος και των επόμενων γενεών. δ) Η ρύθμιση αυτή προσκρούει στο Διεθνές
Δίκαιο, που προστατεύει την πολιτιστική κληρονομιά ως ατομικό δικαίωμα,
το οποίο απορρέει από την πολιτιστική ταυτότητα: - Κατά την
Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων (άρθρο 27) «1. Καθένας έχει το δικαίωμα να
συμμετέχει ελεύθερα στην πολιτιστική ζωή της κοινότητας, να απολαμβάνει τις
τέχνες και να μοιράζεται την επιστημονική πρόοδο και τα οφέλη της.» -Το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και
Πολιτικά Δικαιώματα στο άρθρο 1 (1) ορίζει ότι: «1. Όλοι οι λαοί έχουν το δικαίωμα αυτοδιάθεσης. Βάσει του
δικαιώματος αυτού, καθορίζουν ελεύθερα την πολιτική τους κατάσταση και
επιδιώκουν ελεύθερα την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική τους ανάπτυξη».
Το δικαίωμα αυτοδιάθεσης, το οποίο προστατεύεται δυνάμει του άρθρου 1 παρ. 1
του Διεθνούς Συμφώνου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, το οποίο ήδη
αναγνωρίζεται ως δικαίωμα κάθε ανθρώπου σύμφωνα με το εθιμικό διεθνές δίκαιο,
περιλαμβάνει αναγκαίως το δικαίωμα των
λαών στην πολιτιστική τους ανάπτυξη, στην οποία ενσωματώνεται το δικαίωμα
στην πολιτιστική ταυτότητα. -Το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά,
Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα στο άρθρο 15 ορίζει: «1. Τα συμβαλλόμενα κράτη στο παρόν
Σύμφωνο αναγνωρίζουν το δικαίωμα όλων: α) να συμμετέχουν στην πολιτιστική
ζωή». -Σύμφωνα
με το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης
των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου: «Δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και
οικογενειακής ζωής: «1. Παν
πρόσωπον δικαιούται εις τον σεβασμόν της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής
του, της κατοικίας του και της αλληλογραφίας του.» Η "πολιτιστική ταυτότητα" επίσης
προστατεύεται από το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ. -Σύμφωνα
με το άρθρο 7 του Χάρτη Θεμελιωδών
Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης «Ο
καθένας έχει το δικαίωμα στον σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής του
ζωής, της κατοικίας και των επικοινωνιών του.». Δεδομένου ότι η
Πολιτιστική Κληρονομιά αποτελεί στοιχείο της ταυτότητας και της
προσωπικότητας κάθε ανθρώπινου όντος, ως ατόμου και ως μέλος μιας κοινότητας,
εμπίπτει στο προστατευτικό πεδίο εφαρμογής της παραπάνω διάταξης. -Σύμφωνα
με τις διατάξεις του άρθρου 1 της Σύμβασης-πλαισίου
του Συμβουλίου της Ευρώπης για την αξία της πολιτιστικής κληρονομιάς για
την κοινωνία, (Faro, 27.10.2005), τα δικαιώματα σχετικά με την πολιτιστική
κληρονομιά είναι συνυφασμένα με το δικαίωμα συμμετοχής στην πολιτιστική ζωή,
όπως ορίζεται στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ενώ
υπάρχει ατομική και συλλογική ευθύνη απέναντι στην πολιτιστική κληρονομιά.
Στο άρθρο 2 ορίζεται ότι μια συγκεκριμένη πολιτισμική κοινότητα αποτελείται
από ανθρώπους που αποδίδουν αξία σε συγκεκριμένα στοιχεία της πολιτιστικής
κληρονομιάς την οποία, εντός του πλαισίου της δημόσιας δράσης, επιθυμούν να
διατηρήσουν και να παραδώσουν στις μελλοντικές γενιές. -Επιπλέον,
όπως αναφέρεται στο προοίμιο της Σύμβασης
του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα αδικήματα πολιτιστικών αγαθών, Λευκωσία,
19.05.2017, τα συμβαλλόμενα κράτη είναι πεπεισμένα ότι τα διαφορετικά
πολιτιστικά αγαθά που ανήκουν σε λαούς αποτελούν μια μοναδική και σημαντική
μαρτυρία του πολιτισμού και της ταυτότητας των λαών αυτών και αποτελεί την
πολιτιστική τους κληρονομιά. Συνεπώς, η προστασία των πολιτιστικών θησαυρών
εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του νόμου περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων. - Σύμφωνα
με το προοίμιο της Διεθνούς Σύμβασης
της ΟΥΝΕΣΚΟ (Παρίσι, 1970) (Ν.1103/1980), η Γενική Διάσκεψη της UNESCO,
έχοντας ήδη υιοθετήσει παρόμοια θέση το 1954, θεωρεί την πολιτιστική ιδιοκτησία ως ένα από τα βασικά στοιχεία του
πολιτισμού και του εθνικού πολιτισμού, το οποίο πρέπει να εκτιμηθεί μόνο σε
σχέση με την πληρέστερη δυνατή πληροφόρηση για την προέλευση, την ιστορία και
το πολιτιστικό περιβάλλον. Έτσι, «εναπόκειται σε κάθε κράτος να
προστατεύσει την πολιτιστική ιδιοκτησία που υπάρχει στο έδαφός του από τους
κινδύνους κλοπής, λαθραίας ανασκαφής και παράνομης εξαγωγής», ενώ υπάρχει
ηθική υποχρέωση για κάθε κράτος να σεβαστεί τη δική του πολιτιστική
κληρονομιά και αυτή όλων των εθνών. Αυτές οι ηθικές αρχές έχουν παγκόσμια
επίδραση, καθώς δεσμεύουν και ιδιωτικές οργανώσεις, όπως πολιτιστικά
ιδρύματα, μουσεία, βιβλιοθήκες και αρχεία, τα οποία πρέπει επίσης να σέβονται
την πολιτιστική κληρονομιά κατά την υλοποίηση των ιδιωτικών δραστηριοτήτων Από όλα τα
ανωτέρω προκύπτει καταφανώς, ότι η
επίμαχη ρύθμιση, με την οποία θεσπίζεται δυνατότητα εξαγωγής μνημείων για πενήντα
έτη (25+25), προσβάλλει το δικαίωμα της παρούσας και των μελλοντικών γενεών
των Ελλήνων στην πρόσβαση και απόλαυση των στοιχείων της πολιτιστικής μας
κληρονομιάς, το οποίο προστατεύεται από όλες τις ανωτέρω διατάξεις
υπερνομοθετικής ισχύος. Η θεσμοθέτηση τέτοιας
δυνατότητας αποστέρησης ολόκληρων γενεών Ελλήνων από τα στοιχεία της
πολιτιστικής κληρονομιάς μας, προσβάλλει ευθέως τα ατομικά μας δικαιώματα,
ενώ ταυτόχρονα εγκυμονεί τον κίνδυνο της απώλειας της ιστορικής μνήμης και
της συλλογικής λήθης. Σε όλα τα
ανωτέρω έρχεται να προστεθεί και η τραγική αοριστία της διάταξης, κατά την
διατύπωσή της, σχετικά με την δυνατότητα εξαγωγής και αρχαιοτήτων που
αποτελούν μνημεία, προκειμένου να
εκτεθούν σε μουσειακούς ή παρεμφερείς
χώρους ιδίως, όταν η ονομασία του
τόπου έκθεσής τους ταυτίζεται με ή περιέχει εκείνη του εξάγοντος μουσείου
και εκτίθενται μόνο δικές τους συλλογές!!! Γιατί επιτρέπεται πλέον ο
δανεισμός όχι μόνον κινητών μνημείων, όπως ήταν υπό το προϊσχύον άρθρο 25 παρ. 1 του νόμου 3028/2002, αλλά όλων των μνημείων, δηλ. και
των ακινήτων;;; Τι
σημαίνουν τα παραπάνω;;;; Ότι
υπάρχει η δυνατότητα να εξαχθούν ολόκληρα
Μνημεία;;;; και ακίνητα Μνημεία;;;; Ότι υπάρχει η δυνατότητα εξαγωγής για 50
χρόνια και του υπόλοιπου 40% των Γλυπτών του Παρθενώνα που έχουν γλιτώσει την
λεηλασία και εκτίθενται στο Μουσείο της Ακρόπολης, ώστε να εκτεθούν στην Parthenon gallery;;;; Ότι δίνεται η δυνατότητα εξαγωγής μιας ή και
των πέντε Καρυάτιδων που δεν έκλεψε ο Τόμας Μπρους για 50 χρόνια;;;; Αντί δηλαδή να επιστραφούν τα
Μνημεία μας που έχουν παρανόμως εξαχθεί, θα εξάγουμε «νομίμως» και τα
υπόλοιπα;;;; Ή μήπως σκεφτόμαστε να πάρουμε
πίσω την έκτη Καρυάτιδα και τα Γλυπτά του Παρθενώνα και να την ξαναδανείσουμε
για 50 χρόνια στο Βρετανικό Μουσείο,;;; Και τούτο με την υπογραφή πλέον
της Ελληνικής Πολιτείας;;;; Και πού θα εκτίθενται τα
Μνημεία μας;;;; Σε Μουσεία ή σε «παρεμφερείς»
χώρους;;;; Τι σημαίνει αυτό;;;; Και οι Έλληνες θα αποξενωθούμε
από τα μνημεία μας που καταφέραμε να διασώσουμε από τις λεηλασίες, όπως
έχουμε στερηθεί επί αιώνες την λεηλατηθείσα πολιτιστική μας κληρονομιά;;;; Γιατί καταργήθηκε ο όρος της
αμοιβαιότητας, που υπήρχε στην προηγούμενη ρύθμιση, και που σαφώς αποτελούσε
ασφαλιστική δικλείδα για την επιστροφή των εξαγομένων μνημείων;;;; Και όλα τα
ανωτέρω με την πρόφαση της «εξωστρέφειας» ή της «προβολής» του Ελληνικού
Πολιτισμού»!!!! Μα ο
Ελληνικός Πολιτισμός είναι διάσπαρτος σε όλον τον Κόσμο!!! Μόνο
εσωστρεφής δεν είναι!!! Αντιθέτως
είναι παντού, αφού τα μεγαλύτερα Μουσεία του Κόσμου είναι γεμάτα από
ελληνικές αρχαιότητες, που αποτελούν τα σημαντικότερα εκθέματά τους, ενώ η
ιδιοφυΐα του Ελληνικού Πολιτισμού βρίσκεται σε πολλούς αρχαιολογικούς χώρους
εκτός της ενεστώσας ελληνικής επικράτειας. Μετά τα
ανωτέρω προκύπτει καταφανώς ότι η
επίμαχη ρύθμιση θέτει σε άμεση διακινδύνευση τα μνημεία της ελληνικής
πολιτιστικής κληρονομιάς, σε αντίθεση με την συνταγματική επιταγή για την
προστασία τους, προσβάλλει δε τα ατομικά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών, και,
επιφυλασσόμενοι παντός νομίμου δικαιώματός μας ενώπιον όλων των Δικαστηρίων, απαιτούμε
την άμεση κατάργησή της. |
ΓΙΑ ΤΟ
ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Γιώργος
Λεκάκης
Υ.Γ.: Ήδη συλλέγουμε υπογραφές. Όποιος συμφωνεί μαζί μας, ας μας γράψει και ας στείλει ένα μέιλ στο glek@otenet.gr.
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 5.12.2020.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook