Ο Ανδρέας Λασκαράτος ήταν σατυρικός ποιητής και πεζογράφος από την
Κεφαλονιά (1811 - 1901). Αφορίστηκε από την Εκκλησία εξ αιτίας των σατυρικών του
στίχων και κειμένων κατά του κλήρου. - ΔΕΙΤΕ την ΟΜΙΛΙΑ του Γ. Λεκάκη για την ΣΑΤΥΡΑ, ΕΔΩ.
Το πιο χαρακτηριστικό του έργο είναι το «Ιδού ο άνθρωπος ή ανθρώπινοι
χαρακτήρες».
Ανθολόγηση:
- Ευχαριστώ τον Θεόν ότι δεν με έκαμε παλιάνθρωπον, αλλά τον μέμφομαι ότι με έβαλε να ζω με παλιανθρώπους.
- Όποιος θέλει, βρίσκει καιρό. Όποιος δεν θέλει, βρίσκει πρόφαση.
- Οι παλιάνθρωποι ενώνονται σαν τις σάπιες σταφίδες.
- Ενώ εις τον άνθρωπον εδόθη η ύψωσή του έως εις τα υπερφυή όντα, του
αφέθη και η καταβίβασή του έως εις τα κτήνη και συχνά και παρακάτου ακόμη.
- Όποιος σε φθονάει σε τιμάει. Επειδή θα πη ότι σ’ εχτιμάει.
- Φιλελεύθερος είναι εκείνος όπου αυθορμήτως ζητεί να δώση ελευθερίες. Εκείνος οπού ζητεί να λάβη ελευθερίες, ημπορεί να ήναι αλλά μπορεί και να μην ήναι φιλελεύθερος.
- Ύψωσε την ψυχή σου και την φαντασίαν σου εις τα απειράριθμα ηλιακά συστήματα του απείρου Παντός. Ιδές εις αυτά όλα ενωμένα ένα μόριον της Μεγαλειότητος του Θεού, και στοχάσου ενταυτώ ότι τα χριστιανικά μπαίγνια πιστεύουνε, πως τον θεόν εκείνον τόνε γνοιάζει τι μαγερεύουμε και τι τρώμε, διά να μας ανταμοίψη ή να μας παιδέψη!.. Οποία ‘μπαιγνιοσύνη… Στέκω, Πανιερώτατε, και παρατηρώ που οι χριστιανοί σήμερα έχουνε στην πουσνάρα τους τριώ λογώνε θρησκείες. Μία που τήνε λένε και δεν τήνε κάνουνε. Μία που τήνε κάνουνε και δεν τήνε λένε. Και μία που και τήνε λένε και τήνε κάνουνε. Η πρώτη είναι η θρησκεία του Χριστού, η δεύτερη του Διαόλου, η τρίτη τση Κοιλιάς.
- Μια θρησκεία που δεν κάνει καλλίτερους τους ανθρώπους, είναι ένα κλήμα που δεν κάνει καρπό. (Ένα κλήμα που δεν κάνει καρπό είναι ανωφέλευτο. Μια θρησκεία δεν κάνει καλλίτερους τους ανθρώπους είναι ανωφέλευτη).
- Μεγαλειότατε, τρακόσιες χιλιάδες δραχμές γιά τήν κολυμπήθρα τού διαδόχου είναι τρακόσιες χιλιάδες μαρτυριές ότι τό Εθνος μας εζουρλάθηκε. Δέξου, Μεγαλειότατε, τήν προσφορά οπού σού κάνουνε· μά χτίσε μέ τά χρήματα εκείνα, φρενοκομεία...» (και επενέβει, και πάλι, ο εισαγγελεύς)…
- Η απάντησίς του στην είδηση του αφορισμού του, από τον Μητροπολίτη Κεφαλληνίας το 1856:
– Και τι θα πάθω τώρα που με αφόρισαν;
– Να, το κορμί σου δε θα λιώσει ποτέ.
– Τουλάχιστον αφόρισαν και τα παπούτσια μου να μη λιώνουν οι σόλες;
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για τον ΑΝΔΡΕΑ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟ, ΕΔΩ.
Στίχοι
Όποιος με
πάρα-χαιρετά
και με
πάρα-χαϊδεύει,
κάτι από μένα,
βέβαια,
να καρπιστεί
γυρεύει.
«Τι την θέλω την ζωή
αν δεν έχω επιρροή;
Τι την θέλω την πατρίδα
χωρίς εξουσίας ελπίδα;
Να με ιδεί εξουσιαστή
η Πατρίδα και ας χαθεί.
Λυτρωτή της να με κράξει
και, στο διάολο, ας βουλιάξει».
Από «Το πολιτικό μεθύσι».
Από πήτα που δεν τρως
άφησ’ τη κι ας καίεται.
Λέει ο λόγος ο κοινός
μα είν’ κακά που λέγεται.
Του γείτονά σου το καλό
Είν’ καλό κοντά σ’ εμάς.
Του γείτονά σου το κακό
Είν’ κακό κοντά σ’ εμάς.
Κι αν θέλεις νάχεις το καλό κοντά σου
κάνε το καλό στον γείτονά σου.
ΣΥΧΑΡΙΑΣΜΑΤΑ ΕΙΣ ΓΕΝΕΘΛΙΑ
ΓΑΪΔΑΡΟΥ
Νά' ν' καλορίζικο τό νιό γαϊδούρι
καί τού εύχομαι όση δύναται
ανθρωπιά!
Μά όχι, όχ, τήν ντόπια, γιατί
τότε δά
είναι καλύτερα νά 'ναι γαϊδούρι.
Κυριότερα έργα του:
- Στιχουργήματα, 1872.
- Τα μυστήρια της Κεφαλονιάς, ἤ σκέψες ἀπάνου στήν οἰκογένεια, στη θρησκία καί στήν πολιτική εἰς τήν Κεφαλονιά. Κεφαλληνία, τυπογραφείο Η Κεφαλληνία, 1856. Η α΄ ΕΚΔΟΣΗ ήταν σε σχήμα 8ο, 69 + 77 + β´ + 91 σελ. – βλ. Legrand & Pernot, 1891, Γκίνης & Μέξας, 7091, Ελληνική Βιβλιοθήκη, 506. Επανέκδ. 1872.
- Ιδού ο άνθρωπος ή ανθρώπινοι χαρακτήρες, 1874. Και εκδ. Πάπυρος, Αθήνα, 1969, εκδ. Ερμής, 1970 και εκδ. Νέος σταθμός, Αθήνα, 2001.
- Ποιήματα και ανέκδοτα, 1884.
- Οι καταδρομές μου εξ αιτίας του «Λύχνου», 1888.
- Απόκριση στον αφορισμό, 1908.
- Αυτοβιογραφία, 1912 και εκδ. Δημητράκος, Αθήνα, 1927 και εκδ. Γνώση, Αθήνα, 1983.
Από τα έργα του μετά θάνατον έχουν εκδοθεί:
- Ποιήματα, εκδ. Φέξης, Αθήνα, 1916 και εκδ. Μαρής, Αθήνα, 1958 και 1976
- Στοχασμοί, εκδ. Γανιάρης και Σία, 1921
- Ήθη, έθιμα και δοξασίες της Κεφαλλονιάς, εκδ. Ελευθερουδάκης, Αθήνα, 1924
- Τα παθήματά μου και οι παρατηρήσεις μου στις φυλακές της Κεφαλλονιάς, εκδ. Κοντομάρης και Σία, Αθήνα, 1930
- Τέχνη του δημηγορείν και συγγράφειν, εκδ. Κολιατσάδα, Αθήνα, 1954
- Άπαντα, τόμοι 1-3, Αθήνα, 1959
- Βιογραφικά μου ενθυμήματα, εκδ. Αθήνα, 1966
- Ένα ανέκδοτο ποίημα, εκδ. Κείμενα, 1976
- Ιστορία ενός αρχιεπισκόπου, εκδ. Βερέττα, Αθήνα 2005
- Reflections, μτφρ. Simon Darragh, εκδ. Αιώρα, Αθήνα 2015
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης "Ελληνική Ανθολογία". ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 5.9.2018.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook