Η Ελλάδα στα όρια της απροστάτευτης χώρας - του Γ. Παπασίμου

Η Ελλάδα στα όρια

της απροστάτευτης χώρας

Του δικηγόρου Γεωργίου Παπασίμου

            Η πρόσφατη οδυνηρή πυρκαγιά, που κατέκαψε ό,τι απέμενει στην Πεντέλη, και εισήλθε εντός πυκνοκατοικημένου ιστού της πόλης (Παλλήνη, Γέρακας, Ανθούσα κλπ) κατέδειξε για μια ακόμα φορά το εμπεδωμένο σε όλους συμπέρασμα. . Η Ελλάδα βρίσκεται σε τροχιά μεγάλης παρακμής, εξαιτίας της χρεοκοπίας, της ένταξής της στον μνημονιακό «οδοστρωτήρα» την προηγούμενη δεκαετία και της ένταξης της στις ράγες των πολυετών μεταμνημονιακών δεσμεύσεων. Πρόκειται για ολιστική γενικευμένη κρίση, που θυμίζει επιθετικό καρκίνο, ο οποίος προσβάλλει ραγδαία όλο το σώμα του ασθενούς. Κρίση, που διαχέεται σε όλους τους αρμούς, που συνθέτουν το πολιτικό θεσμικό και κοινωνικό εποικοδόμημα και επιδεινώνεται από την παραλυτική πανδημία του Covid-19.

Τα επαναλαμβανόμενα βασανιστικά ερωτήματα γι’ αυτή την μόνιμη κακοδαιμονία της Ελλάδας, που έχει μετατραπεί σε «απροστάτευτη πατρίδα», μένουν αναπάντητα από τις εκάστοτε παραλυτικές πολιτικές εξουσίες και επικαλύπτονται συνήθως από ασκήσεις επικοινωνιακής διαχείρισης, χωρίς κανείς να αναλαμβάνει γενναία τις πολιτικές ευθύνες που του αναλογούν. Κάτι τέτοιο, θα ήταν εξόχως ευεργετικό και λυτρωτικό για την Χώρα, στην οποία ευδοκιμεί η ατιμωρησία. Κάτι τέτοιο θα ήταν εξόχως ευεργετικό και λυτρωτικό για τη Χώρα μας, στην οποία ευδοκιμεί η ατιμωρησία, τόσο για την δημιουργία μιας νέας πολιτικής αντίληψης και συνείδησης, όσο και για την συνειδητοποίηση της διάλυσης του κρατικού μηχανισμού και την ανάγκη ανάληψης μέτρων στοιχειώδους αποτροπής του.

            Πρόκειται για τα επίχειρα της δραματικής μείωσης των κονδυλίων για την συντήρηση των υποδομών, στον βωμό της δημιουργίας των μνημονιακών «υπερπλεονασμάτων» και της σκληρής περικοπής των βασικών δημοσίων δαπανών.

Έχει γίνει πλέον συνείδηση ότι μετά τους νεκρούς στην Μάνδρα από τις πλημμύρες, στους νεκρούς στο Μάτι από την, τότε, πυρκαγιά, οι καταστροφικές περσινές πυρκαγιές στη Βαρυπόμπη και στην Εύβοια που κατέστρεψαν στο διάβα τους τα πάντα, αλλά και η φετινή πυρκαγιά στα υπόλοιπα της Πεντέλης, και ενώ η καλοκαιρινή περίοδος δεν έχει ολοκληρωθεί, ότι έχει απωλεσθεί η δυνατότητα του πελατειακού Μεταπολιτευτικού Κράτους να διαχειρίζεται, έστω και στοιχειωδώς, τα προβλήματα από τα φυσικά φαινόμενα. Η βίαιη περικοπή των δημοσίων επενδύσεων έχει τραγικές συνέπειες στην αποτελεσματικότητα του Ελληνικού Κράτους. Οι αριθμοί και οι καταγγελίες είναι σοκαριστικές. Ελάχιστα ποσά διατίθενται στην πρόληψη του δασικού πλούτου, αφού η Δασική Υπηρεσία έχει αποστερηθεί και τις στοιχειώδεις δυνατότητες να επιτελέσει αυτόν τον ρόλο, πέραν του απαράδεκτου εξοβελισμού της υπηρεσίας αυτής από την δασοπυρόσβεση, ο στόλος της Πυροσβεστικής έχει χρόνια να ανανεωθεί ουσιαστικά, αφού, σύμφωνα με καταγγελίες πυροσβεστών ακόμα και ο ατομικός εξοπλισμός των πυροσβεστών, που ηρωικά αγωνίζονται κάθε φορά, είναι ελλιπής). Τέλος, τραγική κατάσταση επικρατεί στα ιπτάμενα μέσα, αφού δεν έχει ανανεωθεί ο στόλος και μεγάλος αριθμός αυτών είναι γερασμένα και ακίνητα.

Η πρόσφατη αυτή περιπέτεια στην Αττική, που είναι συνέχεια των προηγούμενων οδυνηρών καταστροφών στο Μάτι και στη Μάνδρα, καταδεικνύει τις διαχρονικές εγκληματικές ευθύνες του «νόθου πελατειακού» Κράτους, όπως αυτό διαμορφώθηκε από την οικονομική ολιγαρχία της Χώρας, που το κύριο γνώρισμά της είναι ο παρασιτισμός και η «μαυραγορίτικη» αντίληψη, καθώς και του εκάστοτε πολιτικού προσωπικού εξουσίας, κεντρικού και περιφερειακού, ως εφαρμοστή αυτών των πελατειακών και καταστροφικών πολιτικών. Στα παραπάνω θα πρέπει να προστεθεί, και η ατομικιστική λειτουργία του ιδιοτελούς τμήματος της κοινωνίας μας, που λειτουργεί για αποκλειστικά για ίδιον όφελος και πλουτισμό (καταπάτηση δημοσίων εκτάσεων, οικοδόμηση εντός των δασών κλπ). Ένα εξ αυτών των διαχρονικών εγκλημάτων, είναι η δημιουργία του πολεοδομικού «τερατουργήματος» στο Λεκανοπέδιο της Αττικής, όνειδος του αθηνοκεντρικού «μοντέλου ανάπτυξης» και το οποίο αποτελεί πάντα την αιτία των επιγενομένων καταστροφών.

Είχε προηγηθεί όλα αυτά τα χρόνια η κατάκαψη κάθε πράσινου πνεύμονα του Λεκανοπεδίου (Πεντέλη, Πάρνηθα, Υμηττός), χωρίς την τιμωρία κανενός και χωρίς λήψη κανενός μέτρου αποκατάστασης. Αντίθετα, στην λογική της πελατειακής εξυπηρέτησης των ψηφοφόρων, είχαμε επαναλαμβανόμενες ρυθμίσεις και εντάξεις αυθαιρέτων ακόμα και σε καμένες δασικές εκτάσεις. Είναι προφανές ότι, αν είχε, για παράδειγμα, νομοθετηθεί ως «ιδιώνυμο κακούργημα» η καταπάτηση καμένων δασικών εκτάσεων και η παροχή πολεοδομικών αδειών για κτίσματα σε ρέματα (πρόταση, που ο υπογράφων είχε δημόσια διατυπώσει το 1996 και, από τότε, την επαναλαμβάνει συνεχώς σε κάθε φυσική καταστροφή), θα μπορούσε να αποφευχθεί αυτή η πρωτοφανής αποψίλωση του δασικού πλούτου προς όφελος των καταπατητών και των κερδοσκόπων της γης, αλλά και το ανεξέλεγκτο και το καταστροφικό μπάζωμα των ρεμάτων, που πλέον δίνει νεκρούς στην Χώρα.

Η συσσώρευση, σήμερα, όλων αυτών των αρνητικών παραγόντων (οικιστικό τερατούργημα και άναρχη δόμηση, υπονόμευση της δυνατότητας του κρατικού μηχανισμού να προλάβει και να καταστείλει αυτά τα φαινόμενα, που παρουσιάζουν έξαρση, λόγω της κλιματικής αλλαγής), σε συνδυασμό με την αμοραλιστική αντίληψη της εξουσίας, που, πέραν των άλλων, υποδηλώνει την άποψη, ότι δεν χρειάζεται να γίνει τίποτε άλλο, αφού όλα έγιναν καλώς και αυτές είναι οι δυνατότητες, δημιουργούν συνθήκες «απροστάτευτης Χώρας» και υπονόμευση της ίδιας της Δημοκρατίας, λόγω της ραγδαίας απονομιμοποίησης των θεσμών στην συνείδηση των πολιτών. Με βάση αυτή την κατάσταση, εάν η σημερινή πολιτική εξουσία θέλει να περισώσει στοιχειωδώς την πολιτική της αξιοπρέπεια και να προσφέρει, έστω και τώρα, κάποια θετικά πράγματα, οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην λήψη σκληρών μέτρων, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν το πρώτο βήμα για την ανάσχεση της εθνικής καταστροφής του φυσικού πλούτου της Ελλάδος. 

- Πρώτον, άμεση χαρτογράφηση όλων των καμένων εκτάσεων και δημοσιοποίηση των δασικών χαρτών, σε συνδυασμό με την έναρξη κατεδαφίσεων όλων των αποδεδειγμένα αυθαιρέτων κτισμάτων.

- Δεύτερον, άμεση νομοθέτηση ως ιδιώνυμου κακουργήματος με πρόβλεψη ποινής την δεκαετή κάθειρξη οποιουδήποτε προβεί σε καταπάτηση καμένης και αναδασωτέας γης, με ποινική συνευθύνη όλων των υπηρεσιών, που συνδράμουν τις καταπατήσεις αυτές, όπως ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, Συμβολαιογράφοι, Υποθηκοφύλακες, Κτηματολόγιο, Δασική Υπηρεσία κ.λπ.

- Τρίτον, άμεση προστασία όλου του δασικού κοινόχρηστου πλούτου της Χώρας.

- Τέταρτον, κατάργηση όλων των οικοδομικών συνεταιρισμών (δράσεις τους από εδώ και πέρα), που ιδρύθηκαν κατά την περίοδο της επαράτου επταετίας, πλην όμως, σήμερα αποτελούν την «χρυσοτόκο όρνιθα» του τμήματος της ιδιοτελούς κοινωνίας και του ανεκδιήγητου πελατειακού Ελληνικού Κράτους. Οι συνεταιρισμοί αυτοί, οι οποίοι έχουν, ήδη, τσιμεντοποιήσει μεγάλα τμήματα του πάλαι ποτέ υπέροχου Πεντελικού Όρους, της Πάρνηθας και του Υμηττού, που τόσο πολύ έχουν υμνηθεί από τους αρχαίους προγόνους μας, αλλά και από σύγχρονους λογοτέχνες των περασμένων δεκαετιών, ως πυλώνες του κάλλους του Αττικού τοπίου, αποτελούν «χαίνουσα πληγή».

- Πέμπτον, άμεση υλοποίηση του Δασικού Κτηματολογίου, με βάση τις ισχύουσες νομολογιακές απόψεις περί δάσους του Συμβουλίου της Επικρατείας.

- Έκτον, άμεση ενίσχυση της Δασικής Υπηρεσίας, με πόρους για την φροντίδα του δασικού πλούτου και την πρόληψη των πυρκαγιών.

- Έβδομον, άμεση ενίσχυση των μέσων, επίγειων και ιπταμένων, του Πυροσβεστικού Σώματος και επάνδρωση των κενών οργανικών θέσεων.

- Όγδοον, δημιουργία ευέλικτου συντονιστικού οργάνου αντιμετώπισης των εκτάκτων φαινομένων, με συμμετοχή της Δασικής Υπηρεσίας στην δασοπυρόσβεση.

Όλα αυτά όμως, ακόμα και αν γίνουν, δεν φτάνουν. Πρωτίστως απαιτείται η άμεση ενεργοποίηση της Δικαιοσύνης, που, σημειωτέον, λόγω της συνταγματικής της αυτονομίας, απαιτείται να αρθεί στο ύψος των σημερινών κρίσιμων περιστάσεων. Πρέπει να σταματήσει η πρωτοφανής ατιμωρησία, που έχει επικρατήσει για όλα τα προηγούμενα εγκλήματα κατά του φυσικού πλούτου και της κοινωνίας. Πρέπει να τεθεί τέλος στην, μέχρι τώρα, επιδειχθείσα αβελτηρία αυτής. Η παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων μπορεί να αποτελέσει την απαρχή μιας ορθολογικής αντιμετώπισης των πραγμάτων στην Χώρα αυτή.

Πρωτίστως όμως η Ελλάδα χρειάζεται σήμερα, απέναντι σε αυτά τα απανωτά χτυπήματα, ένα ισχυρό κίνημα Αντίστασης των πολιτών, που θα μπει εμπόδιο και θα αποκρούσει την επίθεση της «αγέλης των πεινασμένων λύκων», δηλαδή των πάσης φύσεως μεταπρατικών συμφερόντων, που αποτελούν και τον «πελατειακό βραχίονα» των σημερινών κομμάτων εξουσίας και βυθίζουν την Χώρα «στην λάσπη και το τέλμα.

            Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, απαιτείται η ενεργοποίηση των πολιτών, που η αναγκαία προϋπόθεση για την ανατροπή της σημερινής πολιτικής παρακμιακής κατάστασης, μέσω της δημιουργίας ενός νέου πατριωτικού δημοκρατικού κινήματος ανατροπής της παρασιτικής ολιγαρχίας, της ολιγαρχικής κομματοκρατίας και του κοινωνικού μιθριδατισμού.

ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 21.7.2022.

Ελλαδα απροστατευτη χωρα Παπασιμος, πυρκαγια, πυρκαια φωτια, Πεντελη, Παλληνη, Γερακας, Ανθουσα Ντραφι Αττικης Αττικη

Share on Google Plus

About ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ