Του
συγγραφέα Σωκράτη Σίσκου,
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ «ΓΥΡΙΖΕ». ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΤΟ 1908, ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΜΕ ΔΟΥΛΟΦΡΟΣΥΝΗ
«ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΨΕΥΤΕΣ»:
«Γύριζε, μη σταθείς ποτέ, ρίξε μας
πέτρα μαύρη,
ο ψεύτης είδωλο είναι εδώ, το
προσκυνά η πλεμπάγια
…………………
…Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ
λεβέντες η Όσσα
ραγιάδες έχεις, μάνα γη, σκυφτούς
για το χαράτσι
κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη
θεία τραχιά σου γλώσσα
των Ευρωπαίων περίγελα και των
αρχαίων παλιάτσοι.
Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι
Ζωίλοι
και Μαμμωνάδες βάρβαροι και χαύνοι
λεβαντίνοι
λύκοι, κοπάδια, οι πιστικοί και
ψωριασμένοι οι σκύλοι
και οι χαροκόποι αδιάντροποι, και
πόρνη η Ρωμιοσύνη!»
Επί πέντε περίπου δεκαετίες, εκτός
από τη συγγραφή βιβλίων, κυρίως, ιστορικής πεζογραφίας, αρθρογραφούσα
περιστασιακά και για θέματα τρέχουσας επικαιρότητας, σε εφημερίδες της
Θεσσαλονίκης και των Σερρών, αλλά και σε οικονομικά περιοδικά. Όλα αυτά τα
άρθρα χάθηκαν διότι δεν φρόντισα να διαφυλάξω και να ταξινομήσω κάποια
αντίγραφά τους.
Την τελευταία πενταετία άρχισα συστηματικά να δημοσιεύω
άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αυτή τη φορά
τα συγκέντρωσα σε έξι, συνολικά, τόμους, στους τρεις από τους οποίους
περιλαμβάνονται τα ειδικής θεματολογίας κείμενα με τις «αυτοεκπληρούμενες
προφητείες», τα οποία αποτελούν και την ύλη του παρόντος ενιαίου τόμου. Στόχος
μου ήταν η προσαρμογή της θεματολογίας των άρθρων στη θεωρία του Ρόμπερτ Μέρτον
περί «προφητειών». Πρόκειται για επαλήθευση («αυτοεκπλήρωση») σημαντικών
καταστροφικών πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών κλπ εξελίξεων, όταν αυτά τα
γεγονότα ή οι καταστάσεις, δημιουργούν την πεποίθηση σε πλειοψηφίες πολιτών
ότι, μοιραία, θα έχουν στο μέλλον καταστροφικά αποτελέσματα.
Αυτός ο τόμος
περιλαμβάνει αυτούσια τα κείμενα των τριών τελευταίων πραγματειών μου, αλλά από
πλευράς τεχνικής παρουσίασης της έκδοσης (μορφοποίηση, ορθογραφικός έλεγχος
κλπ), όπως σε όλα τα προηγούμενα βιβλία μου, τα αποτελέσματα είναι
απογοητευτικά. Στις «ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ», στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου, εξηγώ
λεπτομερέστερα τις δυσχέρειες που αντιμετώπισα σε αυτή την εργασία μου, ως
επιμελητής έκδοσης σε όλα τα κείμενά μου. Επειδή δεν ασκώ εμπορική
δραστηριότητα με τα βιβλία μου, αλλά τα διαθέτω δωρεάν στο διαδίκτυο και σε
επιλεγμένους βιβλιόφιλους αναγνώστες, το κόστος έκδοσης θα ήταν απαγορευτικό
για τις οικονομικές μου δυνατότητες. Γι’ αυτό, εκτός από συγγραφέας, υπήρξα
δακτυλογράφος, επιμελητής έκδοσης και εκδότης. Μάλιστα, μετά τη ραγδαία μείωση
της όρασής μου, η προσπάθειά μου για βελτίωση της μορφοποίησης των κειμένων
είχε αρνητικό αποτέλεσμα. Αντί για διορθώσεις, πραγματοποιούνταν διαγραφές ή
μετατοπίσεις σε απροσδιόριστα σημεία κάποιων γραμμάτων ή λέξεων.
Ελπίζω αγαπητέ αναγνώστη να αντιμετωπίσεις με κατανόηση
αυτού του είδους τις αβλεψίες και να σε ικανοποιήσει το ουσιαστικό περιεχόμενο
του βιβλίου. Ίσως κάποιος άλλος, στο μέλλον, εκτιμώντας τις χρήσιμες
πληροφορίες των άρθρων για τα σημερινά γεγονότα που αναπότρεπτα θα επηρεάσουν
τις επόμενες γενιές, θα επιχειρήσει να προβεί σε μια αψεγάδιαστη κανονική
έκδοση.
Θα πρέπει επίσης να διευκρινιστεί η παρουσίαση των κειμένων
ενός βιβλίου με ενιαία και συγκεκριμένη υπόθεση, σε σύγκριση με ένα βιβλίο με
άρθρα. Στο πρώτο, οι επαναλήψεις γεγονότων είναι ανεπίτρεπτες. Στο δεύτερο,
επειδή τα άρθρα παρουσιάζονται, κάποιες φορές, με χρονική διαφορά ετών και
σχολιάζουν επίκαιρα θέματα, η ολιγόλογη ίσως επανάληψη σπουδαίων γεγονότων ή καταστάσεων
είναι αναγκαία. Εκτός από πρόσθετα νεότερα στοιχεία, ενημερώνεται ο αναγνώστης
που δεν διάβασε ή ξέχασε τα γεγονότα των παλαιότερων άρθρων.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Πολιτικοί και διανοούμενοι είχαν, κατά καιρούς, οραματιστεί
μια πολιτιστικά και οικονομικά ισχυρή Ενωμένη Ευρώπη. Μάλιστα, στον 19ο αιώνα,
ο Βίκτωρ Ουγκώ φαντάστηκε μια τέτοια Ευρώπη, με μήτρα της δημιουργίας της τη
μάνα του, τη Γαλλία, τη γιαγιά του την Ιταλία και την προμάμμη του, την Ελλάδα.
Σε μια τέτοια Ένωση, βασικό συστατικό στοιχείο του ενοποιητικού δεσμού μεταξύ
των ευρωπαϊκών λαών, είναι ο ελληνορωμαϊκός πολιτισμός. Όλοι μας, όλοι εμείς οι
απλοί πολίτες, ονειρευτήκαμε μια τέτοια ομοσπονδιακή Ευρώπη των Λαών, μια
ήπειρο ειρήνης και ευημερίας.
Μέχρι σήμερα η πραγματικότητα υπήρξε απελπιστικά οδυνηρή
και όπως όλα τα ευγενή οράματα για την ευτυχία των λαών, κυλίστηκε στο βούρκο
τυχοδιωκτών ή παρανοϊκών ηγετών, στείρων εθνικισμών και της κερδοσκοπικής απληστίας
μιας ελίτ του χρήματος. Κατά την εξέλιξη των παγκόσμιων ιστορικών γεγονότων,
εμφανίζονται καταστάσεις κοινωνικής ανάτασης αλλά και παρακμής. Ακόμα κι’ ο
Χριστιανισμός, μια θρησκεία αγάπης και ανοχής, οδηγήθηκε από φανατικούς στο
καθεστώς φρίκης της Ιερής Εξέτασης και στο εκδικητικό μίσος ενάντια σε άλλες
αντίθετες προς τις θρησκευτικές τους αντιλήψεις φιλοσοφικές απόψεις, όπως π.χ.
στην περίπτωση κατακρεούργησης της Υπατίας. Η Γαλλική Επανάσταση πρόβαλε τις
πανανθρώπινες αξίες για τα δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη, μέσα σε μια
κοινωνία ισότητας, δημοκρατίας και δικαιοσύνης, αλλά κατέληξε στη δικτατορία
του τρόμου και της αιματοβαμμένης γκιλοτίνας. Ο κομμουνισμός, το πολιτικό
δημιούργημα μιας θεωρίας που άγγιζε τη χριστιανική φιλοσοφία για ισότητα,
κοινωνική δικαιοσύνη και πάταξη της εκμετάλλευσης των φτωχών και των
εργαζομένων, οδηγήθηκε (κατά την έκφραση του στελέχους της Αριστεράς Λεωνίδα
Κύρκου), στο αίμα, στη βία και στην τρομοκρατία. Ο σοσιαλισμός, μια μορφή
«δημοκρατικού κομμουνισμού», παραμορφώθηκε με τη θεωρία του εθνικοσοσιαλισμού
και με το ναζιστικό καθεστώς η ανθρωπότητα έζησε μια κατάσταση απερίγραπτης
θηριωδίας με ποταμούς αίματος.
Το ευγενέστερο όραμα των ευρωπαϊκών λαών για μια Ενωμένη
Ευρώπη, δυστυχώς δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τα δεινά μιας παρόμοιας παρακμής. Η
πολιτιστική Ευρώπη του Ουγκώ, ξεκίνησε ως Ένωση οικονομικών, αποκλειστικά,
συμφερόντων, ενώ η διοικητική της οργανωτική δομή βασίστηκε σε πρότυπα, τα
οποία πρώτη η ναζιστική Γερμανία με τον τότε υπουργό Βάλτερ Φουνκ, είχε
λεπτομερειακά επεξεργαστεί για τη δημιουργία της Γερμανικής Ενωμένης Ευρώπης. Όπως
γράψαμε σε προγενέστερο άρθρο μας, ο στρατηγός και μετέπειτα πρόεδρος της
Γαλλίας Σαρλ Ντε Γκωλ, δεν μάσησε τα λόγια του. Όταν είδε τον Βάλτερ Χαλστάιν,
ένα από τα βασικά στελέχη της ναζιστικής προπαγάνδας και καταδικασμένο
εγκληματία πολέμου, να προβάλλεται ως ένας από τους «Πατέρες της Ευρώπης» και
να καταλαμβάνει τη θέση του πρώτου προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (της τότε
ΕΟΚ) για δέκα ολόκληρα χρόνια, χαρακτήρισε την ΕΟΚ ως έναν ανεξέλεγκτο «Άρειο
Πάγο» με ολοκληρωτικές και αντιδημοκρατικές διαδικασίες λειτουργίας. Αυτόν τον
Άρειο Πάγο τον διοίκησαν μέχρι σήμερα κάποιοι άνθρωποι με το ίδιο βρωμερό
παρελθόν και παρόν, όπως ο άλλος επί δέκα χρόνια πρόεδρος της Επιτροπής (και
αφανής τοποτηρητής «της Τράπεζας που κυβερνά τον κόσμο») Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο
και ο τέως «αφέντης» του Eurogroup, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ένας άξιος συνεχιστής
του έργου του Χαλστάιν. Η μέχρι σήμερα κυρίαρχη γερμανική άποψη για την Ενωμένη
Ευρώπη, βασίζεται στο παγγερμανικό μετερνίχειο δόγμα. Σύμφωνα με αυτή την
αντίληψη, το πολιτιστικό στοιχείο μιας τέτοιας Ένωσης είναι επουσιώδες και
ασήμαντο, διότι η Ευρώπη είναι «μια απλή γεωγραφική έννοια». Αυτός είναι ο
λόγος που, στο πλαίσιο της «Ιερής Συμμαχίας», τα κράτη της Βαλκανικής
Χερσονήσου (με εξαίρεση την Κροατία και τη Σλοβενία), «εκχωρήθηκαν», εκτός από
την κυριαρχική, αλλά και στην διαφορετική πολιτιστική κηδεμονία της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας.
Στις «προφητείες» που ακολουθούν, προβλέπεται ο θάνατος
αυτής της Ενωμένης Ευρώπης, η ύπαρξη της οποίας βασίζεται σε καθαρά οικονομικά
και γεωστρατηγικά κριτήρια. Κανένα κράτος, καμιά ένωση κρατών, κανένα έθνος ή
λαός δεν επέζησε στο διάβα της Ιστορίας, χωρίς την ύπαρξη ενός ισχυρού
πολιτιστικού κρίκου, που να συνδέει τους πολίτες του σε έναν ατσάλινο και
άρρηκτο πολιτιστικό δεσμό. Οι Εβραίοι επέζησαν επί δεκαεφτά αιώνες χωρίς
κράτος, χάρη σ’ αυτόν τον εκπληκτικά ανθεκτικό δεσμό. Το ίδιο και οι Έλληνες. Παρά
την ανυπαρξία κρατικής οντότητας μετά τη Ρωμαιοκρατία, αναδύθηκαν από τις
στάχτες δυο χιλιετιών, χάρη στην πανάρχαια γλώσσα τους και στην απαράμιλλη
ιστορία τους. Προφανώς γι’ αυτό το λόγο, δεν κατάφεραν να επιτύχουν το στόχο
τους (όπως έγραψε ο Νίτσε), «όσοι προσπάθησαν να τους εξαφανίσουν».
Στη σημερινή Ευρώπη
δεν δημιουργήθηκε ένας τέτοιος πολιτιστικός δεσμός, ο οποίος θα μπορούσε να
σμιλέψει την ενσυνείδητη έννοια του ευρωπαίου πολίτη, βασισμένη στην κοινή
ευρωπαϊκή πολιτιστική κληρονομιά. Ένα τέτοιο απρόσμενο γεγονός έλαβε σάρκα και
οστά στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής όπου, από μια πανσπερμία φυλών και
εθνών, χωρίς ίχνος κοινού πολιτιστικού υποστρώματος, καλλιεργήθηκε η ισχυρή
συνειδητή έννοια του αμερικανού πολίτη. Η καταστροφική έλλειψη ενός παρόμοιου
δεσμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση, φάνηκε στην οικονομική κρίση του 2008/9. Σε ένα
ασήμαντο για την παγκόσμια ιστορία οικονομικό γεγονός που δημιουργήθηκε
τεχνηέντως από την απληστία των κερδοσκόπων, αποκαλύφθηκε η υποκριτική και η
ανύπαρκτη έννοια της λεγόμενης κοινοτικής αλληλεγγύης ανάμεσα στα κράτη/μέλη
της Ένωσης. Οι «εταίροι» μεταβλήθηκαν σε θηρία της ζούγκλας και εμφανίστηκαν
ξαφνικά κάποιοι Σόιμπλε που, (κατά τον Ντομινίκ Στρος-Καν), «ξύπνησαν τα
φαντάσματα του παρελθόντος». Τα μαχαίρια βγήκαν και καρφώνονταν αλύπητα στις
πλάτες των πιο φτωχών εταίρων, με τοκογλυφικά επιτόκια και καταλήστευση του
δημόσιου πλούτου τους. Οι Γερμανοί αποκαλούσαν τους Έλληνες κλέφτες, απατεώνες
και τεμπέληδες, διότι «τους έσωσαν (με τοκοφόρα δάνεια!) από τη χρεοκοπία, με
τα χαμένα και (δήθεν) αγύριστα χρήματα των απλών γερμανών φορολογουμένων».
Κέρδιζαν δισεκατομμύρια και οι προπαγανδιστές της καγκελαρίας ξεφώνιζαν ότι πληρώνουν,
από αλληλεγγύη ξένα χρέη. Οι σαράφηδες μεταβλήθηκαν σε σωτήρες. Οι Έλληνες,
εξοργισμένοι από τις ταπεινώσεις, θυμήθηκαν τα κατορθώματα των Γερμανών, «την
εποχή που έριχναν και νήπια στους φούρνους». Ίσως μια τέτοια αναφορά στη
ναζιστική Γερμανία, δεν είναι απόλυτα αδικαιολόγητη, αν λάβουμε υπόψη το άρθρο
του δημοσιογράφου και συγγραφέα Φιλίπ Ντουρού, ο οποίος το 2015 διερωτήθηκε
«για ποιο, πραγματικά, λόγο η Γερμανία ενήργησε με τόσο εκδικητικό μίσος», για
να καταστρέψει την ελληνική οικονομία και να εξασθενίσει την Ελλάδα, ως κράτος,
με το πρώτο μνημόνιο!. Τον ίδιο χρόνο, ο νομικός και συγγραφέας Ρεζί Ντε
Καστελνό επισήμανε την διαφαινόμενη «Επιστροφή της Ύβρεως», στην προπολεμική
(ναζιστική) νοοτροπία. Τα οικονομικά μέτρα για την ελληνική οικονομία δεν είχαν
καμία σχέση με τους κανόνες της οικονομικής επιστήμης, όπως ισχυρίστηκε ο Τομά
Πικετί, ένας από τους διαπρεπέστερους οικονομικούς αναλυτές της εποχής μας. Είχαν
άλλους στόχους. Οι νεότεροι κρυφοναζιστές των δευτεροκλασάτων στελεχών που
κατέκλυσαν τις κρατικές υπηρεσίες της Δυτικής Γερμανίας, μετά την αθώωση των
λεγόμενων «Δολοφόνων των Γραφείων», δεν ξεχνούν το ρόλο της Ελλάδας στην ήττα
της Γερμανίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έναν ρόλο τον οποίο ομολόγησε και ο
ίδιος ο Χίτλερ. Η (απόλυτα γερμανική, το 2015) Ευρωπαϊκή Ένωση, άσκησε αυστηρό
έλεγχο στις στρατιωτικές δαπάνες, τις οποίες ενέταξε στο σύνολο του οικονομικού
χρέους της Ελλάδας. Τέτοιο μέτρο δεν είχε ληφθεί από το ΔΝΤ για άλλα κράτη,
αλλά και την Τουρκία, η οποία είχε από τότε βαριά εξοπλιστικά προγράμματα. Δεν
μπορούσαμε να αγοράσουμε ούτε σφαίρες για πιστόλια, χωρίς την έγκρισή τους. Μας
άφησαν μόνους και ξυπόλυτους απέναντι σε μια πανίσχυρη Τουρκία. Το ίδιο γίνεται
και σήμερα σε ότι έχει σχέση με την αμυντική μας θωράκιση. Το δήλωσαν ότι δεν
δίνουν ούτε ένα ευρώ για το φράχτη στον ποταμό Έβρο. Ξέχασαν γρήγορα τα γεγονότα
του Μάρτη του 2020, για την οργανωμένη τουρκική προσπάθεια βίαιης εισόδου, από
τις Καστανιές, χιλιάδων λαθρομεταναστών. Όμως, ταχύτατα χρηματοδότησαν
παλαιότερα (2015) τους πρόχειρους φράχτες στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας, για να
εγκλωβιστούν οι λαθρομετανάστες στη χώρα μας. Με κάτι τέτοια οι Τούρκοι
αποθρασύνθηκαν, διότι κατάλαβαν ότι, τα γεωστρατηγικά σχέδια της Δύσης,
ευνοούσαν την ισχυροποίησή τους ως ανεξέλεγκτης περιφερειακής δύναμης στα
Βαλκάνια και στη Μεσόγειο.
Υπάρχουν όμως και οι «προαιώνιες σχέσεις αγάπης» Γερμανίας
και Τουρκίας. Αλλά και αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η απάτη
για δήθεν εταίρους, συμμάχους και κοινοτική αλληλεγγύη συνεχίζεται. Οι
Γερμανοί, οι Ισπανοί και οι Ιταλοί, έκαναν συμφωνίες για την παράδοση οπλικών
συστημάτων τελευταίας τεχνολογίας και μαζικής καταστροφής, ενώ γνωρίζουν ότι οι
Τούρκοι θα χρησιμοποιηθούν για τον αφανισμό των «εταίρων» της Ελλάδας και της
Κύπρου. Δυστυχώς, αυτή είναι «η ενότητα της Ένωσης!».
Μετάλλαξαν και τις έννοιες των λέξεων. Η «βοήθεια σωτηρίας»
για τη στήριξη της οικονομίας ενός κράτους/μέλους, υπονοούσε πλέον τον
τοκογλυφικό δανεισμό. Δημοκρατία σημαίνει πλέον ότι, μια κάστα τεχνοκρατών θα
μπορεί να παίρνει αποφάσεις για τον τρόπο ζωής των ευρωπαίων πολιτών, χωρίς την
έγκριση του Ευρωκοινοβουλίου και χωρίς δημοψηφίσματα. Ελευθερία σημαίνει το
δικαίωμα του οποιουδήποτε να πράττει οτιδήποτε. Ο καθένας μπορεί να φανταστεί
το καταστροφικό μέγεθος μιας τέτοιας κίβδηλης αλληλεγγύης, σε περίπτωση μιας
παγκόσμιας σύρραξης, λόγω των επικίνδυνων ανταγωνισμών των τριών υπερδυνάμεων.
Και ένας απλός πολίτης αντιλαμβάνεται ότι, τον τελευταίο καιρό, μυρίζει
μπαρούτι. ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα επιδεικνύουν συνεχώς, με τεράστιες ασκήσεις σε
πεδία μάχης, τη στρατιωτική τους ισχύ. Ως Έλληνες, είχαμε την ευκαιρία να
μετρήσουμε το μέγεθος μιας «ληστρικής κοινοτικής αλληλεγγύης» στην περίοδο της
οικονομικής κρίσης και των «Μνημονίων Σωτηρίας». Σήμερα, μπορούμε να
φανταστούμε την έννοια αυτής της αλληλεγγύης, από γεγονότα που βρίσκονται σε
εξέλιξη και επηρεάζουν υπαρξιακά προβλήματα του Ελληνισμού. Υπάρχει κατοχικός
στρατός σε ένα κράτος/ μέλος της Ε.Ε. Οι «εταίροι» έπαθαν γλωσσοδέτη, αλλά και
αναγκάζουν τη μικρή Κύπρο να συναινεί σε προγράμματα ενίσχυσης της οικονομικής
και στρατιωτικής δύναμης της Τουρκίας, μέσα στα πλαίσια μιας ειδικής
τελωνειακής ένωσης. Την ίδια αρρώστια έπαθε το ιερατείο της Ε.Ε. και με το
Casus Belli εναντίον της Ελλάδας. Τσιμουδιά οι εταίροι! Αμέτρητα τα ευχολόγια
και οι βερμπαλιστικές διακηρύξεις συμπαράστασης! Απόλυτη απραξία για ουσιαστική
αντίδραση, όταν θίγεται το κύρος της Ένωσης και απειλούνται από τρίτους τα
κράτη/μέλη. Τους φτύνουν κι’ αυτοί μουρμουρίζουν με δουλοπρέπεια ότι ψιχαλίζει.
Όμως, από συμβουλές είναι άπιαστοι και εντυπωσιακοί! Βρείτε τα, λένε, μεταξύ
σας ως καλοί γείτονες. Αλλά αυτοί οι γείτονες με τη «Γαλάζια Πατρίδα» τους
(παραλλαγή του χιτλερικού Lebensraum=Ζωτικού Χώρου), βροντοφωνάζουν και
ακούγονται καθαρά ως τις Βρυξέλλες, ότι θέλουν το μισό Αιγαίο, ώστε στο μέλλον
να νομιμοποιηθεί η διεκδίκηση των νησιών της ανατολικής πλευράς του πελάγους.
Για να γίνει πιο
εύκολα κατανοητό το πρόβλημα, ας πάρουμε ένα σχετικό παράδειγμα από την
καθημερινή κοινωνική ζωή των απλών ανθρώπων, για να προβούμε σε ανάλογους
συσχετισμούς. Ας φανταστούμε τον πάντα εριστικό, εξαγριωμένο και παρανοϊκό
γιγαντόσωμο κύριο (Α), να πιάνει από το λαιμό τον μικροκαμωμένο και φιλήσυχο
γείτονά του κύριο (Β), κραυγάζοντας πως είναι παλιάνθρωπος, διότι αρνείται να
συζητήσει ένα κοινό τους σοβαρό πρόβλημα. Οι φίλοι και «εταίροι» του κυρίου
(Β), τρέχουν να τον προστατεύσουν και ρωτούν για την αιτία της διαμάχης. Ο
γιγαντόσωμος κύριος τους απάντησε αγανακτισμένος ότι, ο ξεροκέφαλος γείτονάς
του αρνείται το διάλογο για να βρουν μια πολιτισμένη λύση στο πρόβλημά τους. Ρωτούν,
τότε, τον «εταίρο» τους για τους λόγους της ακατανόητης άρνησής του να προβεί
σε διάλογο. Και τότε πληροφορούνται ότι, ο αγανακτισμένος κύριος (Α) ζητούσε τα
κλειδιά του σπιτιού του (Β), για να μπει και να βιάσει τη γυναίκα του. Και τότε
οι καλοί φίλοι, σαν την πρώην καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, αποφάνθηκαν πως πάντα
ένας διάλογος είναι εποικοδομητικός και οδηγεί σε σωστές λύσεις και σε σχέσεις
καλής γειτονίας. Διότι, είπαν, πως είναι παράλογη μια τέτοια εχθρότητα μεταξύ
δυο γειτόνων, για τα ασήμαντης αξίας κλειδιά ενός σπιτιού! Δεν δικαιολογούνται
οι καυγάδες για ένα ψωροκλειδί που αξίζει τέσσερα ή πέντε ευρώ!
Μια τέτοια Ευρώπη, δεν θα είχε ποτέ, στα χρόνια που
ακολουθούν, τις προϋποθέσεις για να επιβιώσει και να καταστεί η τέταρτη
παγκόσμια υπερδύναμη ειρήνης και πολιτισμού. Εμείς, οι απλοί ευρωπαίοι πολίτες
που ονειρευτήκαμε μια Ενωμένη Ευρώπη των Λαών, της πραγματικής Δημοκρατίας, της
νομιμοποιημένης και συνετής Ελευθερίας, της Ασφάλειας των πολιτών της, της
Ειρήνης, της Αλληλεγγύης, της Δικαιοσύνης και του Κοινωνικού Κράτους, ας
ευχηθούμε να αντιστραφεί η καταστροφική της πορεία και να διαψευστούν όλα τα
σενάρια των αυτοεκπληρούμενων προφητειών. Ας ελπίσουμε πως θα βρεθούν σύντομα
κάποιοι ευρωπαίοι ηγέτες, οι οποίοι θα μεταμορφώσουν αυτή την Ένωση των
κερδοσκόπων και των χρηματιστηρίων, σε μια Ενωμένη Ευρώπη του Πολιτισμού.
ΠΗΓΗ: Σωκρ. Σκίσκου «Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΥΤΟΕΚΠΛΗΡΟΥΜΕΝΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ: ΕΛΛΑΔΑ - ΕΥΡΩΠΗ: Οι αθώες επόμενες γενιές, θα πληρώσουν τα ένοχα λάθη των σημερινών;», ISBN 978-960-9763-31-8, α’ έκδοση Δεκέμβριος, 2021. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 6.12.2021.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook