Ο υπερβόρειος Απόλλων, στους Δελφούς, ερχόμενος από την μακρινή Σκυθία με τις
αποσκευές του (κάτω αριστερά ο σκυθικός σκούφος του) και το τόξο, δέχεται την
επίσκεψη του Κενταύρου Χείρωνος, που άρρωστος, γέρος και τυφλός ανεβαίνει τα
σκαλοπάτια του θεού.
Ο σατυρικός ρόλος του «περιοδεύοντος επαρχιακού ιατρού», είχε εφευρεθεί από τους αρχαίους Έλληνες...
Από πίσω τον σπρώχνει ο δούλος του, δίνοντας στον γελοιογράφο την δυνατότητα να εκφράσει σχηματικά την διάπλασή του (μισός άλογο).Ο Απόλλων συντρέχει τον
δάσκαλο και αναθρεφτή του γιου του, Ασκληπιού, ενώ από πάνω οι γυναίκες - νύμφες
σχολιάζουν (κουτσομπολεύουν).
Δεν είναι βέβαιον εάν η
γελοιογραφική αυτή παράσταση αποδίδει θεατρική παράσταση κάποιας άγνωστης
κωμωδίας, ίσως του Αριστοφάνους, είναι σίγουρο, όμως, ότι ο καλλιτέχνης κάνει
χιούμορ με το λογοπαίγνιο:
- ΠΕΙΘΙΑΣ, που σημαίνει
παρηγορητής (ρ. πείθω),
αντί του
- ΠΥΘΙΑΣ, που είναι επίθετο
του θεού Απόλλωνος, μετά τον φόνο του δράκοντα Πυθία / Πύθωνος.
Από αρχαίο οξύβαφο αγγείο.
ΠΗΓΗ: Δ. Σαπρανίδης «Ιστορία της
πολιτικής γελοιογραφίας στην Ελλάδα», τ. α΄, εκδ. Παπαζήση και Κοραή. ΑΡΧΕΙΟΝ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 1.7.2020.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook