Του Eyvind Johnson
Κατὰ
διαστήματα ὁ ἀριθμὸς τῶν μνηστήρων καὶ κερδοσκόπων ἔφτανε πάνω ἀπὸ ἑκατό: Ἑκατὸν
ὀχτὼ εἶναι ἕνας ἀριθμὸς ποὺ ἀναφέρθηκε. Οἱ δούλοι καὶ οἱ ὑπηρέτες σήκωναν τὰ
χέρια τους, ποὺ μύριζαν κρεμμυδίλα κι ἔσταζαν λίπος ἀπ᾿ τὰ παχειὰ ἀρνίσια
μπούτια ἢ τὸ μὲ διάφορους τρόπους μαγειρεμένο χοιρινό, τέντωναν τὰ δάχτυλα και λέγαν: "δέκα φορὲς τόσοι καὶ δύο
χέρια ἀκόμα! Καὶ τρῶνε καὶ τρῶνε!"...
Μποροῦμε νὰ ὑποθέσουμε πως τουλάχιστο
πενήντα είναι στρώνονταν στὸ μέγαρο τοῦ ᾿Απόντα, γιὰ φαΐ, κάθε μέρα. "Αν
ὑποθέσουμε πὼς ὅλοι ἦταν νέοι ἢ μεσόκοποι ἄνδρες με μεγάλη ὄρεξη, μποροῦμε μὲ
ἁπλὴ ἀριθμητικὴ νὰ βροῦμε πόσα ἀρνιά, γίδια και χοίρους, πόσα βόδια φερμένα ἀπ᾿
ἀλλοῦ, πόσο ψωμί καὶ κρασί μποροῦσε νὰ καταναλωθεί σ' ένα τέτοιο φιλόξενο
σπίτι, μέσα σὲ τέσσερα - πέντε χρόνια. Μα ἀπὸ ὅλ᾽ αὐτὰ ἂς μὴ ξεχνᾶμε ὅτι τὸ
προσωπικό, οἱ ὑπηρέτες, οἱ δούλοι καὶ οἱ βοηθοί ἦταν ὅλοι γύρω στὰ ἑκατὸ
ἄτομα, σὺν μισὴ ντουζίνα μόνιμοι τραγουδιστὲς καὶ ζητιάνους. Αν ἕνας
ἄνθρωπος καταδροχθίζει στὸ ἴδιο μαγειρειὸ μισό κιλὸ κρέας τὴν ἡμέρα, ἂς ποῦμε
200 μέρες τὸν χρόνο, πόσο κρέας τρώει τότε σ᾽ αὐτὸ καὶ μόνο τὸ φιλόξενο
μαγειρειό; 100 κιλά.
Πόσα κιλὰ χρειάζονται τότε γιὰ πενήντα, ἃς ποῦμε, ἄνδρες μὲ τοὺς ἴδιους ὄρους;
Πέντε χιλιάδες κιλά, δηλαδὴ:
- βόδι δεκα πέντε τόννους,
- ἀρνὶ δεκαπέντε τόννους,
- γουρούνι δεκαπέντε τόννους.
Καὶ γιὰ νὰ πάρουμε στρογγυλό ἀριθμό, σὲ 5 χρόνια, φτάνουμε τις εἰκοσιπέντε
χιλιάδες κιλά. Ἐὰν διπλασιάσουμε τώρα αὐτὸν τὸν ἀριθμὸ γιὰ νὰ ὑπολογίσουμε τὸ
ἔκτακτο προσωπικό, όπλοφόρους καὶ ὑπηρέτες καὶ τοὺς ἄλλους, ὄχι τόσο τακτικοὺς
μνηστῆρες, φτάνουμε κρέας πενήντα τόννων. Ας τὸ μετρήσουμε σὲ πρόβατα γιὰ
παράδειγμα.
Μποροῦμε
νὰ ὑπολογίσουμε πως ἕνα καλοσφαγμένο, γδαρμένο καὶ καθαρισμένο ἀρνὶ ζυγίζει
εἴκοσι κιλά. Τότε τὸ ἄθροισμά μας θὰ εἶναι δύο χιλιάδες πεντακόσια πρόβατα. Ἐὰν
ἀλλάξουμε τὸν ἀριθμὸ τῶν πενήντα τόννων σὲ χοίρους καὶ ὑπολογίσουμε ὅτι κατ᾽
ἀνώτατο ὅριο, 40 κιλὰ κατὰ χοῖρο πήγαινε γιὰ τροφὴ τῶν μνηστήρων, ἔχουμε
χίλιους διακόσιους πενήντα χοίρους.
Ἐὰν πάλι ὑπολογίσουμε ὅλο τὸ κρέας σὲ βοδινὸ
καὶ ὑποθέσουμε πὼς τὸ κάθε βόδι ἔχει διακόσια πενήντα κιλὰ φαγώσιμο κρέας,
φθάνουμε σὲ διακόσια βόδια, ποὺ ἔπρεπε νὰ σφάξει ἡ Πηνελόπη γιὰ νὰ τῆς κάνουν
οἱ μνηστῆρες τις προτάσεις γάμου.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ΙΘΑΚΗ, ΕΔΩ.
Σκεφτεῖτε τὸ κρασί.
Τὸ μαῦρο, βαρὺ κρασὶ ἀνακατευόταν βέβαια μὲ ἀρκετὰ νερό, ἀλλὰ τὸ ἔπιναν σὲ
μεγάλες ποσότητες στις συνεδριάσεις τους, ποὺ πολλὲς φορὲς κρατούσαν ὁλόκληρη τὴν
ἡμέρᾳ καὶ τὴν μισὴ νύχτα. Ἐὰν κάθε ξένος έπινε ένα λιτρο σὲ κάθε γεῦμα ἀπ' τὸ
κρασὶ τῆς Συζύγου, έχουμε περίπου πενήντα λίτρα τὴν ἡμέρα, δηλαδὴ χίλια λίτρα
στις διακόσες ἡμέρες - πόσο μᾶς κάνει αὐτὸ σὲ πέντε χρόνια; Η απλή λογική μας
δίνει τον μεθυστικό, καυγατζίδικο ἀριθμὸ τῶν πενήντα χιλιάδων λίτρων, κρασί που
χυνόταν ἀπὸ ἀμφορεῖς καὶ τουλούμια, ἀπὸ κρατήρες και κύπελλα στους διψασμένους
λαιμοὺς τῶν κρεατοφάγων μνηστήρων.
Ἔπειτα ἔχουμε καὶ τὰ γλυκὰ ἀπὸ μέλι, φροῦτα κι άλλα διάφορά, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ὑπολογιστούν, άς ἀφήσουμε τη σκέψη ἁπλῶς νὰ τὰ προσπεράσει.
Αλλὰ ἂς τὴν ἀφήσουμε να σταθεί το ψωμί. "Ας ποῦμε πὼς ἔτρωγαν μισό κιλό κατ' ἄτομο την ημέρα καὶ πόσο μᾶς κάνει αὐτὸ γιὰ ἕνα χρόνο παρασιτισμό των μνηστήρων; Γιὰ ἑκατὸ ἀνθρώπους μᾶς κάνει 50 κιλὰ τὴν ἡμέρα. Σε πέντε χρόνια ἀπὸ διακόσιες ἡμέρες - χίλιες φιλόξενες ημέρες - φτάνουμε στὸ καρβέλι τῶν πενήντα τόννων. Μετατρέψατε αὐτὸς τοὺς ἀριθμοὺς σὲ σπορὰ καὶ θερισμό, άλεσμα, ζύμωμα και άλλα και θὰ δεῖτε ὅτι: τὸ σπίτι τῆς Πηνελόπης ήταν μιὰ ἐπιχείρηση έκατομμυρίων, ποὺ ἡ Αναμένουσα, μὲ κόπους καὶ μὲ βάσανα, ἔπρεπε νὰ τὰ κανονίζει μὲ τὴ βοήθεια τῆς Εὐρύκλειας.
Ποιό σπίτι μπορεῖ ν' ἀντέξει
σὲ τέτοια φιλοξενία τοῦ ᾿Απόντα; Αὐτὴ τὸ εἶχε καταφέρει μέχρι ἕνα σημεῖο. Ὁ
Ταξιδιώτης δὲν ἦταν φτωχὸς ὅταν ἔφυγε, ἀλλὰ καταλαβαίνει κανεὶς τί ἐπιβάρυνση
πρέπει νὰ ἦταν γιὰ τὴν οἰκονομία του; Καὶ πόσο ἀναγκαῖοι ἦταν οἱ ἀργαλειοὶ καὶ
τὰ ἐμπορικά ταξείδια…
ΠΗΓΗ: Από το βιβλίο του Eyvind Johnson (*) «Επιστροφή στην Ιθάκη», 1946 και εκδ. Thames and Hudson, 1952, σελ. 474 - εκδ. Δίδυμοι, 1975.εκδ. Δίδυμοι, 1975. Έρευνα – Καταγραφή: Γιάννης Πανταζής. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 24.4.2022.
(*) Ο Έυβιντ Ούλουφ Βέρνερ
Γιόνσον (1900 - 1976) ήταν Σουηδός
πεζογράφος, μέλος της Σουηδικής Ακαδημίας (1957), ο οποίος το 1974 μοιράσθηκε
το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας με τον Χάρυ Μάρτινσον «για μια αφηγηματική τέχνη
που έβλεπε μακριά στις χώρες και τους αιώνες, στην υπηρεσία της ελευθερίας». Το
1946 εδημοσίευσε ένα από τα πλέον διάσημα μυθιστορήματά του, το «Επιστροφή στην
Ιθάκη», βασισμένο στην ιστορία του Οδυσσέα.
Έγραψε επίσης:
- Παν κατά Σπάρτης (1946)
- Σύννεφα πάνω από το Μεταπόντιο (1957)
- Δρόμοι του Μεταπόντιου (1959)
- Τραγούδια πέρα από τον Κολωνό (1961), κ.ά.
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης "Ελληνική Βιβλιογραφία".
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook