Άπαντες οι κατοίκοι
Θεσσαλονίκης, της οδού Θεμ. Σοφούλη αριθ. 64 και 64Α
ΠΡΟΣ
1. Την Διεύθυνση
Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Αρχαιοτήτων του Υπουργείου Πολιτισμού και
Αθλητισμού
2. Το Κεντρικό
Αρχαιολογικό Συμβούλιο του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού
ΓΙΑ
ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για το ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΛΛΑΡΙΟΝ, ΕΔΩ.
Άπαντες οι αιτούντες
είμαστε κάτοικοι επί της οδού Θεμ. Σοφούλη κατά μήκος της οποίας βρίσκεται το ακίνητο με ΚΑΕΚ 190448439001 στο ΟΤ 143Β
του Δήμου Θεσσαλονίκης. Το εν λόγω ακίνητο βρίσκεται στην οδό Θεμ. Σοφούλη
αριθ. 64Α εντός των ορίων του κηρυγμένου ως αρχαιολογικού χώρου
Βυζαντινού Λιμένος «Κελλάριον». Στο ισόγειο κατάστημα του συγκεκριμένου
ακινήτου, η εταιρεία με την επωνυμία «ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΝΤΑΚΗΣ & ΣΙΑ ΟΕ» επιδιώκει
να λειτουργήσει κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος με παράλληλη ανάπτυξη
τραπεζοκαθισμάτων εντός κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου. Για τον λόγο τούτο έχει
υποβάλει σχετικό αίτημα περί χορηγήσεως άδειας λειτουργίας στον Δήμο
Θεσσαλονίκης.
Με το παρόν
συμπληρωματικό μας Υπόμνημα ζητούμε την απόρριψη του αιτήματος της ως άνω εταιρείας
για έγκριση της τοποθέτησης τραπεζοκαθισμάτων εντός αρχαιολογικού χώρου, προσθέτοντας
σε όσα έχουμε ήδη προβάλλει με την από 25-11-2021 Αίτηση - Αναφορά μας και τα
εξής:
Α.
ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΒΕΒΑΙΗ ΚΑΙ ΑΜΕΣΗ ΒΛΑΒΗ
ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΟΥ ΜΝΗΜΕΙΟΥ
Αεροφωτογραφία, με την οποία διακρίνεται ευκρινώς
ο αρχαίος βυθισμένος λιμήν του Θερμαϊκού κόλπου.
1. Ο αρχαιολογικός χώρος του Κελλαρίου όρμου
Ο Κελλάριος όρμος βρίσκεται στην ανατολική προκυμαία του Θερμαϊκού
κόλπου ανατολικά του Μεγάρου Μουσικής. Περιλαμβάνει δηλαδή όλη την θαλάσσια
περιοχή της ανατολικής ακτής του Θερμαϊκού, και εκτείνεται ανατολικά από το
Ποσειδώνιο Κολυμβητήριο (Μέγαρο Μουσικής) και φθάνει δυτικά έως το ακρωτήρι
Καραμπουρνάκι όπου βρίσκεται το Κυβερνείο (παλατάκι). Ο Κελλάριος όρμος
είναι αυτή την στιγμή η μοναδική φυσική ακτή της Θεσσαλονίκης.
Όλος ο όρμος, όπως σήμερα αποτυπώνεται, ταυτίζεται με το βυζαντινό
λιμάνι «Κελλάριον», το οποίο οριζόταν από την φυσική ακτή και ένα τεχνητό
υποθαλάσσιο φράγμα. Το υποθαλάσσιο αυτό φράγμα, το οποίο είχε κατασκευασθεί
κατά τους βυζαντινούς χρόνους για την προστασία των ελλιμενισμένων σκαφών της
εποχής, σώζεται σήμερα στο σύνολό του.
Για τον λόγο αυτό η θαλάσσια περιοχή του κόλπου κηρύχθηκε ήδη
από το 1989 ως αρχαιολογικός χώρος, προκειμένου να διαφυλαχθεί η ιστορική
και αρχαιολογική μορφή του ορμίσκου που ταυτίζεται με το λιμένα «Κελλάριον» των
βυζαντινών χρόνων και το υποβρύχιο φράγμα που τον προστάτευε.
Ο αρχαιολογικός χώρος, πέραν της
θαλάσσιας περιοχής του Κελλαρίου κόλπου, περιλαμβάνει και χερσαίο τμήμα,
του οποίου το όριο ταυτίζεται με την γραμμή του παλαιού αιγιαλού.
2. Το κατάστημα σε πολυκατοικία που ανεγέρθηκε στο όριο του Κελλαρίου όρμου (οδός Θ. Σοφούλη)
Πάνω στον παλαιό αιγιαλό της ως άνω περιοχής έχει ανεγερθεί οικοδομή επί της οδού Θεμ. Σοφούλη αριθ. 64Α του Δήμου
Θεσσαλονίκης. Το οικόπεδο δε επί του οποίου έχει ανεγερθεί η εν λόγω
οικοδομή διχοτομείται από το όριο του παλαιού αιγιαλού, το οποίο, όπως
αναφέρθηκε, αποτελεί και το όριο του ως άνω κηρυχθέντος αρχαιολογικού χώρου.
Έτσι, το ένα τμήμα του οικοπέδου ευρίσκεται εκτός του αρχαιολογικού χώρου
και επί του ορίου αυτού, ενώ το άλλο τμήμα του ίδιου ακινήτου ευρίσκεται
εξ ολοκλήρου εντός του αρχαιολογικού χώρου.
Με την οικοδομική άδεια που χορηγήθηκε το 1994 επετράπη η ανέγερση
οικοδομής (πολυκατοικίας) στο τμήμα του ακινήτου, το οποίο ευρίσκεται εκτός του
αρχαιολογικού χώρου, ενώ απαγορεύθηκε (όπως
ήταν αυτονόητο) οποιαδήποτε εργασία, επέμβαση
ή δόμηση στο τμήμα του ίδιου ακινήτου, το οποίο ευρίσκεται εξ ολοκλήρου
εντός του αρχαιολογικού χώρου.
Στο ισόγειο της πολυκατοικίας είχε προβλεφθεί να λειτουργεί κατάστημα και
ο χώρος διαμορφώθηκε αναλόγως.
3. Η αίτηση για άδεια ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων εντός αρχαιολογικού χώρου
Ο ιδιοκτήτης του ισογείου καταστήματος της ως
άνω οικοδομής μίσθωσε το κατάστημά του στην εταιρεία «ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΝΤΑΚΗΣ &
ΣΙΑ ΟΕ». Η εν λόγω εταιρεία υπέβαλε αίτηση για χορήγηση άδειας λειτουργίας καταστήματος
υγειονομικού ενδιαφέροντος. Με την αίτησή της ζητεί να λειτουργήσει τέτοιου
είδους κατάστημα στο ισόγειο του συγκεκριμένου ακινήτου με παράλληλη ανάπτυξη
τραπεζοκαθισμάτων στον εξωτερικό χώρο του οικοπέδου, που έχει διατεθεί
στην αποκλειστική χρήση του ισογείου. Ωστόσο, η άδεια αυτή ζητείται, παρά το
γεγονός ότι:
Πρώτον, ο συγκεκριμένος χώρος του οικοπέδου ανήκει στο τμήμα του
ακινήτου, το οποίο ευρίσκεται εξ ολοκλήρου εντός του ανακηρυχθέντος
αρχαιολογικού χώρου.
Δεύτερον, όλες οι μέχρι σήμερα αποφάσεις των αρμοδίων Υπηρεσιών (ΚΑΣ,
Υπουργού Πολιτισμού και τοπικών Εφορειών) απαγόρευαν κάθε δόμηση ή χρήση
επί του τμήματος του ακινήτου που ευρίσκεται εντός του αρχαιολογικού
χώρου.
Σύμφωνα
πάντως με τον νόμο (άρθρο 10 παρ. 3 του ν. 3028/2002 και ήδη ν. 4858/20021) η
χορήγηση άδειας λειτουργίας καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος πλησίον
αρχαίου επιτρέπεται μόνο μετά από έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού, η οποία
εκδίδεται ύστερα από γνώμη του Αρχαιολογικού Συμβουλίου. Ως εκ τούτου το
αίτημα της ως άνω επιχείρησης να αναπτύξει τραπεζοκαθίσματα στο τμήμα του
οικοπέδου, το οποίο ευρίσκεται εξ ολοκλήρου εντός κηρυγμένου αρχαιολογικού
χώρου, θα έπρεπε να έχει υποβληθεί στις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου
Πολιτισμού.
4. Η ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων από «Ταβέρνα» εντός οριοθετημένου αρχαιολογικού χώρου είναι παντελώς ανεπίτρεπτη
Η λειτουργία ταβέρνας με τραπέζια εντός του
αρχαιολογικού χώρου θα προκαλέσει βεβαία και πρόδηλη υποβάθμιση
και αλλοίωση της αισθητικής φυσιογνωμίας του Κελλαρίου όρμου και
ως «αρχαιολογικού χώρου» και ως «ιστορικού τόπου» και ως «περιοχής
ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους». Ειδικότερα:
Πρώτον, η ανάπτυξη τραπεζιών ταβέρνας εντός αρχαιολογικού χώρου θα
προκαλέσει μετά βεβαιότητας άμεση υλική βλάβη στον αρχαιολογικό χώρο
με δημιουργία όχλησης
και διατάραξης του περιβάλλοντος, ηχορύπανσης,
ανεξέλεγκτης ρίψης απορριμμάτων εντός του αρχαιολογικού χώρου, περιορισμού
πρόσβασης και κυκλοφορίας πεζών στον αιγιαλό, ηχορύπανσης, αεριορύπανσης κ.λπ.
Δεύτερον, η ανάπτυξη τραπεζιών ταβέρνας εντός αρχαιολογικού χώρου θα
προκαλέσει μετά βεβαιότητας άμεση υλική βλάβη στο ίδιο το προστατευόμενο
μνημείο, καθόσον τα τραπεζοκαθίσματα θα τοποθετηθούν σε εξαιρετικά μικρή απόσταση από το ενάλιο μνημείο της
βυζαντινής προκυμαίας, το οποίο πλέον δεν θα διακρίνεται και θα κινδυνεύει, όχι
μόνον από βέβαιη υποβάθμιση, αλλά από την ρύπανση του θαλάσσιου χώρου μεταξύ
των τραπεζοκαθισμάτων και του μνημείου.
Τρίτον, η ανάπτυξη τραπεζιών ταβέρνας εντός αρχαιολογικού χώρου θα
προκαλέσει αυτονόητη αισθητική υποβάθμιση και αλλοίωση της φυσιογνωμίας
του αρχαιολογικού χώρου. Η εμπορική εκμετάλλευση του αρχαιολογικού
αυτού χώρου από ταβέρνα με ανάπτυξη τραπεζιών εντός των ορίων του θα καλύψει
εντελώς την ύπαρξη και τον χαρακτήρα του μνημείου και θα εξαφανίσει κάθε
προστασία του χερσαίου τμήματος που ορίσθηκε για την προστασία του.
Τέταρτον,
η ανάπτυξη τραπεζιών ταβέρνας εντός αρχαιολογικού χώρου θα προκαλέσει αυτονόητη
αισθητική υποβάθμιση και του ίδιου του προστατευόμενου μνημείου. Η
ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων από καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος σε
τόσο μικρή απόσταση από το μνημείο και άρα σε άμεση οπτική επαφή με αυτό
προσβάλει άμεσα και ευθέως τον χαρακτήρα και την φυσιογνωμία και του ίδιου του
μνημείου και συνίσταται και στην παρεμπόδιση
της θέασης και αισθητικής απόλαυσης του Κελλαρίου όρμου, αλλά και στην
αισθητική αλλοίωση και υποβάθμισή του μνημείου.
Πέμπτον, εάν δοθεί άδεια για τραπεζοκαθίσματα στο συγκεκριμένο κατάστημα,
τότε όλοι οι ιδιοκτήτες καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος που λειτουργούν
εντός του Κελλαρίου όρμου, και άλλοι που θα προσέλθουν να ιδρύσουν το πρώτον
τέτοια καταστήματα, θα απαιτήσουν να λάβουν και αυτοί άδεια χρήσης του αρχαιολογικού
χώρου για εκμετάλλευση με τραπεζοκαθίσματα. Τούτο σημαίνει πως μόλις χορηγηθεί
η πρώτη άδεια και εντός ολίγων μόλις μηνών ο χαρακτήρας του Κελλαρίου όρμου θα
έχει καταστραφεί ολοσχερώς. Ο χερσαίος αρχαιολογικός χώρος, που ταυτίζεται
μάλιστα με τον παλαιό αιγιαλό, θα μετατραπεί σε μία ζούγκλα από
τραπεζοκαθίσματα καταστημάτων εστίασης και ποτών. Η περιοχή πολύ γρήγορα δεν θα
θυμίζει σε τίποτα το σωζόμενο μνημείο και τον αρχαιολογικό του χώρο.
Είναι επομένως εντελώς ανεπίτρεπτη η ανάπτυξη
τραπεζοκαθισμάτων εντός του αρχαιολογικού χώρου του Κελλαρίου όρμου, και σε
κάθε περίπτωση δεν θα ήταν υπό καμία προϋπόθεση ή όρο νόμιμη η χορήγηση μιας
τέτοιας άδειας.
Β.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ ΤΗΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ. 511018/22-10-2021 ΘΕΤΙΚΗΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑΣ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΗΣ ΤΗΣ ΕΦΟΡΕΙΑΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΠΟΛΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Η Εταιρεία «ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΝΤΑΚΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Ο.Ε.», η
οποία έχει μισθώσει δύο ενοποιημένα καταστήματα που βρίσκονται στον ισόγειο της
οικοδομής επί της οδού Σοφούλη 64Α, ιδιοκτησίας Γεωργίου Οικονόμου, με σκοπό να
λειτουργήσει επιχείρηση μαζικής εστίασης (πρόχειρου γεύματος, σνακ μπαρ,
εστιατόριο), υπέβαλε στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλης
Θεσσαλονίκης αίτηση για ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων σε εξωτερικό χώρο του
καταστήματος, ο οποίος όμως ευρίσκεται εξ ολοκλήρου εντός κηρυγμένου
αρχαιολογικού χώρου.
Με το υπ’ αριθ. πρωτ. 511018/22-10-2021
έγγραφό της προς το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο και το Υπουργείο Πολιτισμού
η Αναπληρώτρια Προϊσταμένη της Εφορείας
Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης,
κας Ε. Τσιγαρίδα, εισηγείται θετικά για την τοποθέτηση
τραπεζοκαθισμάτων εντός αρχαιολογικού χώρου από το ως άνω κατάστημα
υγειονομικού ενδιαφέροντος.
Ωστόσο, η εν λόγω εισήγηση στηρίζεται σε
πρόδηλα σφάλματα και σε νομικές και πραγματικές ανακρίβειες, οι οποίες θα
επάγονται αντίστοιχες νομικές πλημμέλειες και ελαττώματα στις επικείμενες
πράξεις που τυχόν θα την αποδεχθούν. Ειδικότερα:
1. Σε σχέση με την ανακριβή περιγραφή της εισήγησης ως προς την θέση του ακινήτου, στο οποίο ευρίσκεται το επίμαχο κατάστημα
Με την εισήγηση της Αναπληρώτριας
Προϊσταμένης της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης προβάλλεται ότι «Η
οικοδομή, στο ισόγειο της οποίας βρίσκονται τα εν λόγω καταστήματα, έχει
ανεγερθεί σε οικόπεδο (Ο.Μ. 143Β), το δυτικό τμήμα του οποίου προς τη θάλασσα,
εμπίπτει εντός των ορίων του κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου της θαλάσσιας
περιοχής του Κόλπου Θεσσαλονίκης (Κελλάριος Όρμος,
ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ34/13400/421/17-5-1989, ΦΕΚ384/Β/24-5-1989, ΦΕΚ 661/Β/31-8-1989
και ΦΕΚ715/Β/25-9-1989). Το τμήμα της οικοδομικής μονάδας επί της οποίας
ανεγέρθηκε η οικοδομή βρίσκεται εκτός των ορίων του αρχαιολογικού χώρο».
Ωστόσο, η ως άνω περιγραφή περιέχει πρόδηλες ανακρίβειες, καθόσον:
Πρώτον, το επίμαχο τμήμα του
οικοπέδου, εντός του οποίου επιχειρείται η ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων, δεν
ευρίσκεται σε αρχαιολογικό χώρο της θαλάσσιας περιοχής, αλλά εντός
χερσαίου τμήματος του αρχαιολογικού χώρου. Ο κηρυγμένος αρχαιολογικός
χώρος, πέραν της θαλάσσιας περιοχής του Κελλαρίου κόλπου, περιλαμβάνει και
χερσαίο τμήμα, του οποίου το όριο ταυτίζεται με την γραμμή του παλαιού
αιγιαλού. Στον χώρο αυτό, δηλαδή στο χερσαίο τμήμα του αρχαιολογικού
χώρου, ζητήθηκε να τοποθετηθούν τραπεζοκαθίσματα.
Δεύτερον, το ίδιο το κατάστημα
υγειονομικού ενδιαφέροντος δεν ευρίσκεται εκτός των ορίων του αρχαιολογικού
χώρου, ούτε πλησίον αυτού, αλλά ακριβώς επί των ορίων του
αρχαιολογικού χώρου. Όλο το πρόσωπο του καταστήματος εφάπτεται
επί των ορίων του αρχαιολογικού χώρου.
Το οικόπεδο δηλαδή όπου ευρίσκεται το
κατάστημα διχοτομείται από το όριο του ως άνω κηρυχθέντος αρχαιολογικού
χώρου. Έτσι, το τμήμα του οικοπέδου, στο οποίο ευρίσκεται το κατάστημα
εφάπτεται με το όριο του αρχαιολογικού χώρου, ενώ το άλλο τμήμα του ίδιου
ακινήτου, στο οποίο επιχειρείται η τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων, ευρίσκεται εξ
ολοκλήρου εντός του αρχαιολογικού χώρου.
2. Σε σχέση με την θετική γνώμη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης για την χορήγηση άδειας Καταστήματος Υγειονομικού Ενδιαφέροντος στην επιχείρηση Ι. Χαντάκη, χωρίς έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού
Στην εισήγηση της Εφορείας αναφέρεται ότι η
ίδια υπηρεσία έχει ήδη γνωμοδοτήσει θετικά για την χορήγηση άδειας Καταστήματος
Υγειονομικού Ενδιαφέροντος στην επιχείρηση Ι. Χαντάκη & Σία Ο.Ε. Αναφέρεται
δηλαδή ότι «Ως προς το πρώτο σκέλος του αιτήματος η Υπηρεσία μας γνωμοδότησε
θετικά με το ανωτέρω (γ) σχετικό, δεδομένου ότι η οικοδομή βρίσκεται εκτός του
αρχαιολογικού χώρου, με τον όρο να μην τοποθετηθούν φωτεινές ή μεγάλου μεγέθους
πινακίδες ή άλλα διαφημιστικά ή εξωτερικές μονάδες κλιματιστικών ή άλλες
επενδύσεις που θα αλλοιώνουν τις όψεις του καταστήματος». Η θετική
όμως αυτή γνώμη χορηγήθηκε παράνομα και η σχετική άδεια, εάν έχει ήδη χορηγηθεί,
εκδόθηκε κατά παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας, καθόσον:
Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 10 παρ. 3
του ν. 3028/2002 (και ήδη ν. 4858/20021) «Η
εγκατάσταση ή η λειτουργία βιομηχανικής, βιοτεχνικής ή εμπορικής επιχείρησης, η
τοποθέτηση τηλεπικοινωνιακών ή άλλων εγκαταστάσεων, η επιχείρηση οποιουδήποτε
τεχνικού ή άλλου έργου ή εργασίας, καθώς και η οικοδομική δραστηριότητα πλησίον
μνημείου, επιτρέπεται μόνο μετά από έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού και
Αθλητισμού, η οποία εκδίδεται ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου. Η έγκριση
χορηγείται εάν η απόσταση από ακίνητο μνημείο ή το άμεσο περιβάλλον του ή η
σχέση με αυτά είναι τέτοια ώστε να μην κινδυνεύει να προκληθεί άμεση ή έμμεση
βλάβη αυτών, λόγω του χαρακτήρα του έργου ή της επιχείρησης ή της εργασίας».
Επομένως η χορήγηση άδειας λειτουργίας (εκτός των λοιπών
και) καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος πλησίον αρχαίου επιτρέπεται μόνο μετά από έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού, η οποία
εκδίδεται ύστερα από γνώμη του Αρχαιολογικού Συμβουλίου.
Ως εκ τούτου το αίτημα της ως άνω
επιχείρησης, όχι μόνον ως προς την ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων στο τμήμα του
οικοπέδου, το οποίο ευρίσκεται εξ ολοκλήρου εντός κηρυγμένου αρχαιολογικού
χώρου, αλλά και ως προς την χορήγηση άδειας λειτουργίας καταστήματος
υγειονομικού ενδιαφέροντος επί των ορίων αρχαιολογικού χώρου, δηλαδή πλησίον
προστατευόμενου μνημείου, μπορεί να χορηγηθεί μόνο μετά από έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού, η οποία εκδίδεται
ύστερα από γνώμη του Αρχαιολογικού Συμβουλίου.
Εν
προκειμένω λοιπόν δόθηκε θετική γνώμη από την Εφορεία και πιθανώς χορηγήθηκε
ήδη άδεια λειτουργίας Καταστήματος Υγειονομικού Ενδιαφέροντος, που βρίσκεται,
όχι απλώς πλησίον, αλλά ακριβώς επί των ορίων του αρχαιολογικού χώρου, χωρίς
έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού, και άρα παρανόμως.
3. Σε σχέση με την ανακριβή αποτύπωση στην εισήγηση των λόγων που οδήγησαν στην απόρριψη της προηγούμενης αίτησης του ιδιοκτήτη του καταστήματος για ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων
Στην εισήγηση αναφέρεται ότι με την υπ’ αριθ.
πρωτ. ΥΠΠΟΑ/ΓΑΑΠΚ/ΕΦΑΠΟΘ/ΤΒΜΑΧΜΑΕΜ/434338/286164/4791/1767/31-10-2017 εισήγηση
της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης «δεν εγκρίθηκε το αίτημα του
ιδιοκτήτη για χορήγηση άδειας τοποθέτησης τραπεζοκαθισμάτων στο εν λόγω τμήμα
του οικοπέδου και έμπροσθεν του εκεί ευρισκόμενου καταστήματος ιδιοκτησίας του
ως μη νόμιμο, εφόσον δεν συνοδευόταν από αίτημα χορήγησης άδειας λειτουργίας
καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος ως προς το εν λόγω κατάστημα». Εν τούτοις
η αναφορά αυτή είναι ελλιπής, καθόσον αποκρύπτεται η πλήρης αιτιολογία της
εισήγησης, και ως εκ τούτου είναι ανακριβής. Ειδικότερα:
Πράγματι, με την υπ’
αριθ. πρωτ. ΥΠΠΟΑΤΓΔΑΠΚ/ ΕΦΑΠΟΘΤΠΚ ΑΧΜΛΕΜ/495647/3282285547/1338/12-12-2017
απόφαση της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης εγκρίθηκε η διαμόρφωση
του τμήματος του οικοπέδου που βρίσκεται εντός του κηρυγμένου αρχαιολογικού
χώρου του βυζαντινού λιμένος «Κελλάριον» υπό τους περιορισμούς και τους όρους,
όπως αυτοί διατυπώθηκαν στην από 31-10-2017 εισήγηση της Εφορείας Αρχαιοτήτων
Πόλης Θεσσαλονίκης, κατόπιν γνωμοδοτήσεως του Τοπικού Συμβουλίου Μνημείων
Κεντρικής Μακεδονίας. Ειδικότερα, και με την εν λόγω απόφαση εγκρίθηκε η
πλακόστρωση με λευκές πλάκες πεζοδρομίου στην νότια όψη της οικοδομής και η
διάστρωση χλοοτάπητα στο τμήμα έμπροσθεν της οικοδομής με παράλληλη φύτευση χαμηλής
βλάστησης θάμνων, με δεδομένο ότι με τις εργασίες αυτές ευπρεπίζεται το
θαλάσσιο μέτωπο και δεν προκαλείται άμεση ή έμμεση βλάβη στον προστατευμένο και
κηρυγμένο αρχαιολογικό χώρο του βυζαντινού λιμένος «Κελλάριον».
Από την άλλη πλευρά η
υπηρεσία έκρινε ως μη νόμιμη την τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων στο
συγκεκριμένο τμήμα. Η κρίση αυτή στηρίχθηκε σε δύο επάλληλες
αιτιολογίες, καθόσον υποβλήθηκαν με το ίδιο έγγραφο δύο εισηγήσεις:
Με την πρώτη εισήγηση η Αναπληρώτρια
Προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης, κα Ε. Τσιγαρίδα,
σημείωσε πράγματι ότι «κατά τον χρόνο υποβολής του σχετικού αιτήματος δεν
υφίστατο καν νόμιμη άδεια λειτουργίας καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος,
το οποίο να λειτουργεί στο επίμαχο ακίνητο».
Με την δεύτερη εισήγηση όμως, η
οποία διατυπώθηκε με το ίδιο έγγραφο και εν προκειμένω αποκρύπτεται, η
Αναπληρώτρια Προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης, κα Π.
Βελένη, αποφαίνεται ότι το αίτημα ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων εντός του
αρχαιολογικού χώρου είναι παράνομο, «καθώς σύμφωνα
με την υπ’ αριθ. ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ.34/46900/923/6-10-1992 απόφαση του Υπουργού
Πολιτισμού ο έμπροσθεν αρχαιολογικός χώρος θα μείνει ελεύθερος και αδόμητος
και δεν θα χρησιμοποιείται καθ’ οιονδήποτε τρόπο από τους ιδιοκτήτες του ακινήτου».
Συνεπώς με την ως άνω εισήγηση απορρίπτεται το αίτημα για ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων εντός του αρχαιολογικού χώρου, δηλαδή εντός του ίδιου χώρου που ζητείται και σήμερα, με ρητή αναφορά στην απόφαση του 1992 του Υπουργού Πολιτισμού, ο οποίος μετά από σχετική γνώμη του Κ.Α.Σ. αποφάσισε ότι «το τμήμα του οικοπέδου που βρίσκεται εξ ολοκλήρου εντός του ως άνω κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου θα μείνει αδόμητο και πάντως ελεύθερο από κάθε είδους χρήση από τους ιδιοκτήτες του».
4. Σε σχέση με την
παντελώς ανυπόστατη θέση της εισήγησης ότι δήθεν έχουν
μεταβληθεί οι συνθήκες από το 1992, οπότε ο Υπουργός Πολιτισμού απαγόρευσε κάθε
χρήση και εκμετάλλευση, καθόσον πλέον η κυριότητα ανήκει σε ιδιώτες
Με την επίμαχη εισήγηση προβάλλεται ότι δήθεν
σήμερα έχουν μεταβληθεί οι συνθήκες σε σχέση με το 1992, οπότε ο Υπουργός
Πολιτισμού απαγόρευσε κάθε χρήση και εκμετάλλευση του χώρου, καθόσον πλέον η
κυριότητα του ακινήτου ανήκει σε ιδιώτες. Υποστηρίζεται δηλαδή ότι «Κατά την
έκδοση της ανωτέρω σχετικής απόφασης ο εν λόγω χώρος του προκηπίου δεν
βρισκόταν στην κυριότητα των σημερινών ιδιοκτητών, αλλά τελούσε υπό
διεκδίκηση από το Ελληνικό Δημόσιο ως Δημόσιο Κτήμα. Σύμφωνα με το
συνημμένο συμβόλαιο οριζοντίου ιδιοκτησίας πλέον ανήκει στο οικόπεδο της
οικοδομής και συνενώθηκε με αυτό κατόπιν δικαστικών αποφάσεων που έχουν
καταστεί αμετάκλητες». Η κρίση όμως αυτή είναι παντελώς ανυπόστατη και
πάντως εσφαλμένη, ενώ αποδεικνύει την αδυναμία στοιχειοθέτησης λόγων που θα
επέτρεπαν την ανάκληση της προηγούμενης απόφασης του Υπουργού Πολιτισμού. Πιο
συγκεκριμένα:
Πρώτον, η διεκδίκηση του ακινήτου από το Δημόσιο δεν συνδέεται
καθόλου με τους επιβαλλόμενους περιορισμούς χρήσης λόγω ένταξης σε αρχαιολογικό
χώρο. Ο αρχαιολογικός χώρος δεν προστατεύεται, όπως μπορεί να συμβαίνει με τα
δάση, τις δασικές εκτάσεις και τον αιγιαλό, με δικαίωμα κυριότητας του
Δημοσίου, ούτε συνάγεται τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου σε αρχαιολογικούς
χώρους.
Δεύτερον, στην από 6-10-1992 απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, αποφασίσθηκε
ότι «ο έμπροσθεν αρχαιολογικός χώρος θα μείνει ελεύθερος και αδόμητος και δεν
θα χρησιμοποιείται καθ’ οιονδήποτε τρόπο από τους ιδιοκτήτες του ακινήτου».
Η απόφαση αυτή του Υπουργού Πολιτισμού δεν κάνει καμία μνεία σε δήθεν
διεκδίκηση ή δικαιώματα του δημοσίου επί του ακινήτου, απεναντίας επιβάλλει
ρητώς τους περιορισμούς χρήσης και εκμετάλλευσης στους ιδιώτες ιδιοκτήτες.
Τρίτον, μόνη η διεκδίκηση με
οποιονδήποτε τρόπο του ακινήτου από το Δημόσιο δεν επάγεται καμία μεταβολή ως
προς την αποδεδειγμένη κυριότητα από ιδιώτη. Έτσι, εν προκειμένω η κυριότητα
των ιδιωτών παρίσταται αδιατάρακτη καθ’ όλες τις αλλεπάλληλες μεταβιβάσεις που
προηγήθηκαν των συμβολαίων των νυν ιδιοκτητών.
Τέταρτον, ήδη από το 1994
χορηγήθηκε από την αρμόδια πολεοδομία άδεια οικοδομής σε ιδιώτη, παρά την υποτιθέμενη
διεκδίκηση του Δημοσίου.
Πέμπτον, στις 20-6-2016
υπεγράφη η σύσταση οριζοντίου ιδιοκτησίας της πολυκατοικίας και όλοι οι
ιδιοκτήτες συμφώνησαν ότι ο χώρος του ισογείου που εμπίπτει στον αρχαιολογικό
χώρο θα παραμείνει ελεύθερος και αδόμητος και θα αποκλεισθεί από κάθε χρήση.
Πέμπτον, η ίδια κρίση
επαναλήφθηκε και το 2017 με την υπ’ αριθ. πρωτ. ΥΠΠΟΑΤΓΔΑΠΚ/ΕΦΑΠΟΘΤΠΚ
ΑΧΜΛΕΜ/495647/3282285547/1338/12-12-2017 απόφαση της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης
Θεσσαλονίκης, η οποία αποφάνθηκε ότι το αίτημα ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων
εντός του αρχαιολογικού χώρου είναι παράνομο, «καθώς σύμφωνα με την υπ’
αριθ. ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ.34/46900/923/6-10-1992 απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού ο
έμπροσθεν αρχαιολογικός χώρος θα μείνει ελεύθερος και αδόμητος και δεν θα
χρησιμοποιείται καθ’ οιονδήποτε τρόπο από τους ιδιοκτήτες του ακινήτου».
Ως εκ τούτου από την από 6-10-1992 απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, με την οποία αποφασίσθηκε ότι «ο έμπροσθεν αρχαιολογικός χώρος θα μείνει ελεύθερος και αδόμητος και δεν θα χρησιμοποιείται καθ’ οιονδήποτε τρόπο από τους ιδιοκτήτες του ακινήτου» δεν έχει μεταβληθεί ούτε η πραγματική ούτε η νομική κατάσταση του ακινήτου και του αρχαιολογικού χώρου, ενώ τα περί του αντιθέτου υποστηριζόμενα με την εισήγηση είναι ανυπόστατα και εν πάση περιπτώσει εσφαλμένα. Από το 1992 μέχρι σήμερα δεν έχει αλλάξει τίποτε που να επιτρέπει την ανάκληση της απόφασης του Υπουργού Πολιτισμού.
5. Σε σχέση με την
εντελώς εσφαλμένη υπόθεση της εισήγησης ότι, εάν δεν χορηγηθεί άδεια ανάπτυξης
τραπεζοκαθισμάτων εντός αρχαιολογικού χώρου, τότε θα οφείλεται δήθεν αποζημίωση
λόγω στέρησης χρήσης
Με την εισήγηση προβάλλεται η εντελώς
αδικαιολόγητη και απολύτως εσφαλμένη εκτίμηση ότι, εάν δεν χορηγηθεί άδεια
ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων εντός αρχαιολογικού χώρου, τότε θα οφείλεται δήθεν
αποζημίωση λόγω στέρησης χρήσης. Ειδικότερα, με την εισήγηση υποστηρίχθηκε ότι
«η Υπηρεσία μας δεσμεύεται μεν από την ανωτέρω (ε) σχετική απόφαση του
ΥΠΠΟΑ που δεν επιτρέπει τη δόμηση και χρήση στο εν λόγω τμήμα του αρχαιολογικού
χώρου, ωστόσο, εφόσον ο χώρος είναι πλέον ιδιόκτητος με αποκλειστική
χρήση από τα καταστήματα, σύμφωνα με το συμφωνητικό σύστασης οριζοντίου
ιδιοκτησίας, η μη χορήγηση άδειας τοποθέτησης τραπεζοκαθισμάτων συνιστά
περιορισμό χρήσης ακινήτου και βάσει του άρθρου 19 του Ν. 3028/2002 δύναται να
τεθεί ζήτημα αποζημίωσης από τον ιδιοκτήτη».
Η εκτίμηση όμως αυτή
ελέγχεται ως παντελώς εσφαλμένη και νόμω ανεπέρειστη. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα
με τις ρυθμίσεις των παρ. 3 και 5 του άρθρου 19 του ν. 3068/2002 (και ήδη ν.
4858/20021) σε περίπτωση ουσιώδους οριστικού περιορισμού ή οριστικής στέρησης
της κατά προορισμό χρήσης του όλου ή τμήματος του ακινήτου καταβάλλεται πλήρης
αποζημίωση. Ωστόσο, εν προκειμένω δεν συντρέχει καμία από τις ανωτέρω νόμιμες
προϋποθέσεις, καθόσον:
Πρώτον, ο ιδιοκτήτης δεν
στερείται ΟΥΣΙΩΔΩΣ την χρήση του ακινήτου του, καθόσον απαγορεύεται
μόνον συγκεκριμένη εκμετάλλευση του χώρου, ενώ συνεχίζει να διαθέτει ελευθερία
πρόσβασης και διέλευσης. Η απαγόρευση χρήσης με την έννοια της απαγόρευσης
τοποθέτησης τραπεζοκαθισμάτων για οικονομική εκμετάλλευση του χώρου δεν
αποτελεί ουσιώδη στέρηση.
Δεύτερον, δεν στερείται την χρήση
του ΟΛΟΥ ΑΚΙΝΗΤΟΥ, αφού το ισόγειο κατάστημα το χρησιμοποιεί ο ιδιοκτήτης
του ελευθέρως. Εν προκειμένω επιβάλλονται περιορισμοί χρήσης και εκμετάλλευσης
μόνον ως προς το αδόμητο τμήμα του ακινήτου που ευρίσκεται εντός του
αρχαιολογικού χώρου.
Τρίτον, δεν στερείται την
ΚΑΤΑ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ χρήση του τμήματος του ακινήτου, που βρίσκεται εντός του
αρχαιολογικού χώρου, καθόσον το ακίνητο είναι οικιστικό και ο προορισμός
του είναι αυτονοήτως οικιστικός, ο οποίος μάλιστα έχει εκπληρωθεί στο
ακέραιο με την ανέγερση της οικοδομής. Στον προορισμό του ακινήτου δεν
συγκαταλέγεται η τουριστική ή άλλη εμπορική εκμετάλλευση και καθόλου δεν
δικαιολογείται χάριν τούτου η ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων. Τούτο ισχύει πολύ
περισσότερο για το συγκεκριμένο τμήμα του ακινήτου, το οποίο αν και
παραχωρήθηκε στην αποκλειστική χρήση του ισογείου, ανήκει κατά κυριότητα σε
όλους τους συνιδιοκτήτες της οικοδομής ως κοινόχρηστο.
Τέταρτον, ο ιδιοκτήτης του ισογείου δεν στερείται κανένα δικαίωμα χρήσης, καθόσον έχει ήδη αποδεχθεί τους νόμιμους περιορισμούς. Όπως ήδη αναφέρθηκε, ο χώρος, στον οποίο επιχειρείται παράνομα η τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων, ανήκει κατά συγκυριότητα σε όλους τους συνιδιοκτήτες της πολυκατοικίας. Η αποκλειστική χρήση του χώρου παραχωρήθηκε με το από 20-6-2016 συμβόλαιο (Πράξη σύστασης οριζοντίου ιδιοκτησίας της πολυκατοικίας) από τους συγκυρίους του ακινήτου στον ιδιοκτήτη του ισογείου υπό την προϋπόθεση ότι ο χώρος του ισογείου που εμπίπτει στον αρχαιολογικό χώρο θα παραμείνει ελεύθερος και αδόμητος και θα αποκλεισθεί από κάθε χρήση (φύλλο -27- του υπ’ αριθ. 10.881 συμβολαίου του Μ. Κωτούλα). Όλοι οι ιδιοκτήτες συμφώνησαν ότι ο χώρος του ισογείου που εμπίπτει στον αρχαιολογικό χώρο θα παραμείνει ελεύθερος και αδόμητος και θα αποκλεισθεί από κάθε χρήση. Ως εκ τούτου ο ιδιοκτήτης του ισογείου, όχι μόνον εγνώριζε και αποδέχθηκε τους νόμιμους περιορισμούς του χώρου, αλλά απέκτησε την αποκλειστική χρήση με την προϋπόθεση να προβεί σε εκμετάλλευση του χώρου αυτού. Δεν μπορεί επομένως σε καμία περίπτωση να απαιτήσει αποζημίωση.
6. Σε σχέση με την αποκρυπτόμενη βλάβη που θα υποστεί ο αρχαιολογικός χώρος από την τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων εντός των ορίων του
6.1. Σε σχέση με την δήθεν ήπια χρήση του
χώρου.
Προβάλλεται με την εισήγηση ότι δήθεν «η ήπια χρήση του χώρου με
περιορισμένο αριθμό τραπεζοκαθισμάτων στο προκήπιο το οποίο εντάσσεται στον
αρχαιολογικό χώρο δεν προκαλεί άμεση ή έμμεση βλάβη στη θαλάσσια περιοχή του
Κελλαρίου Όρμου και στο υποθαλάσσιο φράγμα, εφόσον η Κήρυξη δεν αφορά ιστάμενες
ορατές αρχαιότητες, παρά μόνο την προστασία της περιοχής του Κόλπου της
Θεσσαλονίκης». Και αυτοί οι ισχυρισμοί της υπηρεσίας
είναι παντελώς αβάσιμοι, καθόσον η εγκατάσταση και λειτουργία εμπορικής
επιχειρήσεως, όπως τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, όχι απλώς πλησίον
αρχαίων μνημείων ή αρχαιολογικών χώρων, αλλά εντός τέτοιων αρχαιολογικών χώρων,
δεν συνιστά κατά την νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας ποτέ ήπια χρήση.
Συγκεκριμένα:
Πρώτον, η λειτουργία καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος εντός
αρχαιολογικού χώρου δεν συμβάλλει, αντιθέτως εμποδίζει, την προστασία και
ανάδειξή του, ενώ η χρήση του αρχαιολογικού χώρου για τον σκοπό αυτόν δεν είναι
σε καμία περίπτωση συμβατή με τον προορισμό του λόγω της φύσεως της
δραστηριότητάς τους.
Δεύτερον, η εγκατάσταση και λειτουργία καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος με
τραπεζοκαθίσματα εντός αρχαιολογικού χώρου προκαλεί, σύμφωνα με την νομολογία
του Συμβουλίου της Επικρατείας, εξ ορισμού άμεση ή έστω έμμεση βλάβη στο
μνημείο ή στον αρχαιολογικό του χώρο. Η τοποθέτηση δε τραπεζοκαθισμάτων εντός
του αρχαιολογικού χώρου προκαλεί κατά την κοινή πείρα άμεση αισθητική
αλλοίωση στον αρχαιολογικό χώρο, ενώ προσβάλλει άμεσα (και εν πάση
περιπτώσει έμμεσα) τον χαρακτήρα και την φυσιογνωμία όχι μόνον του
αρχαιολογικού χώρου αλλά και του ίδιου του μνημείου
Τρίτον, το γεγονός ότι οι προστατευόμενες αρχαιότητες είναι υποθαλάσσιες και όχι ιστάμενες, δεν σημαίνει ότι δεν θα υποστεί βλάβη το μνημείο, αλλά αντιθέτως ότι θα καταστραφεί κάθε δυνατότητα αναγνώρισης της ύπαρξης ή ανάδειξής του. Μόνη περίπτωση σύννομης τοποθέτησης τραπεζοκαθισμάτων πλησίον αρχαιολογικού χώρου θα ήταν η εγκατάστασή τους σε τέτοια απόσταση, ώστε να μην έχει καν οπτική επαφή ούτε με το μνημείο ούτε με τον αρχαιολογικό χώρο. Η προϋπόθεση όμως αυτή δεν μπορεί να συντρέξει επουδενί εν προκειμένω, όπου ζητείται η τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων εντός των ορίων του αρχαιολογικού χώρου.
6.2. Σε σχέση με την
δήθεν ικανή απόσταση από την θάλασσα. Επίσης, προβάλλεται ότι η ανάπτυξη των
τραπεζοκαθισμάτων θα επιτραπεί σε αραιή διάταξη «στο οικοπεδικό τμήμα
εντός του αρχαιολογικού και σε ικανή απόσταση από τη θάλασσα». Ωστόσο,
και η κρίση αυτή είναι εντελώς εσφαλμένη και παραπλανητική, καθόσον:
Πρώτον, ο χώρος, στον οποίο επιχειρείται η ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων, όχι μόνον
δεν ευρίσκεται σε ικανή απόσταση από την θάλασσα, αλλά ευρίσκεται εντός του
χερσαίου τμήματος του αρχαιολογικού χώρου, ο οποίος ταυτίζεται με τον παλαιό
αιγιαλό. Ο χώρος δηλαδή αυτός δεν ευρίσκεται απλώς πλησίον της θάλασσας, αλλά
εντός των ορίων του παλαιού αιγιαλού.
Δεύτερον, στο συγκεκριμένο
σημείο, όπου επιχειρείται η ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων, η απόσταση του επίμαχου
χώρου από την ίδια την θάλασσα, μόλις και μετά βίας φθάνει περίπου στα πέντε
(5) μέτρα. Η απόσταση αυτή από την θάλασσα δεν λογίζεται ως ικανή απόσταση,
ώστε να διασφαλίσει την μη όχληση του υποθαλάσσιου μνημείου.
Τρίτον, μεταξύ του χώρου, στον
οποίο επιχειρείται η ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων, και στην θάλασσα δεν μεσολαβεί
καν δρόμος. Τα τραπεζοκαθίσματα θα επιτρέπουν στους χρήστες τους να έχουν άμεση
πρόσβαση στην θάλασσα και στο υποθαλάσσιο μνημείο.
7. Σε σχέση με την αλυσιτέλεια των προτεινόμενων όρων και περιορισμών στην χρήση των τραπεζοκαθισμάτων
Με την θετική εισήγηση της υπηρεσίας, πέραν
των όρων που προτείνονται για την χορήγηση της έγκρισης, και οι οποίοι στο
σύνολό τους συνιστούν παραίνεση για συμμόρφωση με τον νόμο, ενώ εξαρτώνται
αποκλειστικώς από την διάθεση του ενδιαφερόμενου, επιβάλλεται και μία δήθεν
μείωση των ζητούμενων τραπεζοκαθισμάτων. Ειδικότερα, στην εισήγηση αναφέρεται
ότι «κατόπιν τούτων εισηγούμαστε θετικά για την τοποθέτηση 10 αντί των
18 τραπεζοκαθισμάτων (τρία στο πλακοστρωμένο τμήμα και 7 στο
χώρο πρασίνου) σε αραιή διάταξη στο
οικοπεδικό τμήμα εντός του αρχαιολογικού και σε ικανή απόσταση από τη
θάλασσα». Ωστόσο, ο περιορισμός αυτός είναι εντελώς προσχηματικός και
αποδεικνύεται εντελώς αλυσιτελής, καθόσον:
Πρώτον, η άμεση βλάβη του
αρχαιολογικού χώρου και του μνημείου θα επέλθει μετά βεβαιότητος ακόμη
και με την τοποθέτηση ενός και μοναδικού τραπεζιού, καθόσον η
συγκεκριμένη χρήση είναι εντελώς ασυμβίβαστη με την προστασία ή την ανάδειξη
του μνημείου και η βλάβη δεν εξαρτάται από τον αριθμό των τραπεζοκαθισμάτων.
Δεύτερον, η μείωση των
τραπεζιών από 18 σε 10 είναι περιορισμός εντελώς κενός περιεχομένου,
καθόσον δεν ορίζεται πόσων ατόμων θα είναι τα τραπέζια αυτά. Για
παράδειγμα τα 18 τραπέζια της αίτησης, εάν ήταν τραπέζια των 4 ατόμων, θα
φιλοξενούσαν εντός του αρχαιολογικού χώρου έως 76 άτομα, ενώ τα 10 τραπέζια που
πλέον επιτρέπονται, εάν είναι των 12 ατόμων, τότε θα επιτρέπουν την εστίαση 120
ατόμων εντός αρχαιολογικού χώρου.
Τρίτον, ο αριθμός των
τραπεζοκαθισμάτων που θα τοποθετείται δεν μπορεί εύκολα να αποτελέσει
αντικείμενο ελέγχου, καθόσον τα τραπέζια συνενώνονται και διαχωρίζονται
ανεξέλεγκτα, και άρα ο όρος θα παραβιάζεται μετά βεβαιότητας, χωρίς να
μπορεί τούτο να διαπιστωθεί.
Τέταρτον, ο περιορισμός κατά
τον οποίο επιβάλλεται δήθεν η τοποθέτηση των τραπεζιών σε αραιή διάταξη στο
οικοπεδικό τμήμα εντός του αρχαιολογικού χώρου είναι αφενός εντελώς
ανεδαφικός και αόριστος, καθ' όσον δεν περιέχει αποστάσεις ή άλλα στοιχεία,
και αφετέρου παροτρύνει τον χρήστη να καταλάβει όσο το δυνατόν
μεγαλύτερο τμήμα του αρχαιολογικού χώρου, δηλαδή να τοποθετήσει 10 τραπέζια
με ανεξέλεγκτο μέγεθος αραιά το ένα από το άλλο.
Πέμπτον, εάν δοθεί άδεια για τραπεζοκαθίσματα στο συγκεκριμένο κατάστημα, τότε όλοι οι ιδιοκτήτες καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος που λειτουργούν εντός του Κελλαρίου όρμου, θα απαιτήσουν να λάβουν και αυτοί άδεια χρήσης του αρχαιολογικού χώρου για εκμετάλλευση με τραπεζοκαθίσματα. Τούτο σημαίνει πως μόλις χορηγηθεί η πρώτη άδεια και εντός ολίγων μόλις μηνών ο χαρακτήρας του Κελλαρίου όρμου θα έχει καταστραφεί ολοσχερώς.
ΓΙΑ
ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΖΗΤΟΥΜΕ
Την απόρριψη του αιτήματος της εταιρείας με την επωνυμία «ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΝΤΑΚΗΣ & ΣΙΑ ΟΕ» για έγκριση της ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων εντός του αρχαιολογικού χώρου του Κελλαρίου όρμου.
Αθήνα,
17 Ιανουαρίου 2022
Η πληρεξουσία δικηγόρος των αιτούντων.
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 18.1.2022.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook