Του Φώτη Χαραλαμπίδη
Με βάση το πάγιο ελληνικό
αίτημα για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα και αφορμή την πρόσφατη
δημοσιοποίηση της τεχνολογικής «επαναστατικής πρότασης για τα Γλυπτά» που προωθούν
ο Έλληνας επιχειρηματίας Γιάννης Λέφας, ο ηθοποιός Στίβεν Φράι και ο νομικός
Τζέφρεϊ Ρόμπερτσον, με το βιβλίο του «Σε Ποιον Ανήκει η Ιστορία» - ΔΕΙΤΕ το ΕΔΩ - θα ήθελα να
παραπέμψω και σε ένα ελληνικό βιβλίο, το οποίο με τρόπο εναλλακτικό, εστιάζει
στην Ένωση του Όλου.
Πρόκειται για το βιβλίο της δρος Βιβής Βασιλοπούλου, επί τιμή γενικής διευθύντριας Αρχαιοτήτων και
Πολιτιστικής Κληρονομιάς, με τίτλο: «Επιστρέφοντας στην Μετόπη – Κένταυρος ο
Οικουμενικός», εκδόσεις Andy’s, 2020, με πρόλογο του γενικού διευθυντή του
Μουσείου Ακρόπολης, Καθηγητή Νίκου Σταμπολίδη.
Εδώ, η επανένωση τίθεται ως θέμα
«υπαρκτού ανθρωπισμού».
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την επιστροφή των Γλυπτών της ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ (και όχι μόνον του ΠΑΡΘΕΝΩΝΟΣ), ΕΔΩ.
Εκτός από νομικό, γίνεται
ζήτημα «ανθρωπιστικό», βαθύτατα πολιτικό και θέμα αισθητικής. Δηλαδή Ηθικής,
κατά τον Αριστοτέλη. Είναι η μόνη επιλογή, για να ζήσουμε ένα αδιάσπαστο Όλον,
με την ευχή κάποτε να ενωθούν τα θραύσματα του κόσμου.
Ο Παρθενώνας είναι ένα έργο τέχνης
καθολικό, μοναδικό και πλήρες –Gesamtkunstwerk. Είναι μια σύνθεση τεχνών, που
υπηρετούν το Όλον σε απόλυτη αρμονία. Επιτομή του μέτρου, αλλά και δείγμα ακμής,
χρυσής και ωραίας. Ώριμης δηλαδή.
Η πολιτιστική κληρονομιά
απευθύνεται στους πολίτες και απαιτεί μία πολιτική, παγκόσμια οικουμενική.
Everything is politics.
Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε
την έννοια της ολότητας, σε όλους τους τομείς. Ο κατακερματισμός εμποδίζει την
ανάγνωση του συνόλου: Τη γνώση της αλήθειας. Γιατί η Ενωμένη Εικόνα δεν είναι
απλώς το άθροισμα. Είναι αυτή η Ουσία και η Υπέρβασή της.
Αν σχηματίσουμε νοερά την σύνθεση
όλων των τεχνών, στον Πίνακα του Όλου, τότε μόνον μπορούμε να αξιολογήσουμε
καλύτερα και τη σημασία του κάθε μέλους που διεκδικεί την μυσταγωγική του θέση
στην οικουμενική φωτογραφία.
Δείτε στο Μουσείο την ενωμένη
εικόνα τους και φαντασθείτε την παντού.
Θα είναι πιο ωραία, την μέρα που
τα αγάλματα δεν θα ζουν πια χωριστά. Ας φανταστούμε την επανένωσή τους στο
καινούργιο Μουσείο, στο πλαίσιο συνένωσης μελών της ίδιας οικογένειας, όπως
γίνεται και με τους πρόσφυγες.
Η μεταφορά είναι απολύτως ακριβής,
γιατί οι μετόπες του Βρετανικού και εκείνες του Μουσείου της Ακρόπολης έχουν το
ίδιο DNA. Είναι μέλη της ίδιας οικογένειας.
Οι αρχαίοι Έλληνες κατηύθυναν
την πρωταρχική και την ποιητική τους σκέψη, προς την ολότητα των πάντων, αλλά
οι άνθρωποι μοιάζουν ανίκανοι να λειτουργήσουν με εμβέλεια οικουμενική. Ακόμα
και τώρα που όλοι επικαλούνται το παγκόσμιο.
Τι ειρωνεία! Στην εποχή με τις
μεγαλύτερες τεχνικές δυνατότητες, να έχουμε τη λιγότερη ουσιαστική επικοινωνία
μεταξύ μας!
Αυτή την επικοινωνία θέλει να
αποκαταστήσει η Ελληνική Πολιτεία με τον διάλογο των δύο πλευρών, όπως άλλωστε
προτείνει και η UNESCO, ένα διάλογο που ευχόμαστε να αρχίσει και κυρίως να ευοδωθεί.
Ας σημειωθεί ότι για τον ιερό
αυτό σκοπό, ο Desmond Child πραγματοποίησε συναυλία στο Ηρώδειο, την Δευτέρα,
27 Ιουνίου 2022.
Μεταφέρουμε από το βιβλίο:
«Ο Κένταυρος, παρεξηγημένο και
αξιαγάπητο πλάσμα του Μύθου και της Φαντασίας, όλα αυτά τα χρόνια που ήταν
άφαντος, δεν άφησε τον χρόνο να πάει χαμένος.
Ταξίδεψε πολύ στη Γη και
έκανε σπουδαίες γνωριμίες. Incognito. Σε ένα ταξίδι του στην Βρετανική
πρωτεύουσα, φρόντισε να συναντήσει και τους ξενιτεμένους συγγενείς του. Ήθελε
πολύ να τους γνωρίσει. Είχε ακούσει πολλά για τους δεσμούς «αίματος» και θεωρούσε
σπουδαίο να συνδέεσαι με το ίδιο γενετικό υλικό, ας είναι και από μάρμαρο.
Συγκινήθηκε όταν τους είδε
και στενοχωρήθηκε που δεν μπορούσε να τους αγκαλιάσει. Έτσι, τους υποσχέθηκε να
κάνει ό,τι μπορεί για να επιστρέψουν όλοι στο καινούργιο τους σπίτι, έστω με
ένα πρόγραμμα συνένωσης μελών της ίδιας οικογένειας, όπως γίνεται με τους πρόσφυγες.
Εκείνος, είχε πληροφορηθεί
τον αγώνα της UNESCO για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα και ήθελε να
βοηθήσει όσο μπορούσε δραστικά, αλλά διακριτικά, χωρίς διαφημίσεις και τεχνάσματα.
Θα χρησιμοποιούσε και το ακαταμάχητο επιχείρημα, που είδαμε παραπάνω: Την
επανένωση μελών της ίδιας οικογένειας. Τραγικά επίκαιρο και πολυσήμαντο μήνυμα.
Ήταν σε επαφή με όλες τις Επιτροπές,
για την επιστροφή των πολιτιστικών αγαθών στον τόπο προέλευσης και δεν αγνοούσε
τα αντεπιχειρήματα των μεγάλων πολυσυλλεκτικών Μουσείων.
Ωστόσο, η περίπτωση των Γλυπτών
του Παρθενώνος, είναι ιδιαίτερη. Γι’ αυτό ήταν κατηγορηματικός.
Οι μετόπες δεν είναι κινητά
ευρήματα. Είναι ζωτικά μέλη ενός ζώντος οργανισμού. Επομένως, η επιστροφή στη
θέση τους, αποκαθιστά την τάξη του συνόλου, την τέχνη και τον λόγο. Τα
μαθηματικά και η φιλοσοφία που «κρύπτεσθαι φιλεί», ανάμεσα στις γλυφές και τις πτυχώσεις,
ενοποιούν την κερματισμένη εικόνα, σε έναν κώδικα, ο οποίος υπερβαίνει το
ορατό.
Ο Κένταυρος γνώριζε πως, η
επανένωση των γλυπτών του Παρθενώνα, αποτελεί οργανικό αίτημα, ηθικό, αισθητικό
και θα το υπηρετούσε σαν «οργανικός διανοούμενος» με όλες του τις δυνάμεις.
Γιατί η ανθρωπότητα και ένας παγκόσμιος Ναός, δεν γίνεται να ζουν διασπασμένοι».
ΠΗΓΗ: εφημ. Ελευθερία
Λονδίνου, 30.6.2022. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 1.7.2022.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook