Κομψά αρχαία ελληνικά
γυναικεία σανδάλια
(νούμερο 36-37)
από Αργολίδα…
Της Σαπφούς Αθανασοπούλου
Δύο χάλκινα ελάσματα, κομμένα
στο σχήμα του πέλματος είναι ό,τι απέμεινε από ένα ζευγάρι κομψά γυναικεία
σανδάλια. Οι διαστάσεις τους αντιστοιχούν σε γυναικείο μέγεθος υποδημάτων (σημερινό
νούμερο 36-37) και η προέλευσή τους, μας επιτρέπει να τα συσχετίσουμε με τα
«αργεία σάνδαλα», γνωστά ως γυναικεία πολυτελή υποδήματα, σύμφωνα με τις
αρχαίες πηγές. Το μικρό περιθώριο, ύψ. 0,007 μ. στο περίγραμμά τους θα
συγκρατούσε τη λεπτή ξύλινη σόλα. Η επιφάνεια που ερχόταν σε επαφή με το πέλμα
θα ήταν καλυμμένη με δέρμα. Η εξωτερική κάτω επιφάνεια στηριζόταν πάνω σε 15
σιδερένια πλατυκέφαλα καρφιά ύψους περίπου 2,5 εκατ. τοποθετημένα σε κανονικά
διαστήματα στην περιφέρεια. Στο περίγραμμά τους μπροστά, ανάμεσα στο πρώτο και
δεύτερο δάκτυλο παρουσιάζουν τη χαρακτηριστική ελαφρά εσοχή, σύμφωνα με το
συνήθη τύπο των ελληνιστικών χρόνων, όπως ακριβώς αποδίδεται στο σανδάλι της
αισθησιακής Αφροδίτης, με το οποίο απειλεί τον ερωτοχτυπημένο Πάνα, στο
μαρμάρινο σύμπλεγμα του 100 π.Χ. από τη Δήλο.
Αρχαία έργα από τις Συλλογές
του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, διαφορετικά σε είδος και υλικό, μας δίνουν
τη δυνατότητα να κατανοήσουμε την ποικιλία των τύπων των αρχαίων υποδημάτων και
να παρακολουθήσουμε τη αισθητική τους, όπως διαμορφώθηκε στον κόσμο του υλικού
πολιτισμού του παρελθόντος, που επέβαλλε και αυτός τις δικές του τάσεις στη
μόδα της καθημερινότητας.
Χάλκινα υπολείμματα ενός ζεύγους
υποδημάτων
Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο -
Συλλογή Μεταλλοτεχνίας (αρ. ευρ. X 8414).
Προέλευση: Από τάφο της
Αργολίδας
Διαστάσεις: μήκος 0,024 μ.,
πλάτος 0,04-0,08 μ.
Χρονολόγηση: Μετά τον 3ο αιώνα
π.Χ.
Χώρος έκθεσης: Έκθεση
Συλλογής Χαλκών, Aίθουσα 38, προθήκη 56.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Η κρηπίς: ήταν ένας
ενδιάμεσος τύπος ανάμεσα σε σανδάλι και κλειστό χαμηλό υπόδημα με καρφιά στη
σόλα και ιμάντες που ανεβαίνουν ψηλά και δένουν στην κνήμη. Τη φορούσαν κυρίως
οι στρατιώτες, οι κυνηγοί και οι ταξιδιώτες.
[2] Ο κόθορνος: φοριόταν
συχνά από γυναίκες και άνδρες. Ήταν ένα κλειστό υπόδημα που έφτανε πάνω από τον
αστράγαλο, φτιαγμένο από τόσο μαλακό δέρμα που ταίριαζε και στα δύο πόδια. Ο
κόθορνος ανήκε επίσης και στην ενδυμασία των τραγικών ηθοποιών. Θεωρούνταν
μάλιστα ως το υπόδημα που ανακαλύφθηκε από τον Αισχύλο για την αύξηση του ύψους
των θεών στις θεατρικές παραστάσεις, καθώς διέθετε υψηλή σόλα.
[3] Οι καρβατίνες: χοντρά υποδήματα για τους χωρικούς, κατασκευασμένα από ανθεκτικό δέρμα χωρίς σόλα.
Βιβλιογραφία:
- Corso, Α., «Αρχαία Ελληνικά
Υποδήματα», Αρχαιολογία και Τέχνες 82 (2002), 59-67.
- De Ridder, Α., Catalogue des
bronzes de la Societe Archeologique d’ Athenes, 1984, 490.
- Erbacher, Κ., Griechisches
Schuwerk, Wurzburg 1914, 25-45, σχέδ. 3-17.
- Morrow, K.-D., Greek Footwear and the Dating of Sculpture, Madison,WI:
University of Wisconsin Press, 1985, 63-64, 84-86, 114-117.
- Πολυδεύκους, Ονομαστικόν VII
80-95.
- Τουλούπα, Έ., «ΚΑΤΤΥΜΑΤΑ
ΤΥΡΡΗΝΙΚΑ»-«ΚΡΗΠΙΔΕΣ ΑΤΤΙΚΑΙ», ΑΔ 28 (1973), A΄Μελέται, 134-135, πιν. 81 α.
- Thompson, D.B., The House of Simon the Shoemaker, Archaeology 13 (1960),
234-240.
- Χατζηδημητρίου Α.,
Παραστάσεις εργαστηρίων και εμπορίου στην εικονογραφία των Αρχαϊκών και
Κλασικών Χρόνων, ΑΔ 92 (2005), 96-99.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook