Του Γιώργου Λεκάκη
Το Σπήλαιο Πλακάρντ (Grotte
du Placard / Placard Cave / Grotte de Rochebertieris) μια διακοσμημένη σπηλιά,
στο χωριουδάκι του Rochebertier της κοινότητας Vilhonneur στο Charante, 30 χλμ.
ανατολικά του Angoulême, στην αριστερή όχθη του ποταμού Tardoire, σε έναν βράχο
που βλέπει στο ποτάμι, ανακαλύφθηκε γύρω στο 1853.
Έχει διερευνηθεί εκτενώς και
έχει επίπεδα που χρονολογούνται από την Μέση και την Άνω Παλαιολιθική, ιδίως
από την Μαγδαληναία και τη Solutrean[1] περίοδο.
Το 1990 ευρέθησαν 12 «πίνακες»
βραχογραφιών όμοιων με εκείνους που ανακαλύφθηκαν στις σπηλιές του Pech Merle
και του Cougnac. Παρόμοιες βραχογραφίες-σημάδια ευρέθησαν στο σπήλαιο Cosquer,
κοντά στην Μασσαλία, 500 χλμ. από το εν λόγω σπήλαιο!!! Κάτι που σημαίνει πως αυτοί οι άνθρωποι είχαν ένα κοινό "σύστημα γραφής", σε όλη αυτήν την έκταση, πριν 20.000 χρόνια!
Χρονολογούνται πριν από
περίπου 20.000 χρόνια, στην Solutrean περίοδο!
 |
| Κάποιοι από τους φαλλούς και τις αναπαραστάσεις ανθρωπίνων αιδοίων, 20000 χρόνων (!!!), που ευρέθησαν στο σπήλαιο Placard της Γαλλίας. |
Αλλά μερικά ευρήματα ήταν αρκετά διαφορετικά:
Το κύριο ενδιαφέρον τους
έγκειται στις αναπαραστάσεις των ανθρώπινων γεννητικών οργάνων που ευρέθησαν.
Αυτές οι παραστάσεις είναι μερικώς χαραγμένες και εν μέρει χαραγμένες.
Ένα εξ αυτών έχει παχύ στέλεχος
(μόριο), με στρογγυλεμένη άκρη (βάλανος) και ελαφρώς κυρτή. Το αντίθετο άκρο,
που είναι πιο διεσταλμένο και πυκνό (ευρέθη σπασμένο). Έχει μια οπή, αλλά
μόνον ένα μικρό μέρος της είναι σήμερα πια ορατό.
Ένα άλλο ευρέθη άθικτο. Το
συνολικό του μήκος είναι 15, 5 εκατ. Αποτελείται από ένα ευθύ στέλεχος με
αιχμηρή άκρη, μήκους 12 εκατ. και πλάτους 2 εκατ., που καταλήγουν σε μια ισχυρά
διογκωμένη «διχάλα»/κολοβώματα-πόδια (αρχή μηρών). Είναι τρυπημένο στην βάση, με
μια αρκετά κανονική οπή, διαμέτρου 15 χλστ. Κάτω από αυτήν την οπή έχουν
χαραχτεί γυναικεία εξωτερικά γεννητικά όργανα, με τρόπο αρκετά καθαρό ώστε να
μην αφήνει καμμία αμφιβολία περί τούτου.
Σε άλλο, μια «διόγκωση», που
βρίσκεται στην προέκταση μορίου, είναι το λεγόμενο «όρος της Αφροδίτης». Το κάτω μέρος
φέρει μια ισχυρή κάθετη τομή, στην οποία είναι εύκολο να αναγνωρίσει κανείς την
σχισμή του αιδοίου. Η κορυφή περιβάλλεται από μικρές τομές, οι οποίες προφανώς
προορίζονταν να αντιπροσωπεύουν τις τρίχες.
Σε άλλο γλυπτό, όπως λένε οι
ερευνητές, είναι δύσκολο να δούμε κάτι άλλο, εκτός από πέος (φαλλό), και
πιθανώς ένα ανθρώπινο πέος. Έχει ελλειψοειδή (οβάλ), επιμήκη μορφή, με φαρδύ
αυλάκι γλυπτό στην κορυφή (σηματοδοτεί σαφώς την ουρήθρα). Το κομμάτι σώζεται σε
μήκος 14 εκατ. Αυτό το κομμάτι έγινε γνωστό ως «Venus de la grotte du Placard».
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΕΡΙ ΦΑΛΛΩΝ, ΕΔΩ.
Όλα αυτά είναι αρκετά
χονδροειδή (ας μην ξεχνάμε την εποχή κατά την οποία φιλοτεχνήθηκαν), αλλά απεικονίζονται
με ακρίβεια. Η δε ύπαρξη οπής είναι σαφές ότι είναι φιλοτεχνημένη για να χύνεται κάποιο υγρό από αυτήν. Προφανώς η αναπαράσταση και η χρήση ήταν άκρως ρεαλιστική / παιδευτική.
Ευρέθησαν επίσης και άλλα γλυπτά, ή απόπειρες γλυπτικής, αλλά χωρίς χαρακτικά, της Μαγδαληναίας εποχής του Placard.
ΠΗΓΗ: Donsmaps, Φωτογραφίες: Marshack (1972), Giuseppe Novelli. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 1.3.2021.
[1] Η Solutrean (Σαλουτραία περίοδος) καταλαμβάνει το διάστημα
22.000 έως 17.000 πριν από σήμερα (Άνω Παλαιολιθική εποχή – τελική Gravettian) και
χαρακτηρίζεται από ένα προηγμένο στυλ κατασκευής εργαλείων από πυριτόλιθο. Τέτοια
ευρέθησαν σε Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, αλλά και την Βόρειο Αμερική. Αυτό δίνει ενδείξεις σχέσεων Ευρωπαίων και Αμερικής, πριν από 20.000 χρόνια τουλάχιστον...
Ο όρος Solutrean
προέρχεται από τον αρχαιολογικό χώρο "Cros du Charnier", ο οποίος
χρονολογείται πριν από 21.000 χρόνια και ευρίσκεται στο Solutré της Κεντρο-ανατολικής
Γαλλίας, κοντά στο Mâcon. Το Rock of Solutré ανακαλύφθηκε το 1866 από τον Γάλλο
γεωλόγο και παλαιοντολόγο Henry Testot-Ferry. Σήμερα διατηρείται ως Αρχαιολογικό
και Βοτανικό Πάρκο.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook