Του Γιώργου Λεκάκη
Η περιοχή όπου βρίσκεται η
σύγχρονη χώρα του Μαρόκου[1]
κατοικείται τουλάχιστον εδώ και 500.000 χρόνια….[2] Στα κλασσικά
χρόνια, η περιοχή ήταν γνωστή ως Μαυριτανία[3]
Τιγγιτανή, σε αντιδιαστολή με την Μαυριτανία την Καισαρηνσία / Καισαρησία[4] (Καισαριανή),
η οποία ήταν στην έκταση που καλύπτει σήμερα περίπου η Αλγερία.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για το ΜΑΡΟΚΟ, ΕΔΩ.
Με τον αρχαίο όρο Λιβύη,
εννοείτο όλη η βόρειος Αφρική, δυτικώτερα της Αιγύπτου. «Της δε Λιβύης
αρχομένης από του Ηρακλείου πορθμού, εισιν αι δυο Μαυριτανίαι, δυτικώτερα μεν η
Τιγγιτανή, εχομένη δε ταύτης η Καισαρηνσία. Μεθ’ ην η Αφρική, είτα η Κυρηναϊκή
Πεντάπολις, είτα η Μαρμαρική, είτα η Αίγυπτος. Υπόκειται δε ταις Μαυριτανίαις η
Γαιτουλία».[5]
Στην έκταση του νυν Μαρόκου
βρήκαν καταφύγιο οι Βοιωτοί Άτλαντες - ΔΙΑΒΑΣΤΕ επίσης: Γ. Λεκάκης "Οι 88 πόλεις της αρχαίας Βοιωτίας" - μετά την ήττα τους από την ναυμαχία με τους
Αθηναίους. Προς τιμήν τους ονομάσθηκε Άτλας η δεσπόζουσα οροσειρά και
Ατλαντικός ο ωκεανός, που πρώτοι αυτοί πέρασαν και διαφέντευαν…
Τους συμπατριώτες του
Βοιωτούς Άτλαντες ήρθε να επισκεφθεί ο ημίθεος Ηρακλής. Εδώ πάλεψε με τον γίγαντα
Ανταίο[6]. Κατά μία
εκδοχή, το Μαρόκο είναι και η χώρα, όπου οι αρχαίοι Έλληνες εντόπιζαν τον
μυθικό Κήπο των Εσπερίδων. Σώζονται ακόμη ναοί του Ηρακλέους, του Ορφέα, του Διονύσου,
κ.ά.
Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν πως
κατοικούσαν εδώ οι Μαύροι > Μαυρούσιοι > Μαυριτανοί[7]. Οι
Μαυριτανοί διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες:
1) τους Μάζυες ή Μάξυες («προς
εσπέρας του Τρίτωνος ποταμού Αύσεων έχονται αροτήρες ήδη Λίβυες καί οικίες
νομίζοντες εκτήσθαι, οι τα επί δεξιά των κεφαλέων κομώσι, τα δε επ αριστερά
κείρουσι.....»)[8], οι οποίοι
ακόμη σήμερα αποκαλούνται παραφρασμένα Ιμαζύροι / Imaziren, και
2) τους Γετούλους - οι οποίοι
επίσης παραφρασμένα ακόμη και σήμερα αποκαλούνται Guechtouia (του
Ντρα- ελ Μιζάν) και Dietoula (του Μαρόκο).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΑΡΑΜΑΝΤΕΣ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ.
Ο βασιλιάς της ενοποιημένης Μαυριτανίας, ο λόγιος Ιόβας / Ιούβας Β΄ αναπτύσσει τις εξαγωγές πορφύρας, ξύλου, κέδρου και ναυτιλιακών προϊόντων, και η χώρα γίνεται πολύ πλούσια, τόσο ώστε κόβει και δικό της χρυσό νόμισμα! Αναπτύχθηκε ένας λαμπρός αστικός πολιτισμός, επηρεασμένος από τον ελληνικό[9]. Όλα οφείλονταν αναμφίβολα στην προστασία της συζύγου του Ιόβα Β΄, της βασίλισσας Κλεοπάτρας Σελήνης, θυγατέρας του Μάρκου Αντώνιου και της Μακεδονίτισσας, Κλεοπάτρας (Ζ΄). Ο Ιόβας, εξερεύνησε το όρος Υψηλός Άτλας καθώς και την Μαδέρα και τα Κανάρια Νησιά (τότε ονομάζονταν τα Νησιά της Τύχης) και μέρος της Σαχάρας. Αναζήτησε την γενεαλογία του, και βρήκε πως κατάγεται από τον ημίθεο Ηρακλή, ο οποίος είχε φτάσει έως εδώ και είχε κάνει πράγματα και θαύματα, όπως προείπα. Αλλά η χλιδή της αρχαίας Μαυριτανίας, διεγείρει την απληστία της Ρώμης…
Η αρχαία Μαυριτανία χωριζόταν
στην Τιγγιτανή και στην Καισαρηνσία.
Εκαταλάμβανε την έκταση των νυν κρατών ΜΑΡΟΚΟ και ΑΛΓΕΡΙΑΣ.
Κατά Κλαύδιο Πτολεμαίο,
λοιπόν:
Μαυριτανίας Τιγγιτανῆς θέσις
Μαυρουσία Μαρόκο.
Μαρόκο.
Αφρικής πίναξ α.
Τῆς Μαυριτανίας τῆς Τιγγιτανῆς
ἡ μὲν ἀπὸ δυσμῶν πλευρὰ περιορίζεται μέρει τῆς ἐκτὸς θαλάσσης, ἣν καλοῦμεν
δυτικὸν Ὠκεανὸν, τῷ ἀπὸ τοῦ Ἡρακλείου πορθμοῦ μέχρις ὄρους τοῦ μείζονος Ἄτλαντος
κατὰ περιγραφὴν τοιαύτην·
Κώττης ἄκρον ή Αμπελουσία[10]. «Των
δε της οικουμένης θαλασσών τα μήκη και πλάτη τόνδε τον τρόπον έχει: Της μεν καθ’
ημάς θαλάσσης μήκος μ ν, τα από Κώτου, του της Μαυριτανίας Τιγγιτανής άκρου,
μέχρι της Ίσσου, στάδιοι εισι δισμύριοι ευ, ήτοι μίλια γτπς, πλάτος δε από
Μασσιλίας[11] (επί το
πλείστον η Γαλλική θάλασσα ενταύθα προς άρκτους ανακολπούται) επ’ Ιγίλγιλιν
κολώνειαν της Μαυριτανίας, στάδια εφ, μίλια δ’ ψλγ».[12]
Ζιλεία ἢ Λιξεία ποταμοῦ ἐκβολαί
Λὶξ / Λιγξ / Λίξος ποταμοῦ ἐκβολαί
(και ομώνυμος πόλις – ο πολίτης Λίξος)[13].
Σούβουρ[14] ποταμοῦ
ἐκβολαί
Ἐμπορικὸς κόλπος
Σάλα[15] ή Σάλγα
ποταμοῦ ἐκβολαί (και πόλις Σάλγας). Το εθνικό Σαλγαίος / Σαλγανός – επίσης σχετικό
με Βοιωτία.
Σάλα πόλις
Δούου ἢ Δύου[16] ποταμοῦ
ἐκβολαί
Ἄτλας ἐλάττων, ὄρος
Κούσα[17] ποταμοῦ
ἐκβολαί
Ῥουσιβὶς λιμήν (νυν Essauira)
Ἀσάμα[18] ποταμοῦ
ἐκβολαί
Διοὺρ[19] ποταμοῦ
ἐκβολαί
Ἡλίου ὄρος (ή Αντιάτλας όρος)
Μυσοκάρας λιμήν (ή Αυλών[20])
Φθούθ ἢ Θούθ[21] ποταμοῦ
ἐκβολαί
Ἡρακλέους ἄκρον[22]
Ταμούσιγα[23]
Οὐσσάδιον ἄκρον[24]
Σούριγα[25]
Οὔνα[26] ποταμοῦ
ἐκβολαί
Ἄγνα[27] ποταμοῦ
ἐκβολαί
Σάλα[28] ποταμοῦ
ἐκβολαί
Ἄτλας μείζων, ὄρος
Ἡ δὲ ἀπὸ ἄρκτων πλευρὰ ὁρίζεται
τῷ τε πορθμῷ, ἐν ᾧ ἐστι μετὰ τὸ εἰρημένον ἄκρον,
Τίγγις (της Τίγγεως) / Τίγα[29] - νυν
Ταγγέρη - ἡ καὶ Καισάρεια. Η κυριώτερη παράλιος πόλις της Μαυρουσίας. Από αυτήν
εκλήθη και η χώρα Τιγγιτανή (Μαυριτανία). Ανατολικώς της Αμπελουσίας ή Κώττης
άκρας[30] και επί
του πορθμού των Ηρακλείων Στηλών.[31] Κτίσμα,
κατά την μυθολογική παράδοση, του βασιλέως της Λιβύης, Ανταίου, υιού του
Ποσειδώνος και της Γαίας. Πρωτεύουσα του βασιλείου του Βόκχου / Βάκχου. Ο
πολίτης καλείται Τιγγίτης, Τιγγιτανός / Tingitana (η Τιγγιτανή)[32]. Επί Οκταβιανού
και Κλαυδίου άκμασεν ως μέγα κέντρο (> Tiugis Colonia) διαμετακομιστικού
εμπορίου προς την Ιταλία και την Ισπανία. Αποικίες της ήσαν η Ζήλις και τα Επτά
Αδελφών Μνήματα.[33]
Οὐάλωνος / Βάλωνος ποταμοῦ ἐκβολαί
Ἐξίλισσα πόλις
Ἑπτάδελφοι ὄρος[34]
Καὶ τῷ Ἰβηρικῷ πελάγει κατὰ
περιγραφὴν τοιαύτην·
Ἀβύλη στήλη
Φοίβου ἄκρα
Λαγάθου (> Ἰαγάθ) ἄκρον
Θαλοῦδα ποταμοῦ ἐκβολαί
Ὀλέαστρον ἄκρον
Ἀκράθ – Ακράτα άκρα χθαμαλή, η
δυτική εσχατιά της προβολής του ακρωτηρίου Καξίν (cap Caxine). Εδώ εξετελέσθη, το 1830, η απόβασις του
γαλλικού στρατού για την κατάληψη της Αλγερίας.
Ταινιόλογγα Ταινία
Λόγγα
Σηστιαρία ἄκρα
Ῥυσσάδειρον
Μεταγωνίτης, ἄκρον
Μολαχάς / Μολαχὰθ ἢ Μολοχὰθ
ποταμοῦ ἐκβολαί
Μαλούα ποταμοῦ ἐκβολαί
Ἡ δὲ ἀνατολικὴ πλευρὰ διορίζεται Μαυριτανίᾳ τῇ Καισαρηνσίᾳ κατὰ μεσημβρινὸν τὸν ἀπὸ τῶν τοῦ Μαλούα ποταμοῦ ἐκβολῶν μέχρι τοῦ πέρατος, οὗ ἡ θέσις ἐπέχει μοίρας, ἡ δὲ μεσημβρινὴ τοῖς παρακειμένοις τοῖς ἐντὸς Λιβύης ἔθνεσι κατὰ τὴν ἐπιζευγνύουσαν τὰ εἰρημένα πέρατα γραμμήν.
Κατέχουσι δὲ τὰς ἐπαρχίας
τὰ μὲν πρὸς τῷ πορθμῷ Μεταγωνῖται,
τὰ δὲ πρὸς τῷ Ἰβηρικῷ πελάγει
Σοκόσσιοι ἢ Κοκόσσιοι,
καὶ ὑπ᾽ αὐτοὺς Οὐερουεῖς /
Βερουείς,
καὶ ὑπὸ μὲν τὴν Μεταγωνῖτιν
χώραν Μάσικες,
εἶτα Οὐέρβικαι, ἢ Οὐέρβεικες
/ Βέρβικαι, ἢ Βέρβεικες
ὑφ᾽ οὓς Σαλίνσαι,
καὶ Καῦνοι ἢ Καύσινοι,
εἶτα Βακουᾶται,
ὑφ᾽ οὓς Μακανῖται
ὑπὸ δὲ τούτους Οὐερουεῖς /
Βερουείς,
Οὔολοι Βόλοι / Βιλιανοὶ ἢ Οὐολουβιλιανοί
/ Βολουβιλιανοί
εἶτα Ἰαγγαυκανοὶ ἢ Ἀγκαυκανοί,
ὑφ᾽ οὓς Νεκτίβηρες,
εἶτα τὸ Πυῤῥὸν πεδίον, οὗ
θέσις
ὑφ᾽ οὓς Ζεγρήνσιοι,
εἶτα Βανιοῦβαι,
καὶ Οὐακουᾶται / Βακουᾶται.
Τὴν δὲ ἀνατολικὴν πλευρὰν
κατέχουσι πᾶσαν Μαυρήνσιοι
καὶ μέρος Ἑρπεδιτανῶν.
Ὄρη δέ ἐστιν ὀνομαστὰ ἐν τῇ
χώρᾳ,
τό τε καλούμενον Διούρ, οὗ τὸ
μέσον ἐπέχει μοίρας
καὶ ἡ Φόκρα, ὄρος ἐκτεινόμενον
ἀπὸ τοῦ ἐλάττονος Ἄτλαντος ἐπὶ τὸ Οὐσσάδιον ἢ Ῥυσσάδιρον ἄκρον, ὅ ἐστι
παράλιον, καὶ τοῦ Δούρδα ἢ Δούρδου τὰ δυτικώτερα, ὧν θέσις
Πόλεις δέ εἰσι τῆς Τιγγιτανῆς
μεσόγειοι αἵδε ἐπίσημοι·
Ζιλία ἢ Ζιλεῖαι
Λίξα
Ὄππινον
Σούβουρ
Βάνασσα
Ταμουσίδα
Σίλδα
Γοντίανα
Βάβα
Πτισκίανα ἢ Πισκίανα
Οὐόβριξ
Οὐολουβιλίς
Ἑρπὶς ἢ Ἐρπίς
Τοκολόσιδα
Τρισιδίς
Μολοχάθ
Βέντα ἢ Κέντα
Γαλαφά
Οἰκάθ ἢ Θικάθ
Δοράθ
Βοκκανὸν ἥμερον
Οὔαλα / Βάλα
Νῆσοι δὲ παράκεινται ἀπὸ δυσμῶν
τῆς ἐπαρχίας, ἐν τῇ ἐκτὸς θαλάσσῃ,
Παία / Παίνα / Ταίνα
Ἐρύθεια, Κέρνη και της Ήρας.
Μαυριτανίας Καισαρηνσίας θέσις
νυν ΜΑΡΟΚΟ – ΑΛΓΕΡΙΑ
Η Αλγερία έχει κατοικηθεί πριν από 2.400.000 χρόνια! Στο Ain Boucherit βρέθηκαν πέτρινα αντικείμενα ηλικίας 2.400.000 - 1.900.000 χρόνων – τα αρχαιότερα πέτρινα τεχνουργήματα της Βόρειας Αφρικής! Αποδεικνύουν ότι οι άνθρωποι κατοικούσαν στις παρυφές της Μεσογείου στην βόρεια Αφρική, πολύ ενωρίτερα από ό,τι έλεγαν μέχρι σήμερα οι επιστήμονες. Επίσης στο Ain Hanech ευρέθησαν επίσης πέτρινα τεχνουργήματα 1.800.000 χρόνων…[35]
Ακόμη, Νεάντερταλ κατασκεύαζαν
εργαλεία, χειροπελέκεις ρυθμού Levalloisian και Mousterian πριν 45.000 χρόνια, παρόμοια
με αυτά που έχουν βρεθεί στην Ανατολική Μεσόγειο… Στην νυν Αλγερία ανεπτύχθη η
υψηλότερη τεχνική εργαλείων της Μέσης Παλαιολιθικής στην Αφρική! Τα εργαλεία
αυτής της εποχής, ξεκινώντας περίπου πριν από 32.000 χρόνια, ονομάζονται
Aterian (από τον αρχαιολογικό χώρο του Bir el Ater, νότια των Θηβών / Tebessa,
όπου και ευρέθησαν για πρώτη φορά… Οι πρώτες «βιομηχανίες» λεπίδων στην Βόρεια
Αφρική ονομάζονται των Iberomaurusian (ευρίσκονται κυρίως στην νυν περιοχή Οράν
/ Oran). Αυτή η «βιομηχανία» φαίνεται να εξαπλώθηκε σε όλες τις παράκτιες
περιοχές του Μαρόκου, πριν 17.000 - 12.000 χρόνια.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ΑΛΓΕΡΙΑ, ΕΔΩ.
Ο Ποσειδών, η Αθηνά, ο Τρίτων[36], ο
Ηρακλής, κ.ά. αρχαίοι Έλληνες, θεοί και ήρωες, δραστηριοποιήθηκαν (και) εδώ…
Τέλος, ο νεολιθικός
πολιτισμός (εξημέρωση ζώων και γεωργία) αναπτύχθηκε στο Μαγκρέμπ της Σαχάρας
και της Μεσογείου, ίσως ήδη πριν 13.000 χρόνια. Αυτή η ζωή, που απεικονίζεται
πλούσια στις 20.000 χρόνων βραχογραφίες του Tassili n'Ajjer...
Η Αλγερία ελέγετο από τους
Αιγυπτίους Λιβύη και οι κάτοικοί της Λίβυες (4η π.Χ. χιλιετία).
Σε αιγυπτιακό πάπυρο (της 7ης
αιγυπτιακής δυναστείας, 3000 π.X.), αναφέρονται οι Λίβυες υπό την ονομασία
Tamahou – όνομα που διασώζεται σήμερα από τους σύγχρονους κάτοικους της
Σαχάρας, τους Τουαρέγκ, οι οποιοι ονομάζουν την γλώσσα τους (την βερβερική
γλώσσα) με τις ονομασίες tamahoug, tamahag, tamachek. Στην 18η – 19η αιγυπτιακή
δυναστεία (1000-2000 π.X.) τα αιγυπτιακά χρονικά αναφέρουν διάφορες επιδρομές
των Ταμαχού, μεταξύ των οποίων ευρίσκονταν και «λευκοί» άνθρωποι. Οι λευκοί αυτοί, λοιπόν, προφανώς δέν ήσαν αυτόχθονες…
Αλλά «διεπεραιώθησαν στην Αφρική εξ Ευρώπης», κατά πάσαν πιθανότητα, όπως
αποδεικνύουν δύο σειρές διασωζομένων λειψάνων τους στην βόρεια Αφρική:
- Αφ’ ενός τα μεγαλιθικά μνημεία, ιδίως τα dolmen, έργα της «δολιχοκεφάλου φυλής της Ευρώπης». Απαντώνται
πολλά στην Καβυλία, όμοια με τα πολυάριθμα μεγαλιθικά σε Γαλλία. Τα μεγαλιθικά
που βρέθηκαν στην Guyotville και την Τζέλφα (Djelfa) είναι
κατά τα πάντα όμοια προς τα ανακαλυφθέντα στην Ευρώπη (στο Morbihan, ή
Stonehenge, λχ.). Αλλά και παλαιολιθικά εργαλεία, από πυριτόλιθο, όμοια με αυτά
που έχουν βρεθεί σε Γαλλία, Ιταλία, Ελβετία.
- Αφ’ ετέρου δε τα ανευρεθέντα
στην Αλγερία οστά και, ιδίως, τα κρανία, των οποίων «ο σχηματισμός προδίδει
ευρωπαϊκή καταγωγή»…
Η επιμιξία των λευκών Ευρωπαίων
και της μελαψής εντοπίας φυλής, εγέννησε τους Βερβέρους – το έθνος των
Νουμιδών…
Ακόμη έχουν βρεθεί
παλαιολιθικά έργα χαρακτικής επί νωπής αργίλλου, ελεφαντοστού και κελύφους
στρουθοκαμήλου. Πολύ ενδιαφέρουσες ζωγραφικές εκδηλώσεις επί βράχων
(βραχογραφίες), με προσπάθεια μιμήσεως φυσικών προτύπων (ζώων, ανθρώπων, χορών,
κλπ.) πρωτόγονα αγάλματα (βλ. μουσείο του Αλγερίου), τυμβοειδείς τάφοι (πιθανώς νεολιθικής εποχής),
με πιο «αινιγματικό»[37] εκείνον,
που λέγεται «τάφος της Χριστιανής», παρά την Tipaza, κ.ά. λείψανα λατρευτικών κτισμάτων…
Επιστροφή στον Κλ. Πτολεμαίο:
Αφρικής πίναξ α.
Ἡ Μαυριτανία ἡ Καισαρηνσία
περιορίζεται, ἀπὸ μὲν δύσεως τῇ εἰρημένῃ πλευρᾷ τῆς Τἰγγιτανῆς Μαυριτανίας, ἀπὸ
δὲ ἄρκτων τῷ Σαρδώῳ πελάγει κατὰ τὴν ἀπὸ Μαλούα ποταμοῦ ἐκβολῶν μέχρις Ἀμψάγα
ποταμοῦ ἐκβολῶν παράλιον, ἧς ἡ περιγραφὴ ἔχει οὕτως·
μετὰ τὰς τοῦ Μαλούα ποταμοῦ ἐκβολὰς
Μέγα ἀκρωτήριον ια λε
Γυψάρα ἢ Γυψαρία λιμήν, ια γ
λδ δ
Σίγα πόλις, κολωνία ιβ λδ γο
Σίγα ποταμοῦ ἐκβολαί ιβ δ λδ
γο
Ἀσσάρα ἢ Ἀσσαρὰθ ποταμοῦ ἐκβολαί
ιβ λδ
Πόρτος μάγνος / Μέγας Λιμήν
ιβ δ λδ
Χυλημὰθ ἢ Χυλιμάθ ποταμοῦ ἐκβολαί
ιγ λδ
Βουΐζα ἢ Κούϊζα κολωνία ιγ γ
λδ
Θεῶν λιμήν ιγ λγ δ
Ἀρσεναρία κολωνία ιγ γ λγ γ
Καρτέννου ποταμοῦ ἐκβολαί ιδ
δ λγ γο
Καρτένναι ἢ Κάρτιννα / Κάρτεννα
/ Καρήναι ιδ λγ γο
Καρήπουλα ιδ γ λγ γο
Καρκώμη ιε λγ
Λάγνουτον ιε λγ
Ἀπόλλωνος ἄκρον ιε λγ γο
Κάστρα Γερμανῶν ιε γ λγ ιβ
Κανουκκίς ι λγ
Χινάφαλ ἢ Χιναλὰφ ποταμοῦ ἐκβολαί
ι γο λγ γ
Ἰὼλ Καισάρεια ιζ λγ γ
Τίπασα ιζ λγ
Οὐΐα / Βία ἢ Ὄνγα ιζ γο λγ
Ἰκόσιον ιη λγ
Σαύου ποταμοῦ ἐκβολαί ιη λγ
Ῥουστόνιον ιη λβ δ
Ῥουσίκιβαρ ιη δ λβ γ.
Μοδούγγα ἢ Μοδοῦγγις ιθ λβ
γιβ
Σέρβητος ποταμοῦ ἐκβολαί ιθ λβ
γ
Κισσή ιθ δ λβ γ
Ἀδδύμη ἢ Ἀδδήμα κ λβ γ
Ῥουσουκκόραι ἢ Ῥουσοκκόρου κ
δ λβ δ
Ἰόμνιον ἢ Ἰόμνυον κ λβ δ
Ῥουσουβησὴρ ἢ Ῥουσουβιρσίρ κ
δ λβ γο
Ῥουσαζοῦς κα λβ γο
Οὔαβαρ / Βαβαρ κα λβ
Σάλδαι κολωνία κβ λβ
Νασαύα / Νασάβα ἢ Νασαυάθ
ποταμοῦ ἐκβολαί κβ λβ
Χωβὰθ ἢ Χωβάτ κβ γο λβ γ.
Σίσαρος ποταμοῦ ἐκβολαί κγ λβ
δ
Ἰαρσάθ κγ γ λβ ιβ
Αὖδον ἄκρον κγ γο λβ δ
Καὶ ἐν Νουμιδικῷ κόλπῳ,
Αὔδου ποταμοῦ ἐκβολαί κγ γ λβ
Ἰγίλγιλι ἢ Ἰγιλγίλει ἢ Ἰγιλγιλεῖ
ἢ Ἰγιλγίλη κδ λα δ
Γούλου ποταμοῦ ἐκβολαί κδ γο
λα γ
Ἀσισάραθ ἢ Ἀσσαράθ κε λα δ
Ἀμψάγα ποταμοῦ ἐκβολαί κ δ λα
δ
αἱ πηγαὶ τοῦ ποταμοῦ κ γ κ·
ἀπὸ δὲ ἀνατολῶν τῇ Ἀφρικῇ κατὰ
τὸν Ἀμψάγαν ποταμὸν μέχρι τοῦ πέρατος, οὗ ἡ θέσις ἐπέχει μοίρας κζ γ κ·
ἀπὸ δὲ μεσημβρίας τοῖς ὑποκειμένοις Λιβυκοῖς ἔθνεσι κατὰ τὴν ἐπιζευγνύουσαν ὑπὲρ τὴν Γαιτουλίαν τὰ νότια πέρατα γραμμήν.
Ὄρη δέ ἐστιν ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ
κατωνομασμένα,
τό τε Δοῦρδον ὄρος, οὗ τὸ μὲν
ἀνατολικὸν ἐπέχει μοίρας ιε κθ τὸ δὲ δυτικόν, ὡς εἴρηται, ι κθ,
καὶ τὸ Ζάλακον ὄρος ι λα γ
καὶ τὰ Γάραφα ὄρη ι κη γο
καὶ τὸ Μαδεθούβαδον ἢ
Μαλεθούβαλον ὄρος, οὗ τὰ πέρατα ἐπέχει μοίρας ιγ κ γο καὶ ιζ κ
καὶ τὸ Κιννάβα ὄρος ιθ κ
καὶ τὸ Βύρινον ἢ Βύρυν ἢ Ἥρυν
ὄρος κ λα
καὶ τὸ Φρούραισον ὄρος, οὗ τὰ
πέρατα ἐπέχει μοίρας ιη κη γο καὶ κα κ
καὶ ὁ Γάρας ὄρος κγ κη
καὶ τὸ Οὐάλουα / Βάλουα ὄρος κβ
κ
καὶ τοῦ Βουζάρα τὰ δυτικὰ, ὧν θέσις κε κε .
Κατέχουσι δὲ τῆς ἐπαρχίας τὰ
μέρη, τὰ μὲν πρὸς δυσμὰς Ἑρπεδιτανοὶ ὑπὸ τὰ καλούμενα Χαλκωρυχεῖα,
ὑφ᾽ οὓς Ταλαδούσιοι,
εἶτα Σωρεοὶ Σῶραι ἢ Σωραιοὶ
ὧν μεσημβρινώτεροι
Μασαίσυλοι,
ὑφ᾽ οὓς Δρϋῖται,
εἶτα μετὰ τὸ Δοῦρδον ἢ
Δούρδονον ὄρος, Ἠλούλιοι
καὶ Τολῶται,
καὶ Νακμούσιοι μέχρι τῶν
Γαράφων ὀρέων.
Τῶν δὲ Ταλαδουσίων εἰσὶν ἀνατολικώτεροι
μέχρι τῶν ἐκβολῶν τοῦ Χιναλὰφ ποταμοῦ Μαχούσιοι.
ὑφ᾽ οὓς τὸ Ζάλακον ὄρος
καὶ μετὰ τοῦτο Μάζικες.
εἶτα Βαντουράροι,
καὶ ὑπὸ τὰ Γάραφα ὄρη Ἀκουήνσιοι
ἢ Νακουήνσιοι,
καὶ Μυκῆνοι ἢ Μυκίνοι (<
Μυκηναίοι)
καὶ Μακκοῦραι ἢ Μακκούρωνες.
καὶ ὑπὲρ μὲν τὸ Κιννάβα ὄρος Ἐνάβασοι
ἢ Νάβασοι,
ἀνατολικώτεροι δὲ τοῦ Ζαλάκου
ὄρους ἐπὶ θαλάσσῃ Μακχούρηβοι.
ὑφ᾽ οὓς Τουλήνσιοι.
εἶτα Βανίουροι,
ὑφ᾽ οὓς Μαχοῦρες ἢ
Μαχούρωνες,
εἶτα Σαλάμψιοι ἢ Σαλάσσιοι, ἢ
Σαλαμύσιοι Θαλάσσιοι,
καὶ Μαλχούβιοι.
πάλιν δὲ ἀνατολικώτεροι μὲν τῶν
Τουληνσίων
Μουκοῦνοι,
καὶ Χιτοῦαι ἢ Χιτούωνες,
μέχρι τοῦ Ἀμψάγα ποταμοῦ,
ὑπὸ δὲ τούτους Κοιδαμούσιοι ἢ
Κηδαμούσιοι ἢ Κεδαμούσιοι ἢ Κιδαμούσιοι,
εἶτα Δοῦκαι ἢ Τουδοῦκαι ἢ
Τοδούκωνες, παρὰ τὰς πηγὰς τοῦ Ἀμψάγα ποταμοῦ.
Πόλεις δέ εἰσιν ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ
μεσόγειοι αἵδε·
Οὐασβαρία / Βασβαρία ιβ λδ
Κελαμά ιβ λγ
Οὐρβάρα ιβ γ λγ
Λανιγάρα ιβ λγ
Οὐΐλλα / Βίλλα κώμη . ιβ γο
λβ
Ἀτώα ιβ λα
Μνιάρα ιβ γ λγ
Τιμίκη ἢ Τίμικι ιγ γ λγ
Ἀστακιλικίς ιγ γ λγ
Ἀρίνα ιγ λ γ
Ἄριπα ἢ Ῥιτία ιδ λ γ
Οὐικτωρία / Βικτωρία ιδ λγ
Γιγλούη ἢ Γιγλοῦι ιδ λβ
Βουνοβόρα ιδ λα
Οὐάγαι / Βάγαι ιε δ λ δ
Μανλίανα ἢ Μαρλίανα ιε γ κη γ
Ἄπφαρ ιε γο λγ γ
Ὀππιδόνεον ἢ Ὄππιδον νέον
κολωνία ι λβ γο
Βοῦρκα ι γ λ δ
Τάῤῥον ι δ λ
Γάῤῥα ι λβ γ
Ζουχάββαρι ἢ Βουχάμβαροι ι γ
λβ γο
Ἰράθ ιζ λβ
Τένισσα ιζ γ λα
Λάμιδα ιη λβ γ
Οὐάσανα ἢ Οὐσανά ιη γ λα γο
Κασμάρη ἢ Κασμάρει ἢ Κασμαρεῖ
ιη λ γ
Βινσίττα ἢ Βρινσίττα ιη λ γο
Τιγαῦα ἢ Πιγαῦα ἢ Πηγαῦα ἢ
Πηγάβα ιη γ λ
Νιγίλγια ιη δ λ δ
Θιστίζιμα ιη κθ
Χίζαλα ἢ Χόζαλα ἢ Χοίζαλα ιη
γο λβ
Ὕδατα θερμὰ κολωνία ιη λβ
Φλωρύϊα ἢ Φλωρία ιθ γ λα γο
Ὀππίδιον ιθ λα
Λαβδία ἢ Λαβδεία ἢ Λαύδια ιθ
γ κθ γ
Τοῦκκα κ λα
Βαδέα ἢ Βάδεα ἢ Βαδία ἢ Βάδελ
κ λ δ
Γάσμαρα ιη λβ γο
Βίδα ἢ Βήδα ἢ Βοήδα κολωνία κ
λβ
Σύμοιθα ἢ Σύμειθα ἢ Σύμιθα ἢ
Σύμηθα κ γ λβ δ
Θιβινίς κα λα
Ἴζαθα ἢ Ἰζάθα ἢ Ἴζιθα ἢ Ἴζευθα
κα λ γ
Αὐξιμὶς ἢ Αὐξημίς κα κθ ·
καὶ παρὰ τὰς τοῦ Φαλμίου ἢ τοῦ
Φημίου ἢ τοῦ Φοιμίου ἢ Τοιμφοιβίου ποταμοῦ πηγὰς ὃς συμβάλλει τῷ Σαύῳ / Σάβῳ ποταμῷ,
Σουβούργια κα κη γ
εἶτα πάλιν ἀπ᾽ ἄλλης ἀρχῆς
πόλεις αἵδε·
Θουδάκα κ γ λβ γ
Τιγίς κ λβ - και Τίγισις: Πόλις
Μαυριτανίας της Καισαρηνσίας, μεταξύ Τουράφιλου και Θουδάκας.[38] Ακόμη
και σήμερα έτσι λέγεται: Είναι η σύγχρονη αλγερινή πολίχνη Tizi-Usu της Μεγάλης
Καβυλίας, στο ακρωτηρίο Corbelin.
Τουράφιλον κα γ λα δ·
Σούδαυα κβ γ λβ
Τουσιατὰθ ἢ Τουσιάγαθ κβ γ λα
Οὐσσάρα κβ λ γο
Οὐαζαγάδα ἢ Οὐαζατάδα / Βαζαγάδα
ἢ Βαζατάδα κβ λ
Αὔζινα κβ κθ γο
Τουβούσουπτος ἢ Τουβούσουππος
ἢ Τουβούσιππος κγ γ λα γ
Ῥοβόνδα κγ γ λα γ
Αὐσὼν ἢ Αὖσον κγ λ γο
Ζάραθα ἢ Ζάρατθα κγ λ
Ναβάβουρον κγ λ
Οὐΐτακα κγ δ κθ
Θούβουνα κγ γ κη
Θαμάριθα κγ κζ δ
Αὐγάλα κδ γ λα γ
Σούπτου ἢ Σούππου κδ γ λ δ
Ἴππα ἢ Ἵππα ἢ Ἵππου / Ιππών κδ γ λ
Οὐαμίκεδα ἢ Οὐαμίκαιδα / Βαμίκεδα
ἢ Βαμίκαιδα κε λ
Σίτιφα ἢ Σίτιφι ἢ Σήττικι ἢ
Σίττικι κολωνία κ κθ γ
Τουμάῤῥα κ κθ
Γερμμίανα κ κη
Πέπια ἢ Παίπια κδ γ κη δ
Οὐεσκεθὴρ ἢ Οὐεσκεθρεῖ ἢ Οὐεσκέθρη
ἢ Οὐεσκεθρία / Βεσκεθὴρ ἢ Βεσκεθρεῖ ἢ Βεσκέθρη ἢ Βεσκεθρία κδ κζ
Αἰγαία κ κζ
Τάρουδα κε δ κ
Νῆσος δὲ παράκειται τῇ Ἰουλίᾳ Καισαρείᾳ, ὁμώνυμον αὑτῇ πόλιν ἔχουσα, ἧς θέσις ιζ λγ γο
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης «Σύχγρονης
Ελλάδος περιήγησις». ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 7.4.2008.
[1] Μαρόκο, Μαρόκκο < Marocco < Μαρακές < Marrakesh
(μεσαιωνικό λατινικό όνομα της τ. πρωτεύουσας των Αλμοραβιδών και των Αλμοχάδων).
[2] Επίσης, απολιθώματα Homo sapiens που είχαν ανακαλυφθεί
στα τέλη της δεκαετίας του 2000 στο Jebel Irhoud, κοντά στην ακτή του
Ατλαντικού, είναι 315.000 χρόνων. Στην Ανώτερη Παλαιολιθική, το Μαρόκο ήταν εύφορο,
σαν σαβάνα. Εδώ ζούσαν οι Ατέριοι / Aterian και πριν 22.000 χρόνια, οι Ιβηρο-μαυρουσιανοί
/ Iberomaurusian που είχαν ομοιότητες με τους ιβηρικούς πολιτισμούς και
σκελετικές ομοιότητες (βλ. «Mechta-Afalou» και λείψανα Ευρωπαίων Cro-Magnon), οι
Beaker, κλπ. πολύ πριν έρθουν οι Καβύλοι / Καβύλιοι και οι Βέρβεροι.
ΠΗΓΕΣ:
- Field Projects –
Jebel Irhoud Archived - Department of Human Evolution. Max Planck Institute for
Evolutionary Anthropology.
- «Oldest Homo sapiens fossil claim rewrites our species», history News.
Nature Magazine, International Weekly Journal of Science.
- Rubella D. «Environmentalism and
Pi Paleolithic economies in the Maghreb (c. 20,000 to 5000 B.P.)», στο J. D. Clark & S. A. Brandt (ed.) «From hunters to
farmers the causes and consequences of food production in Africa», εκδ. Berkeley, University of California Press, 1984.
[3] Δεν θα πρέπει να συγχέεται με την ομώνυμη σημερινή
χώρα της Αφρικής.
[4] Βλ. Μαρκιανός «Περίπλους».
[5] Βλ. Ανωνύμου «Γεωγρ.». 15.1-6.
[6] Βλ. Γ. Λεκάκης «Ο
τάφος του γίγαντα Ανταίου στην Mezora, όπου
κατοικούσαν Άτλαντες. Ο σκελετός του γίγαντα είχε μήκος 30 μ., κατά Πλούταρχο! Ο
τύμβος του κατασκευάσθηκε με το πυθαγόρειο θεώρημα!».
[7] Μαυριτανός, Μαυριτᾶνος / Maure > Μαυριτανῶν χώρα [OCP
59 (1993) 31,43], Μαυρετανῖται [KamAst 3865], Μαυραγανίτας (cod.) > Stam
s.v. μαυριτανικός.
[8] Βλ. Ηροδ. IV. 191.
[9] Αλλά και (σε λιγότερο βαθμό) από τον ρωμαϊκό,
καρχηδονιακό και τον αιγυπτιακό.
[10] Νυν cape Spartel.
[11] ενν. Μασσαλία, ελληνική αποικία Φωκαέων.
[12] Βλ. Ανων. «Γεωγραφ.». 40.1-8.
[13] Βλ. Στέφ. Βυζ.
[14] νυν παραφρασμένα Σεμπου / Sebou.
[15] νυν ποταμός Bou Regreg, πλησίον της Ραμπάτ / Rabat.
[16] νυν ποταμός Κουμ-Ερ-Ρμπία / Oum Er-Rbia.
[17] νυν ποταμός Tensift, πλησίον του Marrakech.
[18] νυν ποταμός Σους / Sous, πλησίον Agadir.
[19] Νυν Draa.
[20] νυν παραφρασμένα El-Aulun.
[21] Φθούθις / Θούθις, νυν ποταμός Saguia el-Hamra + Oued
el Khatt.
[22] Νυν Cape Bojador.
[23] Νυν Dakhla.
[24] Νυν Cape Blanco.
[25] Ziguinchor.
[26] Νυν Geba, πλησίον Bissau.
[27] Νυν Konkoure, πλησίον Conakry.
[28] Νυν Sierra Leone ποταμός Rokel, πλησίον Freetown.
[29] Βλ. Στράβ. ΙΖ, 827
[30] Νυν cape Spartel.
[31] Βλ. Πτολεμ. Δ, α, 5.
[32] Βλ. Μαρκ., Στέφ. Βυζ.
[33] Βρέθηκαν νομίσματα με καρχηδονιακές επιγραφές, καθώς
και αυτοκρατορικά των Αυγούστου και Αγρίππα, με νεοκαρχηδονιακές και λατινικές
επιγραφές. Ας μην συγχέεται με την (επίσης αρχαία ελληνική) πόλη της Αλγερίας
Τιγίδα (βλ. παρακάτω).
[34] Νυν Er Rif.
[35] ΠΗΓΕΣ:
- Sahnouni, et al. «1.9-million- and
2.4-million-year-old artifacts and stone tool–cutmarked bones from Ain
Boucherit, Algeria». Στο Science, 362
(6420), 1297–1301, doi:10.1126/science.aau0008, 14.12.2018.
- Sahnouni M.,de Heinzelin J. «The Site of Ain Hanech Revisited: New
Investigations at this Lower Pleistocene Site in Northern Algeria» στο Journal of Archaeological Science, 10.5.2013.
- «Research at Ain Hanech, Algeria», στο Stoneageinstitute.org,
12.7.2012.
[36] Σήμερα το αρχαίο άκρον του Τρίτωνος / Τρητόν καλείται
cap Bougaroni.
[37] κατά τον Ricard.
[38] Βλ. Πτολεμ. Δ, β, 30.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook