Του δικηγόρου - συγγραφέα Γρηγόρη Νικηφ. Κοσσυβάκη
Η Τσεχία είναι η γνωστή χώρα τής Κεντρικής Ευρώπης που συναποτελείται από
τις παλαιότερα γνωστές επαρχίες τής Βοημίας, τής Μοραβίας και τής Σιλεσίας και έως
πρόσφατα γνωστή (μαζί με την Σλοβακία) ως Τσεχοσλοβακία.
Πρωτεύουσά
της είναι η περίφημη Πράγα, μία από τις ωραιότερες πόλεις τής Ευρώπης, σε
«προικισμένη» τοποθεσία και με εξαιρετικά αξιοθέατα μνημεία, εκκλησίες, κτίρια,
γέφυρες, αγάλματα κ.ά.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ΤΣΕΧΙΑ, ΕΔΩ.
Μεταξύ
αυτών θα συμπεριλάβω και το Εθνικό Μουσείο της, που βρίσκεται στην πασίγνωστη
πλατεία «Βεντσεσλάς», σημείο αναφοράς σημαντικών ιστορικοπολιτικών γεγονότων
που συνέβησαν κατά τoυς
προηγουμένους αιώνες στην συγκεκριμένη Χώρα.
Το
συγκεκριμένο Μουσείο και ορισμένα από τά εκθέματά του είναι η αφορμή τού
παρόντος πονήματός μου, δεδομένου ότι βρέθηκα μπροστά σε μια ακόμη επιβεβαίωση
τής διαμορφωμένης από χρόνια (αλλά και πλέον συγγραφικά καταγεγραμμένης) πεποιθήσεώς
μου γιά τήν προϊστορικής «εξακτινώσεως» τών πρωτοΕλλήνων προγόνων μας, σε
απρόσμενα γεωγραφικά μήκη και πλάτη τής Γής.
Βεβαίως,
ο ευρύτερος χώρος τής πρώην Τσεχοσλοβακίας ήταν γνωστός στους Ελληνες τής
κλασσικής εποχής, εφ’ όσον λ.χ. ο Στράβων αναφέρεται στην Κελτική Φυλή τών «Βοΐων»
που κατοικούσαν στον «Ερκύνιο Δρυμό», ο οποίος τοποθετείται σήμερα σε περιοχή
Β.Δ. τής Βοημίας.
Ωστόσο
ο γράφων, σε κανένα γνωστό -Ελληνικού ενδιαφέροντος- βιβλίο, σύγγραμμα ή
περιοδικό, δεν είχα βρεί ν' αναφέρονται συγκεκριμένες ιστορικές, αρχαιολογικές
ή άλλες καταγραφές μιάς αρχαιοελληνικής παρουσίας εκεί, και μάλιστα σε «Αρχαϊκές»
ή «Μυκηναϊκές» ή «Μινωικές»[1] ή -ακόμη
παλαιότερες- «Πελασγικές» άλλως «Μινυακές» εποχές.
Επομένως,
ήταν εύλογη η έκπληξή μου, όταν (σέ οικογενειακή επίσκεψη εκεί), εντόπισα
μεταξύ τών αρχαιολογικών εκθεμάτων τού Εθνικού Μουσείου τής Πράγας (όχι από τα
ιδιαιτέρως προβεβλημένα, εφ' όσον εκτίθεται σε μιά μικρή και μάλλον
κακοφωτισμένη βιτρίνα…), μία Μινωική γυμνόστηθη Ιέρεια «φιδοκρατούσα», η οποία
φέρεται να βρέθηκε σε αρχαιολογικές ανασκαφές τής περιοχής (…) και η χρονολόγηση
κατασκευής της -κατά την εκτίμηση τών Τσέχων αρχαιολόγων- προσδιορίζεται στά
1600 π.Χ.!!!
Πρόκειται
για εκπληκτικό εύρημα, σε άριστη κατάσταση (ιδέτε παραπάνω φωτογραφία) απολύτως όμοιο με
την γνωστή «Θεά» ή «Ιέρεια τών όφεων», η οποία εκτίθεται στο Αρχαιολογικό
Μουσείο τού Ηρακλείου στην Κρήτη και έχει βρεθεί σε ανασκαφή στο χώρο τού Μινωικού
Ανακτόρου τής Κνωσού, επίσης χρονολογημένης τής κατασκευής της στόν ΙΖ’ αιώνα
π.Χ. (βλ. περιοδικό «ΔΑΥΛΟ», τεύχος Ιαν. 2006, σελ. 19.369).
Δεν είχα
ακόμη συνέλθει από την έκπληξή μου για το συγκεκριμένο εύρημα όταν, σε
παρακείμενη βιτρίνα, αντίκρυσα ένα ακόμη αρχαιοελληνικό έκθεμα.
Πρόκειται για
ένα πανέμορφο χρυσό σφυρήλατο κύπελλο με παράσταση ταύρων, για την προέλευση τού
οποίου δεν τίθεται οποιαδήποτε αμφιβολία, ενώ για τόν χρόνο κατασκευής του
αναφέρεται σαφώς: «A gold goblet of Vafίa, Greece,
work from Crete,
1500-1450 BC».
Παραπλεύρως
τού εν λόγω κυπέλλου, εκτίθενται και εγχειρίδια προφανέστατης αρχαιοελληνικής
τεχνοτροπίας και αντίστοιχης χρονολόγησης.
Τά εκθέματα
μάς επιτρέπουν να θεωρήσουμε ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένα ευρήματα, αλλά
για «κομμάτια» μιάς αρκετά σημαντικής «εμπορικής παρτίδας», τα οποία
«προωθήθηκαν» στην Κεντρική Ευρώπη σε χρόνους προφανέστατα «Μινωικούς».
Δηλαδή, πρίν
από την έκρηξη τού ηφαιστείου τής Θήρας (1.640 π.Χ.), εφ’ όσον, μετά από αυτήν,
η Μινωική θαλασσοκρατορία υπέστη ανεπανόρθωτες καταστροφές και οι εμπορικές της
δραστηριότητες παρήκμασαν.
Θεωρώ
σημαντικό να αναφέρω ότι, παραπλεύρως τών ανωτέρω ευρημάτων, εκτίθεται και ένας
αρκετά μεγάλος μεταλλικός δίσκος, διαμέτρου τουλάχιστον 0,50-0,55 μ., τον οποίο
η διευκρινιστική επιγραφή των Τσέχων Αρχαιολόγων εμφανίζει ως εύρημα «Τσέχικης
τεχνοτροπίας» (…) και ως περιοχή ευρέσεώς του τον ποταμό Μοράβα τής Σλοβακίας,
χωρίς όμως ιδιαίτερη συγκεκριμένη χρονολόγηση. (Ιδέτε φωτ. Νο 4).
Ο
εν λόγω δίσκος εκτίθεται μαζί με άλλα ευρήματα, τα οποία «εν συνόλω» ορίζονται
χρονολογικά ως ανήκοντα στο πρώτο μισό τής 1ης χιλιετίας π.Χ. (1000-500
π.Χ. δηλαδή στα δικά μας όρια τής λεγομένης «Γεωμετρικής» και τής «Αρχαϊκής»
εποχής) όμως, όλα τά άλλα, είναι εμφανώς πρωτόγονης κατασκευαστικής τεχνοτροπίας.
Αλλωστε,
στην ευρύτερη περιοχή τής πρώην Τσεχοσλοβακίας ΔΕΝ αναφέρεται ιστορικά
κάποια συγκεκριμένη φυλή με πρώιμες πολιτισμικές «επιδόσεις» κατά την εποχή
εκείνη.
Μάλιστα,
στο επίσημο ιστορικό χρονολόγιο τής Τσεχίας αναφέρονται ως πρώτοι γνωστοί
«κάτοχοι» τής χώρας οι Κέλτες [2], εμφανιζόμενοι εκεί τον 5ο αιώνα π.Χ.
και ακολουθούν οι Μαρκομάνοι τον 1ο αιώνα π.Χ., ενώ οι «Τσέχ» θα
εγκατασταθούν εκεί μόλις περί το 800 μ.Χ. (…)
Αντίθετα,
ο συγκεκριμένος μεταλλικός δίσκος είναι φανερά «εξελιγμένης» κατασκευαστικής ποιότητος
εν σχέσει με τα υπόλοιπα ευρήματα τής «ενότητος» αυτής.
Συγκεκριμένα,
στην μέν περιμετρική «μπορντούρα» του (πλάτους περίπου 6 έως 7 εκατοστών)
έχει χαραγμένες περίτεχνες απεικονίσεις γεγονότων (σκηνές μαχών, τελετουργίες
κ.λ.π.) με εμφανέστατη αρχαιοελληνική θεματολογία και τεχνοτροπία.
Τέλος,
στό κέντρο του, μέσα σε κυκλικό «ομφαλό» (διαμέτρου 15 -περίπου- εκατοστών),
υπάρχει χαραγμένη μιά πολύ όμορφη παράσταση, επίσης εμφανούς αρχαιοΕλληνικής
τεχνοτροπίας.
Πιό
συγκεκριμένα, σ’ αυτήν απεικονίζονται τρείς ανδρικές μορφές με αρχαιοελληνικές
«ελαφρές» ενδυμασίες -δηλαδή κατάλληλες μόνο για μεσογειακά κλίματα- και ανυπόδητες,
εκ τών οποίων οι δύο ακραίες είναι εστραμμένες πρός το κέντρο τής παραστάσεως,
κρατούν ξίφος και φαίνονται να τεμαχίζουν ένα «σφάγιο», το οποίο κρατά ο τρίτος
άνδρας πού είναι γονυκλινής και ετοιμάζεται να το αποθέσει σε βωμό που
βρίσκεται εμπρός του.
Ακριβώς πίσω τους
απεικονίζεται δένδρο όπου είναι κρεμασμένο το δέρμα τού σφάγιου και αριστερά
ένας τρίποδας με «δοχείο θυμιαμάτων», όλη δε η παράσταση περιβάλλεται από ένα
κυκλικό διακοσμητικό «πλαίσιο» από μίσχους-φύλλα κισσού, αποκαλύπτοντας ότι
αναμφίβολα πρόκειται για πιστή απεικόνιση αρχαιοελληνικής θυσίας «εν
εκστρατεία».
Επομένως
- είτε πρόκειται για αυθεντικό
αρχαιοελληνικό έργο και η (ελλείπουσα) συγκεκριμένη χρονολόγησή του είναι
προφανώς παραπλήσια τών λοιπών -ως άνω- αρχαιελληνικών ευρημάτων,
- είτε πρόκειται για πιστή αντιγραφή
παλαιότερου αρχαιοελληνικού πρωτοτύπου, εφ’ όσον, τόσο το «θέμα» του, όσο και
οι λεπτομέρειές του ΔΕΝ θα μπορούσαν να είναι «έμπνευση» κάποιου «προΚέλτη»
τεχνίτη τής εν λόγω «παγωμένης» -τότε- περιοχής.
Ωστόσο, η ύπαρξη των ανωτέρω ευρημάτων, μεταξύ δε αυτών και ενός τεραστίου κεραμικού αγγείου προφανούς αρχαιοελληνικής κατασκευής, διακοσμήσεως και θεματολογίας (το οποίο αναφέρεται από τους Τσέχους αρχαιολόγους ως… «Ετρουσκικό»[2]) δημιουργεί και το εύλογο ερώτημα, για το «πώς» αυτά τής Μινωικής εποχής βρέθηκαν στην συγκεκριμένη -έξω από τις «επίσημες» ιστορικές καταγραφές αρχαιοελληνικής παρουσίας- περιοχή τής Κεντρικής Ευρώπης!!!
«Μιά ματιά»
σε έναν Ευρωπαϊκό Γεωφυσικό Χάρτη, θεωρώ ότι μπορεί να λύσει το εν λόγω "πρόβλημα":
Το
«κλειδί» είναι ο «πανευρωπαϊκός» (πλωτός και τότε και τώρα) ποταμός
Δούναβης ο οποίος, πηγάζοντας από την σημερινή νότια Γερμανία, διασχίζει (τόσον
αυτός, όσον και οι παραπόταμοί του), εδάφη τών σημερινών κρατών: Αυστρίας, Τσεχίας,
Σλοβακίας, Ουγγαρίας, Σερβίας και Ρουμανίας και Βουλγαρίας, εκβάλλει δε στην
Μαύρη Θάλασσα…
Δηλαδή,
στον «Εύξεινο Πόντο» τών αρχαίων Ελλήνων, όπου οι αποικίες τους, οι «Μινώες»
και τά «Εμπορεία» τους, υπήρχαν ήδη από τα λεγόμενα «προϊστορικά» χρόνια.
Είναι
προφανές, ότι διά μέσου τού γιγάντιου ποτάμιου «οδικού δικτύου» που συναποτελούν
ο ποταμός Δούναβις και οι παραπόταμοί του (μεταξύ τών οποίων και ο Μοράβας που
διασχίζει από Βορρά προς Νότο την πρώην Τσεχοσλοβακία για να ενωθεί πρίν από
την Βουδαπέστη με τον Δούναβη...), οι αρχαίοι Ελληνες πρόγονοί μας (ανήσυχοι
και δραστήριοι Πελασγοί-Μινύες, Μινωίτες και πολυμήχανοι Ηρακλειδείς, Αργοναύτες-Ιάσονες
και Οδυσσείς), προφανώς έφθασαν αναπλέοντας ΚΑΙ ΕΚΕΙ...
Ωστόσο, εν
όψει αυτών, προκύπτει και ένα δεύτερο, εξ ίσου σημαντικό ερώτημα: «Πότε»
έγινε το ταξίδι που «προώθησε» τα ευρήματα αυτά στην συγκεκριμένη περιοχή;;;
Θεωρώ ότι τρία (3) στοιχεία, μάς βοηθούν να προσδιορίσουμε, άλλως νά οριοθετήσουμε, την ζητουμένη χρονολόγηση. (Εφ’ όσον λάβουμε υπ’ όψη μας τις συμβατικές χρονολογήσεις…)
1. Είναι αυτονόητο
ότι, οι συγκεκριμένοι αρχαίοι Ελληνες ναυτικοί - εξερευνητές-έμποροι, μετέφεραν
και να εμπορεύονταν «κατασκευές» τής εποχής τους ή έστω και κάποια τής μόλις
προηγουμένης, εφ’ όσον υπήρχε κάποιο «απόθεμα», ό χ ι ό μ ω ς και αντικείμενα μ
ε τ α γ ε ν έ σ τ ε ρ η ς εποχής. (...)
2. Το έτος 1640
π.Χ. αναφέρεται από σύγχρονους ερευνητές και ειδικούς επιστήμονες, ως η
χρονολογία τής τεραστίας (σέ ισχύ και καταστροφικές συνέπειες) εκρήξεως τού
ηφαιστείου τής Θήρας.
Εξ αιτίας αυτής
(και τού τεράστιου θαλάσσιου κύματος -«τσουνάμι»- που αυτή δημιούργησε),
«σαρώθηκε» ολόκληρο το («κλειστό») Αιγαίο πέλαγος και τα νησιά του, επομένως δέ
και ο Πελασγικός-Μινυακός, ο Κυκλαδικός και ο Μινωικός-Κρητικός πολιτισμός, οι
οποίοι ανθούσαν από αιώνες προηγουμένως, διαδοχικά ή και παράλληλα.
Είναι
αποδεδειγμένο ότι, ιδιαιτέρως καταστράφηκε -τότε- όλο το βόρειο παράλιο τμήμα τής
Κρήτης και οι σπουδαιότερες πόλεις -λιμένες τού Μινωικού Κράτους (Κνωσός,
Μάλια, Ακρωτήρι κλπ.) και αφανίστηκε εντελώς ο Μινωικός στόλος, με συνέπεια,
είτε να μην επαναληφθούν εντελώς, είτε να περιοριστούν στο ελάχιστο, οι
προηγούμενοι ναυτικοί εξερευνητικοί / εμπορικοί / αποικιακοί άθλοι τών Μινωιτών.
3. Εκείνοι οι
οποίοι «κάλυψαν» σε «εύλογο χρόνο» (1500-1100 π.Χ.) το κενό τής παρουσίας και
ναυτικής κυριαρχίας τών Μινωιτών (δηλαδή οι Μυκηναίοι, οι Αχαιοί, οι Δωριείς,
αλλά και οι μεταγενέστεροι τών λεγομένων «σκοτεινών αιώνων» (1100-900 π.Χ.)
Ελληνες, προφανώς στα ταξίδια τους εμπορεύονταν «προϊόντα» τής δικής τους
εποχής και ΟΧΙ πλέον Μινωικές «φιδοκρατούσες» Θεές ή χρυσά Μινωικά
κύπελλα, εφ’ όσον η «παραγωγή» τους είχε παύσει πλέον μετά το 1640 π.Χ.
Επομένως,
θεωρώ, ότι τα συγκεκριμένα αρχαιοΕλληνικά ευρήματα που κοσμούν το Εθνικό
Μουσείο τής Πράγας, είναι μέρος από το «φορτίο» Μινωικού πλοίου ή πλοίων, τά
οποία πλέοντας στον Εύξεινο Πόντο (ασφαλώς πρίν από το 1.640 π.Χ.), ανάπλευσαν
τον Δούναβη και έφθασαν, μέσω τού Μοράβα, σε περιοχή της σημερινής Τσεχίας όπου:
- Είτε λεηλατήθηκαν από άγνωστους «πρό-Κέλτες»,
- είτε αντάλλαξαν ειρηνικά το εμπόρευμά
τους και επέστρεψαν, καταγράφοντας -ούτως ή άλλως- γιά εμάς τους
μεταγενέστερους Ελληνες, τα προφανή, διαχρονικά και αδιαμφισβήτητα ίχνη τους «εκεί
και τότε». (και)
 |
| Συλλογή αρχαίων ελληνικών έργων τέχνης στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Πράγας, στην Τσεχία... |
Επιβεβαιώνοντας
για πολλοστή φορά την πρωτοπόρα ναυτική, εξερευνητική, εμπορική αλλά και
πολιτισμική παρουσία-πρωτοπορία τους ανά την Υδρόγειο, σε χρόνους εσφαλμένα
επονομαζόμενους ως «προϊστορικούς»...
ΠΗΓΗ: Γρ. Κοσσυβάκης, ΑΡΧΕΙΟΝ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, Ιανουάριος 2006.
[1] Ο όρος μινωική / μινωικός αναφέρεται
στην χρονική περίοδο κατά την οποία υπήρχε στην Κρήτη το αξίωμα του «μίνωος». Άρα
είναι χρονικός και όχι εθνικός προσδιορισμός.
[2] Μη αναφέροντας όμως πως και οι Κέλτες και οι Ετρούσκοι είναι ελληνικής καταγωγής.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook