Του Γιώργου Λεκάκη
Μια επιστημονική ομάδα
ερευνητών, συμπεριλαμβανομένου του Steven D. Emslie από το Πανεπιστήμιο της
Βόρειας Καρολίνας Wilmington, εξέτασε τα λείψανα 370 ατόμων, που ανακτήθηκαν
από 50 τάφους σε 23 αρχαιολογικούς χώρους, που εκτείνονται σε μια περίοδο 5.000 χρόνων στην Ισπανία και την Πορτογαλία.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι
οι άνθρωποι που έζησαν στην αρχή της Εποχής του Χαλκού, μεταξύ 2900 και 2600 π.Χ., εκτέθηκαν σε υψηλά επίπεδα υδραργύρου.
Η επαφή με τον υδράργυρο
πιστεύεται ότι ήρθε μέσω της χρήσης κινναβάρεως — ενός ορυκτού θειούχου
υδραργύρου που παράγει μια λαμπερή κόκκινη σκόνη όταν κονιορτοποιείται.
Κατά την διάρκεια της Εποχής
του Χαλκού, η μπογιά φτιαγμένη με σκόνη κινναβάρεως χρησιμοποιήθηκε για να
διακοσμήσει ειδώλια, στήλες, πτώματα νεκρών και μεγαλιθικούς θαλάμους στην
Πορτογαλία και την Ανδαλουσία.
Σήμερα, το κανονικό επίπεδο
υδραργύρου στα μαλλιά θεωρείται ότι είναι ένα ή δύο μέρη ανά εκατομμύριο. Κατά
την Εποχή του Χαλκού, ωστόσο, στην συγκεκριμένη περιοχή, έχουν ανιχνευθεί
επίπεδα 400 μερών ανά εκατομμύριο στα οστά ορισμένων ατόμων! Αυτοί οι άνθρωποι
μπορεί να είχαν εισπνεύσει την σκόνη ενώ εργάζονταν, ή μπορεί ακόμη και να την
είχαν εισπνεύσει ή να την κατάπιαν τελετουργικώς...
…………………….
ΣΧΟΛΙΟ Γ. Λεκάκη:
Θυμίζω ότι αρχαία δεξαμενή
υδραργύρου έχει βρεθεί στο Teotihuacan του Μεξικού…
………………………………………….
ΠΗΓΗ: María García Gordillo, Leonardo Garcia Sanjuan «The world’s oldest mercurypoisoning revealed in Copper Age Iberia», Πανεπιστήμιο της Σεβίλλης, στο International Journal of Osteoarchaeology, DOI: 10.1002/oa.3056, 13.10.2021. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 15.10.2021.
Abstract
In this study, total mercury (THg) was analyzed in archaeological human
bone from 23 sites dating to between the Middle Neolithic and the Antiquity. A
total of 370 individuals from individual or collective burials were sampled,
mostly using cortical bone from the humerus. These individuals were recovered
from over 50 different funerary structures ranging from tholoi, pits, caves and
hypogea. Although cinnabar (HgS) is a likely cause of mercury poisoning and
toxicity for people exposed to this mineral from mining or use as a paint or
pigment, not all sites investigated here had cinnabar associated with the
burials or other excavated areas. We found unusual levels of THg in many of the
sampled individuals that we assume were caused by exposure to cinnabar in life,
and not by diagenetic processes or other exposures to mercury such as through
diet which would only cause negligible accumulation of THg in bone. Our data,
based on the largest sampling ever undertaken on contamination of human bone
through archaeological evidence, provide a baseline for additional research on
cinnabar and its use in Prehistory. Moderate to high levels of THg in human
bone are mainly associated with societies dating from the second half of the
4th to late 3rd millennia B.C. (Late Neolithic to Middle Chalcolithic) in
southern Iberia. By the Late Chalcolithic and Early Bronze Age the use of
cinnabar decreased significantly and became minimal or absent. The use and
abuse of cinnabar appears to have been pervasive throughout the above-mentioned
period, and particularly between c. 2900-2300 B.C. This occurred in connection
with the high symbolic and probably sacred value of the substance, which was
sought after, traded and extensively used in a variety of rituals and social
practices.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook