Σύμφωνα με τον Στράβωνα στην περιοχή της
Δικαίας και της Βιστονίδος λίμνης βρισκόταν κατά την αρχαιότητα το
"βασίλειον" (ανάκτορο) του Διομήδους, που ονομαζόταν εξ αιτίας της
φυσικά οχυρής του θέσεως "Κρατερά κώμη". O ίδιος συγγραφεύς αναφέρει
ότι, επειδή η γύρω πεδιάδα ήταν χαμηλότερη από την στάθμη της θάλασσας, ο
Ηρακλής άνοιξε αυλάκι και πλημμύρισε την περιοχή κατά τη διάρκεια του άθλου του
εναντίον των ανθρωποφάγων ίππων του Διομήδους.
(Στράβ. 7a.1.43).
H ύπαρξη της Δίκαιας κατά τον 6ο αι. π.X., και μάλιστα ως αυτόνομης πόλεως, πιστοποιείται από την κοπή νομισμάτων, που έχουν χρονολογηθεί από τα τέλη του 6ου μέχρι και το πρώτο τέταρτο του 5ου αι. π.X. Ωστόσο, ο αρχαιολόγος Μπακαλάκης αναφέρει περισυλλογή οστράκων χειροποίητων αγγείων που εντοπίστηκαν στα υψώματα της πόλης και που ανήκουν ίσως στην εποχή του χαλκού (αρχαίοι Θράκες), αλλά μπορεί να είναι και νεώτερα (Μπακαλάκης, 1959 -1960).
H Δίκαια αναφέρεται και από τον Ηρόδοτο κατά
την περιγραφή της πορείας των στρατευμάτων του βασιλιά Ξέρξου εναντίον της
Ελλάδος το 480 π.X.. Kατά την περίοδο αυτήν η Δίκαια πρέπει να είχε υπαχθεί,
όπως και οι υπόλοιπες πόλεις της περιοχής, στην κυριαρχία του βασιλέως των
Περσών. H Δίκαια καταγράφεται με τον τοπογραφικό προσδιορισμό "παρ'
Άβδηρα" (για να αποφευχθεί σύγχυση με την ομώνυμη πόλη του Θερμαϊκού
κόλπου) στους Αθηναϊκούς φορολογικούς καταλόγους από το 454/453 π.X. έως το
432/431 π.X.. Aπό το 454/ 453 π.X. έως το 447/446 π.X. κατέβαλλε φόρο .3000
δραχμών, που κατά το διάστημα 446-444 π.X. μειώθηκε σε 2.000 δραχμές για να
επανέλθει στις 3.000 δραχμές κατά τα έτη 435-432 π.X. Στους απολογισμούς των
ετών 425/424 και 421 π.X. αναφέρεται ότι κατέβαλε μαζί με τα Άβδηρα το τεράστιο
ποσό των 75 ταλάντων. Από αυτά τα στοιχεία μπορούμε να υποθέσουμε ότι η Δίκαια
ήταν μια πόλη με έντονη εμπορική δραστηριότητα και ισχυρή οικονομία.
Μετά από περαιτέρω
ανασκαφικές έρευνες αποκαλύφθηκαν στο χώρο της πόλης τμήματα περιβόλου του 4ου
π.Χ. αι. καθώς και θεμέλια κατοικιών της Ελληνιστικής εποχής. Στο χώρο του
Νεκροταφείου βρέθηκαν λίθινες πήλινες σαρκοφάγοι, ταφικά αγγεία και καύσεις με
κτερίσματα, κυρίως αγγεία και μερικά ειδώλια, που χρονολογούνται στο τέλος του
6ου π.Χ. αι. και στις αρχές του 5ου π.Χ. αι.
Επιτύμβια αμφίγλυφη στήλη: Ιδιαίτερα σημαντική για την εξέλιξη των πολυπρόσωπων επιτυμβίων αναγλύφων είναι η αρχαϊκή στήλη, τμήμα της οποίας βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κομοτηνής. Στην κύρια όψη της εικονίζεται ο νεκρός άνδρας ως αγένειος ιματιοφόρος νέος, που βαδίζει προς τα δεξιά και πατά σε στενό ανάγλυφο κανόνα. Η κόμη του είναι δεμένη με ταινία και χωρισμένη σε λεπτούς σχοινοειδείς βοστρύχους, που καταλήγουν σε μια σειρά ελίκων, ενώ τρεις τορμίσκοι υποδηλώνουν τη στερέωση ενός πρόσθετου μεταλλικού στεφανιού. Η έκφραση του προσώπου του χαρακτηρίζεται από το τυπικό αρχαϊκό μειδίαμα. Με το αριστερό του χέρι συγκρατεί το ιμάτιο που σκεπάζει όλο σχεδόν το σώμα. Στην άλλη όψη εικονίζεται προς τα δεξιά ο νεαρός υπηρέτης του, η μορφή του οποίου αποδίδεται σε μικρότερη κλίμακα. Είναι και αυτός ντυμένος με ιμάτιο και μεταφέρει στον αριστερό του ώμο ένα δίφρο κρατώντας τον με το αριστερό του χέρι. Τον συνοδεύει ο σκύλος του κυρίου του, που βρίσκεται κοντά στα πόδια του και στρέφει προς αυτόν το κεφάλι του. Το τμήμα με την κεφαλή του νεκρού βρίσκεται από το 1858 στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και στο Μουσείο της Κομοτηνής έχει συμπληρωθεί με γύψινο εκμαγείο από το γλύπτη Δ. Σωτηρούδη. Το ανθέμιο της στήλης δεν σώζεται ολόκληρο και η συμπλήρωσή του στηρίχθηκε στην αναπαράσταση του ζωγράφου Α. Κοντόπουλου. ΠΗΓΗ: ΥΠΠΟΑ. |
Ανάμεσα στα επιφανειακά
ευρήματα της περιοχής ξεχωρίζει μία θαυμάσια υστερο-αρχαϊκή αμφίγλυφη επιτύμβια στήλη. Είναι κατασκευασμένη από λευκό χονδρόκοκκο μάρμαρο, που πιστεύεται ότι
προέρχεται από την περιοχή της Προποντίδος. Tο επάνω μέρος της στήλης, με την
κεφαλή του νεκρού της κύριας όψεως και το σωζόμενο τμήμα της επιστέψεως,
βρέθηκε το 1858 και μεταφέρθηκε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Tο κάτω μέρος
της στήλης βρέθηκε το 1927 και φυλάσσεται στο Μουσείο Κομοτηνής, όπου η
υπόλοιπη στήλη έχει συμπληρωθεί με γύψινο εκμαγείο.
Αν και το παραθαλάσσιο χωριό του Φαναρίου Ροδόπης, αποτελεί πόλο έλξης για τους παραθεριστές της ευρύτερης περιοχής αλλά και για τους τουρίστες επισκέπτες της Θράκης, οι τοπικοί φορείς φαίνεται πως έχουν πλήρη άγνοια για την αρχαία ιστορική κληρονομιά του τόπου. Μία ενδεχόμενη ανάδειξη της αρχαίας πόλης ή του αρχαίου νεκροταφείου θα μπορούσε να τονώσει σημαντικά τη τουριστική προβολή της περιοχής.
Για την ανάδειξη της Θράκης…
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
19.10.2021.
- Στράβων 7a.1.43 (44).
- Θρακικός Ηλεκτρονικός Θησαυρός.
- Λεκάκης Γ. "Σύγχρονης Ελλάδος περιήγησις".
- May, J. M. F. "The Coinage of Dikaia", Abdera, NC (Numismatic Chronicle, έτος εκδόσεως περιοδικού: 1965).
- Μπακαλάκης, Γ. "Αρχαιολογικές έρευνες στη Θράκη, 1959-1960".
- Σκαρλατίδου Ε. «Ο Ελληνικός Αποικισμός στην Αιγαιακή Θράκη» στο περιοδικό «Αρχαιολογία και Τέχνες», τεύχος 13, Νοέμβριος 1984.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook