Του Γιώργου Λεκάκη
Αυτό το άρθρο προσδιορίζει
μια ομάδα μαρμάρινων αγαλματιδίων της Αφροδίτης, που πιθανότατα φιλοτεχνήθηκαν
στην Δήλο στα τέλη του 2ου και του 1ου π.Χ. αιώνα.
Τα αγαλματίδια χρονολογούνται
σε μια κρίσιμη περίοδο στην ιστορία της «ελληνορωμαϊκής» τέχνης, όταν η
παραγωγή κλασσικών μορφών σε μάρμαρο εντεινόταν, εν μέσω αυξανόμενης ζήτησης
από ιδιώτες.
Η εμφάνιση μιας ευρείας
αγοράς αγαλμάτων που βασίζεται σε αρχαιότερα έργα αποδίδεται συνήθως στις
ορέξεις μιας πλούσιας πελατείας, η οποία βασίζεται στην ιταλική χερσόνησο.
Ωστόσο, αυτή η ομάδα
αγαλματιδίων παρουσιάζει ένα διαφορετικό μοτίβο: Οι αγοραστές επικεντρώνονται αποκλειστικά στην
λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου. Οι μακροχρόνιες απόψεις που πλαισιώνουν την
βιομηχανία αντιγραφής ως φαινόμενο ρωμαϊκής επιρροής και ζήτησης έχουν αναφερθεί
σε αρχαίους συγγραφείς, όπως ο Κικέρων, και σε ναυάγια με φορτία, που
στερούνται σίγουρα αναγνωρίσιμους προορισμούς.
Οι αγοραστές από την Ιταλία έπαιξαν
αναμφίβολα καθοριστικό ρόλο στην επέκταση της υστεροελληνιστικής βιομηχανίας
μαρμαρογλυπτικής, αλλά οι τοπικές και περιφερειακές κοινότητες στην Ελλάδα
ήταν επίσης σημαντικοί πελάτες.
Το άρθρο ολοκληρώνεται
επανεξετάζοντας τις καλλιτεχνικές σχέσεις μεταξύ Δήλου και Αθήνας κατά την ύστερη
Ελληνιστική περίοδο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ το άρθρο του Br. Martens «Delos and the Late Hellenistic Art Trade: Archaeological Directions», στο AJA, Οκτ. 2021. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 13.9.2021.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook