Του Γιώργου Λεκάκη
Ο αρχαιολογικός χώρος La Polledrara di Cecanibbio, μόλις 22 χλμ. ΒΔ. από την Ρώμη, στις πλαγιές του
ηφαιστειακού συμπλέγματος Sabatino, αφηγείται μια παναρχαία ιστορία άνω των
300.000 χρόνων!
Ακριβώς στο σημείο όπου
εντοπίστηκαν, ένα παλαιοντολογικό μουσείο στεγάζει και προστατεύει 20,000
υπολείμματα απολιθωμένης πανίδας, και εργαλεία από πυριτόλιθο και οστά. Τα
κατάλοιπα της πανίδας αποδίδονται ουσιαστικά σε μεγάλα θηλαστικά: Επικρατούν
αρχαιοελεφάντων (Palaeoloxodon antiquus), αρχαιοβοδιών (Bos primigenius) αρχαιοελαφιών
(Cervus elaphus), και σπανιότερα ευρωπαϊκού νεροβούβαλου, ρινόκερου, και λαγού.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για τους ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ, ΕΔΩ.
Αλλά περισσότερο η La
Polledrara di Cecanibbio τεκμηριώνει σαφώς μια στενή σχέση μεταξύ παλαιοελεφάντων
και των στρατηγικών επιβίωσης των παλαιο-ανθρώπων.
Ένας από τους ελέφαντες με ίσιο
χαυλιόδοντα, διατηρούσε ορισμένα άκρα του σε ανατομική σύνδεση! Ο σκελετός του σχετίζεται
με μια παραγωγή / «βιομηχανία» λίθινων εργαλείων του ανθρώπου, που, σύμφωνα με
ταφικά δεδομένα, παρήχθη επί τόπου!!!
Η χωρική κατανομή των οστών του
ελέφαντα, είναι εξαιρετικά καλά διατηρημένη, λόγω των χαρακτηριστικών του
ιζήματος. Αυτό επιτρέπει την υπόθεση θανάτου και της ταφής του:
Ο σχεδόν πλήρης αρθρωτός
σκελετός βρίσκεται απαλά λυγισμένος στην αριστερή του πλευρά, αν και τα πρόσθια
και οπίσθια άκρα διατηρούν μια σχεδόν όρθια θέση. Τα μπροστινά άκρα δείχνουν
ελαφρώς προς τα κάτω. Το αριστερό πίσω άκρο είναι τεντωμένο. Το γόνατο του
δεξιού είναι λυγισμένο προς τα κάτω με το πέλμα στραμμένο προς τα επάνω.
Το ζώο που προφανώς σφαγιάστηκε
ανήκει σε ενήλικο ελέφαντα του είδους Palaeoloxodon antiquus, όπως υποδηλώνεται
από τα μορφολογικά και βιομετρικά χαρακτηριστικά των δοντιών και των μακριών
οστών του.
Μαζί του ευρέθη μεγάλη
ποσότητα λιθικών εργαλείων γύρω από το κουφάρι του, κυρίως κατά μήκος της
δεξιάς πλευράς του. Η παρουσία περισσότερων από 600 λίθινων εργαλείων (πυρήνες,
εργαλεία, λεπίδες και υπολείμματα εργαλείων), με μερικά από αυτά παρουσιάζουν
ίχνη φθοράς, υποδηλώνουν την χρήση τους σε μαλακούς ζωικούς ιστούς (κρέας και
δέρμα) και σχετίζονται με τον σκελετό του ελέφαντα. Αυτό τεκμηριώνει την
ανθρώπινη δραστηριότητα, η οποία σχετίζεται με την εκμετάλλευση του σφαγίου και
μάλιστα με γδάρσιμο / καθαρισμό.
ΔΕΙΤΕ σχετικό βίντεο ΕΔΩ.
Η λιθική «βιομηχανία», σε
μικρά βότσαλα από πυριτόλιθο, παρήχθη στην θέση, όπως υποδεικνύεται από την
επανατοποθέτηση και από την παρουσία υπολειμμάτων εργασίας, και υποδηλώνει πολύ
απλές και λειτουργικές κινήσεις και δεξιότητες. Ίχνη σκόπιμου σπασίματος στα
μηριαία οστά, μαρτυρούν κι αυτά την εκμετάλλευση του ελέφαντα από τον άνθρωπο.
Η εξαγωγή μυελού και η προμήθεια πρώτης ύλης για την παραγωγή οστέινων
εργαλείων τεκμηριώνονται επίσης από διάφορα υπολείμματα που βρέθηκαν σε ιζήματα.
Τέλος, ευρέθη και ένας γομφίος,
που αποδίδεται σε Homo heidelbergensis.
Το θέση εντοπίστηκε το 1984 και
είναι υπό την Αρχαιολογική Εποπτεία της Ρώμης. Η ανασκαφή ξεκίνησε το 1985 και ολοκληρώθηκε
το 2014. Το μουσείο υλοποιήθηκε το 2000.
Όλη η περιοχή, τις τελευταίες δεκαετίες, έχει δώσει πολυάριθμες μαρτυρίες ανθρώπινων και ζωικών πληθυσμών, που χρονολογούνται στο μέσο-άνω Πλειστόκαινο.
ΠΗΓΗ: Ernesto Santucci Federica Marano Eugenio CerillicIvana Fiored Cristina Lemorinie Maria Rita Palombo Anna Paola Anzideia Grazia Maria Bulgarellia «Palaeoloxodon exploitation at the Middle Pleistocenesite of La Polledrara di Cecanibbio (Rome, Italy)» στο Quaternary International, Volume 406, Part B, 25.6.2016, σελ. 169-182. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 30.6.2016.
Abstract
The site of La Polledrara di Cecanibbio (Rome, Central Italy) clearly
documents a close connection between elephant remains and the subsistence
strategies of human beings. A carcass of a straight-tusked elephant was
recently discovered in sediments that represent the edge of a former swampy
area. Some limbs are still in anatomical connection and the skeleton is
associated with a lithic industry that, according to taphonomic data, was
produced in situ. The spatial distribution of elephant bones, exceptionally
well preserved because of the characteristics of the sediment, allows
hypothesizing the dynamics of death and burial. The almost complete articulated
skeleton lies gently bent on its left side, though the anterior and posterior
limbs maintain a nearly standing position. The forelimbs are pointing slightly
downward. The left hind limb is stretched, while the knee of the right one is
bent downward with the foot sole facing up. The anatomical connection of the
bones association excludes any fluvial transport, even though some skeletal
elements, such as vertebrae, ribs, pelvis, and scapulae are missing. The
carcass belongs to an adult Palaeoloxodon antiquus as suggested by the
morphological and biometric characteristics of molariform teeth and long bones.
A large quantity of lithic tools was recovered around the carcass, mainly along
its right side. The presence of more than six hundred lithic implements (cores,
tools, flakes, and working debris), some of them presenting wear traces
indicating their use on soft animal tissues (meat and hide) and associated with
the elephant skeleton, documents human activity related to the exploitation of
the carcass by scavenging. The lithic industry, on small flint pebbles, was
produced at the site as indicated by the refitting and by the presence of
working debris, and indicates very simple chaînes opératoires. Traces of
intentional fracturing on the femurs, evidence the exploitation on the elephant
carcass by humans. A marrow extraction and the procurement of raw material for
the production of bone tools are also documented by various remains found in
sediments deposited during both fluvial and palustrine phases.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook