Του Γιώργου Λεκάκη
Το βιβλίο με τίτλο «Τάδε ἔνεστιν
ἐν τῷδε τῷ βιβλίῳ: Λουκιανοῦ[1] –
Φιλοστράτου[2] εἰκόνες[3] – τοῦ αὐτοῦ
ἡρωϊκά – τοῦ αὐτοῦ βίοι σοφιστῶν – Φιλοστράτου νεωτέρου[4] εἰκόνες
– Καλλιστράτου ἐκφράσεις[5]» εξεδόθη
στην Βενετία, από τον Aldus Manutius, το 1503.
Το βιβλίο ήταν folio (297 x
190 χλστ.), 571 [572] σελ.
Ο τίτλος ήταν στα ελληνικά και λατινικά, και είχε ξυλόγραφο τυπογραφικό σήμα στον τίτλο και στο τελευταίο φύλλο.
ΠΗΓΗ: Renouard (Alde), σελ. 39, αρ.
3, Adams L-1602, Brunet, III, στ. 1206, Hoffmann, II, σ. 536, Ahmanson-Murphy, 73, Στάικος (Ἄλδος) 34, Οικονομόπουλος, σελ.
590. Γ. Λεκάκης «Ελληνική Βιβλιογραφία». ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 6.4.2020.
[1] Πρόκειται για τον γνωστό Λουκιανό (125; - 180 μ.Χ.)
ρήτορα και σατυρικό συγγραφέα του 2ου αι. π.Χ. - δημιουργό του σατυρικού
διαλόγου, από τους σημαντικότερους αττικιστές συγγραφείς της Β΄ Σοφιστικής. Έγραφε
στην ελληνική γλώσσα φυσικά. Ο Λουκιανός εγεννήθη στα Σαμόσατα (εξ ου και
Σαμοσατεύς), πρωτεύουσα της Κομμαγηνής, στον Άνω Ευφράτη της Συρίας.
[2] Ο Φιλόστρατος ο πρεσβύτερος ή Φιλόστρατος του
Νερβιανού ή Φιλόστρατος Γ΄ (2ος αι. μ.Χ.) ήταν αρχαίος Έλλην ρήτωρ και
σοφιστής. Εδίδαξε εν Αθήναις. Ευνοούμενος του αυτοκράτορος Καρακάλλα (211–217).
Πέθανε στην Λήμνο, όπου και έζησε τα τελευταία έτη του βίου του. Γαμβρός του
Φλάβιου Φιλοστράτου, απόγονος του επίσης Λημνιού Φιλόστρατου Βέρου, και παππούς
του Φιλοστράτου του νεώτερου.
Έγραψε:
"Ηρωικός", "Λιθογνωμικόν", "Περί τραγωδίας", "Ρητορικαί
αφορμαί", "Ζητούμενα παρά τοις ρήτορσι", "Περί του
ονόματος", "Πρωτεύς", "Θεατής", 43 τραγωδίες, 14
κωμωδίες, 4 λόγους ελευσινιακούς, πανηγυρικούς λόγους, κ.ά.
[3] Οι «Εικόνες» των Φιλοστράτων θεωρούνται χρήσιμες
πηγές για την ελληνική μυθολογία.
[4] Ο Λούκιος Φλάβιος Φιλόστρατος ή Φιλόστρατος Δ΄ (160/170
- 244/249 μ.Χ.) είναι - μαζί με τον Δίωνα τον Χρυσόστομο - ο κύριος εκπρόσωπος
της Β΄ Σοφιστικής. Αυτοαποκαλείτο Φιλόστρατος ο Αθηναίος, αν και εγεννήθη στην
Λήμνο. Σωζόμενα έργα του «φιλοστρατείου σώματος»:
- «Βίος Απολλωνίου του Τυανέως», στο οποίο χρωστά την φήμη του: 8 βιβλία «Τα εις τον Τυανέα Απολλώνιον».
- «Ηρωικός» (ομοιάζει με
τον Βίον του Απολλωνίου του Τυανέως).
«Βίοι Σοφιστών» σε δύο
βιβλία (26 φιλόσοφοι-σοφιστές - Πρωταγόρας, Αισχίνης, κ.ά. - και 33 ρήτορες).
- «Γυμναστικός» (προτρεπτικός
λόγος για αγώνες, αθλήματα μεθόδους προπονήσεως, κλπ.).
- «Νέρων» (διάλογος όπου
ο φιλόσοφος Μουσιών καταγγέλλει την ύβρι του τυράννου).
- «Επιστολές» (συλλογή 73
επιστολών - ερωτικά παιχνίδια. Η 73η και τελευταία έχει ως αποδέκτη την Ιουλία
Δόμνα και αποτελεί απολογία και υπεράσπιση της σοφιστικής).
[5] Οι περιγραφές – «Εκφράσεις» του Καλλιστράτου θεωρούνται
χρήσιμες πηγές για την ελληνική μυθολογία. Από την 6η έκφρασή του,
λ.χ. μαθαίνουμε την εικόνα του θεού Καιρού.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook