Το βιβλίο του Κ. Κυριακού «ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ»
γράφτηκε ως αντίδραση στην πρόκληση του εκδοθέντος συλλογικού έργου, «ΕΛΛΑΔΑ
ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΙΑ Φυγή στο Μέλλον ή Επιστροφή στο ΠΑΡΕΛΘΟΝ;» των Μαριέττα
Γιαννάκου, Σταύρου Λυγερού, Ελευθέριου Οικονόμου, Θεόδωρου Πάγκαλου, Αλέκου
Παπαδόπουλου, Άγγελου Συρίγου, Γιώργου Χατζηθεοφάνους και Αλέξανδρου Μαλλιά.
Πρόκειται για μια φωνή διαμαρτυρίας και καταγγελίας στις όσες ανακρίβειες,
ιστορικές και όχι μόνο, παρατίθενται στο παραπάνω σύγγραμμα. Το βιβλίο αυτό,
δίδοντας απαντήσεις με απτές αποδείξεις, με μαρτυρίες και δηλώσεις
προσωπικοτήτων, αρχηγών κρατών και πολιτικών παραγόντων από την Ελλάδα αλλά και
από όλον τον κόσμο, με ζωντανές ομολογίες πρωταγωνιστών των γεγονότων εκείνων,
στα οποία αναφέρονται οι οχτώ, αλλά και με σκεπτικισμό και πολύ προσευχή
προσβλέπει -με την ευλογία του Θεού, να επιτευχθεί το τέλος και ο αφανισμός
παρόμοιων εντύπων τα οποία προσβάλουν την αιματοβαμμένη ιστορία των Ελλήνων
της Βορείου Ηπείρου και κατ’ επέκταση όλης της Ελλάδας.
ΔΕΙΤΕ συνέντευξη του Γ. Λεκάκη με τον Κ. Κυριακού, ΕΔΩ.
Λέει ο συγγραφέας:
"Η απόφαση για την συγγραφή
του βιβλίου αυτού, δεν ήταν μια παρορμητική πράξη, αλλά μια πράξη επιβεβλημένη
από τη συνείδησή μου και με πλήρη ευθύνη, για όσα πράττω και γράφω. Την αγαπώ
τη ζωή, όμως δεν θεωρώ τη δική μου τη ζωή πολύτιμη. Είναι καλύτερα, και για τη
δική μου συνείδηση, και για το συμφέρον της χώρας, να πράξω το καθήκον στην Πατρίδα μου, να φωνάξω την αλήθεια και ας
με βρουν εμένα δυστυχίες, παρά να δυστυχήσει ακόμα περισσότερο ο χαροκαμένος
Βορειοηπειρώτης. Μόνο έτσι σέβομαι, έστω και ελάχιστα, την τραγωδία της Βορείου
Ηπείρου και τον εαυτόν μου.
Προτού εκπονήσω το παρόν
βιβλίο, το οποίο δίνει καίριες και εθνικά ωφέλιμες απαντήσεις στον συλλογικό
τόμο «ΕΛΛΑΔΑ και ΑΛΒΑΝΙΑ, Φυγή στο Μέλλον ή Επιστροφή στο Παρελθόν;», είχα
αντιδράσει άμεσα κατά των θέσεων που αποτυπώνονται σε αυτό, τις πρώτες ημέρες
ήδη της κυκλοφορίας του (Ιανουάριος 2018). Διατύπωσα προβληματισμούς και
κριτικές για κάποιες εθνικώς επιζήμιες τοποθετήσεις και σκέψεις που
διατυμπανίζονται, τις οποίες αρχικά διακίνησα μέσω διαδικτύου. Μετέπειτα, με
προσεκτική ανάγνωση και πολύ κόπο, «κοσκίνισα» κι άλλα πολλά σημεία των
γραφομένων στο βιβλίο. Διαπίστωσα ότι σ΄ αυτό περιέχονται ανακρίβειες ενώ σε
πολλές τοποθετήσεις οι συγγραφείς (με εξαίρεση τριών εξ’ αυτών) ερμηνεύουν κατά
το δοκούν την αποδεδειγμένη αλήθεια σε σχέση με γεγονότα και συμβάντα στη
Βόρειο Ήπειρο.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ, ΕΔΩ.
Μαζί με φίλους, οι οποίοι με ενθάρρυναν στην συγγραφή του
βιβλίου αυτού, συμπεράναμε ότι: «Στο
βιβλίο των οχτώ προβάλλεται αβίαστα, και ενισχύεται ποικιλοτρόπως πάσα γενικώς
άποψη ή θέση ξένων ή ξενικών συμφερόντων, οι οποίες αντιστρατεύονται την Εθνική μας ακεραιότητα και
ανεξαρτησία, την ύπαρξή μας, την Εθνική μας αξιοπρέπεια. Και το πεδίο αποδοχής
των καινοφανών αυτών μηνυμάτων, αφορά την ίδια μας την Ιστορία, την εν γένει παράδοσή μας, την πλούσια πολιτιστική μας
κληρονομία, την ενίσχυση επιχειρημάτων, θέσεων και απόψεων άλλων δυνάμεων της
περιοχής (Αλβανίας, Τουρκίας,
Ρουμανίας, Σκοπίων, Κοσόβου κ.λπ.) [… ] Πολλά από τα γραφόμενά τους,
υπονομεύουν τα όσα θετικά έχουν επιτευχθεί με αγώνες και θυσίες και
βραχυπρόθεσμα θα χρησιμοποιηθούν ποικιλοτρόπως και γενικά υπέρ ξένων ή ξενικών
συμφερόντων. Αρκετά μάλιστα μέρη του
βιβλίου, μάς προκαλούν αναστάτωση, κακοποιούν ιστορία και πρόσωπα. Οι απόψεις που διατυπώνονται και όσα
λέγονται, ασκούν στους Έλληνες Βορειοηπειρώτες συγκαλυμμένη ψυχολογική βία. Οι
Βορειοηπειρώτες, είναι το τελευταίο μέρος των Βαλκανίων που, αν και 600 χρόνια
σκλαβωμένοι (1430 – σήμερα) παρέμειναν Έλληνες, μια συμπαγής Ελληνική παρουσία
στη Βόρειο Ήπειρο. Κινδυνεύουνε σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά (ακόμα
πιο πολύ και από την μαύρη περίοδο της δικτατορίας των Χότζια - Αλία, 1944 -
1991), διότι τώρα οι δυνάστες τους δεν είναι μόνοι τους, ολοκληρώνουν το σχέδιο
εξοντώσεως των Ελλήνων της Αλβανίας με την συμβολή παραγόντων και της Μάνας
Ελλάδας. Προτιμότερο οι χαροκαμένοι να είναι από όλους ξεχασμένοι, παρά
κάποιοι να τους σκοτώνουν με το γραπτό τους λόγο. Ανέκαθεν, (από τη δεκαετία
του 1970) οι Βορειοηπειρώτες είχανε συμπαραστάτη τον αείμνηστο Σεβαστιανό και
τους νεαρούς της ΣΦΕΒΑ. Ήταν μεν «νεκροί», όμως ήλπιζαν στην Ανάσταση. Τώρα!
Όψιμα τους θυμήθηκαν και άνθρωποι που ανήκουν σε κύκλους υψηλά ιστάμενους, και
αντί να εκφράζουν λυτρωτικές απόψεις και να ενθαρρύνουν και να οδηγήσουν τα
αδέρφια τους στο φως, αντιθέτως οι απόψεις τους είναι σκοτεινές και τους
εκτελούν την ελπίδα της Ανάστασης. Τουλάχιστον, ας μην συνεργούμε στους
συνεργάτες των ανθελλήνων, που επιδιώκουν να κλείσει αυτό το Ελληνικό Εθνικό
Ζήτημα με τον τραγικότερο τρόπο. Αν οι
θέσεις, που αποτυπώνονται στο συγκεκριμένο βιβλίο, θεωρηθούν ότι είναι εθνικά
σωστές και ωφέλιμες, και υιοθετηθούν από την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας,
τότε έχουν δίκιο να πιστεύουν οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες πως:
Η Πατρίδα τους
αδικεί. Και σε όποιον άνθρωπο δημιουργείται αυτή η αίσθηση, τότε το καθήκον
προς την Πατρίδα, όσο κι αν είναι λυπηρό, είναι λογικό να υποχωρεί.
Είναι αδύνατον οι άνθρωποι ν’ αντιστέκονται και ν’ αγωνίζονται, όταν τους δημιουργείται ψυχολογική κατάσταση πολιορκίας και ανακαλύπτουν, εις βάρος τους, συνομωσίες από πολλές πλευρές.»
Για την Ελληνική Εξωτερική Πολιτική φαίνονται ότι όλα
αυτά συμβαίνουν κάπου μακριά, στο άλλο ημισφαίριο και όχι μέσα και δίπλα στην
Πατρίδα μας.
Όμως ας μην ξεχνάμε: «Σ` όλη τη διάρκεια της Ιστορίας, η αλήθεια πάντα νικούσε».
ΔΗΚΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ
Δεν επιθυμώ να κάνω σε κανέναν μαθήματα πατριωτισμού. Επιλέγω μονάχα να μιλήσω, διότι αυτά που έχω να σας πω, οι αντιρρήσεις και οι ενστάσεις μου δεν αρμόζει να μένουν στη σιωπή. Και τούτο, διότι αφορούν σε πραγματικά γεγονότα και ιστορικά δεδομένα, για τα οποία κάθε ανακρίβεια και αναλήθεια μπορεί να είναι κρίσιμη και να αποβεί μοιραία για το μέλλον του Βορειοηπειρωτικού Ζητήματος και συνολικότερα των Ελληνοαλβανικών σχέσεων.
Η Ιστορική Αλήθεια αναζητείται και ευρίσκεται με την
συγκριτική μελέτη σε πάμπολλα βιβλία και έντυπα που έχουν γραφτεί από μεγάλους
Έλληνες και ξένους ιστορικούς, καθώς και από μαρτυρίες ανθρώπων -όταν αυτοί
υπάρχουν- που έζησαν είτε από κοντά το τάδε ή το δείνα ιστορικό γεγονός, είτε που
έχουν διασώσει μαρτυρίες από πρώτο χέρι. Οι πολιτικοί αλλά ακόμα και οι
διπλωμάτες μιας χώρας οφείλουν να είναι γνώστες της ιστορικής αλήθειας όσο το
δυνατόν περισσότερο και όσο το δυνατόν καλύτερα. Παίρνοντας τη σκυτάλη από την
ιστορία αυτή, και βάσει όσων έχουν συμφωνηθεί έως σήμερα αλλά και με γνώμονα τα
συμφέροντα της Πατρίδας, να πράττουν αναλόγως.
Επικαλούμαστε λοιπόν, το χρέος μας απέναντι στην ιστορική
αυτή αλήθεια και κραυγάζουμε στους πολιτικούς, στους διπλωμάτες και στους
στρατιωτικούς της χώρας το εξής: « Η
Βόρειος Ήπειρος σβήνει. Αλλάξτε τη συνταγή - το μείγμα της πολιτικής, που
εφαρμόζετε σ’ αυτό το Εθνικό Ζήτημα. Η προχειρότητα και η υποχωρητικότητα, που
επιδεικνύει ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδας, η υπακοή σε Ευρωπαϊκές και ΝΑΤΟικές
εντολές είναι πρωτόγνωρα και καταστροφικά για τον τόπο μας.»
Στην Πολιτική Επιστήμη υπάρχει ο όρος «Αποδοχή Μηνύματος».
το πλέον διαδεδομένο και επικίνδυνο μήνυμα σήμερα, είναι η εκμάθηση
και ο εθισμός των πολιτών στην υποχώρηση, στην υποτέλεια,
στην εξάρτηση. Οι θέσεις που κατατίθενται στο βιβλίο που σχολιάσαμε, η τελική
αίσθηση που αφήνει το σύγγραμμα αυτό είναι σαν να προετοιμάζει τον λαό μας,
τους αναγνώστες, τα ίδια τα παιδιά μας, να εθισθούν στα παραπάνω και να πάψουν
να ασχολούνται με τα δικαιώματά τους. Στη
συγκεκριμένη περίπτωση, ν’ εγκαταλείψουν την Ιστορική Γη του Πύρρου και του
Πατροκοσμά… Όμως, αν επιθυμούμε να έχουμε συνέχεια ως Έθνος, επιβάλλεται να σεβόμαστε τους
ήρωες που θυσιάστηκαν στους αγώνες της Πατρίδας. Εάν θέλουμε να έχουμε
συνέχεια ιστορική στο μέλλον, θα πρέπει να γνωρίζουμε και να εκτιμάμε σωστά
τόσο το παλαιότερο όσο και το πρόσφατο παρελθόν της ιστορίας μας.
Αντιθέτως για τους εξουσιαστές σήμερα, φαίνεται πως ούτε
το παρελθόν μας πρέπει να θυμόμαστε, ούτε να τιμάμε τους εθνικούς μας ήρωες.
φαίνεται επίσης πως επιδιώκουν να μην λέγεται τίποτα, ούτε λέξη για τα
θύματα της 45χρονης δικτατορίας των Χότζια
– Αλία, να μην ακούγεται τίποτα γι’ αυτούς τους Έλληνες, που δεν
απώλεσαν την Ελληνική τους ταυτότητα και με το κεφάλι ψηλά πήγαν στο
εκτελεστικό απόσπασμα κραυγάζοντας «ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ». Κι αυτό, διότι,
παραδειγματίζεται η νεολαία, οξύνεται ο πατριωτισμός και προβάλλονται εθνικά
ιδεώδη, πράγματα αντίθετα προς τις επιδιώξεις των εξουσιαστών, που μοιάζουν
να θέλουν πολίτες χωρίς διεκδικήσεις ή μόνο με διεκδικήσεις που αφορούν
αποκλειστικά σε οικονομικά ζητήματα, κι όχι ενεργούς πολίτες με κοινωνικά
αιτήματα και εθνικά οράματα.
«Δεν είναι δυνατόν να νικήσετε τους εχθρούς
που βρίσκονται έξω από την πόλη,
αν δεν τιμωρήσετε πρώτα τους εχθρούς
που βρίσκονται μέσα σ` αυτήν.»
Δημοσθένης
Όπως φαίνεται, είναι εύκολο να εκφράζονται πατριωτικές
θέσεις κριτικάροντας και καυτηριάζοντας το περιεχόμενο ανθελληνικών εντύπων, τα
οποία υπογράφονται από ξένους και εκδίδονται σε άλλες χώρες. Όμως, πρωτίστως,
χρειάζεται αγώνας με συντονισμένες προσπάθειες όλων, κατά των «δικών μας» ανθρώπων,
οι οποίοι εξυπηρετούν καλύτερα από κάθε ξένο, ανθελληνικά σχέδια. Αυτός ο
αγώνας αποφεύγεται.
Αν αναρωτιέστε γιατί, η
απάντηση είναι του ηλίου φαεινότερη: Διότι τέτοιοι
αγώνες ενέχουν κόστος. κόστος προσωπικό, κοινωνικό, πολιτικό, καθώς
και αντίστοιχους κινδύνους. Κι εμείς μάλλον φοβόμαστε και το κόστος και τους
κινδύνους αυτούς. Αυτοί είμαστε λοιπόν, μέρος της σύγχρονης καταναλωτικής
κοινωνίας. Της κοινωνίας του ατομικισμού, του ωχαδερφισμού και της καλοπέρασης!
Είμαστε αυτοί που στη θέση της καρδιάς έχουμε βάλει το πορτοφόλι! Είμαστε αυτοί
που καλύψαμε τη συνείδησή μας με δυο παρωπίδες για να κοιμόμαστε τα βράδια
χωρίς ενοχές και ερινύες...
Καμιά φορά θα σηκωθούν οι Ήρωες τού 1821, του 1912 και τού
1914, οι Ήρωες του 1940 κι όλα τα θύματα της 45χρονης κομμουνιστικής
λαίλαπας. θα μας πάρουν με τα λιθάρια. Κι αυτό θα μας πρέπει…
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Τα συγκεκριμένα αποσπάσματα που σχολιάσαμε στο βιβλίο των
οχτώ προσωπικοτήτων, με εξαίρεση, όπως ειπώθηκε, τριών εξ αυτών, εκφράζουν
θέσεις, οι οποίες, δυστυχώς, στερούνται ιστορικής βάσης και επιστημονικής
τεκμηρίωσης με αποτέλεσμα να διατυπώνουν μια διαστρεβλωμένη αλήθεια. Όλο αυτό
μοιάζει να εξυπηρετεί ένα κακόβουλο σχέδιο, θίγοντας τα εθνικά συμφέροντα και
πληγώνοντας πολλούς Έλληνες. Οι Βορειοηπειρώτες βιώνουν επί τόσες δεκαετίες στο
πετσί τους, σαν σύγχρονοι σκλάβοι, την τυραννία ξένων εξουσιαστών. Όμως το πιο
τραγικό, το πιο θλιβερό μέρος της ιστορίας αυτού του λαού – και κάθε λαού- είναι
όχι τόσο η χρονική εκείνη στιγμή που εγκαταλείπεται από τη Μητέρα Πατρίδα,
(1912 – 1914 στη συγκεκριμένη περίπτωση), αλλά ακόμη περισσότερο τη στιγμή που
αποκαλύπτεται το γεγονός, πως εγχώριοι πολιτικοί παράγοντες συμμαχούν με τους
διώκτες των αδερφών τους.
Η έκφραση πρωτοβουλιών, που διακηρύσσονται στον εν λόγω
τόμο, για την καλυτέρευση της ζωής μας, μοιάζει με υποκρισία και αποβλέπει
πιθανόν στο να αποχαυνώσει τα πλήθη και να αμβλύνει κάθε μορφή αντίδρασης και
ενεργής ενασχόλησης με τα πολιτικά και εθνικά ζητήματα που εξετάσαμε παραπάνω .
Ως επακόλουθο τέτοιων τακτικών, εγκαθίσταται υποχωρητικότητα και ανασφάλεια, τα
οποία με τη σειρά τους αποτελούν την αρχή και τη βάση, μιας συγκαλυμμένης
ελληνοφοβίας με ολέθρια αποτελέσματα. Ένα από αυτά και ο αφανισμός των Ελλήνων
της Βορείου Ηπείρου. Ουδεμία ιστορική μελέτη δικαιολογεί έστω και μέρος αυτών
που γράφονται. Είναι έγκλημα ν’ αλλοιώνονται με τέτοιο τρόπο τα εθνικά
δεδομένα, να παρουσιάζονται πλασματικά και παραπλανητικά στοιχεία, και να
διαπλάθεται μια νέα σαθρή
πραγματικότητα. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιούνται ασαφείς δικαιολογίες, επισφαλή
επιχειρήματα καθώς και μια κεκαλυμμένη προτροπή, ώστε να παραιτηθούμε από τα
κεκτημένα δικαιώματά μας. Γεγονός που μπορεί να προξενήσει μια σοβαρή κοινωνική
αναστάτωση, ένα ιδεολογικό χάος και την κατάρρευση διαχρονικών αξιών, αφού,
καθώς φαίνεται, ο καθείς μπορεί να ερμηνεύσει κατά το δοκούν τα ιστορικά
δεδομένα και να επιβάλει την δικιά του «αλήθεια». Είναι έγκλημα να μην
αναγνωρίζονται οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες και να καταργείται με συνοπτικές διαδικασίες
η ίδια τους η ιστορία, στην Ελληνική γη του Πατροκοσμά. Με όλα τα παραπάνω τίθεται σε κίνδυνο και πιθανό
αφανισμό ο Ελληνισμός, που ζει σ’ αυτά τ’ αγιασμένα χώματα. Σήμερα, περισσότερο
από ποτέ, η πατρίδα μας έχει ανάγκη από ανθρώπους που να διαπνέονται από το
πνεύμα της αντίδρασης, της κριτικής σκέψης, της αποκατάστασης της ιστορικής
αλήθειας.
Τέλος, το κόμμα των ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΩΝ είναι η ΠΑΤΡΙΔΑ. Σ’ αυτή ανήκουμε, είμαστε τα παιδιά της, που ζούσανε για χρόνια φιμωμένα. Γι’ αυτήν αγωνιστήκαμε και αγωνιζόμαστε. Για την Μάνα Ελλάδα που θα υπάρχει και θα επιζεί μέσ’ τους αιώνες, σ’ αντίθεση με καθέναν από εμάς, που είμαστε περαστικοί.
ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Από την εφηβική ηλικία είχα την
τάση να αντιδρώ αυθόρμητα στην αδικία και τη βία. Τέτοιες όμως μορφές
αντίδρασης ενοχλούσαν το αθεϊστικό καθεστώς των κομμουνιστών Χότζια - Αλία.
Θεωρούνταν ζημιογόνες και εχθρικές για την καινούργια κοινωνία που ονειρεύονταν
και υπόσχονταν ότι θα οικοδομούσαν και δεν γίνονταν ανεκτές. Έτσι κι εγώ
πλήρωνα πάντα τις συνέπειες των πράξεών μου.
Τα κυριότερα αντίποινα για τη στάση μου αυτή ήταν τα εξής: είχα
την τύχη να υποστώ για 20 μήνες ειδική
ανάκριση, να απολαύσω τη στοργική περιποίηση των οργάνων της
δικτατορίας και να καταδικαστώ για πολλά χρόνια στις φυλακές - στρατόπεδα
καταναγκαστικής εργασίας της σοσιαλιστικής αλλά και της «δημοκρατικής» Αλβανίας
(1974 και 1994). Αυτό το «ελάττωμα»
έπλασε σε τέτοιον βαθμό τον χαρακτήρα μου, ώστε έγινε βίωμα και τρόπος ζωής.
Και είναι ο πλούτος και η σπουδαία προίκα - κληρονομία που θα αφήσω στους
απογόνους. Και αυτό το λέω, διότι έχω παραμείνει ακόμα και σήμερα έφηβος, έχω
τα ίδια «ελαττώματα» που είχα από
παιδί, με τη διαφορά ότι πλέον δεν ενεργώ αυθόρμητα, ενεργώ κατά τη συνείδησή
μου και πάντα είμαι υπόλογος για όσα πράττω και γράφω.
Προτού εκπονήσω το παρόν βιβλίο, το οποίο δίνει καίριες και εθνικά
ωφέλιμες απαντήσεις στον συλλογικό τόμο ΕΛΛΑΔΑ
και ΑΛΒΑΝΙΑ - Φυγή στο Μέλλον ή Επιστροφή στο Παρελθόν, να επισημανθεί ότι
είχα αντιδράσει άμεσα κατά των θέσεων που αποτυπώνονται σε αυτό, τις πρώτες
ημέρες ήδη της κυκλοφορίας του (Ιανουάριος 2018). Διατύπωσα προβληματισμούς και
κριτικές για κάποιες εθνικώς επιζήμιες τοποθετήσεις και σκέψεις που
διατυμπανίζονται, τις οποίες αρχικά διακίνησα μέσω διαδικτύου. Μετέπειτα, με
προσεκτική ανάγνωση και πολύ κόπο, «κοσκίνισα» κι άλλα πολλά σημεία των
γραφομένων στο βιβλίο. Διαπίστωσα ότι σ’ αυτό περιέχονται ανακρίβειες, ενώ σε
πολλές τοποθετήσεις οι συγγραφείς ερμηνεύουν κατά το δοκούν την αποδεδειγμένη
αλήθεια σε σχέση με γεγονότα και συμβάντα στη Βόρειο Ήπειρο. Το περιεχόμενο
αυτού του βιβλίου αδικεί με βεβαιότητα τους Έλληνες, αλλά πρωτίστως αδικεί
αυτούς που τα γράφουν. Ως συνέπεια τέτοιων απόψεων, παραπλανάται το αναγνωστικό
κοινό και σταδιακά χτίζεται μια καινούργια επίπλαστη πραγματικότητα, η οποία
στο μέλλον θα είναι ζημιογόνα για τα εθνικά μας συμφέροντα. Αυτά τα ανέφερα και
τα γράφω, αφού πρώτα τα επιβεβαίωσα ανατρέχοντας σε ιστορικές πηγές και σε
γεγονότα του παρελθόντος. Έτσι ολοκλήρωσα το σύγγραμμα που κρατάτε στα χέρια
σας. Και επειδή η σημασία της παρούσας εργασίας ευρίσκεται προπάντων στα νέα
σχόλια, γι’ αυτό εδώ παραθέτω και την ερμηνεία τους.
Πολλοί φίλοι και γνωστοί που διάβασαν σκέψεις και σχόλια, τα οποία
διακινήθηκαν μέσω διαδικτύου, με παρότρυναν να μη σωπάσω, αλλά να κάνω το ίδιο
όπως και παλιότερα. Μου είπαν: «Όπως
έχεις πράξει και σε άλλες περιπτώσεις, και τώρα να προβείς στην απόκρουση
απόψεων και θέσεων που βλάπτουν τα εθνικά μας συμφέροντα. Εσύ πρέπει να το κάνεις».
Άδικα περίμενα για αρκετό καιρό μήπως και έβλεπα την αντίδραση,
κάποια γραπτή απάντηση σε σχέση με όσα λέγονται και γράφονται στο εν λόγω
βιβλίο, από κάποιον λόγιο ελεύθερο Έλληνα ή από κάποιον όψιμο πατριώτη
Βορειοηπειρώτη. Δυστυχώς κανένας δεν μπήκε στον κόπο να δώσει απαντήσεις στις
υβριστικές, ζημιογόνες θέσεις και εκτιμήσεις που αποτυπώνονται στο βιβλίο αυτό.
Επειδή, λοιπόν, πολλοί επιχείρησαν να γράψουν εσφαλμένα την
ιστορία των γεγονότων που σχετίζονται με την τραγωδία των πολύπαθων Ελλήνων της
Βορείου Ηπείρου· επίσης, ως υποχρέωση σε όσα μας παρέδωσαν εκείνοι που υπήρξαν
αυτόπτες μάρτυρες και θύματα της βίας και της αγριότητας των καταπιεστών μας·
και τέλος λόγω των προσωπικών μου βιωμάτων, φάνηκε επιβεβλημένη σ’ εμένα η
πρόταση φίλων και γνωστών να σχολιάσω σ’ εσάς, αγαπητοί αναγνώστες, και να
αποκαταστήσω, όσο μου είναι εφικτό, την αλήθεια για γεγονότα τα οποία έχουν
συμβεί διαφορετικά απ’ ό,τι παρουσιάζονται στο εν λόγω βιβλίο.
Δεν υπολόγιζα και ούτε υπολογίζω τους κινδύνους. Την αγαπώ τη ζωή,
όμως δεν θεωρώ τη δική μου τη ζωή πολύτιμη. Είναι καλύτερα και για τη δική μου
συνείδηση και για το συμφέρον της χώρας, να
πράξω το καθήκον στην Πατρίδα μου, να φωνάξω την αλήθεια και ας με βρουν
εμένα δυστυχίες, παρά να δυστυχήσει ακόμα περισσότερο ο χαροκαμένος
Βορειοηπειρώτης. Μόνο έτσι σέβομαι, έστω και ελάχιστα, την τραγωδία της Βορείου
Ηπείρου και τον εαυτόν μου.
Έτσι, ανταποκρινόμενος στην έκκληση φίλων και γνωστών και πεπεισμένος
ότι η καταγγελία παρόμοιων πράξεων είναι εθνικά ωφέλιμη προσπάθεια, με τη χάρη
του καλού μας Θεού, ολοκλήρωσα αυτό το πατριωτικό καθήκον. Προσπάθησα η γλώσσα
να είναι συγκρατημένη, σεμνή και ευπρεπής. Σχολιάζω σημεία στα οποία οι
συγγραφείς του βιβλίου διατυπώνουν αναληθείς θέσεις και προσβλητικές
τοποθετήσεις για τους Έλληνες Βορειοηπειρώτες.
Πρέπει να επισημανθεί ότι αυτοί που εξέφρασαν την επιθυμία να
εκπονήσω το σύγγραμμα αυτό, δεν αρκέστηκαν στα σχόλια που διακινήθηκαν μέσω
διαδικτύου, δεν έβγαλαν αυθαίρετο συμπέρασμα. Έψαξαν, βρήκαν το βιβλίο και μετά
από ορθή ανασκόπηση των περιεχομένων του, συμπέραναν ότι: «Στο βιβλίο αυτό προβάλλεται αβίαστα, και ενισχύεται ποικιλοτρόπως πάσα
γενικώς άποψη ή θέση ξένων συμφερόντων, οι οποίες αντιστρατεύονται την Εθνική μας ακεραιότητα και ανεξαρτησία,
την ύπαρξή μας, την Εθνική μας αξιοπρέπεια. Και το πεδίο αποδοχής των
καινοφανών αυτών μηνυμάτων, αφορά την ίδια μας την Ιστορία, την εν γένει παράδοσή μας, την πλούσια πολιτιστική μας
κληρονομία, την ενίσχυση επιχειρημάτων, θέσεων και απόψεων άλλων δυνάμεων της
περιοχής (π.χ. Αλβανίας, Τουρκίας,
Ρουμανίας, Σκοπίων, Κοσόβου κ.ά.)… Πολλά από τα γραφόμενά τους, υπονομεύουν
τα όσα θετικά έχουν επιτευχθεί με αγώνες και θυσίες, και βραχυπρόθεσμα θα
χρησιμοποιηθούν ποικιλοτρόπως και γενικά υπέρ ξένων συμφερόντων. Αρκετά, μάλιστα, μέρη του βιβλίου, μας
προκαλούν αναστάτωση, κακοποιούν ιστορία και πρόσωπα. Οι απόψεις που
διατυπώνονται και όσα λέγονται ασκούν στους Έλληνες Βορειοηπειρώτες
συγκαλυμμένη ψυχολογική βία. Οι Βορειοηπειρώτες
είναι το τελευταίο κομμάτι των Βαλκανίων
που αν και 600 χρόνια σκλαβωμένοι (1430 - σήμερα) μείνανε Έλληνες, και είναι μια συμπαγής Ελληνική παρουσία στη Βόρειο
Ήπειρο. Κινδυνεύουνε σήμερα
περισσότερο από κάθε άλλη φορά (ακόμα πιο πολύ και από τη μαύρη περίοδο της
δικτατορίας των Χότζια - Αλία, 1944-1991), διότι τώρα οι
δυνάστες τους δεν είναι μόνοι τους, ολοκληρώνουν το σχέδιο εξοντώσεως των Ελλήνων της Αλβανίας με τη συμβολή και παραγόντων της Μάνας Ελλάδας. Προτιμότερο οι χαροκαμένοι να είναι από όλους
ξεχασμένοι, παρά κάποιοι να τους σκοτώνουν με τον γραπτό τους λόγο. Ανέκαθεν (από τη δεκαετία του 1970), οι
Βορειοηπειρώτες είχανε συμπαραστάτη τον αείμνηστο Σεβαστιανό και τους νεαρούς
αγωνιστές της ΣΦΕΒΑ. Ήταν μεν “νεκροί”, όμως ελπίζανε στην Ανάσταση. Τώρα! Όψιμα τους θυμήθηκαν και άνθρωποι που
ανήκουν σε κύκλους υψηλά ιστάμενους, και αντί να εκφράζουν λυτρωτικές απόψεις
και να ενθαρρύνουν και να οδηγήσουν τα αδέρφια τους στο φως, αντιθέτως οι
απόψεις τους είναι σκοτεινές και τους εκτελούν την ελπίδα της Ανάστασης.
Τουλάχιστον, ας μη συνεργούμε με τους συνεργάτες των ανθελλήνων, που επιδιώκουν
να κλείσει αυτό το Ελληνικό εθνικό Ζήτημα με τον τραγικότερο τρόπο. Αν οι
θέσεις που αποτυπώνονται στο συγκεκριμένο βιβλίο θεωρηθούν ότι είναι εθνικά σωστές
και ωφέλιμες, και υιοθετηθούν από την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, τότε
έχουν δίκιο να πιστεύουν οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες πως:
Η Πατρίδα τούς αδικεί. Και σε όποιον άνθρωπο δημιουργείται αυτή η
αίσθηση, τότε το καθήκον προς την Πατρίδα είναι μεν λυπηρό, αλλά είναι λογικό
να υποχωρεί.
Είναι αδύνατον οι άνθρωποι ν’
αντιστέκονται και ν’ αγωνίζονται, όταν τους δημιουργείται ψυχολογική κατάσταση
πολιορκίας και ανακαλύπτουν εις βάρος τους συνωμοσίες από πολλές πλευρές».
Για την Ελληνική Εξωτερική Πολιτική φαίνονται ότι όλα αυτά
συμβαίνουν κάπου μακριά, στο άλλο ημισφαίριο και όχι μέσα και δίπλα στην
Πατρίδα μας.
Όμως να μην ξεχνάμε: «Σ’
όλη τη διάρκεια της Ιστορίας, η αλήθεια πάντα νικούσε».
Ελαφρυντικά(!)
Ίσως η ασαφής και άτοπη, σε πολλά
σημεία, τοποθέτηση και διατύπωση της πραγματικότητας από τους συγγραφείς συνέβη
για δύο κυρίως λόγους: Πρώτον, εκφράζονται θέσεις από πολιτικά
πρόσωπα, και γίνονται αναφορές σε πράγματα και συμβάντα που αυτοί γνωρίζουν
μόνο θεωρητικά και καθόλου πρακτικά.
Δεύτερον, τα αποσπάσματα που
αναφέρονται στα δικαιώματα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Βορείου
Ηπείρου είναι αδύνατον να ερμηνευτούν σωστά, χωρίς να γίνεται αναφορά στις
Διεθνείς Συνθήκες, Συμβάσεις και Πρωτόκολλα, που κατά καιρούς έχουν συναφθεί
από όλες τις πλευρές γι’ αυτό το Εθνικό Ζήτημα και οι οποίες έχουν επιτευχθεί
μετά από πολλούς αγώνες, θυσίες και άσωτο, μπόλικο αίμα. Οι τοποθετήσεις των
συγγραφέων (όχι όλων), γίνονται με επιχειρήματα και τρόπους άστοχους, ακόμα και
προσβλητικούς. Οι φράσεις επί παραδείγματι «Ελληνόφωνοι
Αλβανοί πολίτες» ή «Κουτσόβλαχοι» στην
ουσία αρνούνται την Ελληνική καταγωγή αυτών των ανθρώπων, τους ρίχνουν σε ξένες
αγκαλιές και αποτελούν ύβρεις για τους ίδιους. Τέτοιες θέσεις και απόψεις
διαστρεβλώνουν την αποδεδειγμένη αλήθεια και επιβάλλεται να αποκρούονται με
επιχειρήματα.
Χάριν της Ιστορίας μας, χάριν της αλήθειας και της ηθικής
δικαιοσύνης, έχουμε δικαίωμα και υποχρέωση να αντιστεκόμαστε με κάθε μέσο
εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να υπονομεύσει τους αγώνες όλων εκείνων των
Ελλήνων που αγωνίστηκαν για την Ελληνικότητα της Βορείου Ηπείρου και να
υποσκάψει το μέλλον των ανθρώπων που ζούνε σ’ αυτές τις περιοχές.
Στο παρόν σύγγραμμα, από καθήκον και χωρίς υποκρυπτόμενα προσωπικά
συμφέροντα, διατυπώνω τις ορθές θέσεις· όχι αυθαιρέτως, αλλά με επιχειρηματολογία
η οποία βασίζεται σε ιστορικά ντοκουμέντα. Και για να δει ο αναγνώστης και να
δημιουργήσει σωστή άποψη για τα σχόλια και τις επισημάνσεις με τις εξηγήσεις,
αναφέρομαι σε γεγονότα με αποδείξεις. Συνιστώ να διαβαστούν προσεκτικά οι
δέουσες και καίριες απαντήσεις που δίνονται στους λανθασμένους ισχυρισμούς,
στις τοποθετήσεις και στις «αυθόρμητες» πρωτοβουλίες των συγγραφέων. Επίσης,
δεν έκρινα ορθό να εκδοθεί το παρόν χωρίς να συμπεριληφθούν και ονόματα ηρώων.
Παραδίδω, λοιπόν, στο αναγνωστικό κοινό το σύγγραμμα αυτό, με
πιθανά λάθη και παραλείψεις, αλλά με την ολόθερμη ευχή να γίνει αφορμή για
περαιτέρω ενασχόληση και εμβάθυνση στο θέμα που μελετάμε, με σοβαρότητα και με
επιμέλεια. Μελετώντας την ιστορία, θα γνωρίσουμε και θα αγαπήσουμε τους
αγέρωχους Έλληνες Βορειοηπειρώτες, θα ενώσουμε τη φωνή
μας με αυτούς και θα γίνουμε περισσότερο δυνατοί.
Τέλος, ό,τι θετικό μπορεί να προσφέρει αυτή η προσπάθεια,
οφείλεται στην ιστορία και την αγάπη προς την Πατρίδα. Προσδοκώ ότι οι
αναγνώστες θα την αγκαλιάσουν.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το κείμενο που κρατάτε στα χέρια
σας είναι φωνή διαμαρτυρίας κατά ανιστόρητων και αντεθνικών απόψεων και θέσεων
που δημοσιεύονται –και μάλιστα από Έλληνες– διατυμπανίζονται και εν τέλει
παραπληροφορούν το κοινό στη χώρα μας.
Το βιβλίο αυτό κατατάσσεται στη δεύτερη ομάδα των εκδοθέντων
βιβλίων μου.
Οι ισχυρισμοί, οι θέσεις κι όλα τα σχόλια που παρουσιάζονται
παρακάτω, είναι επιστημονικά τεκμηριωμένα και ιστορικά αναμφισβήτητα.
Επιβεβαιώνονται με αναφορές σε γεγονότα που κατά καιρούς (1912 - σήμερα) έχουν
λάβει χώρα μεταξύ όλων των ενδιαφερομένων πλευρών. Όλα αυτά είχαν και έχουν σκοπό
την αναγνώριση και την κατοχύρωση των δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής
Μειονότητας που ζει στην αλβανική επικράτεια. Και επειδή ποτέ στην πράξη τα
δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου δεν έγιναν σεβαστά από τις εκάστοτε
αλβανικές κυβερνήσεις, επιβάλλεται για τον κάθε ορθώς σκεπτόμενο Έλληνα, που
σέβεται τον εαυτόν του και την Πατρίδα, να σηκώνει τη φωνή του, να
διαμαρτύρεται προς κάθε κατεύθυνση και να υπενθυμίζει στους κυβερνώντες τη Μάνα
Ελλάδα, και το χρέος τους προς αυτήν. Οι ελληνικές κυβερνήσεις αλλά και κάθε
Έλληνας βουλευτής βάσει του συντάγματος είναι υποχρεωμένοι να υπερασπίζουν με
όλα τα μέσα και με όλους τους τρόπους τη ζωή και την τιμή, την υλική και
πνευματική υπόσταση του κάθε Έλληνα
ανά τον κόσμο. Για έναν λόγο παραπάνω είναι υποχρεωμένοι να προστατεύουν τους
Έλληνες Βορειοηπειρώτες, οι οποίοι ήταν και παραμένουν εκτός της ελληνικής
επικράτειας, όχι από δική τους ευθύνη αλλά από εγκληματικές πράξεις και
παραλείψεις των εκάστοτε κυβερνώντων στην ελεύθερη Ελλάδα. Η Ελλάδα χρωστά
πολλά σ’ αυτούς τους Έλληνες. Αν πρέπει να προσάψουμε ευθύνες για κάτι ή να
χαρακτηρίσουμε κάπως τον Βορειοηπειρωτικό λαό, τότε αυτό είναι πως: Είναι
Έλληνες ανυπότακτοι, και δεν πειθαρχούν σε προσβλητικές πράξεις από όπου κι αν
εκπορεύονται.
Το παρόν πόνημα αποτελεί ουσιαστικά μια συλλογή από σχόλια, τα
οποία κατέγραψα έπειτα από προσεκτική μελέτη των απόψεων που διατυπώθηκαν από
τους οκτώ διαφορετικούς συγγραφείς στο βιβλίο: ΕΛΛΑΔΑ και
ΑΛΒΑΝΙΑ - Φυγή στο Μέλλον ή Επιστροφή στο Παρελθόν.
Οι εν λόγω συγγραφείς είναι διπλωμάτες, πρώην υπουργοί,
αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και αναπληρωτής πρωθυπουργός, δημοσιογράφοι,
καθηγητές και στρατιωτικοί. Συγκεκριμένα έγραψαν οι: Μαριέττα Γιαννάκου, Θεόδωρος Πάγκαλος, Αλέκος Παπαδόπουλος, Σταύρος
Λυγερός, Ελευθέριος Οικονόμου, Άγγελος Συρίγος, Γιώργος Χατζηθεοφάνους,
Αλέξανδρος Μαλλιάς.
Όλοι οι παραπάνω δεν είναι τυχαίοι Έλληνες πολίτες. Είναι προπάντων όλοι αδέρφια μας. Επίσης ανήκουν σε
διάφορους πολιτικούς χώρους. Λόγω των θέσεων που αυτοί κατείχαν και κατέχουν,
οι αποτυπωμένες στο εν λόγω βιβλίο απόψεις τους έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα. Πόσο
μάλλον όταν ένα μεγάλο μέρος του αναφέρεται στην εξωτερική πολιτική που ασκεί
και εφαρμόζει η Ελλάδα με την Αλβανία καθώς και με άλλες περιοχές που ζουν
Αλβανοί (Κόσοβο και Σκόπια), με κάποιες τοποθετήσεις να φαίνεται πως
εξυπηρετούν τα συμφέροντα των δεύτερων.
Ας επισημανθεί στο σημείο αυτό ότι κάποιος αδαής Έλληνας ή κάποιος
Ευρωπαίος αξιωματούχος, διαβάζοντας όλα αυτά στο βιβλίο τους, συμπεραίνει με
ευκολία ότι στην Αλβανία (Αργυρόκαστρο, Χειμάρρα, Άγιοι Σαράντα, Κορυτσά,
Δέλβινο…) ζουν κάποιοι ελληνόφωνοι ή ελληνίζοντες και πιο πέρα κάποιοι κουτσόβλαχοι Αλβανοί πολίτες και πως ούτε Βόρειος Ήπειρος υπάρχει, ούτε καμιά
Εθνική Ελληνική Μειονότητα.
Πιθανόν, επίσης, κάποιος άλλος πιο σχετικός με το θέμα αναγνώστης,
αρχικά να αιφνιδιαστεί και να προβληματιστεί με τα γραφόμενά τους, όμως τελικά
θα συμπεράνει πως: «Τα όσα λέγονται και
καταγράφονται εδώ, δεν πρέπει να αμφισβητηθούνε, διότι αποτυπώθηκαν από Έλληνες Πολιτικούς, Διπλωμάτες, Στρατιωτικούς,
Δημοσιογράφους, Επιστήμονες…» Και απονήρευτα ο αναγνώστης θα συμπεράνει
ότι: «Όσα διαβάσαμε σ’ αυτό το έντυπο,
έχουν νομική βάση!» Ίσως, αυτός να ήταν τελικά ο σκοπός του πρωτομάστορα της όλης προσπάθειας…
Φυσικά, κάποιοι ακραίοι-σοβινιστές Αλβανοί πολλά από τα παραπάνω
θεωρήματα τα ισχυρίζονται πολλές δεκαετίες τώρα –και πολύ πριν διατυπωθούν από
τους συντάκτες–, τα θεωρούν σωστά και δίκαια και οικοδομούν πάνω σ’ αυτά (και
σ’ άλλα βέβαια) το κίβδηλο ιδεολόγημα της Μεγάλης Αλβανίας, όπως έχουμε γράψει
και αλλού στο παρελθόν.
Το ζητούμενο, όμως, είναι ένα: Οι καταγεγραμμένες απόψεις σ’ αυτόν
τον τόμο είναι ρεαλιστικές; Είναι αντικειμενικές; Είναι άραγε επιστημονικά
τεκμηριωμένες; Είναι ορθές; Η απάντηση είναι μία και μονολεκτική: ΟΧΙ!
Μετά από προσεκτική ανάγνωση, ο καθένας αβίαστα θα εντοπίσει
ανιστόρητους ισχυρισμούς, επιστημονικά ατοπήματα, ίσως ακόμα και κακόβουλες
πρωτοβουλίες. Αλίμονο αν αυτά που γράφονται σε σχέση με το Εθνικό θέμα της
Βορείου Ηπείρου, θα είναι παρακαταθήκη για τον ιστορικό μελετητή του μέλλοντος!
Είναι δύσβατη η οδός της ανεξαρτησίας, της ελευθερίας και της
εθνικής αξιοπρέπειας. Τουλάχιστον αυτό έχει αποδείξει έως τώρα η ιστορία. Όσοι
προτιμούν αυτήν την οδό, πρέπει πρωτίστως να βλέπουν πρόσωπα και γεγονότα με τη
δική τους καθαρή όραση και όχι με τη δοτή απ’ άλλους όραση.
Οι φίλοι των Βορειοηπειρωτών, μελετητές και γνώστες αυτού του
Εθνικού θέματος, κύριοι Σταύρος Λυγερός,
Ελευθέριος Οικονόμου και Άγγελος
Συρίγος, ακολούθησαν την οδό της ανεξαρτησίας. Οι εν λόγω έχουν και προσωπικές
εμπειρίες σε θέματα που σχετίζονται με τις Ελληνοαλβανικές σχέσεις. Και οι
τρεις γνωρίζουν καλά πως όποιος πολιτικός συνδυασμός και αν έλθει στην Αλβανική
Κυβέρνηση, δυστυχώς συναγωνίζεται
τον προηγούμενο σε μισελληνισμό. Αυτό είναι συμπέρασμα πολλών δεκαετιών.
Αυτές οι πολιτικές, επί πολλές δεκαετίες εφαρμόζονται από τις
εκάστοτε κυβερνήσεις, ενώ συγχρόνως τα ΜΜΕ της γειτονικής χώρας καλλιεργούν τη
συνείδηση του Αλβανού πολίτη, διαμορφώνοντας ένα αρνητικό κλίμα για το
Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα, στρέφοντας τελικά τον Αλβανικό λαό εναντίον των
Ελλήνων.
Από τέτοιες πρακτικές δεν ωφελείται καμιά πλευρά.
Οι Βορειοηπειρώτες βιώνουνε τις συνέπειες του
μισελληνισμού αυτού και των πρακτικών - υλικών του προεκτάσεων, από τη
δημιουργία του Αλβανικού Κράτους μέχρι σήμερα. Στα τρία, λοιπόν, κείμενα των
προαναφερθέντων, όλοι οι Βορειοηπειρώτες νοιώθουν αγάπη και πόνο ψυχής.
Οι θέσεις των τριών αυτών στο Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα είναι
δίκαιες, εθνικώς σωστές, ιστορικώς βάσιμες.
Οι πέντε υπόλοιποι συγγραφείς του τόμου (απαλλαγμένος λαθών δεν
είναι κανένας μας), η Μαριέττα
Γιαννάκου, ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ο Γιώργος Χατζηθεοφάνους, ο Αλέξανδρος Μαλλιάς, έγραψαν με την
ιδιότητα του πολιτικού. Πιθανόν επέλεξαν να είναι αρεστοί και όχι απερίσπαστοι
από κομματικές και ιδεολογικές επιρροές. Στα κείμενά τους εντοπίζονται
ανακρίβειες και απόψεις που δεν βασίζονται σε ιστορικά συμβάντα. Ειδικά δε οι
αναφορές, οι θέσεις και οι εκφραζόμενες πρωτοβουλίες του κυρίου Γιώργου Χατζηθεοφάνους, όπως φαίνεται,
στερούνται νομικής και ιστορικής βάσης, είναι αλόγιστες, αλαζονικές και
ζημιογόνες για τα εθνικά συμφέροντα της χώρας. Επιπλέον, φαίνεται πως όλοι οι
παραπάνω λησμόνησαν το γεγονός πως οι αλβανικές κυβερνήσεις είχαν υπογράψει
συνθήκες ακόμα και για την παραχώρηση Αυτονομίας στη Βόρειο Ήπειρο· αλλά πάντα
μεταμφιέζονταν σε θύματα, απαιτώντας –και το πετυχαίνουν έως σήμερα– από το
υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας να μην αναφέρεται στη Βόρειο Ήπειρο!
Η Βόρειος Ήπειρος θυσιάζεται!
Με τοποθετήσεις που δεν ανταποκρίνονται στα πραγματικά γεγονότα
και οι πέντε γίνονται δυστυχώς χειραγωγοί του εκάστοτε αναγνωστικού κοινού και
κατά προέκταση της κοινής γνώμης. Πιστεύουνε τάχα αυτά που γράφουν; Το μόνο που
κατορθώνουν είναι να λαβώνουν ελπίδες, να προσβάλλουν την ιστορία μιας γης
ελληνικής και αιματοβαμμένης και να απογοητεύουν όσους ακόμη πιστεύουν στα
πατριωτικά ιδεώδη. Αυτή η προσπάθεια, ντυμένη το πέπλο της καινοτόμου
ιδεολογίας, στην πράξη δεν εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα. Οι καταγεγραμμένες
απόψεις σ’ αυτό το έντυπο, όλος ο κόπος αυτών, θα είναι αρωγός στην ολοκλήρωση
σχεδίων τρίτων δυνάμεων που αποσκοπούν στον ξεριζωμό από τις πατρογονικές
εστίες του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού και στην παραχώρηση ελληνικών εδαφών σε
τρίτη χώρα.
Οι συγγραφείς Θ. Πάγκαλος
και Γ. Χατζηθεοφάνους τους Έλληνες
Βορειοηπειρώτες τους αποκαλούν «Ελληνική
μειονότητα», «ελληνόφωνους Αλβανούς
πολίτες» ή ακόμα χειρότερα «μερικοί
από αυτούς ελληνίζοντες», ενώ τους Ελληνόβλαχους «κουτσόβλαχους». Ο αναγνώστης δεν θα βρει λέξη στα κείμενα και τις
τοποθετήσεις τους, που να αναφέρονται ή και να κάνουν έκκληση στις αλβανικές
κυβερνήσεις για τον σεβασμό των δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας·
δικαιώματα κατοχυρωμένα βάσει του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας και άλλων Διεθνών
Συνθηκών. Βάσει αυτών, οι Βορειοηπειρώτες, ανάμεσα στ’ άλλα, έχουν ακόμα και
αυτό το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Μόνο
με την εφαρμογή στην πράξη όλων αυτών θα υπάρξει καλυτέρευση των συνθηκών ζωής
και αρμονική διαβίωση μεταξύ Αλβανών
και Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας που ζει στην Αλβανία.
Ας πούμε πως κατανοούμε τους σημερινούς πολιτικούς, γι’ αυτό και
δεν έχουμε την αξίωση να αποκαλούν αυτά τα Ελληνικά εδάφη όπως τα αποκαλούμε
εμείς, «Βόρειος Ήπειρος» και τους ίδιους τους εαυτούς μας και τους συμπολίτες
μας «Βορειοηπειρώτες», επιβάλλεται όμως να σεβαστούν τον νομικά κατοχυρωμένο
όρο και να αποκαλούν αυτούς τους ανθρώπους, μέλη της Ελληνικής Εθνικής
Μειονότητας.
Οι Έλληνες που
γεννήθηκαν, έζησαν και ζούνε στην Αλβανική επικράτεια έχουν υποστεί στο πετσί
τους τις τραγικές συνέπειες παρόμοιων πρωτοβουλιών και τοποθετήσεων, που κατά
καιρούς λαμβάνουν χώρα από κάποιους αξιωματούχους και υψηλά ιστάμενους της
χώρας. Οι πρώτοι έχουν τον πόνο του χωρισμού και του ξεριζωμού, της αδικίας,
της προδοσίας, της υποκρισίας, της φτώχειας… Οι δεύτεροι τι πόνο έχουν; Ποια
τάχα αλήθεια υπερασπίζονται και τι
εξυπηρετεί η αλήθεια αυτή;
Αναρωτιόμαστε καμιά φορά, «λες
να υπάρχουν σήμερα δύο Ελλάδες;!» Η μία η Ελλάδα των καλοπερασάκηδων και
του ατομικισμού· της αδράνειας και της παραίτησης από κάθε διεκδίκηση του
Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου και εντέλει της αδιαφορίας για τα πάντα. Κι η
άλλη Ελλάδα, η Πατρίδα μας, η Πατρίδα που βλέπαμε στον ύπνο και στον ξύπνιο μας
από παιδιά, που θέλει τη Βόρειο Ήπειρο, που στηρίζει τους μακρόχρονους αγώνες
μας και που απαιτεί αποκατάσταση των συνόρων.
Κάθε Έλληνας διαλέγει ποιαν Ελλάδα προτιμά. Το βέβαιο είναι ότι
όλοι μας ξέρουμε ποια Ελλάδα είναι αντάξια της ιστορίας της και με ποια
γράφεται η Ιστορία.
Έλληνες σαν και τους Βορειοηπειρώτες, πολλοί σακατεμένοι από τις
κακουχίες που έχουνε υποστεί, δεν «θα συρθούνε της κοιλίας», θα σταθούνε όρθιοι
με το κεφάλι ψηλά. Ποτέ δεν θα δώσουν τη συγκατάθεσή τους για τη νομιμοποίηση
μειοδοτικών απόψεων, που προσβάλλουν τον αγώνα τους, την εθνική τους καταγωγή,
την ίδια τους την ψυχή. Ενάντια στα ψεύδη που αναπαράγονται και διαιωνίζονται
από αρκετούς διανοούμενους - ιστορικούς
και κάθε τόσο βλέπουν το φως της δημοσιότητας, δεν θα σιωπήσουν, ακόμα και αν
τέτοιες ιδέες προωθηθούν από τα πιο ισχυρά κέντρα εξουσιών! Οι βασανισμένοι
είναι πάντα ελεύθεροι άνθρωποι, είναι χρέος και ανάγκη να είναι ελεύθεροι ακόμα
και στο κλουβί της φυλακής!
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να κλείσω το εισαγωγικό σημείωμα,
αφιερώνοντας λίγες γραμμές στην εκδήλωση παρουσίασης του συγκεκριμένου
συγγράμματος. Στις 18 Γενάρη του 2018 (7 μ.μ.), στο Πολεμικό Μουσείο (Αθήνα),
εκείνοι που είχαν την πρωτοβουλία για τη συγγραφή και την επιμέλεια αυτού του
βιβλίου προετοίμασαν δεόντως όλο το σκηνικό της εκδήλωσης. Σ’ αυτούς θα
αποθέσει η ιστορία είτε τις δάφνες, είτε τα αγκάθια… Κατά την περάτωση, λοιπόν,
της εκδήλωσης, δεν έδωσαν τη δυνατότητα σε κανέναν από τους παρευρισκόμενους να
προβεί σε ερωτήσεις, προς διαλεύκανση κάποιων μη ορθών τοποθετήσεων και απόψεων
που ακουστήκαν κατά την παρουσίαση. Εν μέσω των ομιλιών, ο ευπρεπής πλοιοκτήτης
Ευάγγελος Ηλ. Αγγελάκος, πατριώτης
και γνώστης των Ελληνοαλβανικών θεμάτων, ο οποίος καθόταν στα δεξιά μας δεν
άντεξε μέχρι τέλους. Εμφανέστατα εκνευρισμένος και προβληματισμένος αποχώρησε
στα μέσα της εκδήλωσης. Λίγο αργότερα, κατά την αποχώρηση από την εξέδρα,
απευθύνθηκε στον πρέσβη ε.τ. κύριο Αλ.
Μαλλιά, ο απόστρατος αξιωματικός
Άγγελος Δ. Χρονόπουλος και του είπε: «Συγγνώμη,
κύριε πρέσβη, στη διαδικασία παρουσίασης του εντύπου σας, αναφερθήκατε σε
κάποια γεγονότα, τα οποία έχουν συμβεί διαφορετικά και όχι όπως καταγράφηκαν
στο βιβλίο σας και ακούστηκαν σ’ αυτή την εκδήλωση. Έχουμε απορίες και θα
θέλαμε να σας απευθύνουμε κάποιες ερωτήσεις. Γιατί δεν δεχτήκατε να σας κάνουμε
ερωτήσεις;» Ο κύριος Μαλλιάς,
βιαστικός –με ύφος που απαξιώνει, θα μπορούσε κανείς να πει, τον συνομιλητή
του– είπε στον απόστρατο: «Αν έχεις
κάποια ένσταση, γράψε ένα άρθρο στο διαδίκτυο. Όποια απορία έχετε, γράψτε την
εκεί(!)».
Κι εμείς, με τη σειρά μας, ακριβώς αυτό κάναμε… Υπακούοντας στην παρότρυνση του πρέσβη
ε.τ., Αλέξανδρου Μαλλιά, γράφουμε
αυτό το σύντομο σύγγραμμα, έτσι ώστε να υπάρχουν συγκεντρωμένες και σε έντυπη
μορφή οι αντιρρήσεις μας και οι ενστάσεις μας, που διακινήθηκαν στο διαδίκτυο
από τις πρώτες κιόλας ημέρες κυκλοφορίας του βιβλίου αυτού, όπως προαναφέρθηκε.
ΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΛΛΙΑΣ
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ
ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΥΓΕΡΟΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ
ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΓΓΕΛΟΣ
ΣΥΡΙΓΟΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΘΕΟΦΑΝΟΥΣ
ΔΗΚΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
«ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ»
ΑΛΗΘΙΝΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ
ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ
ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ(;!)
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΓΙΑ ΤΗ Β.
ΗΠΕΙΡΟ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Α΄
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΡΕΙΤ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΡΑΛΛΗΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΘΕΟΤΟΚΗΣ
ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΓΟΝΑΤΑΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΓΟΣ
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΤΣΟΥΔΕΡΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Η ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ
Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β΄
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΤΙΛΗΣ
ΓΕΩΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗΣ
ΚΩΣΤΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΑΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
ΠΩΣ ΕΙΔΑΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΖΗΣΑΝ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ
Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΜΑΡΡΑ
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ
ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΟΥΣ
ἘΝΑΣ ΞΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟ
ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΟΒΛΑΧΩΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΝΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΟΥΣ ΙΔΑΝΙΚΑ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΩΣΤΗΣ
ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΟΒΛΑΧΟΥΣ
ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ
ΦΟΒΟ ΘΕΟΥ
Αφιερωμένο σε όσους πράττουν ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από
τις «Εκδόσεις ΕΡΩΔΙΟΣ» και για
να το προμηθευτείτε μπορείτε να επικοινωνήσετε στο παρακάτω τηλέφωνο:
2310.282.782, καθώς και στην Ηλεκτρονική Διεύθυνση: erwdios@otenet.gr
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
20.7.2022.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook